Sutra Navigation: Mahanishith ( મહાનિશીય શ્રુતસ્કંધ સૂત્ર )

Search Details

Mool File Details

Anuvad File Details

Sr No : 1117544
Scripture Name( English ): Mahanishith Translated Scripture Name : મહાનિશીય શ્રુતસ્કંધ સૂત્ર
Mool Language : Ardha-Magadhi Translated Language : Gujarati
Chapter :

अध्ययन-५ नवनीतसार

 Translated Chapter :

અધ્યયન-૫ નવનીતસાર
Section : Translated Section :
Sutra Number : 844 Category : Chheda-06
Gatha or Sutra : Sutra Sutra Anuyog :
Author : Deepratnasagar Original Author : Gandhar
 
Century : Sect : Svetambara1
Source :
 
Mool Sutra : [सूत्र] ताहे पुणो वि तेहिं भणियं जहा किमेयाइं अरड-बरडाइं असंबद्धाइं दुब्भासियाइं पलवह जइ पारिहारगं णं दाउं सक्के ता उप्फिड, मुयसु आसणं, ऊसर सिग्घं, इमाओ ठाणाओ। किं देवस्स रूसेज्जा। जत्थ तुमं पि पमाणीकाऊणं सव्व संघेणं समय सब्भावं वायरेउं जे समाइट्ठो। तओ पुणो वि सुइरं परितप्पिऊणं गोयमा अन्नं पारिहारगं अलभमाणेणं अंगीकाऊण दीहं संसारं भणियं च सावज्जायरिएणं जहा णं उस्सग्गाववाएहिं आगमो ठिओ तुब्भे न याणहेयं। एगंतो मिच्छत्तं, जिणाणमाणा मणेगंता। एयं च वयणं गोयमा गिम्हायव संताविएहिं सिहिउलेहिं च अहिणव पाउस सजल घणोरल्लिमिव सबहुमाणं समाइच्छियं तेहिं दुट्ठ-सोयारेहिं। तओ एग वयण दोसेणं गोयमा निबंधिऊणाणंत संसारियत्तणं अप्पडिक्कमिऊणं च तस्स पाव समुदाय महाखंध-मेलावगस्स मरिऊणं उववन्नो वाणमंतरेसुं सो सावज्जायरिओ। तओ चुओ समाणो उववन्नो पवसिय भत्ताराए पडिवासुदेव पुरोहिय धूयाए कुच्छिंसु। अहन्नया वियाणियं तीए जननीए पुरोहिय-भज्जाए। जहा णं हा, हा , हा , दिन्नं मसि-कुच्चयं सव्व नियकुलस्स इमीए दुरायाराए मज्झ धूयाए। साहियं च पुरोहियस्स। तओ संतप्पिऊणं सुइरं बहुं च हियएण साहारिउं निव्विसया कया सा तेणं पुरो-हिएणं एमहंता असज्झदुन्निवार अयस भीरुणा। अहन्नया थेव कालंतरेणं कहिं चि थाममलभमाणी सी उण्ह वाय विज्झडिया खु क्खाम कंठा दुब्भिक्ख दोसेणं पविट्ठा दासत्ताए रस वाणिज्जगस्स गेहे। तत्थ य बहूणं मज्ज पाणगाणं संचियं साहरेइ नुसमयमुच्चिट्ठगं ति। अन्नया अनुदिनं साहरमाणीए तमुच्चिट्ठगं दट्ठूणं च बहु मज्ज पाणगे मज्जमावियमाणे पोग्गलं च समुद्दिसंते तहेव तीए मज्ज-मंसस्सोवरिं दोहलगं समुप्पन्नं। जाव णं जं तं बहुमज्ज पाणगं णड णट्ट छत्त चारण भडोड्ड चेड तक्करा सरिस जातीसु मुज्झियं खुर सीस पुंछ कन्न ट्ठिमयगयं उच्चिट्ठं वल्लूरखंडं तं समुद्दिसिउं समारद्धा। तहा तेसु चेव उच्चिट्ठ कोडियगेसुं जं किंचि णाहीए मज्झं वित्थक्के तमेवासाइउमारद्धा। एवं च कइवय दिणाइक्कमेणं मज्जमंसोवरिं दढं गेही संजाया। ताहे तस्सेव रस वाणिज्जगस्स गेहाओ परिमुसिऊणं किंचि कंस दूस दविण जायं अन्नत्थ विक्किणिऊणं मज्जं मंसं परिभुंजइ। ताव णं विण्णायं तेण रसवाणिज्जगेणं साहियं च नरवइणो। तेणा वि वज्झा समाइट्ठा। तत्थ य रायउले एसो गोयमा कुल धम्मो। जहा णं जा काइ आवन्न सत्ता नारी अवराहदोसेणं सा जाव णं नो पसूया ताव णं नो वावायव्वा। तेहिं विणिउत्त गणिगिंतगेहिं सगेहे नेऊण पसूइ समयं जाव णियंतिया रक्खेयव्वा। अहन्नया नीया तेहिं हरिएस जाईहिं स गेहं। कालक्कमेण पसूया य दारगं। तं सावज्जायरिय जीवं। तओ पसूयमेत्ता चेव तं बालयं उज्झिऊण पणट्ठा मरणभयाहितत्था सा गोयमा दिसिमेक्कं गंतूणं वियाणियं च तेहिं पावेहिं। जहा पणट्ठा सा पावकम्मा। साहियं च नरवइणो सूणाहिवइणा। जहा णं देव पणट्ठा सा दुरायारा कयली गब्भोवमं दारगमुज्झिऊणं। रन्ना वि पडिभणियं जहा णं जइ णाम सा गया ता गच्छउ तं बालयं पडिवालेज्जासु सव्वहा तहा कायव्वं जहा तं बालगं न वावज्जे। गिण्हेसु इमे पंच सहस्सा दविणजायस्स। तओ नरवइणो संदेसेणं सुयमिव परिवालिओ सो पंसुली-तणओ। अन्नया कालक्कमेणं मओ सो पाव-कम्मो सूणाहिवई। तओ रन्ना समनुजाणियं तस्सेव बालगस्स घरसारं। कओ पंचण्हं सयाणं अहिवई। तत्थ य सुणाहिवइ पए पइट्ठिओ समाणो ताइं तारिसाइं अकरणिज्जाइं समनुट्ठित्ताणं गओ सो गोयमा सत्तमीए पुढवीए अपइट्ठाण नामे निरयावासे सावज्जायरिय जीवो। एवं तं तत्थ तारिसं घोर पचंड रोद्दं सुदारुणं दुक्खं तेत्तीसं सागरोवमे जाव कह कहवि किलेसेणं समनुभविऊणं इहागओ समाणो उववन्नो अंतरदीवे एगोरुयजाई। तओ वि मरिऊणं उववन्नो तिरिय जोणीए महिसत्ताए। तत्थ य जाइं काइं वि णारग दुक्खाइं तेसिं तु सरिस नामाइं अणुभविऊणं छव्वीसं संवच्छराणि। तओ गोयमा मओ समाणो उववन्नो मनुएसु, तओ वासुदेवत्ताए सो सावज्जायरिय जीवो। तत्थ वि अहाऊयं परिवालिऊणं अनेग संगामारंभ परिग्गह दोसेणं मरिऊणं गओ सत्तमाए। तओ वि उव्वट्टिऊणं सुइर कालाओ उववन्नो गयकन्नो नाम मनुयजाई। तओ वि कुणिमाहारदोसेणं कूरज्झवसायमईगओ, मरिऊणं पुणो वि सत्तमाए। तेहिं चेव अपइट्ठाणे णिरय वासे तओ वि उव्वट्टिऊणं पुणो वि उववन्नो तिरिएसुं महिसत्ताए। तत्था वि णं नरगोवमं दुक्खमनुभवित्ता णं मओ समाणो उववन्नो बाल विहवाए पंसुलीए माहण धूयाए कुच्छिंसि अहन्नया निउत्त पच्छन्न गब्भ साडण पाडणे खार चुन्नजोगदोसेणं अनेगवाहि वेयणा परिगय सरीरो सिडिहिडंत कुट्ठ वाहिए परिगलमाणो सलसलिंत किमिजालेणं खज्जंतो नीहरिओ नरओवमं घोर दुक्ख निवासो गब्भवासाओ गोयमा सो सावज्जायरिय-जीवो। तओ सव्वलोगेहिं निंदिज्जमाणो, गरहिज्जमाणो, खिंसिज्जमाणो, दुगुंछिज्जमाणो सव्व-लोअपरिभूओ पान खान भोगोवभोग परिवज्जिओ गब्भवास पभितीए चेव विचित्तसारीर माणसिग घोर दुक्ख संतत्तो सत्त संवच्छरसयाइं दो मासे य चउरो दिने य जावज्जीविऊणं मतो समाणो उववन्नो वाणमंतरेसुं। तओ चुओ उववन्नो मनुएसुं। पुणो वि सूणाहिवइत्ताए। तओ वि तक्कम्म-दोसेणं सत्तमाए। तओ वि उव्वट्टेऊणं उववन्नो तिरिएसुं चक्कियघरंसि गोणत्ताए। तत्थ य चक्क सगड लंगलायट्टणेणं अहन्नियं जूवारोवणेणं पच्चिऊण कुहियाउव्वियं खंधं, सम्मुच्छिए य किमी। ताहे अक्ख-मीहूयं खंध जूव धरणस्स विण्णाय पट्ठीए वाहिउमारद्धो तेणं चक्किएणं। अहन्नया कालक्कमेणं जहा खंधं तहा पच्चिऊण कुहिया पट्ठी। तत्था वि समुच्छिए किमी। सडिऊण विगयं च पट्ठि चम्मं। ता अकिंचियरं निप्पओयणं ति नाऊण मोक्कलियं गोयमा तेणं चक्किएणं। तं सलसलिंत किमि जालेहिं णं खज्जमाणं बइल्लं सावज्जायरियं जीवं। तओ मोक्कल्लिओ समाणो परिसडिय पट्ठि चम्मो बहु काय साण किमि कुलेहिं सबज्झ-ब्भंतरे विलुप्पमाणो एकूणतीसं संवच्छराइं जावाहाउगं परिवालेऊण मओ समाणो उववन्नो अनेग वाहि वेयणा परिगय सरीरो मनुएसुं महाधणस्स णं इब्भ गेहे। तत्थ वमन विरेयण खार कडु तित्त कसाय तिहला गुग्गुल काढगे आवीयमाणस्स निच्च विसोसणाहिं च असज्झाणुवसम्म घोर दारुण दुक्खेहिं पज्जालियस्सेव गोयमा गओ निप्फलो तस्स मनुयजम्मो। एवं च गोयमा सो सावज्जायरिय जीवो चोद्दस रज्जुयलोगं जम्मण मरणेहिं णं निरंतरं पडिजरिऊणं सुदीहणंत-कालाओ समुप्पन्नो मनुयत्ताए अवरविदेहे। तत्थ य भागवसेणं लोगाणुवत्तीए गओ तित्थयरस्स वंदन वत्तियाए, पडिबुद्धो य पव्व-इओ सिद्धो य इह तेवीसइम तित्थयरस्स पासणामस्स काले। एयं तं गोयमा सावज्जायरिएणं पावियं ति। से भयवं किं पच्चइयं तेणाणुभूयं एरिसं दूसहं घोर दारुणं महादुक्ख सण्णिवाय संघट्टमे-त्तियकालं ति गोयमा जं भणियं तक्काल समयम्मि जहा णं उस्सग्गाववाएहिं आगमो ठिओ, एगंतो मिच्छत्तं, जिणाण आणा अणेगंतो त्ति एय वयणपच्च-इयं। से भयवं किं उस्सग्गाववाएहि णं नो ठियं आगमं, एगंतं च पन्नविज्जइ गोयमा उस्सगाववाएहिं चेव पवयणं ठियं, अणेगंतं च पन्नविज्जइ, नो णं एगंतं, नवरं आउक्काय परिभोगं तेउ कायसमारंभं मेहुणासेवणं च। एते तओ थाणंतरे एगंतेणं ३ निच्छयओ ३ बाढं ३ सव्वहा सव्व पयारेहिं णं आयहियट्ठीणं निसिद्धं ति। एत्थं च सुत्ताइक्कमे संमग्ग विप्पणासणं उम्मग्ग पयरिसणं, तओ य आणाभंगं आणाभंगाओ अनंत संसारी। से भयवं किं ते णं सावज्जायरिएणं मेहुणमासेवियं गोयमा सेवियासेवियं नो सेवियं नो असेवियं। से भयवं के णं अट्ठेणं एवं वुच्चइ। गोयमा जं तीए अज्जाए तक्कालं उत्तिमंगेणं पाए फरिसिए फरिसिज्जमाणे य नो तेण। आउंटिउं संवरिए, एएणं अट्ठेणं गोयमा वुच्चइ। से भयवं एद्दहमेत्तस्स वि णं एरिसे घोरे दुव्विमोक्खे बद्ध पुट्ठ निकाइए कम्मबंधे गोयमा एवमेयं, न अन्नह त्ति। से भयवं तेण तित्थयरणाम कम्मगोयं आसंकलियं एग भवावसेसीकओ आसी भवोयहि, ता किमेयमणंत संसाराहिंडणं ति गोयमा नियय पमाय दोसेणं। तम्हा एयं वियाणित्ता भवविरह-मिच्छमाणेणं गोयमा सुद्दिट्ठ-समय-सारेणं गच्छाहिवइणा सव्वहा सव्व पयारेहि णं सव्वत्थामेसु अच्चंतं अप्पमत्तेणं भवियव्वं ति बेमि।
Sutra Meaning : ત્યારે ફરી તે દુરાચારી બોલ્યા કે આવા આડા – અવળા સંબંધ વગરના દુર્ભાષિત વચનોનો કેમ પ્રલાપ કરો છો ? જો યોગ્ય સમાધાન આપવા શક્તિમાન ન હો તો ઊભા થાવ, જલદી આસન છોડીને નીકળી જાવ. જ્યાં તમોને પ્રમાણભૂત ગણી સર્વસંઘે તમોને શાસ્ત્રનો સદ્‌ભાવ કહેવા ફરમાવેલું છે. હવે દેવ ઉપર શો દોષ નાંખવો ? પછી ફરી પણ ઘણા લાંબા કાળ સુધી ચિંતા અને પશ્ચાત્તાપ બાદ કોઈ સમાધાન ન મળવાથી લાંબો સંસાર અંગિકાર કરીને સાવદ્યાચાર્યએ કહ્યું કે – આગમ ઉત્સર્ગ અને અપવાદથી મુક્ત છે. તમે આ જાણતા નથી કે એકાંત એ મિથ્યાત્વ છે. જિનાજ્ઞા અનેકાંતવાળી છે. હે ગૌતમ! જેમ ગ્રીષ્મના તાપથી સંતાપ પામેલા મોરના કુળોને વર્ષાકાળના નવીન મેઘની જળધારા શાંત પમાડે તેમ તે દુષ્ટ શ્રોતાઓએ તેને બહુમાનપૂર્વક માન્ય કરી સ્વીકાર્યું. ત્યારપછી હે ગૌતમ ! એક જ વચન ઉચ્ચારવાના દોષથી અનંત સંસારીપણાનું કર્મ બાંધી, તેનું પ્રતિક્રમણ કર્યા વિના, પાપના મહાસંઘ એકઠા કરી, તે ઉત્સૂત્ર વચનનો પશ્ચાત્તાપ કર્યા વિનાના મરી તે સાવદ્યાચાર્ય વ્યંતર દેવ થયા. ત્યાંથી સ્વયં પરદેશ ગયેલા પતિવાળી પ્રતિવાસુદેવના પુરોહિતની પુત્રીના ગર્ભમાં ઉત્પન્ન થયો. કોઈ સમયે તેની માતા – પુરોહિત પત્નીએ જાણ્યું કે પતિ પરદેશ છે, પુત્રી ગર્ભવતી થઈ છે. એ જાણીને હાહાહા મારી દુરાચારી પુત્રીએ મારા સર્વકુળ ઉપર મશીનો કૂચડો ફેરવ્યો. આબરૂ ગઈ. તેથી પુરોહિતને આ વાત કહી. પછી અતિશય સંતાપ કરી, પુરોહિતે દૃઢ થઈ તે પુત્રીને દેશમાંથી કાઢી મૂકી. કેમ કે આ મહા અસાધ્ય, અનિવાર્ય, અપયશ ફેલાવનારો મોટો દોષ હતો. પિતાએ કાઢી મૂક્યા પછી ક્યાંય સ્થાન ન મેળવતી થોડા કાળ પછી ઠંડી ગરમી વાયરાથી પરેશાન થયેલ, દુષ્કાળના દોષથી, ક્ષુધાથી દુર્બળ કંઠવાળી તેણે ઘી, તેલ આદિ રસના વેપારીને ઘેર દાસીપણુ કર્યું. ત્યાં ઘણી મદિરાપાન કરનારા પાસે એઠી મદિરા મેળવીને એકઠી કરે, વારંવાર એઠું ખાય છે. કોઈક સમયે નિરંતર એંઠા ભોજન કરતી અને ત્યાં ઘણી મદિરાદિ પીવાલાયક પદાર્થો દેખીને મદિરાપાન તથા માંસનુ ભોજન કરીને રહેલી હતી. ત્યારે તેને એવો દોહદ થયો કે હું બહુ મદ્યપાન કરું પછી નટ, નાટકીય, છત્રધારી, આરણ, ભટ્ટ, ભૂમિ ખોદનાર, નોકર, ચોર વગેરે હલકી જાતિ વાળાઓએ સારી રીતે ત્યાગ કરેલ એવી ખરી, મસ્તક, પૂંછ, કાન, હાડકાં, મૃતકાદિ શરીર અવયવો, વાછરડાના તોડેલ અંગો જે ખાવા યોગ્ય ન હોય, તેવા હલકા એંઠા માંસ, મદિરાનું ભોજન કરવા લાગી. ત્યારપછી તે એંઠા માટીના કોડિયામાં જે કંઈ નાભિના મધ્યભાગમાં વિશેષ પ્રકારે પક્વ થયેલ માંસ હોય તેનું ભોજન કરવા લાગી. એ પ્રમાણે કેટલાક દિવસો જતા મદ્ય અને માંસ ઉપર અતિ ગૃદ્ધિવાળી બની. પછી વેપારીના ઘરના ભોજન, વસ્ત્રો કે બીજા પદાર્થોની ચોરી કરીને, બીજા સ્થાને વેંચીને, માંસ સહિત મદ્યનો ભોગવટો કરવા લાગી. તે રસના વેપારીએ આ હકીકત જાણી, રાજાને ફરિયાદ કરી. રાજાએ વધનો હૂકમ આપ્યો. પણ કુલધર્માનુસાર કોઈ ગર્ભવતી સ્ત્રી ગુનેગાર ઠરે તો બાળક નો જન્મ ન આપે ત્યાં સુધી તેનો વધ ન થાય. વધ માટે નિયુક્ત કોટવાળ આદિ તેને પોતાને ઘેર લઈ જઈને પ્રસૂતિની રાહ જોવા લાગ્યા. તેની રક્ષા કરવા લાગ્યા. કોઈ સમયે હરિકેશ જાતિવાળા હિંસક લોકો તેને પોતાને ત્યાં લઈ ગયા. કાળક્રમે સાવદ્યાચાર્યનો જીવન બાળકરૂપે જન્મ્યો. તુરંત બાળકનો ત્યાગ કર્યો. મરણના ભયથી તે સ્ત્રી ત્યાંથી નાસી ગઈ. હે ગૌતમ! તુરંત તે ચાંડાળોના જાણવામાં આવ્યું કે તે પાપીણી નાસી ગઈ. વધ કરનારે રાજાને જણાવ્યું કે હે દેવ ! કેળના ગર્ભ સમાન કોમળ બાળકને ત્યાગી તે દુરાચારિણી નાસી ગઈ. રાજાએ કહ્યું કે ભાગી ગઈ, તો જવા દો. પણ બાળકની બરાબર સંભાળ રાખજો, સર્વથા તેવા પ્રયત્ન કરજો કે બાળક મૃત્યુ ન પામે. એના ખર્ચ માટે ૫૦૦૦ દ્રવ્ય ગ્રહણ કરો. પછી રાજાના હૂકમથી પુત્રની જેમ તે કુલટાના પુત્રનું પાલન – પોષણ કર્યું. કોઈક સમયે કાળક્રમે તે પાપકર્મી ફાંસી દેનારનો અધિપતિ મૃત્યુ પામ્યો. ત્યારે રાજાએ તે બાળકને તેનો વારસદાર બનાવ્યો. ૫૦૦ ચાંડાલનો અધિપતિ બનાવ્યો. ત્યાં તે તેવા ન કરવા યોગ્ય પાપો કરીને હે ગૌતમ ! અપ્રતિષ્ઠાન નામક સાતમી નરકે ગયો. આ રીતે સાવદ્યાચાર્યનો જીવન સાતમી નારકીના તેવા ઘોર પ્રચંડ રૌદ્ર અતિ ભયંકર દુઃખો ૩૩ – સાગરોપમના લાંબા કાળ સુધી મહાકલેશપૂર્વક અનુભવીને ત્યાંથી નીકળી અહીં અંતર્દ્વીપમાં એક ઉરૂગ જાતિમાં ઉત્પન્ન થયો, ત્યાંથી મરીને તિર્યંચયોનિમાં પાડો થયો. ત્યાં નરકના દુઃખ જેવા સમાન દુઃખો ૨૬ વર્ષ સુધી ભોગવીને પછી હે ગૌતમ! મૃત્યુ પામીને મનુષ્યમાં ઉત્પન્ન થયો. ત્યાંથી નીકળીને સાવદ્યાચાર્યનો જીવ વસુદેવ પણે ઉત્પન્ન થયો. ત્યાં યથાયોગ્ય આયુષ્ય પરિપૂર્ણ કરીને અનેક સંગ્રામ આરંભ – સમારંભ અને મહાપરિગ્રહ દોષથી મરીને સાતમી નરકે ગયો. ત્યાંથી નીકળી ઘણા લાંબા કાળે ગજકર્ણ નામની મનુષ્ય જાતિમાં ઉત્પન્ન થયો. ત્યાં પણ માંસાહારના દોષથી ક્રૂર અધ્યવસાયની મતિવાળો મરીને ફરી સાતમી નારકીના અપ્રતિષ્ઠાન નામે નરકાવાસમાં ગયો. ત્યાંથી નીકળી ફરી પણ તિર્યંચમાં પાડાપણે ઉત્પન્ન થયો. ત્યાં નરકની ઉપમાવાળુ પારાવાર દુઃખ અનુભવીને મર્યો. પછી બાળ વિધવા, કુલટા, બ્રાહ્મણપુત્રીની કુક્ષિમાં ઉત્પન્ન થયો. તે સાવદ્યાચાર્યનો જીવ કુલટાના ગર્ભમાં રહેલો હતો ત્યારે ગુપ્ત રીતે ગર્ભને પાડી નાંખવા, સડાવવા માટે ક્ષારો, ઔષધો, યોગોના પ્રયોગ કરવાના દોષથી અનેક વ્યાધિ અને વેદનાથી વ્યાપ્ત શરીરવાળો, દુષ્ટ વ્યાધિથી સબળતો, પરુ ઝરાવતો, સલ સલ કરતા કૃમિના સમૂહવાળા કીડાથી ખવાતો ખવાતો નરકની ઉપમાવાળા ઘોર દુઃખના નિવાસભૂત ગર્ભાવાસથી તે બહાર નીકળ્યો. હે ગૌતમ ! ત્યારપછી સર્વ લોકો વડે નિંદાતો, ગર્હાતો, દુર્ગંછા કરાતો, તિરસ્કારનો સર્વ લોકથી પરાભવ પામતો, ખાન – પાન – ભોગોપભોગથી રહિત ગર્ભાવાસથી માંડીને સાત વર્ષ, બે માસ, ચાર દિવસ સુધી યાવજ્જીવ જીવીને વિચિત્ર શારીરિક, માનસિક ઘોર દુઃખથી પરેશાની ભોગવતો ભોગવતો મરીને પણ વ્યંતર દેવ થયો. ત્યાંથી ચ્યવીને મનુષ્યમાં ઉત્પન્ન થયો. ફરી વધ કરનારાઓનો અધિપતિ, વળી તે પાપકર્મના દોષથી સાતમીએ ગયો. ત્યાંથી નીકળી તિર્યંચગતિમાં કુંભારને ત્યાં બળદપણે ઉત્પન્ન થયો. તેને ત્યાં ચકી, ગાડા, હળ, અરઘટ્ટ વગેરેમાં જોડાઈને રાત – દિવસ ઘોસરીમાં ગરદન ઘસાઈને ચાંદા પડી ગયા. વળી અંદરથી કોહવાઈ ગયો. ખાંધમાં કૃમિ ઉત્પન્ન થઈ. જ્યારે તેની ખાંધ ઘોંસરું ધારણ કરવા માટે સમર્થ નથી એમ જાણ્યું ત્યારે તેનો સ્વામી કુંભાર તેની પીઠ ઉપર ભાર વહન કરાવવા લાગ્યો. વખત જતા જેવી રીતે ખાંધ સડી ગઈ તેવી રીતે પીઠ પણ ઘસાઈને કોહવાઈ ગઈ. તેમાં કીડાઓ ઉત્પન્ન થયા. પીઠ પણ આખી સડી ગઈ. તેની ઉપરનું ચામડું નીકળી ગયું. અંદરનું માંસ દેખાવા લાગ્યું. ત્યારપછી હવે આ કંઈ કામ કરી શકે તેમ નથી, નકામો છે એમ જાણીને છૂટો મૂકી દીધો. હે ગૌતમ ! તે સાવદ્યાચાર્યનો જીવન સળસળતા કીડાઓથી ખવાતો બળદ છૂટો રખડતો મૂકી દીધો. ત્યારપછી અતિશય સડી ગયેલા ચર્મવાળા, ઘણા કાગડા, કૂતરા, કૃમિઓના કુળોથી અંદર અને બહારથી ખવાતો, બચકા ભરાતો, ૨૯ વર્ષ સુધી આયુષ્ય પાલન કરીને મરીને અનેક વ્યાધિ અને વેદનાથી વ્યાપ્ત શરીરવાળો, મનુષ્યગતિમાં મહાધનાઢ્ય કોઈ મોટાના ઘેર જન્મ્યો. ત્યાં પણ વમન કરવાનું, ખારા, કડવાં, ભખા, કષાયેલા સ્વાદવાળા ત્રિફળા ગુગ્ગલ વગેરે ઔષધોના કાઢા પીવા પડતા હતા. હંમેશાં તેની સાફસૂફી કરવી પડે. અસાધ્ય, ઉપશમ ન થાય તેવા ઘોર ભયંકર દુઃખોથી જાણે અગ્નિમાં શેકાતો હોય તેવા આકાર દુઃખો તે સાવદ્યાચાર્યનો જીવ ભોગવતો ભોગવતો, મળેલ મનુષ્યભવ નિષ્ફળ કર્યો. એ પ્રમાણે હે ગૌતમ ! સાવદ્યાચાર્યનો જીવ ચૌદ રાજલોક જન્મ – મરણાદિકના નિરંતર દુઃખ સહન કરીને ઘણા લાંબા અનંતકાળ પછી અવરવિદેહમાં મનુષ્યપણે ઉત્પન્ન થયો. ત્યાં ભાગ્યયોગે લોકની અનુવૃત્તિથી ભયંકર ભગવંતને વંદન કરવા ગયો. પ્રતિબોધ પામ્યો, દીક્ષા અંગિકાર કરી. અહીં તેવીસમાં શ્રી પાર્શ્વનાથ તીર્થંકરના શાસનકાળમાં તે જીવ સિદ્ધિગતિને પામ્યો. હે ગૌતમ ! સાવદ્યાચાર્યે આ પ્રમાણે દુઃખ મેળવ્યું. ભગવન્‌ ! આવા પ્રકારનું દુસ્સહ, ઘોર, ભયંકર, મહાદુઃખ આવી પડ્યું. તેને ભોગવવું પડ્યું. આટલા લાંબાકાળ સુધી આ સર્વે દુઃખો કયા નિમિત્તે ભોગવવા પડ્યા ? હે ગૌતમ ! તે કાળે અને તે સમયે તેણે જે એમ કહ્યું કે ‘‘ઉત્સર્ગ અને અપવાદ સહિત તમામ કહેલું છે. એકાંતે પ્રરૂપણા ન કરાય, પણ અનેકાંતથી પ્રરૂપણા કરાય. પરંતુ અપકાયનો પરિભોગ, તેઉકાયનો સમારંભ, મૈથુન સેવન આ ત્રણે બીજા કોઈ સ્થાને એકાંતે કે નિશ્ચયથી અને દૃઢપણે કે સર્વથા સર્વ પ્રકારે આત્મહિતના અર્થીઓ માટે નિષેધેલા છે. અહીં સૂત્રનું ઉલ્લંઘન કરવામાં આવે તો સમ્યગ્‌ માર્ગનો વિનાશ, ઉન્માર્ગનો પ્રકર્ષ થયા છે. તેનાથી આજ્ઞાભંગનો દોષ અને તેનાથી અનંત સંસારી થાય છે. ભગવન્‌ ! શું સાવદ્યાચાર્યએ મૈથુન સેવન કરેલું ? હે ગૌતમ ! સેવ્યુ અને ન સેવ્યુ એટલે સેવ્યુ નથી તેમ પણ નહીં અને સેવ્યુ છે તેમ પણ નહીં. ભગવન્‌ ! બંને પ્રકારે કેમ કહો છો ? ગૌતમ ! જે આર્યાએ તે કાળે મસ્તકથી પગનો સ્પર્શ કર્યો કે સ્પર્શ થયો તે સમયે તેણે પગ ખેંચીને સંકોચી ન લીધો. આ કારણથી હે ગૌતમ ! એમ કહેવાય છે કે મૈથુન સેવ્યુ અને ન સેવ્યુ. ભગવન્‌ ! આટલા માત્ર કારણમાં આવું ઘોર દુઃખે કરી મુક્ત કરી શકાય તેવું બદ્ધ – સ્પૃષ્ટ નિકાચિત કર્મબંધ થાય છે ? ગૌતમ ! એમ જ છે, એમાં ફેરફાર થતો નથી. ભગવન્‌ ! તેણે તીર્થંકર નામકર્મ એકઠું કરેલું હતું. એક જ ભવ બાકી રાખેલો હતો અને ભવસમુદ્ર તરી ગયા હતા. તો પછી અનંતકાળ સુધીના સંસારમાં કેમ રખડવુ પડ્યુ ? હે ગૌતમ ! પોતાના પ્રમાદ દોષના કારણે. એ જાણીને હે ગૌતમ ! ભવવિરહ ઇચ્છતા શાસ્ત્રોનો સદ્‌ભાવ જેણે સારી રીતે જાણ્યો છે એવા ગચ્છાધિપતિએ સર્વથા સર્વ સંયમ સ્થાનોમાં અત્યંત અપ્રમત્ત બનવું. આ પ્રમાણે ભગવંતની પાસે સાંભળેલ તમને હું કહું છું.
Mool Sutra Transliteration : [sutra] tahe puno vi tehim bhaniyam jaha kimeyaim arada-baradaim asambaddhaim dubbhasiyaim palavaha jai pariharagam nam daum sakke ta upphida, muyasu asanam, usara siggham, imao thanao. Kim devassa rusejja. Jattha tumam pi pamanikaunam savva samghenam samaya sabbhavam vayareum je samaittho. Tao puno vi suiram paritappiunam goyama annam pariharagam alabhamanenam amgikauna diham samsaram bhaniyam cha savajjayarienam jaha nam ussaggavavaehim agamo thio tubbhe na yanaheyam. Egamto michchhattam, jinanamana manegamta. Eyam cha vayanam goyama gimhayava samtaviehim sihiulehim cha ahinava pausa sajala ghanorallimiva sabahumanam samaichchhiyam tehim duttha-soyarehim. Tao ega vayana dosenam goyama nibamdhiunanamta samsariyattanam appadikkamiunam cha tassa pava samudaya mahakhamdha-melavagassa mariunam uvavanno vanamamtaresum so savajjayario. Tao chuo samano uvavanno pavasiya bhattarae padivasudeva purohiya dhuyae kuchchhimsu. Ahannaya viyaniyam tie jananie purohiya-bhajjae. Jaha nam ha, ha, ha, dinnam masi-kuchchayam savva niyakulassa imie durayarae majjha dhuyae. Sahiyam cha purohiyassa. Tao samtappiunam suiram bahum cha hiyaena saharium nivvisaya kaya sa tenam puro-hienam emahamta asajjhadunnivara ayasa bhiruna. Ahannaya theva kalamtarenam kahim chi thamamalabhamani si unha vaya vijjhadiya khu kkhama kamtha dubbhikkha dosenam pavittha dasattae rasa vanijjagassa gehe. Tattha ya bahunam majja panaganam samchiyam saharei nusamayamuchchitthagam ti. Annaya anudinam saharamanie tamuchchitthagam datthunam cha bahu majja panage majjamaviyamane poggalam cha samuddisamte taheva tie majja-mamsassovarim dohalagam samuppannam. Java nam jam tam bahumajja panagam nada natta chhatta charana bhadodda cheda takkara sarisa jatisu mujjhiyam khura sisa pumchha kanna tthimayagayam uchchittham vallurakhamdam tam samuddisium samaraddha. Taha tesu cheva uchchittha kodiyagesum jam kimchi nahie majjham vitthakke tamevasaiumaraddha. Evam cha kaivaya dinaikkamenam majjamamsovarim dadham gehi samjaya. Tahe tasseva rasa vanijjagassa gehao parimusiunam kimchi kamsa dusa davina jayam annattha vikkiniunam majjam mamsam paribhumjai. Tava nam vinnayam tena rasavanijjagenam sahiyam cha naravaino. Tena vi vajjha samaittha. Tattha ya rayaule eso goyama kula dhammo. Jaha nam ja kai avanna satta nari avarahadosenam sa java nam no pasuya tava nam no vavayavva. Tehim viniutta ganigimtagehim sagehe neuna pasui samayam java niyamtiya rakkheyavva. Ahannaya niya tehim hariesa jaihim sa geham. Kalakkamena pasuya ya daragam. Tam savajjayariya jivam. Tao pasuyametta cheva tam balayam ujjhiuna panattha maranabhayahitattha sa goyama disimekkam gamtunam viyaniyam cha tehim pavehim. Jaha panattha sa pavakamma. Sahiyam cha naravaino sunahivaina. Jaha nam deva panattha sa durayara kayali gabbhovamam daragamujjhiunam. Ranna vi padibhaniyam jaha nam jai nama sa gaya ta gachchhau tam balayam padivalejjasu savvaha taha kayavvam jaha tam balagam na vavajje. Ginhesu ime pamcha sahassa davinajayassa. Tao naravaino samdesenam suyamiva parivalio so pamsuli-tanao. Annaya kalakkamenam mao so pava-kammo sunahivai. Tao ranna samanujaniyam tasseva balagassa gharasaram. Kao pamchanham sayanam ahivai. Tattha ya sunahivai pae paitthio samano taim tarisaim akaranijjaim samanutthittanam gao so goyama sattamie pudhavie apaitthana name nirayavase savajjayariya jivo. Evam tam tattha tarisam ghora pachamda roddam sudarunam dukkham tettisam sagarovame java kaha kahavi kilesenam samanubhaviunam ihagao samano uvavanno amtaradive egoruyajai. Tao vi mariunam uvavanno tiriya jonie mahisattae. Tattha ya jaim kaim vi naraga dukkhaim tesim tu sarisa namaim anubhaviunam chhavvisam samvachchharani. Tao goyama mao samano uvavanno manuesu, tao vasudevattae so savajjayariya jivo. Tattha vi ahauyam parivaliunam anega samgamarambha pariggaha dosenam mariunam gao sattamae. Tao vi uvvattiunam suira kalao uvavanno gayakanno nama manuyajai. Tao vi kunimaharadosenam kurajjhavasayamaigao, mariunam puno vi sattamae. Tehim cheva apaitthane niraya vase tao vi uvvattiunam puno vi uvavanno tiriesum mahisattae. Tattha vi nam naragovamam dukkhamanubhavitta nam mao samano uvavanno bala vihavae pamsulie mahana dhuyae kuchchhimsi ahannaya niutta pachchhanna gabbha sadana padane khara chunnajogadosenam anegavahi veyana parigaya sariro sidihidamta kuttha vahie parigalamano salasalimta kimijalenam khajjamto nihario naraovamam ghora dukkha nivaso gabbhavasao goyama so savajjayariya-jivo. Tao savvalogehim nimdijjamano, garahijjamano, khimsijjamano, dugumchhijjamano savva-loaparibhuo pana khana bhogovabhoga parivajjio gabbhavasa pabhitie cheva vichittasarira manasiga ghora dukkha samtatto satta samvachchharasayaim do mase ya chauro dine ya javajjiviunam mato samano uvavanno vanamamtaresum. Tao chuo uvavanno manuesum. Puno vi sunahivaittae. Tao vi takkamma-dosenam sattamae. Tao vi uvvatteunam uvavanno tiriesum chakkiyagharamsi gonattae. Tattha ya chakka sagada lamgalayattanenam ahanniyam juvarovanenam pachchiuna kuhiyauvviyam khamdham, sammuchchhie ya kimi. Tahe akkha-mihuyam khamdha juva dharanassa vinnaya patthie vahiumaraddho tenam chakkienam. Ahannaya kalakkamenam jaha khamdham taha pachchiuna kuhiya patthi. Tattha vi samuchchhie kimi. Sadiuna vigayam cha patthi chammam. Ta akimchiyaram nippaoyanam ti nauna mokkaliyam goyama tenam chakkienam. Tam salasalimta kimi jalehim nam khajjamanam baillam savajjayariyam jivam. Tao mokkallio samano parisadiya patthi chammo bahu kaya sana kimi kulehim sabajjha-bbhamtare viluppamano ekunatisam samvachchharaim javahaugam parivaleuna mao samano uvavanno anega vahi veyana parigaya sariro manuesum mahadhanassa nam ibbha gehe. Tattha vamana vireyana khara kadu titta kasaya tihala guggula kadhage aviyamanassa nichcha visosanahim cha asajjhanuvasamma ghora daruna dukkhehim pajjaliyasseva goyama gao nipphalo tassa manuyajammo. Evam cha goyama so savajjayariya jivo choddasa rajjuyalogam jammana maranehim nam niramtaram padijariunam sudihanamta-kalao samuppanno manuyattae avaravidehe. Tattha ya bhagavasenam loganuvattie gao titthayarassa vamdana vattiyae, padibuddho ya pavva-io siddho ya iha tevisaima titthayarassa pasanamassa kale. Eyam tam goyama savajjayarienam paviyam ti. Se bhayavam kim pachchaiyam tenanubhuyam erisam dusaham ghora darunam mahadukkha sannivaya samghattame-ttiyakalam ti goyama jam bhaniyam takkala samayammi jaha nam ussaggavavaehim agamo thio, egamto michchhattam, jinana ana anegamto tti eya vayanapachcha-iyam. Se bhayavam kim ussaggavavaehi nam no thiyam agamam, egamtam cha pannavijjai goyama ussagavavaehim cheva pavayanam thiyam, anegamtam cha pannavijjai, no nam egamtam, navaram aukkaya paribhogam teu kayasamarambham mehunasevanam cha. Ete tao thanamtare egamtenam 3 nichchhayao 3 badham 3 savvaha savva payarehim nam ayahiyatthinam nisiddham ti. Ettham cha suttaikkame sammagga vippanasanam ummagga payarisanam, tao ya anabhamgam anabhamgao anamta samsari. Se bhayavam kim te nam savajjayarienam mehunamaseviyam goyama seviyaseviyam no seviyam no aseviyam. Se bhayavam ke nam atthenam evam vuchchai. Goyama jam tie ajjae takkalam uttimamgenam pae pharisie pharisijjamane ya no tena. Aumtium samvarie, eenam atthenam goyama vuchchai. Se bhayavam eddahamettassa vi nam erise ghore duvvimokkhe baddha puttha nikaie kammabamdhe goyama evameyam, na annaha tti. Se bhayavam tena titthayaranama kammagoyam asamkaliyam ega bhavavasesikao asi bhavoyahi, ta kimeyamanamta samsarahimdanam ti goyama niyaya pamaya dosenam. Tamha eyam viyanitta bhavaviraha-michchhamanenam goyama suddittha-samaya-sarenam gachchhahivaina savvaha savva payarehi nam savvatthamesu achchamtam appamattenam bhaviyavvam ti bemi.
Sutra Meaning Transliteration : Tyare phari te durachari bolya ke ava ada – avala sambamdha vagarana durbhashita vachanono kema pralapa karo chho\? Jo yogya samadhana apava shaktimana na ho to ubha thava, jaladi asana chhodine nikali java. Jyam tamone pramanabhuta gani sarvasamghe tamone shastrano sadbhava kaheva pharamavelum chhe. Have deva upara sho dosha namkhavo\? Pachhi phari pana ghana lamba kala sudhi chimta ane pashchattapa bada koi samadhana na malavathi lambo samsara amgikara karine savadyacharyae kahyum ke – agama utsarga ane apavadathi mukta chhe. Tame a janata nathi ke ekamta e mithyatva chhe. Jinajnya anekamtavali chhe. He gautama! Jema grishmana tapathi samtapa pamela morana kulone varshakalana navina meghani jaladhara shamta pamade tema te dushta shrotaoe tene bahumanapurvaka manya kari svikaryum. Tyarapachhi he gautama ! Eka ja vachana uchcharavana doshathi anamta samsaripananum karma bamdhi, tenum pratikramana karya vina, papana mahasamgha ekatha kari, te utsutra vachanano pashchattapa karya vinana mari te savadyacharya vyamtara deva thaya. Tyamthi svayam paradesha gayela pativali prativasudevana purohitani putrina garbhamam utpanna thayo. Koi samaye teni mata – purohita patnie janyum ke pati paradesha chhe, putri garbhavati thai chhe. E janine hahaha mari durachari putrie mara sarvakula upara mashino kuchado pheravyo. Abaru gai. Tethi purohitane a vata kahi. Pachhi atishaya samtapa kari, purohite dridha thai te putrine deshamamthi kadhi muki. Kema ke a maha asadhya, anivarya, apayasha phelavanaro moto dosha hato. Pitae kadhi mukya pachhi kyamya sthana na melavati thoda kala pachhi thamdi garami vayarathi pareshana thayela, dushkalana doshathi, kshudhathi durbala kamthavali tene ghi, tela adi rasana veparine ghera dasipanu karyum. Tyam ghani madirapana karanara pase ethi madira melavine ekathi kare, varamvara ethum khaya chhe. Koika samaye niramtara emtha bhojana karati ane tyam ghani madiradi pivalayaka padartho dekhine madirapana tatha mamsanu bhojana karine raheli hati. Tyare tene evo dohada thayo ke hum bahu madyapana karum pachhi nata, natakiya, chhatradhari, arana, bhatta, bhumi khodanara, nokara, chora vagere halaki jati valaoe sari rite tyaga karela evi khari, mastaka, pumchha, kana, hadakam, mritakadi sharira avayavo, vachharadana todela amgo je khava yogya na hoya, teva halaka emtha mamsa, madiranum bhojana karava lagi. Tyarapachhi te emtha matina kodiyamam je kami nabhina madhyabhagamam vishesha prakare pakva thayela mamsa hoya tenum bhojana karava lagi. E pramane ketalaka divaso jata madya ane mamsa upara ati griddhivali bani. Pachhi veparina gharana bhojana, vastro ke bija padarthoni chori karine, bija sthane vemchine, mamsa sahita madyano bhogavato karava lagi. Te rasana veparie a hakikata jani, rajane phariyada kari. Rajae vadhano hukama apyo. Pana kuladharmanusara koi garbhavati stri gunegara thare to balaka no janma na ape tyam sudhi teno vadha na thaya. Vadha mate niyukta kotavala adi tene potane ghera lai jaine prasutini raha jova lagya. Teni raksha karava lagya. Koi samaye harikesha jativala himsaka loko tene potane tyam lai gaya. Kalakrame savadyacharyano jivana balakarupe janmyo. Turamta balakano tyaga karyo. Maranana bhayathi te stri tyamthi nasi gai. He gautama! Turamta te chamdalona janavamam avyum ke te papini nasi gai. Vadha karanare rajane janavyum ke he deva ! Kelana garbha samana komala balakane tyagi te duracharini nasi gai. Rajae kahyum ke bhagi gai, to java do. Pana balakani barabara sambhala rakhajo, sarvatha teva prayatna karajo ke balaka mrityu na pame. Ena kharcha mate 5000 dravya grahana karo. Pachhi rajana hukamathi putrani jema te kulatana putranum palana – poshana karyum. Koika samaye kalakrame te papakarmi phamsi denarano adhipati mrityu pamyo. Tyare rajae te balakane teno varasadara banavyo. 500 chamdalano adhipati banavyo. Tyam te teva na karava yogya papo karine he gautama ! Apratishthana namaka satami narake gayo. A rite savadyacharyano jivana satami narakina teva ghora prachamda raudra ati bhayamkara duhkho 33 – sagaropamana lamba kala sudhi mahakaleshapurvaka anubhavine tyamthi nikali ahim amtardvipamam eka uruga jatimam utpanna thayo, tyamthi marine tiryamchayonimam pado thayo. Tyam narakana duhkha jeva samana duhkho 26 varsha sudhi bhogavine pachhi he gautama! Mrityu pamine manushyamam utpanna thayo. Tyamthi nikaline savadyacharyano jiva vasudeva pane utpanna thayo. Tyam yathayogya ayushya paripurna karine aneka samgrama arambha – samarambha ane mahaparigraha doshathi marine satami narake gayo. Tyamthi nikali ghana lamba kale gajakarna namani manushya jatimam utpanna thayo. Tyam pana mamsaharana doshathi krura adhyavasayani mativalo marine phari satami narakina apratishthana name narakavasamam gayo. Tyamthi nikali phari pana tiryamchamam padapane utpanna thayo. Tyam narakani upamavalu paravara duhkha anubhavine maryo. Pachhi bala vidhava, kulata, brahmanaputrini kukshimam utpanna thayo. Te savadyacharyano jiva kulatana garbhamam rahelo hato tyare gupta rite garbhane padi namkhava, sadavava mate ksharo, aushadho, yogona prayoga karavana doshathi aneka vyadhi ane vedanathi vyapta shariravalo, dushta vyadhithi sabalato, paru jharavato, sala sala karata krimina samuhavala kidathi khavato khavato narakani upamavala ghora duhkhana nivasabhuta garbhavasathi te bahara nikalyo. He gautama ! Tyarapachhi sarva loko vade nimdato, garhato, durgamchha karato, tiraskarano sarva lokathi parabhava pamato, khana – pana – bhogopabhogathi rahita garbhavasathi mamdine sata varsha, be masa, chara divasa sudhi yavajjiva jivine vichitra sharirika, manasika ghora duhkhathi pareshani bhogavato bhogavato marine pana vyamtara deva thayo. Tyamthi chyavine manushyamam utpanna thayo. Phari vadha karanaraono adhipati, vali te papakarmana doshathi satamie gayo. Tyamthi nikali tiryamchagatimam kumbharane tyam baladapane utpanna thayo. Tene tyam chaki, gada, hala, araghatta vageremam jodaine rata – divasa ghosarimam garadana ghasaine chamda padi gaya. Vali amdarathi kohavai gayo. Khamdhamam krimi utpanna thai. Jyare teni khamdha ghomsarum dharana karava mate samartha nathi ema janyum tyare teno svami kumbhara teni pitha upara bhara vahana karavava lagyo. Vakhata jata jevi rite khamdha sadi gai tevi rite pitha pana ghasaine kohavai gai. Temam kidao utpanna thaya. Pitha pana akhi sadi gai. Teni uparanum chamadum nikali gayum. Amdaranum mamsa dekhava lagyum. Tyarapachhi have a kami kama kari shake tema nathi, nakamo chhe ema janine chhuto muki didho. He gautama ! Te savadyacharyano jivana salasalata kidaothi khavato balada chhuto rakhadato muki didho. Tyarapachhi atishaya sadi gayela charmavala, ghana kagada, kutara, krimiona kulothi amdara ane baharathi khavato, bachaka bharato, 29 varsha sudhi ayushya palana karine marine aneka vyadhi ane vedanathi vyapta shariravalo, manushyagatimam mahadhanadhya koi motana ghera janmyo. Tyam pana vamana karavanum, khara, kadavam, bhakha, kashayela svadavala triphala guggala vagere aushadhona kadha piva padata hata. Hammesham teni saphasuphi karavi pade. Asadhya, upashama na thaya teva ghora bhayamkara duhkhothi jane agnimam shekato hoya teva akara duhkho te savadyacharyano jiva bhogavato bhogavato, malela manushyabhava nishphala karyo. E pramane he gautama ! Savadyacharyano jiva chauda rajaloka janma – maranadikana niramtara duhkha sahana karine ghana lamba anamtakala pachhi avaravidehamam manushyapane utpanna thayo. Tyam bhagyayoge lokani anuvrittithi bhayamkara bhagavamtane vamdana karava gayo. Pratibodha pamyo, diksha amgikara kari. Ahim tevisamam shri parshvanatha tirthamkarana shasanakalamam te jiva siddhigatine pamyo. He gautama ! Savadyacharye a pramane duhkha melavyum. Bhagavan ! Ava prakaranum dussaha, ghora, bhayamkara, mahaduhkha avi padyum. Tene bhogavavum padyum. Atala lambakala sudhi a sarve duhkho kaya nimitte bhogavava padya\? He gautama ! Te kale ane te samaye tene je ema kahyum ke ‘‘utsarga ane apavada sahita tamama kahelum chhe. Ekamte prarupana na karaya, pana anekamtathi prarupana karaya. Paramtu apakayano paribhoga, teukayano samarambha, maithuna sevana a trane bija koi sthane ekamte ke nishchayathi ane dridhapane ke sarvatha sarva prakare atmahitana arthio mate nishedhela chhe. Ahim sutranum ullamghana karavamam ave to samyag margano vinasha, unmargano prakarsha thaya chhe. Tenathi ajnyabhamgano dosha ane tenathi anamta samsari thaya chhe. Bhagavan ! Shum savadyacharyae maithuna sevana karelum\? He gautama ! Sevyu ane na sevyu etale sevyu nathi tema pana nahim ane sevyu chhe tema pana nahim. Bhagavan ! Bamne prakare kema kaho chho\? Gautama ! Je aryae te kale mastakathi pagano sparsha karyo ke sparsha thayo te samaye tene paga khemchine samkochi na lidho. A karanathi he gautama ! Ema kahevaya chhe ke maithuna sevyu ane na sevyu. Bhagavan ! Atala matra karanamam avum ghora duhkhe kari mukta kari shakaya tevum baddha – sprishta nikachita karmabamdha thaya chhe\? Gautama ! Ema ja chhe, emam pheraphara thato nathi. Bhagavan ! Tene tirthamkara namakarma ekathum karelum hatum. Eka ja bhava baki rakhelo hato ane bhavasamudra tari gaya hata. To pachhi anamtakala sudhina samsaramam kema rakhadavu padyu\? He gautama ! Potana pramada doshana karane. E janine he gautama ! Bhavaviraha ichchhata shastrono sadbhava jene sari rite janyo chhe eva gachchhadhipatie sarvatha sarva samyama sthanomam atyamta apramatta banavum. A pramane bhagavamtani pase sambhalela tamane hum kahum chhum.