Sutra Navigation: Mahanishith ( મહાનિશીય શ્રુતસ્કંધ સૂત્ર )

Search Details

Mool File Details

Anuvad File Details

Sr No : 1117516
Scripture Name( English ): Mahanishith Translated Scripture Name : મહાનિશીય શ્રુતસ્કંધ સૂત્ર
Mool Language : Ardha-Magadhi Translated Language : Gujarati
Chapter :

अध्ययन-५ नवनीतसार

 Translated Chapter :

અધ્યયન-૫ નવનીતસાર
Section : Translated Section :
Sutra Number : 816 Category : Chheda-06
Gatha or Sutra : Sutra Sutra Anuyog :
Author : Deepratnasagar Original Author : Gandhar
 
Century : Sect : Svetambara1
Source :
 
Mool Sutra : [सूत्र] से भयवं कयरे णं ते पंच सए एक्क विवज्जिए साहूणं जेहिं च णं तारिस गुणोववेयस्स महानुभागस्स गुरुणो आणं अइक्कमिउं नाराहियं गोयमा णं इमाए चेव उसभ चउवीसिगाए अतीताए तेवीसइमाए चउवीसिगाए जाव णं परिनिव्वुडे चउवीसइमे अरहा ताव णं अइक्कंतेणं केवइएणं कालेणं गुणनिप्फन्ने कम्मसेल मुसुमूरणे महायसे, महासत्ते, महानुभागे, सुगहिय नामधेज्जे, वइरे नाम गच्छाहिवई भूए। तस्स णं पंचसयं गच्छं निग्गंथीहिं विना, निग्गंथीहिं समं दो सहस्से य अहेसि। ता गोयमा ताओ निग्गंथीओ अच्चंत परलोग भीरुयाओ सुविसुद्ध निम्मलंतकरणाओ, खंताओ, दंताओ, मुत्ताओ, जिइंदियाओ, अच्चंत भणिरीओ निय सरीरस्सा वि य छक्काय वच्छलाओ जहोवइट्ठ अच्चंत घोर वीर तव चरण सोसिय सरीराओ जहा णं तित्थयरेणं पन्नवियं तहा चेव अदीन मनसाओ माया मय अहंकार ममाकार रति हास खेड्डु कंदप्प नाहवाय विप्पमुक्काओ तस्सायरियस्स सगासे सामन्नमनुचरंति। ते य साहुणो सव्वे वि गोयमा न तारिसे मनागा। अहन्नया गोयमा ते साहुणो तं आयरियं भणंति जहा– जइ णं भयवं तुमं आणवेहि, ता णं अम्हेहिं तित्थयरजत्तं करिय चंदप्पह सामियं वंदिय धम्मचक्कं गंतूणमागच्छामो ताहे गोयमा अदीनमनसा अणुत्तावल गंभीर महुराए भारतीए भणियं तेणायरिएणं जहा इच्छायारेणं न कप्पइ तित्थजत्तं गंतुं सुविहियाणं ता जाव णं बोलेइ जत्तं ताव णं अहं तुम्हे चंदप्पहं वंदावेहामि। अन्नं च–जत्ताए गएहिं असंजमे पडिवज्जइ। एएणं कारणेणं तित्थ-यत्ता पडिसेहिज्जइ। तओ तेहिं भणियं जहा भयवं केरिसो उण तित्थयत्ताए गच्छमाणाणं असंजमो भवइ सो पुन इच्छायारेणं बिइज्ज वारं एरिसं उल्लावेज्जा बहुजनेनं वाउलगो भण्णिहिसि। ताहे गोयमा चिंतियं तेन आयरिएणं जहा णं ममं वइक्कमिय निच्छयओ एए गच्छिहिंति, तेणं तु मए समयं चडुत्तरेहिं वयंति अहन्नया सुबहुं मनसा संधारेऊणं चेव भणियं तेण आयरिएणं, जहा णं– तुब्भे किंचि वि सुत्तत्थं वियाणह च्चिय। ता जारिसं तित्थयत्ताए गच्छमाणाणं असंजमं भवइ तारिसं सयमेव वियाणेह। किं एत्थ बहुपलविएणं अन्नं च–विदियं तुम्हेहिं पि संसारसहावं जीवाइ-पयत्थ-तत्तं च। अहन्नया बहु उवाएहिं णं विणिवारिंतस्स वि तस्सायरियस्स गए चेव ते साहुणो णं कुद्धेणं कयंतेणं पेरिए तित्थयत्ताए, तेसिं च गच्छमाणाणं कत्थइ अणेसणं, कत्थइ हरिय काय संघट्टणं, कत्थइ बीयक्कमणं, कत्थइ पिवीलियादीणं तसाणं संघटण परिताव-णोद्दवणाइ संभवं, कत्थइ बइट्ठपडिक्कमणं, कत्थइ न कीरए चेव चाउक्कालियं सज्झायं, कत्थइ न संपाडेज्जा मत्त-भंडोवगरणस्स विहीए उभयकालं पेह पमज्जण पडिलेहण पक्खोडणं। किं बहुना गोयमा केत्तियं भण्णिहिई। अट्ठारसण्हं सीलंग सहस्साणं सत्तरस विहस्स णं संजमस्स दुवालसविहस्स णं सब्भंतर-बाहिरस्स तवस्स जाव णं खंताइ अहिंसालक्खणस्सेव य दसविहस्सानगार-धम्मस्स। जत्थेक्केक्कपयं चेव सुबहुएणं पि कालेणं थिर परिचिएण दुवालसंग महासुयक्खंधेणं बहु भंग सय संघत्तणाए दुक्खं निरइयारं परिवालिऊणं जे, एयं च सव्वं जहा–भणियं निरइयारमनुट्ठेयं ति। एवं संसरिऊण चिंतियं तेण गच्छाहिवइणा जहा णं मे विप्परोक्खेणं ते दुट्ठ सीसे मज्झं अणाभोग पच्चएणं सबहुं असंजमं काहिंति, तं च सव्वं मे मच्छंतियं होही जओ णं हं तेसिं गुरू, ता हं तेसिं पट्ठीए गंतूणं ते पडिजागरामि, जेणाहमेत्थ पए पाय-च्छित्तेणं नो सबंज्झेज्ज त्ति। वियप्पिऊणं गओ सो आयरिओ तेसिं पट्ठीए जाव णं दिट्ठो तेणं असमंजसेणं गच्छमाणे। ताहे गोयमा सुमहुर मंजुलालावेणं भणियं तेणं गच्छाहिवइणा। जहा– भो भो उत्तमकुल निम्मल वंस विभूसणा, अमुग पमुगाइ महासत्ता, साहू उप्पहपडिवन्नाणं पंच महव्वया हिट्ठिय तणूणं महाभागाणं साहु साहुणीणं सत्तावीसं सहस्साइं थंडिलाणं सव्वदंसीहिं पन्नत्ताइं। ते य सुउवउत्तेहिं विसोहिज्जंति, न उणं अणोवउत्तेहिं। ता किमेयं सुन्नासुन्नीए अणोवउ-त्तेहिं गम्मइ इच्छायारेणं उवओगं देह। अन्नं च–इणमो सुत्तत्थं किं तुम्हाणं विसुमरियं भवेज्जा जं सारं सव्व परम तत्ताणं जहा एगे बेइंदिए पाणी एगं सयमेव हत्थेण वा, पाएण वा, अन्नयरेण वा सलागाइ अहिगरण भूओवगरण जाएणं जे णं केई संघट्टेज्जा, संघट्टावेज्जा वा, एवं संघट्टियं वा परेहिं समनुजाणेज्जा, से णं तं कम्मं जया उदिन्नं भवेज्जा तया जहा उच्छुखंडाइं जंते तहा निप्पी लिज्जमाणा छम्मासेणं खवेज्जा, एवं गाढे दुवालसेहिं संवच्छरेहिं तं कम्मं वेदेज्जा। एवं अगाढपरियावणे वास सहस्सं, गाढ परियावणे दसवाससहस्से, एवं अगाढकिलावणे वासलक्खं, गाढकिलावणे दसवासलक्खाइं उद्दवणे वासकोडी। एवं तेइंदियाईसुं पि नेयं। ता एवं च वियाणमाणा मा तुम्हे मुज्झह त्ति। एवं च गोयमा सुत्तानुसारेणं सारयंतस्सावि तस्सायरियस्स ते महापावकम्मे गमगमहल्ल-प्फलेणं हल्लोहल्लीभूएणं तं आयरियाणं वयणं असेसपावकम्मट्ठदुक्खविमोयगं न बहु मन्नंति। ताहे गोयमा मुणियं तेणायरिएणं जहा–निच्छयओ उम्मग्गपट्ठिए सव्वपगारेहिं चेव इमे पावमई दुट्ठसीसे। ता किमट्ठमहमिमेसिं पट्ठीए लल्ली वागरणं करेमाणो अणुगच्छमाणो य सुक्खाए गयजलाए णदीए उबुज्झं एए गच्छंतु दसदुवारेहिं, अहयं तु तावाय हियमेवाणुचिट्ठेमो। किं मज्झं परकएणं सुमहंतेणावि पुन्न पब्भारेणं थेवमवि किंची परित्ताणं भवेज्जा। सपरक्कमेणं चेव मे आगमुत्त तव संजमानुट्ठाणेणं भवोयही तरेयव्वो। एस उणं तित्थयराएसो। जहा–
Sutra Meaning : ભગવન્‌ ! તે ૪૯૯ સાધુઓ જેઓએ તેવા ગુણયુક્ત મહાનુભાવ ગુરુ મહારાજની આજ્ઞા ઉલ્લંઘીને આરાધક ન બન્યા તે કોણ હતા ? ગૌતમ! ઋષભદેવ પરમાત્માની પૂર્વે થયેલ ત્રેવીશ ચોવીશી અને તે ચોવીશીના ચોવીશમાં તીર્થંકર નિર્માણ પામ્યા પછી કેટલોક કાળ ગુણથી ઉત્પન્ન થયેલ કર્મરૂપી પર્વતનો ચૂરો કરનાર મહાયશા, મહાસત્વી, મહાનુભાવ, સવારમાં નામ ગ્રહણ કરવા યોગ્ય વઈર નામે ગચ્છાધિપતિ થયા. સાધ્વી સિવાય તેમને ૫૦૦ શિષ્યોના પરિવારવાળો ગચ્છ હતો. સાધ્વી સહિત ગણોની ૨૦૦૦ની સંખ્યા હતી. ગૌતમ ! તે સાધ્વીઓ અત્યંત પરલોક ભીરુ હતા. અત્યંત નિર્મળ અંતઃકરણવાળા, ક્ષમાધારી, વિનયવતી, ઇન્દ્રિયદમી, મમત્વરહિત, અતિ અભ્યાસુ, સ્વશરીરથી પણ અધિક છ કાયના જીવો ઉપર વાત્સલ્ય કરનારી, ભગવંતે શાસ્ત્રમાં કહેલા એવા અતિશય ઘોર વીર તપશ્ચરણનું સેવન કરી શોષવેલા શરીરવાળી, તીર્થંકરે પ્રરૂપિત કર્યા મુજબ અદીન મનથી, માયા, મદ, અહંકાર, મમત્વ, રતિ, હાસ્ય, ક્રીડા, કંદર્પ, નાથવાદ રહિત, સ્વામીભાવ આદિ દોષોથી મુક્ત તે સાધ્વી એ આચાર્ય પાસે શ્રામણ્યનું અનુપાલન કરતી હતી. ગૌતમ ! તે સાધુઓ તેવા મનોહર ન હતા. કોઈક સમયે તે સાધુઓ આચાર્યને કહેવા લાગ્યા કે ભગવન્‌ ! જો આપ આજ્ઞા આપો તો અમે તીર્થયાત્રા કરીને ચંદ્રપ્રભુ સ્વામીના ધર્મચક્રને વંદન કરીને આવીએ. ત્યારે હે ગૌતમ ! અદીન મનથી, અત્વરાથી, ગંભીર – મધુર વાણીથી તે આચાર્યએ તેમને ઉત્તર આપ્યો કે – શિષ્યોને સ્વકીય ઇચ્છા એવા સુંદર શબ્દોનો પ્રયોગ કરીને સુવિહિતોને તીર્થયાત્રા માટે જવુ કલ્પતુ નથી. તો જ્યારે પાછા ફરવાનું થશે ત્યારે હું તમને યાત્રા અને ચંદ્રપ્રભુ સ્વામીને વંદન કરાવીશ. બીજી વાત એ કે યાત્રા માટે અસંયમ કરવાનું મન થાય છે, આ કારણે તીર્થયાત્રાનો નિષેધ કરાયેલ છે. ત્યારે શિષ્યોએ પૂછ્યું કે તીર્થયાત્રા જતા સાધુને અસંયમ કેવી રીતે થાય ? ત્યારે ફરી પણ ઇચ્છકારેણ એમ બીજી વખત બોલાવીને ઘણા લોકો વચ્ચે વ્યાકુળ બનીને આક્રોશથી ઉત્તર આપ્યો. પરંતુ ત્યારે આચાર્યએ ચિંતવ્યુ કે મારું વચન ઉલ્લંઘીને પણ નક્કી આ શિષ્યો જશે જ. તે કારણે જ મીઠાં – મીઠાં વચનો બોલે છે. હવે કોઈ દિવસે મનથી બહુ વિચાર કરીને આચાર્યે કહ્યું કે તમો થોડો પણ સૂત્ર – અર્થ જાણો છો ખરા ? જો જાણતા હો તો જેવો અસંયમ તીર્થયાત્રામાં થાય છે, તેવો અસંયમ સ્વયં જાણી શકાય છે. આ વિષયમાં વધુ કહીને શું ? બીજું, તમોએ સંસારનું સ્વરૂપ, જીવાદિ પદાર્થો, તેનું યથાયોગ્ય તત્વ જાણેલુ છે. હવે કોઈ વખત ઘણા ઉપાયોથી સમજાવ્યા. યાત્રા જતા નીવાર્યા. તો પણ તેઓ આચાર્યને છોડીને ક્રોધરૂપી યમ સાથે તીર્થયાત્રા કરવા નીકળી પડ્યા. તેઓ જતાં જતાં ક્યાંક આહાર ગવેષણાનો દોષ, ક્યાંક લીલી વનસ્પતિકાયનો સંઘટ્ટો, ક્યાંક બીજ ચાંપતા, ક્યાંક કીડી આદિ વિકલેન્દ્રિય જીવો અને ત્રસકાયના સંઘટ્ટન, પરિતાપન, ઉપદ્રવથી થતો અસંયમ કરતા હતા. બેઠા બેઠા પણ પ્રતિક્રમણ કરતા ન હતા. કંઈક મોટા પાત્ર નાના પાત્ર ઉપકરણાદિ બંને કાળ વિધિપૂર્વક પ્રેક્ષણ – પ્રમાર્જન કરી શકતા ન હતા. પડિલેહણ વાયુકાયના જીવોની વિરાધના થાય તેમ વસ્ત્રો ઝાટકતા હતા ઇત્યાદિ ગૌતમ ! તેનું કેટલું વર્ણન કરવું. ૧૮૦૦૦ શીલાંગો, ૧૭ ભેદે સંયમ, ૧૨ ભેદે તપ, ક્ષમા આદિ દશવિધ શ્રમણધર્મ વગેરેના એક એક પદને અનેક વખત લાંબા કાળ સુધી ભણીને ગોખીને બંને અંગોરૂપ મહાશ્રુતસ્કંધ જેમણે સ્થિર પરિચિત કરેલા છે, અનેક ભાંગા અને સેંકડો જોડાણો દુઃખે કરીને જેઓ શીખેલા છે. નિરતિચાર ચારિત્રધર્મ પાળેલ છે. આ સર્વે જે પ્રમાણે કહેલું છે, તે પ્રમાણે નિરતિચાર પાળતા હતા, એ બધું સંભારી તે ગચ્છાધિપતિએ વિચાર્યું કે મારા પરોક્ષમાં તે દુષ્ટ શીલવાળા શિષ્યો અજ્ઞાનપણાના કારણે અતિશય અસંયમ સેવશે, તે સર્વ અસંયમ મને લાગુ પડશે. કેમ કે હું તેમનો ગુરુ છું. માટે હું તેમની પાછળ જઈને તેમને પ્રેરણા આપું કે જેથી આ અસંયમના વિષયમાં હું પ્રાયશ્ચિત્ત અધિકારી ન બનું. એમ વિકલ્પ કરીને તે આચાર્ય તેની પાછળ જેટલામાં ગયા તેટલામાં તો તેઓને અસંયમથી અને ખરાબ રીતે અવિધિથી જતાં જોયા. ત્યારે હે ગૌતમ ! અતિશય સુંદર – મધુર શબ્દોના આલાપપૂર્વક ગચ્છાધિપતિએ કહ્યું કે અરે ! ઉત્તમ કુળ અને નિર્મળ વંશના આભૂષણ સમાન અમુક અમુક મહાસત્વવાળા સાધુઓ ! તમે ઉન્માર્ગ પામી રહેલા છો. પંચમહાવ્રતધારી દેહવાળા મહાભાગ્યશાળી સાધુ – સાધ્વી માટે ૨૭૦૦૦ સ્થંડીલ સ્થાનો સર્વજ્ઞ ભગવંતે પ્રરૂપેલા છે. શ્રુતના ઉપયોગવાળાએ તેની વિશુદ્ધિ તપાસવી જોઈએ. તમે શૂન્યાશૂન્ય ચિત્તે અનુપયોગથી કેમ ચાલી રહ્યા છો ? તમારી ઇચ્છાથી તમે ઉપયોગ રાખો. શું તમે આ સૂત્ર અને અર્થ ભૂલી ગયા છો ? સર્વ પરમ તત્ત્વોના પરમસારભૂત એવા પ્રકારે આ સૂત્ર છે. એક સાધુ એક – બે ઇન્દ્રિયવાળા પ્રાણીને પોતાના હાથ કે પગથી કે બીજા પાસે અથવા સળી વગેરે અધિકરણથી કોઈ પણ પદાર્થભૂત ઉપકરણથી સંઘટ્ટો કરે – કરાવે – અનુમોદે તેનાથી બાંધેલ કર્મ જ્યારે ઉદયમાં આવે ત્યારે યંત્રમાં શેરડી પીલાય તેમ તે કર્મનો ક્ષય થાય. જો ગાઢ પરિણામથી કર્મ બાંધેલ હોય તો પાપકર્મ બાર વર્ષ સુધી ભોગવે. અગાઢપણે પમાડે તો ૧૦૦૦ વર્ષ સુધી વેદના ભોગવે ત્યારે તે કર્મ ખપે. ગાઢ પરિતાપનથી ૧૦,૦૦૦ વર્ષ સુધી એ પ્રમાણે આગાઢ કીલામણાથી દશલાખ વર્ષે તે પાપકર્મ ખપાવે અને ઉપદ્રવ કરે તો કરોડ વર્ષ દુઃખ ભોગવીને પાપકર્મ ક્ષય કરી શકાય. એ જ પ્રમાણે ત્રણ ઇન્દ્રિયવાળા જીવને વિશે પણ સમજી લેવું. તમે આટલું સમજનારા છો માટે તેમાં મુંઝાવ નહીં. ગૌતમ ! એ રીતે સૂત્રાનુસાર આચાર્યએ સારણા કરવા છતાં મહાપાપકર્મી, ચાલવાની વ્યાકુળતામાં એકી સાથે બધા ઉતાવળ કરતા, તેઓ સર્વ પાપકર્મથી મુક્ત કરનાર એવા આચાર્યના વચનને બહુમાન્ય કરતા નથી. ત્યારે હે ગૌતમ ! તે આચાર્ય સમજી ગયા કે નક્કી આ મારા શિષ્યો ઉન્માર્ગે પ્રયાણ કરી રહેલા છે. સર્વ પ્રકારે પાપમતિવાળા આ દુષ્ટ શિષ્યો છે, તો મારે પાછળ શા માટે ખુશામતના શબ્દો બોલતા બોલતા તેમનું અનુસરણ કરવું ? અથવા આ જળ વગરની સુક્કી નદીના પ્રવાહમાં વહેવા જેવું છે. આ સર્વે ભલે દેશ દ્વારોથી જતા રહે. હું હવે મારા આત્મહિતની સાધના કરીશ. આગમોક્ત તપ અને સંયમના અનુષ્ઠાન વડે પોતાના પરાક્રમથી જ આ ભવસમુદ્ર તરી શકાશે. તીર્થંકર ભગવંતોની આ જ આજ્ઞા છે કે –
Mool Sutra Transliteration : [sutra] se bhayavam kayare nam te pamcha sae ekka vivajjie sahunam jehim cha nam tarisa gunovaveyassa mahanubhagassa guruno anam aikkamium narahiyam goyama nam imae cheva usabha chauvisigae atitae tevisaimae chauvisigae java nam parinivvude chauvisaime araha tava nam aikkamtenam kevaienam kalenam gunanipphanne kammasela musumurane mahayase, mahasatte, mahanubhage, sugahiya namadhejje, vaire nama gachchhahivai bhue. Tassa nam pamchasayam gachchham niggamthihim vina, niggamthihim samam do sahasse ya ahesi. Ta goyama tao niggamthio achchamta paraloga bhiruyao suvisuddha nimmalamtakaranao, khamtao, damtao, muttao, jiimdiyao, achchamta bhanirio niya sarirassa vi ya chhakkaya vachchhalao jahovaittha achchamta ghora vira tava charana sosiya sarirao jaha nam titthayarenam pannaviyam taha cheva adina manasao maya maya ahamkara mamakara rati hasa kheddu kamdappa nahavaya vippamukkao tassayariyassa sagase samannamanucharamti. Te ya sahuno savve vi goyama na tarise managa. Ahannaya goyama te sahuno tam ayariyam bhanamti jaha– Jai nam bhayavam tumam anavehi, ta nam amhehim titthayarajattam kariya chamdappaha samiyam vamdiya dhammachakkam gamtunamagachchhamo tahe goyama adinamanasa anuttavala gambhira mahurae bharatie bhaniyam tenayarienam jaha ichchhayarenam na kappai titthajattam gamtum suvihiyanam ta java nam bolei jattam tava nam aham tumhe chamdappaham vamdavehami. Annam cha–jattae gaehim asamjame padivajjai. Eenam karanenam tittha-yatta padisehijjai. Tao tehim bhaniyam jaha bhayavam keriso una titthayattae gachchhamananam asamjamo bhavai so puna ichchhayarenam biijja varam erisam ullavejja bahujanenam vaulago bhannihisi. Tahe goyama chimtiyam tena ayarienam jaha nam mamam vaikkamiya nichchhayao ee gachchhihimti, tenam tu mae samayam chaduttarehim vayamti Ahannaya subahum manasa samdhareunam cheva bhaniyam tena ayarienam, jaha nam– Tubbhe kimchi vi suttattham viyanaha chchiya. Ta jarisam titthayattae gachchhamananam asamjamam bhavai tarisam sayameva viyaneha. Kim ettha bahupalavienam annam cha–vidiyam tumhehim pi samsarasahavam jivai-payattha-tattam cha. Ahannaya bahu uvaehim nam vinivarimtassa vi tassayariyassa gae cheva te sahuno nam kuddhenam kayamtenam perie titthayattae, tesim cha gachchhamananam katthai anesanam, katthai hariya kaya samghattanam, katthai biyakkamanam, katthai piviliyadinam tasanam samghatana paritava-noddavanai sambhavam, katthai baitthapadikkamanam, katthai na kirae cheva chaukkaliyam sajjhayam, katthai na sampadejja matta-bhamdovagaranassa vihie ubhayakalam peha pamajjana padilehana pakkhodanam. Kim bahuna goyama kettiyam bhannihii. Attharasanham silamga sahassanam sattarasa vihassa nam samjamassa duvalasavihassa nam sabbhamtara-bahirassa tavassa java nam khamtai ahimsalakkhanasseva ya dasavihassanagara-dhammassa. Jatthekkekkapayam cheva subahuenam pi kalenam thira parichiena duvalasamga mahasuyakkhamdhenam bahu bhamga saya samghattanae dukkham niraiyaram parivaliunam je, eyam cha savvam jaha–bhaniyam niraiyaramanuttheyam ti. Evam samsariuna chimtiyam tena gachchhahivaina jaha nam me vipparokkhenam te duttha sise majjham anabhoga pachchaenam sabahum asamjamam kahimti, tam cha savvam me machchhamtiyam hohi jao nam ham tesim guru, ta ham tesim patthie gamtunam te padijagarami, jenahamettha pae paya-chchhittenam no sabamjjhejja tti. Viyappiunam gao so ayario tesim patthie java nam dittho tenam asamamjasenam gachchhamane. Tahe goyama sumahura mamjulalavenam bhaniyam tenam gachchhahivaina. Jaha– bho bho uttamakula nimmala vamsa vibhusana, amuga pamugai mahasatta, sahu uppahapadivannanam pamcha mahavvaya hitthiya tanunam mahabhaganam sahu sahuninam sattavisam sahassaim thamdilanam savvadamsihim pannattaim. Te ya suuvauttehim visohijjamti, na unam anovauttehim. Ta kimeyam sunnasunnie anovau-ttehim gammai ichchhayarenam uvaogam deha. Annam cha–inamo suttattham kim tumhanam visumariyam bhavejja jam saram savva parama tattanam jaha ege beimdie pani egam sayameva hatthena va, paena va, annayarena va salagai ahigarana bhuovagarana jaenam je nam kei samghattejja, samghattavejja va, evam samghattiyam va parehim samanujanejja, se nam tam kammam jaya udinnam bhavejja taya jaha uchchhukhamdaim jamte taha nippi lijjamana chhammasenam khavejja, evam gadhe duvalasehim samvachchharehim tam kammam vedejja. Evam agadhapariyavane vasa sahassam, gadha pariyavane dasavasasahasse, evam agadhakilavane vasalakkham, gadhakilavane dasavasalakkhaim uddavane vasakodi. Evam teimdiyaisum pi neyam. Ta evam cha viyanamana ma tumhe mujjhaha tti. Evam cha goyama suttanusarenam sarayamtassavi tassayariyassa te mahapavakamme gamagamahalla-pphalenam hallohallibhuenam tam ayariyanam vayanam asesapavakammatthadukkhavimoyagam na bahu mannamti. Tahe goyama muniyam tenayarienam jaha–nichchhayao ummaggapatthie savvapagarehim cheva ime pavamai dutthasise. Ta kimatthamahamimesim patthie lalli vagaranam karemano anugachchhamano ya sukkhae gayajalae nadie ubujjham ee gachchhamtu dasaduvarehim, ahayam tu tavaya hiyamevanuchitthemo. Kim majjham parakaenam sumahamtenavi punna pabbharenam thevamavi kimchi parittanam bhavejja. Saparakkamenam cheva me agamutta tava samjamanutthanenam bhavoyahi tareyavvo. Esa unam titthayaraeso. Jaha–
Sutra Meaning Transliteration : Bhagavan ! Te 499 sadhuo jeoe teva gunayukta mahanubhava guru maharajani ajnya ullamghine aradhaka na banya te kona hata\? Gautama! Rishabhadeva paramatmani purve thayela trevisha chovishi ane te chovishina chovishamam tirthamkara nirmana pamya pachhi ketaloka kala gunathi utpanna thayela karmarupi parvatano churo karanara mahayasha, mahasatvi, mahanubhava, savaramam nama grahana karava yogya vaira name gachchhadhipati thaya. Sadhvi sivaya temane 500 shishyona parivaravalo gachchha hato. Sadhvi sahita ganoni 2000ni samkhya hati. Gautama ! Te sadhvio atyamta paraloka bhiru hata. Atyamta nirmala amtahkaranavala, kshamadhari, vinayavati, indriyadami, mamatvarahita, ati abhyasu, svasharirathi pana adhika chha kayana jivo upara vatsalya karanari, bhagavamte shastramam kahela eva atishaya ghora vira tapashcharananum sevana kari shoshavela shariravali, tirthamkare prarupita karya mujaba adina manathi, maya, mada, ahamkara, mamatva, rati, hasya, krida, kamdarpa, nathavada rahita, svamibhava adi doshothi mukta te sadhvi e acharya pase shramanyanum anupalana karati hati. Gautama ! Te sadhuo teva manohara na hata. Koika samaye te sadhuo acharyane kaheva lagya ke bhagavan ! Jo apa ajnya apo to ame tirthayatra karine chamdraprabhu svamina dharmachakrane vamdana karine avie. Tyare he gautama ! Adina manathi, atvarathi, gambhira – madhura vanithi te acharyae temane uttara apyo ke – shishyone svakiya ichchha eva sumdara shabdono prayoga karine suvihitone tirthayatra mate javu kalpatu nathi. To jyare pachha pharavanum thashe tyare hum tamane yatra ane chamdraprabhu svamine vamdana karavisha. Biji vata e ke yatra mate asamyama karavanum mana thaya chhe, a karane tirthayatrano nishedha karayela chhe. Tyare shishyoe puchhyum ke tirthayatra jata sadhune asamyama kevi rite thaya\? Tyare phari pana ichchhakarena ema biji vakhata bolavine ghana loko vachche vyakula banine akroshathi uttara apyo. Paramtu tyare acharyae chimtavyu ke marum vachana ullamghine pana nakki a shishyo jashe ja. Te karane ja mitham – mitham vachano bole chhe. Have koi divase manathi bahu vichara karine acharye kahyum ke tamo thodo pana sutra – artha jano chho khara\? Jo janata ho to jevo asamyama tirthayatramam thaya chhe, tevo asamyama svayam jani shakaya chhe. A vishayamam vadhu kahine shum\? Bijum, tamoe samsaranum svarupa, jivadi padartho, tenum yathayogya tatva janelu chhe. Have koi vakhata ghana upayothi samajavya. Yatra jata nivarya. To pana teo acharyane chhodine krodharupi yama sathe tirthayatra karava nikali padya. Teo jatam jatam kyamka ahara gaveshanano dosha, kyamka lili vanaspatikayano samghatto, kyamka bija champata, kyamka kidi adi vikalendriya jivo ane trasakayana samghattana, paritapana, upadravathi thato asamyama karata hata. Betha betha pana pratikramana karata na hata. Kamika mota patra nana patra upakaranadi bamne kala vidhipurvaka prekshana – pramarjana kari shakata na hata. Padilehana vayukayana jivoni viradhana thaya tema vastro jhatakata hata ityadi gautama ! Tenum ketalum varnana karavum. 18000 shilamgo, 17 bhede samyama, 12 bhede tapa, kshama adi dashavidha shramanadharma vagerena eka eka padane aneka vakhata lamba kala sudhi bhanine gokhine bamne amgorupa mahashrutaskamdha jemane sthira parichita karela chhe, aneka bhamga ane semkado jodano duhkhe karine jeo shikhela chhe. Niratichara charitradharma palela chhe. A sarve je pramane kahelum chhe, te pramane niratichara palata hata, e badhum sambhari te gachchhadhipatie vicharyum ke mara parokshamam te dushta shilavala shishyo ajnyanapanana karane atishaya asamyama sevashe, te sarva asamyama mane lagu padashe. Kema ke hum temano guru chhum. Mate hum temani pachhala jaine temane prerana apum ke jethi a asamyamana vishayamam hum prayashchitta adhikari na banum. Ema vikalpa karine te acharya teni pachhala jetalamam gaya tetalamam to teone asamyamathi ane kharaba rite avidhithi jatam joya. Tyare he gautama ! Atishaya sumdara – madhura shabdona alapapurvaka gachchhadhipatie kahyum ke are ! Uttama kula ane nirmala vamshana abhushana samana amuka amuka mahasatvavala sadhuo ! Tame unmarga pami rahela chho. Pamchamahavratadhari dehavala mahabhagyashali sadhu – sadhvi mate 27000 sthamdila sthano sarvajnya bhagavamte prarupela chhe. Shrutana upayogavalae teni vishuddhi tapasavi joie. Tame shunyashunya chitte anupayogathi kema chali rahya chho\? Tamari ichchhathi tame upayoga rakho. Shum tame a sutra ane artha bhuli gaya chho\? Sarva parama tattvona paramasarabhuta eva prakare a sutra chhe. Eka sadhu eka – be indriyavala pranine potana hatha ke pagathi ke bija pase athava sali vagere adhikaranathi koi pana padarthabhuta upakaranathi samghatto kare – karave – anumode tenathi bamdhela karma jyare udayamam ave tyare yamtramam sheradi pilaya tema te karmano kshaya thaya. Jo gadha parinamathi karma bamdhela hoya to papakarma bara varsha sudhi bhogave. Agadhapane pamade to 1000 varsha sudhi vedana bhogave tyare te karma khape. Gadha paritapanathi 10,000 varsha sudhi e pramane agadha kilamanathi dashalakha varshe te papakarma khapave ane upadrava kare to karoda varsha duhkha bhogavine papakarma kshaya kari shakaya. E ja pramane trana indriyavala jivane vishe pana samaji levum. Tame atalum samajanara chho mate temam mumjhava nahim. Gautama ! E rite sutranusara acharyae sarana karava chhatam mahapapakarmi, chalavani vyakulatamam eki sathe badha utavala karata, teo sarva papakarmathi mukta karanara eva acharyana vachanane bahumanya karata nathi. Tyare he gautama ! Te acharya samaji gaya ke nakki a mara shishyo unmarge prayana kari rahela chhe. Sarva prakare papamativala a dushta shishyo chhe, to mare pachhala sha mate khushamatana shabdo bolata bolata temanum anusarana karavum\? Athava a jala vagarani sukki nadina pravahamam vaheva jevum chhe. A sarve bhale desha dvarothi jata rahe. Hum have mara atmahitani sadhana karisha. Agamokta tapa ane samyamana anushthana vade potana parakramathi ja a bhavasamudra tari shakashe. Tirthamkara bhagavamtoni a ja ajnya chhe ke –