Sutra Navigation: Mahanishith ( મહાનિશીય શ્રુતસ્કંધ સૂત્ર )

Search Details

Mool File Details

Anuvad File Details

Sr No : 1118211
Scripture Name( English ): Mahanishith Translated Scripture Name : મહાનિશીય શ્રુતસ્કંધ સૂત્ર
Mool Language : Ardha-Magadhi Translated Language : Gujarati
Chapter :

अध्ययन-८

चूलिका-२ सुषाढ अनगारकथा

 Translated Chapter :

અધ્યયન-૮

ચૂલિકા-૨ સુષાઢ અનગારકથા
Section : Translated Section :
Sutra Number : 1511 Category : Chheda-06
Gatha or Sutra : Sutra Sutra Anuyog :
Author : Deepratnasagar Original Author : Gandhar
 
Century : Sect : Svetambara1
Source :
 
Mool Sutra : [सूत्र] से भयवं कहं पुन एरिसे सुलभबोही जाए महायसे सुगहिय-णामधेज्जे से णं कुमारं महरिसी गोयमा ते णं समणभावट्ठिएणं अन्न-जम्मम्मि वाया दंडे पउत्ते अहेसि, तन्निमित्तेणं जावज्जीवं मूणव्वए गुरूवएसे णं संधारिए अन्नं च तिन्नि महापावट्ठाणे संजयाणं तं जहा–आऊ तेऊ मेहुणे। एते य सव्वोवाएहिं परिवज्जए ते णं तु एरिसे सुलभबोही जाए। अहन्नया णं गोयमा बहु सीसगण परियरिए से णं कुमारमहरिसी पत्थिए सम्मेयसेलसिहरे देहच्चाय निमित्तेणं, कालक्कमेणं तीए चेव वत्तणीए जत्थ णं से राय कुल बालियानरिंदे चक्खुकुसीले। जाणावियं च रायउले, आगओ य वंदनवत्तियाए सो इत्थी-नरिंदो उज्जानवरम्मि। कुमार महरिसिणो पणामपुव्वं च उवविट्ठो स पुरस्सरो जहोइए भूमिभागे, मुणिणा वि पबंधेणं कया देसणा। तं च सोऊण धम्म कहावसाणे उवट्ठिओ स परिवग्गो नीसंगत्ताए, पव्वइओ गोयमा सो इत्थीनरिंदो। एवं च अच्चंत घोर वीरुग्ग कट्ठ दुक्कर तव संजमाणुट्ठाण किरियाभिरयाणं सव्वेसिं पि अपडिकम्म सरीराणं अप्पडिबद्धविहारत्ताए अच्चंतणि-प्पिहाणं संसारिएसुं चक्कहर सुरिंदाइ इड्ढि समुदय सरीर सोक्खेसुं गोयमा वच्चइ कोई कालो। जाव णं पत्ते सम्मेय सेल सिहर-ब्भासं। तओ भणिया गोयमा तेण महरिसिणा रायकुल-बालियानरिंदसमणी जहा णं दुक्कर-कारिगे सिग्घं अणुद्दुय माणसा सव्व भाव भावंतरेहि णं सुविसुद्धं पयच्छाहि णं नीसल्लमालोयणं। आढवेयव्वा य संपयं सव्वेहिं अम्हेहिं देहच्चाय करणेक्क बद्ध लक्खेहिं, नीसल्लालोइय निंदिय गरहिय जहुत्त सुद्धासय जहोवइट्ठ कय पच्छित्तुद्धिय सल्लेहिं च णं कुसलदिट्ठा संलेहण त्ति। तओ णं जहुत्तविहीए सव्वमालोइयं तीए रायकुल बालिया नरिंदसमणीए। जाव णं संभारिया तेणं महामुणिणा जहा णं जं अहं तया रायत्थाणं उवविट्ठाए तए गारत्थ-भावम्मि सरागाहिलासाए संविक्खिओ अहेसि। तं आलोएह दुक्करकारिए, जेणं तुम्हं सव्वुत्तमविसोही हवइ। तओ णं तीए मनसा परितप्पिऊणं अइचवलासयनियडी निकेय पावित्थीसभावत्ताए मा णं चक्खुकुसील त्ति अमुगस्स धूया समणीणमंतो परिवसमाणी भण्णिहामि ति चिंतिऊणं गोयमा भणियं तीए अभाग-धिज्जाए जहा णं भयवं न मे तुमं एरिसेणं अट्ठेणं सरागाए दिट्ठीए निज्झाइओ। जओ णं अहयं ते अहिलसेज्जा, किंतु जारिसेणं तुब्भे सव्वुत्तम-रूव तारुन्न जोव्वण लावन्न कंति सोहग्ग कला कलाव विण्णाण णाणाइसयाए गुणोह विच्छड्ड मंडिए होत्था विसएसुं निरहिलासे सुथिरे। ता किमेयं तह त्ति किं वा नो णं तह त्ति त्ति, तुज्झं पमाण परितोलणत्थं सरागाहिलासं चक्खुं पउत्ता, नो णं चाभिलासिउ कामाए। अहवा इणमेत्थ चेवालोइयं भवउ, किमित्थ दोसं ति। मज्झमवि गुणावहयं भवेज्जा। किं तित्थं गंतूण माया-कवडेणं सुवन्नसयं के पयच्छे। ताहे य अच्चंत गरुय संवेगमावन्नेणं धी द्धी द्धी संसार चलित्थी सभावस्स णं ति चिंतिऊणं भणियं मुणिवरेणं जहा णं धि द्धि द्धिरत्थु पावित्थी-चलस्स भावस्स। जेणं तु पेच्छ पेच्छ एद्दहमेत्ताणुकालसमएणं केरिसा नियडी पउत्त त्ति अहो खलित्थीणं चल चवल चडुल चंचलासंठि पगट्ठमाणसाण खणमेगमवि दुज्जम्म-जायाणं, अहो सयलाकज्ज भंडे हलियाणं, अहो सयलायस अकित्ती वुड्ढिकारणं, अहो पावकम्माभिणिविट्ठज्झवसायाणं, अहो अभीयाणं पर लोग गमणंधयार घोर दारुण दुक्ख कंडू कडाह सामलि कुंभी पागाइ दुरहियासाणं, एवं च बहुमनसा परितप्पिऊण अणुयत्तणा विरहियधम्मेक्क रसियसुपसंतवयणेहि णं पसंत महुरक्खरेहिं णं धम्मदेसणा पुव्वगेणं भणिया कुमारेणं रायकुल वालिया नरिंद समणी, गोयमा तेणं मुणिवरेणं। जहा णं–दुक्करकारिगे मा एरिसेणं माया-पवंचेणं अच्चंत घोर वीरुग्ग कट्ठ सुदुक्कर तव संजम सज्झाय झाणाईहिं समज्जिए निरणुबंधि पुन्न पब्भारे निप्फले कुणसु, न किंचि एरिसेणं माया डंभेणं अनंत संसारदायगेणं पओयणं नीसंकमालोएत्ताणं नीसल्ल मत्ताणं कुरु। अहवा अंधयार नट्टिगानट्टमिव धमिय सुवन्नमिव एक्काए फुक्कयाए जहा तहा निरत्थयं होही। तुज्झेयं वालुप्पाडण भिक्खा भूमी सेज्जा बावीस परीसहोवसग्गाहियासणाइए कायकिलेसे त्ति। तओ भणियं तीए भग्गलक्खणाए जहा भयवं किं तुम्हेहिं सद्धिं छम्मेणंउल्लविज्जइ विसेसणं आलोयणं दाउ माणेहिं नीसंकं पत्तिया, नो णं मए तुमं तक्कालं अभिलसिउकामाए सरागाहिलासाए चक्खूए निज्झाइ उ त्ति किंतु तुज्झ परिमाण-तोलणत्थं निज्झाइओ त्ति। भणमाणी चेव णिहणं गया। कम्म परिणइवसेणं समज्जित्ताणं बद्ध पुट्ठ निकाइयं उक्कोस ठिइं इत्थीवेयं कम्मं गोयमा सा राय कुल वालिया नरिंद समणि त्ति। तओ य स सीस गणे गोयमा से णं महच्छेरगभूए सयंबुद्ध कुमार महरिसीए विहीए संलिहिऊणं अत्ताणगं मासं पावोवगमणेणं सम्मेयसेलसिहरम्मि अंतगओ केवलित्ताए सीसगण समण्णिए परिणिव्वुडे त्ति।
Sutra Meaning : હે ભગવન્‌ ! તે મહાયશવાળા, સુગૃહીત નામ ધારણ કરવાવાળા કુમારમહર્ષિ આવા પ્રકારના સુલભ બોધિ કેવી રીતે થયા ? હે ગૌતમ ! અન્ય જન્મમાં શ્રમણભાવમાં રહેલા હતા ત્યારે તેણે વચનદંડનો પ્રયોગ કર્યો હતો. તે નિમિત્તથી જીવન પર્યન્ત ગુરુના ઉપદેશથી મૌન ધારણ તે કુમારના જીવે મૌન ધારણ કરેલુ હતુ. બીજું, સંયતોને ત્રણ મહાપાપ સ્થાનકો કહેલા છે તે સાચી રીતે અપ્‌કાય, અગ્નિકાય અને મૈથુન. આ ત્રણે સર્વ ઉપાયોથી સાધુએ ખાસ વર્જવા જોઈએ. તેણે પણ તે રીતે સર્વથા વર્જેલા હતા. તે કારણથી તેઓ સુલભ બોધિ થયેલા. હવે કોઈક સમયે હે ગૌતમ ! ઘણા શિષ્યોથી પરિવરેલા એવા તે કુમાર મહર્ષિએ છેલ્લા સમયે દેહ છોડવા માટે સમ્મેત શિખર નામના પર્વતના શિખર તરફ પ્રયાણ કર્યું. વિહાર કરતા કરતા કાળક્રમે તે જ માર્ગે ગયા કે જ્યાં તે રાજકુળ બાલિકા વરેન્દ્ર ચક્ષુકુશીલા હતી. રાજમંદિરમાં સમાચાર આપ્યા. તે ઉત્તમ ઉદ્યાનમાં વંદન કરવા માટે સ્ત્રી નરેન્દ્ર આવ્યા. કુમાર મહર્ષિને પ્રણામ કરવાપૂર્વક સપરિવાર યથોચિત ભૂમિસ્થાનમાં તે સ્ત્રી – નરેન્દ્ર બેઠી. મુનીશ્વરે પણ ઘણા વિસ્તારથી ધર્મદેશના કરી. ધર્મદેશના સાંભળીને ત્યારપછી સપરિવારને તે સ્ત્રી નરેન્દ્ર નિઃસંગતાને ગ્રહણ કરવા તૈયાર થઈ. હે ગૌતમ ! ત્યારપછી તે નરેન્દ્રએ દીક્ષા લીધી. દીક્ષા લીધા પછી અત્યંત ઘોર, વીર, ઉગ્ર, કષ્ટકારી, દુષ્કર તપ, સંયમ, અનુષ્ઠાન ક્રિયામાં રમણતા કરનાર એવા સર્વે કોઈપણ દ્રવ્ય, ક્ષેત્ર, કાળ, ભાવમાં મમત્વ રાખ્યા વિના જ વિહાર કરી રહ્યા હતા – વિચરતા હતા. ચક્રવર્તી, ઇન્દ્ર વગેરેની ઋદ્ધિ સમુદાયના શરીર સુખમાં અથવા સાંસારિક સુખમાં અત્યંત નિઃસ્પૃહ ભાવ રાખનાર એવા – તેમનો કેટલોક સમય પસાર થયો. વિહાર કરતા – કરતા સમ્મેત પર્વતના શિખર નજીક આવ્યા. હે ગૌતમ! ત્યારપછી તે કુમાર મહર્ષિએ રાજકુમારી બાલિકા નરેન્દ્ર એવી તે શ્રમણીને કહ્યું કે – હે દુષ્કરકારિકે ! તું શાંત ચિત્તથી, સર્વભાવથી, અંતઃકરણપૂર્વક તદ્દન વિશુદ્ધ અને શલ્ય વગરની આલોચના જલદી આપ. કારણ કે અત્યારે અમો સર્વ દેહનો ત્યાગ કરવા માટે કટિબદ્ધ લક્ષ્યવાળા થયા છીએ તેમજ –. નિઃશલ્ય આલોચના, નિંદા, ગર્હા, યથોક્ત શુદ્ધાશયપૂર્વક શાસ્ત્રમાં જે પ્રમાણે ભગવંતે ઉપદેશેલું છે તે પ્રમાણે પ્રાયશ્ચિત્ત કરીને જ કલ્યાણને જોયેલું છે જેમાં એવી સંલેખના કરવી છે. ત્યારપછી તે રાજકુળ બાલિકા નરેન્દ્ર શ્રમણીએ યથોક્ત વિધિપૂર્વક સર્વ આલોચના કરી. ત્યારપછી બાકી રહેલી આલોચના તે મહામુનિને યાદ કરાવતા કહ્યું કે – તે સમયે રાજ્યસભામાં તું બેઠેલી હતી, ત્યારે ગૃહસ્થ ભાવમાં રાગ સહિત તેમજ સ્નેહાભિલાષથી મને નીરખેલો હતો. તે વાતની આલોચના હે દુષ્કરકારિકે ! તું કર, જેને કારણે તારી સર્વોત્તમ શુદ્ધિ થાય. ત્યારપછી તેણે મનમાં ખેદ પામીને અતિ ચપળ આશય તેમજ કપટનું ઘર એવા પાપ સ્ત્રી સ્વભાવના કારણે – આ સાધ્વી સમુદાયમાં નિરંતર વાસ કરનારી અમુક રાજાની પુત્રી ચક્ષુકુશીલા અથવા કુદૃષ્ટિ કરનારી છે. એવી ખ્યાતિ મારી રખે થઈ જાય તો ? એ પ્રમાણે વિચારીને હે ગૌતમ ! તે નિર્ભાગિણી શ્રમણી આ પ્રમાણે કહેવા લાગી કે – હે ભગવન્‌ ! આવા કારણથી મેં તમોને રાગવાળી દૃષ્ટિથી જોયા ન હતા કે ન હું તમારી અભિલાષા કરતી હતી. પરંતુ જે પ્રકારે તમો સર્વોત્તમ રૂપ – તારુણ્ય – યૌવન – કાંતિ – લાવણ્ય – સૌભાગ્યકળાનો સમુદાય – વિજ્ઞાન – જ્ઞાનાતિશય આદિ, ગુણોની સમૃદ્ધિ વડે અલંકૃત છે, તે પ્રમાણે તમે વિષયોમાં નિરભિલાષી અને તેવા જ ધૈર્યવાળા પણ તમે છો કે નથી ? એ પ્રમાણે તમારું માપ કરવા માટે રાગ રહિત અભિલાષાવાળી નજર જોડી હતી. પરંતુ રાગના અભિલાષાની ઇચ્છાપૂર્વક મેં દૃષ્ટિ કરી જ ન હતી. અથવા આ જ આલોચના થાઓ. આમાં બીજો કયો દોષ છે ? મને પણ આ ગુણ કરનારી થશે. તીર્થમાં જઈને માયા – કયા કરવાથી વધુ શું ફાયદો ? કુમારમુનિ વિચારવા લાગ્યા કે – અત્યંત, મહાસંવેગ પામેલી એવી સ્ત્રીને સો સોનૈયા કોઈ આપે તો સંસારમાં સ્ત્રીઓનો કેવો ચપળ સ્વભાવ છે તે જાણી શકાય છે. અથવા તો તેના મનોગત ભાવો જાણવા ઘણા દુષ્કર છે. એ પ્રમાણે ચિંતવીને કુમાર મુનિવરે કહ્યું કે – ચપળ સ્વભાવવાળી પાપી સ્ત્રીઓને ધિક્કાર થાઓ. જુઓ ! જુઓ ! આટલા માત્ર ટૂંકા સમયમાં કેવા પ્રકારનું કપટ કેળવ્યું ? અહો ! આ દુર્જન ચપળ સ્ત્રીઓના ચલ, ચપળ, અસ્થિર, ચંચળ સ્વભાવો ! કેવા છે ? તે વર્ણવે છે –. એકના વિશે માનસ ન સ્થાપનારી, એક ક્ષણ પણ સ્થિર મન ન રાખનારી, અહો ! દુષ્ટ જન્મવાળી, અહો ! સમગ્ર અકાર્યને કરનારી, ભાંડનારી, સ્ખલના પામનારી, અહો ! સમગ્ર અપયશ અને અપકીર્તિને વૃદ્ધિ પમાડનારી, અહો ! પાપકર્મ કરવાના અભિમાની આશયવાળી, પરલોકમાં અંધકારની અંદર ઘોર ભયંકર ખણજ, ઉકળતા કાયામાં તેલમાં તળાવું, શાલ્મલી વૃક્ષના કાંટા ભોંકાવા, કુંભીમાં રાંધવાનું, ઇત્યાદિ દુઃખો સહન કરવા પડે તેવી નારકીમાં જવું પડશે. એ બધાના ભય વિનાની આ ચંચળ સ્ત્રીઓ છે. આ પ્રકારે કુમાર શ્રમણ મનમાં ઘણો ખેદ પામ્યા. તેની વાતનો સ્વીકાર ન કરતા ધર્મમાં એક રસિક એવા કુમારમુનિ અતિ પ્રશાંત વદનથી, પ્રશાંત મધુર અક્ષરોથી, ધર્મદેશના દેવાપૂર્વક રાજકુલ બાલિકા નરેન્દ્ર શ્રમણીને કહ્યું – હે દુષ્કરકારિકે ! આવા માયાના વચન બોલીને, અત્યંત ઘોર, વીર, ઉગ્ર, કષ્ટદાયક, દુષ્કર તપ અને સંયમ, સ્વાધ્યાય, ધ્યાન ઇત્યાદિ કરીને તેં – જે સંસાર ન વધારનાર મોટો પુન્ય પ્રકર્ષ એકમે કરેલો છે તેને હવે તું નિષ્ફળ ન કર. અનંત સંસાર આપનાર માયા અને દંભ કરવાનું કોઈ પ્રયોજન તારે હવે છે નહીં. તો નિઃશંકપણે આલોચના કરીને તારા આત્માને શલ્ય વગરનો બનાવ, અથવા તો – જેમ અંધકારમાં નદીનું નૃત્ય નિરર્થક છે. ધમેલું સુવર્ણ એક જોરવાળી ફૂંક માત્રમાં તેની પાછળ કરેલી મહેનતને નિરર્થક બનાવી દે છે. તે પ્રમાણે અત્યાર સુધી રાજગાદી અને સ્વજન આદિનો ત્યાગ કરીને જે કેશનો લોચ કર્યો, ભિક્ષા ભ્રમણ, ભૂમિ ઉપર શય્યા કરવી, બાવીશ પરીષહો સહેવા, ઉપસર્ગોને સહન કરવા ઇત્યાદિ. જે કલેશો સહન કર્યા, તે સર્વે કરેલા ચારિત્ર અનુષ્ઠાનો તારા નિરર્થક થઈ જશે, તે તું વિચાર. ત્યારે તે નિર્ભાગીએ જવાબ આપ્યો કે – હે ભગવન્‌! શું આપ એમ માનો છો કે હું આપની સાથે કપટથી વાત કરું છું ? વળી, ખાસ કરીને આલોચના આપતી વખતે આપની સાથે કપટ કરાય જ નહીં, આ મારી વાત નિઃશંકપણે સાચી માનો. કોઈ પ્રકારે તે વખતે બિલકુલ મેં સ્નેહરાગની અભિલાષાથી કે રાગ કરવાની અભિલાષાથી આપની તરફ દૃષ્ટિ કરી ન હતી. પરંતુ આપની પરીક્ષા કરવા, તમે કેટલા પાણીમાં છો, શીલમાં કેટલા દૃઢ છો, તેની પરીક્ષા કરવા માટે નજર કરી હતી. એમ બોલતી કર્મ પરિણતિને આધીન થયેલી બદ્ધ, સ્પૃષ્ટ, નિકાચિત એવું ઉત્કૃષ્ટ સ્થિતિવાળું સ્ત્રી નામકર્મ ઉપાર્જન કરીને તે રાજકુળ સ્ત્રીનરેન્દ્ર શ્રમણી વિનાશ પામી. હે ગૌતમ ! કપટ કરવાના સ્વભાવથી તે રાજકુળ બાલિકા નરેન્દ્ર શ્રમણીએ ઘણા લાંબા કાળનો નિકાચિત સ્ત્રીવેદ ઉપાર્જ્યો. ત્યારપછી હે ગૌતમ ! શિષ્યગણ પરિવાર સહિત મહા આશ્ચર્યભૂત સ્વયંબુદ્ધ કુમાર મહર્ષિએ – ૧. વિધિપૂર્વક આત્માની સંલેખના કરીને, ૨. એક માસનું પાદપોપગમન અનશન કરીને, ૩. સમ્મેત શિખર – પર્વતની ઉપર ૪. કેવલીપણે શિષ્યગણના પરિવાર સાથે ૫. નિર્વાણ પામીને મોક્ષ ઉપાર્જન કર્યો.
Mool Sutra Transliteration : [sutra] se bhayavam kaham puna erise sulabhabohi jae mahayase sugahiya-namadhejje se nam kumaram maharisi goyama te nam samanabhavatthienam anna-jammammi vaya damde pautte ahesi, tannimittenam javajjivam munavvae guruvaese nam samdharie annam cha tinni mahapavatthane samjayanam tam jaha–au teu mehune. Ete ya savvovaehim parivajjae te nam tu erise sulabhabohi jae. Ahannaya nam goyama bahu sisagana pariyarie se nam kumaramaharisi patthie sammeyaselasihare dehachchaya nimittenam, kalakkamenam tie cheva vattanie jattha nam se raya kula baliyanarimde chakkhukusile. Janaviyam cha rayaule, agao ya vamdanavattiyae so itthi-narimdo ujjanavarammi. Kumara maharisino panamapuvvam cha uvavittho sa purassaro jahoie bhumibhage, munina vi pabamdhenam kaya desana. Tam cha souna dhamma kahavasane uvatthio sa parivaggo nisamgattae, pavvaio goyama so itthinarimdo. Evam cha achchamta ghora virugga kattha dukkara tava samjamanutthana kiriyabhirayanam savvesim pi apadikamma sariranam appadibaddhaviharattae achchamtani-ppihanam samsariesum chakkahara surimdai iddhi samudaya sarira sokkhesum goyama vachchai koi kalo. Java nam patte sammeya sela sihara-bbhasam. Tao bhaniya goyama tena maharisina rayakula-baliyanarimdasamani jaha nam dukkara-karige siggham anudduya manasa savva bhava bhavamtarehi nam suvisuddham payachchhahi nam nisallamaloyanam. Adhaveyavva ya sampayam savvehim amhehim dehachchaya karanekka baddha lakkhehim, nisallaloiya nimdiya garahiya jahutta suddhasaya jahovaittha kaya pachchhittuddhiya sallehim cha nam kusaladittha samlehana tti. Tao nam jahuttavihie savvamaloiyam tie rayakula baliya narimdasamanie. Java nam sambhariya tenam mahamunina jaha nam jam aham taya rayatthanam uvavitthae tae garattha-bhavammi saragahilasae samvikkhio ahesi. Tam aloeha dukkarakarie, jenam tumham savvuttamavisohi havai. Tao nam tie manasa paritappiunam aichavalasayaniyadi nikeya pavitthisabhavattae ma nam chakkhukusila tti amugassa dhuya samaninamamto parivasamani bhannihami ti chimtiunam goyama bhaniyam tie abhaga-dhijjae jaha nam bhayavam na me tumam erisenam atthenam saragae ditthie nijjhaio. Jao nam ahayam te ahilasejja, kimtu jarisenam tubbhe savvuttama-ruva tarunna jovvana lavanna kamti sohagga kala kalava vinnana nanaisayae gunoha vichchhadda mamdie hottha visaesum nirahilase suthire. Ta kimeyam taha tti kim va no nam taha tti tti, tujjham pamana paritolanattham saragahilasam chakkhum pautta, no nam chabhilasiu kamae. Ahava inamettha chevaloiyam bhavau, kimittha dosam ti. Majjhamavi gunavahayam bhavejja. Kim tittham gamtuna maya-kavadenam suvannasayam ke payachchhe. Tahe ya achchamta garuya samvegamavannenam dhi ddhi ddhi samsara chalitthi sabhavassa nam ti chimtiunam bhaniyam munivarenam jaha nam dhi ddhi ddhiratthu pavitthi-chalassa bhavassa. Jenam tu pechchha pechchha eddahamettanukalasamaenam kerisa niyadi pautta tti aho khalitthinam chala chavala chadula chamchalasamthi pagatthamanasana khanamegamavi dujjamma-jayanam, aho sayalakajja bhamde haliyanam, aho sayalayasa akitti vuddhikaranam, aho pavakammabhinivitthajjhavasayanam, aho abhiyanam para loga gamanamdhayara ghora daruna dukkha kamdu kadaha samali kumbhi pagai durahiyasanam, evam cha bahumanasa paritappiuna anuyattana virahiyadhammekka rasiyasupasamtavayanehi nam pasamta mahurakkharehim nam dhammadesana puvvagenam bhaniya kumarenam rayakula valiya narimda samani, goyama tenam munivarenam. Jaha nam–dukkarakarige ma erisenam maya-pavamchenam achchamta ghora virugga kattha sudukkara tava samjama sajjhaya jhanaihim samajjie niranubamdhi punna pabbhare nipphale kunasu, na kimchi erisenam maya dambhenam anamta samsaradayagenam paoyanam nisamkamaloettanam nisalla mattanam kuru. Ahava amdhayara nattiganattamiva dhamiya suvannamiva ekkae phukkayae jaha taha niratthayam hohi. Tujjheyam valuppadana bhikkha bhumi sejja bavisa parisahovasaggahiyasanaie kayakilese tti. Tao bhaniyam tie bhaggalakkhanae jaha bhayavam kim tumhehim saddhim chhammenamullavijjai visesanam aloyanam dau manehim nisamkam pattiya, no nam mae tumam takkalam abhilasiukamae saragahilasae chakkhue nijjhai u tti kimtu tujjha parimana-tolanattham nijjhaio tti. Bhanamani cheva nihanam gaya. Kamma parinaivasenam samajjittanam baddha puttha nikaiyam ukkosa thiim itthiveyam kammam goyama sa raya kula valiya narimda samani tti. Tao ya sa sisa gane goyama se nam mahachchheragabhue sayambuddha kumara maharisie vihie samlihiunam attanagam masam pavovagamanenam sammeyaselasiharammi amtagao kevalittae sisagana samannie parinivvude tti.
Sutra Meaning Transliteration : He bhagavan ! Te mahayashavala, sugrihita nama dharana karavavala kumaramaharshi ava prakarana sulabha bodhi kevi rite thaya\? He gautama ! Anya janmamam shramanabhavamam rahela hata tyare tene vachanadamdano prayoga karyo hato. Te nimittathi jivana paryanta guruna upadeshathi mauna dharana te kumarana jive mauna dharana karelu hatu. Bijum, samyatone trana mahapapa sthanako kahela chhe te sachi rite apkaya, agnikaya ane maithuna. A trane sarva upayothi sadhue khasa varjava joie. Tene pana te rite sarvatha varjela hata. Te karanathi teo sulabha bodhi thayela. Have koika samaye he gautama ! Ghana shishyothi parivarela eva te kumara maharshie chhella samaye deha chhodava mate sammeta shikhara namana parvatana shikhara tarapha prayana karyum. Vihara karata karata kalakrame te ja marge gaya ke jyam te rajakula balika varendra chakshukushila hati. Rajamamdiramam samachara apya. Te uttama udyanamam vamdana karava mate stri narendra avya. Kumara maharshine pranama karavapurvaka saparivara yathochita bhumisthanamam te stri – narendra bethi. Munishvare pana ghana vistarathi dharmadeshana kari. Dharmadeshana sambhaline tyarapachhi saparivarane te stri narendra nihsamgatane grahana karava taiyara thai. He gautama ! Tyarapachhi te narendrae diksha lidhi. Diksha lidha pachhi atyamta ghora, vira, ugra, kashtakari, dushkara tapa, samyama, anushthana kriyamam ramanata karanara eva sarve koipana dravya, kshetra, kala, bhavamam mamatva rakhya vina ja vihara kari rahya hata – vicharata hata. Chakravarti, indra vagereni riddhi samudayana sharira sukhamam athava samsarika sukhamam atyamta nihspriha bhava rakhanara eva – Temano ketaloka samaya pasara thayo. Vihara karata – karata sammeta parvatana shikhara najika avya. He gautama! Tyarapachhi te kumara maharshie rajakumari balika narendra evi te shramanine kahyum ke – He dushkarakarike ! Tum shamta chittathi, sarvabhavathi, amtahkaranapurvaka taddana vishuddha ane shalya vagarani alochana jaladi apa. Karana ke atyare amo sarva dehano tyaga karava mate katibaddha lakshyavala thaya chhie temaja –. Nihshalya alochana, nimda, garha, yathokta shuddhashayapurvaka shastramam je pramane bhagavamte upadeshelum chhe te pramane prayashchitta karine ja kalyanane joyelum chhe jemam evi samlekhana karavi chhe. Tyarapachhi te rajakula balika narendra shramanie yathokta vidhipurvaka sarva alochana kari. Tyarapachhi baki raheli alochana te mahamunine yada karavata kahyum ke – te samaye rajyasabhamam tum betheli hati, tyare grihastha bhavamam raga sahita temaja snehabhilashathi mane nirakhelo hato. Te vatani alochana he dushkarakarike ! Tum kara, jene karane tari sarvottama shuddhi thaya. Tyarapachhi tene manamam kheda pamine ati chapala ashaya temaja kapatanum ghara eva papa stri svabhavana karane – A sadhvi samudayamam niramtara vasa karanari amuka rajani putri chakshukushila athava kudrishti karanari chhe. Evi khyati mari rakhe thai jaya to\? E pramane vicharine he gautama ! Te nirbhagini shramani a pramane kaheva lagi ke – He bhagavan ! Ava karanathi mem tamone ragavali drishtithi joya na hata ke na hum tamari abhilasha karati hati. Paramtu je prakare tamo sarvottama rupa – tarunya – yauvana – kamti – lavanya – saubhagyakalano samudaya – vijnyana – jnyanatishaya adi, gunoni samriddhi vade alamkrita chhe, Te pramane tame vishayomam nirabhilashi ane teva ja dhairyavala pana tame chho ke nathi\? E pramane tamarum mapa karava mate raga rahita abhilashavali najara jodi hati. Paramtu ragana abhilashani ichchhapurvaka mem drishti kari ja na hati. Athava a ja alochana thao. Amam bijo kayo dosha chhe\? Mane pana a guna karanari thashe. Tirthamam jaine maya – kaya karavathi vadhu shum phayado\? Kumaramuni vicharava lagya ke – atyamta, mahasamvega pameli evi strine so sonaiya koi ape to samsaramam striono kevo chapala svabhava chhe te jani shakaya chhe. Athava to tena manogata bhavo janava ghana dushkara chhe. E pramane chimtavine kumara munivare kahyum ke – Chapala svabhavavali papi strione dhikkara thao. Juo ! Juo ! Atala matra tumka samayamam keva prakaranum kapata kelavyum\? Aho ! A durjana chapala striona chala, chapala, asthira, chamchala svabhavo ! Keva chhe\? Te varnave chhe –. Ekana vishe manasa na sthapanari, eka kshana pana sthira mana na rakhanari, aho ! Dushta janmavali, Aho ! Samagra akaryane karanari, bhamdanari, skhalana pamanari, Aho ! Samagra apayasha ane apakirtine vriddhi pamadanari, Aho ! Papakarma karavana abhimani ashayavali, Paralokamam amdhakarani amdara ghora bhayamkara khanaja, ukalata kayamam telamam talavum, shalmali vrikshana kamta bhomkava, kumbhimam ramdhavanum, ityadi duhkho sahana karava pade tevi narakimam javum padashe. E badhana bhaya vinani a chamchala strio chhe. A prakare kumara shramana manamam ghano kheda pamya. Teni vatano svikara na karata dharmamam eka rasika eva kumaramuni ati prashamta vadanathi, prashamta madhura aksharothi, dharmadeshana devapurvaka rajakula balika narendra shramanine kahyum – He dushkarakarike ! Ava mayana vachana boline, Atyamta ghora, vira, ugra, kashtadayaka, dushkara tapa ane samyama, svadhyaya, dhyana ityadi karine tem – Je samsara na vadharanara moto punya prakarsha ekame karelo chhe tene have tum nishphala na kara. Anamta samsara apanara maya ane dambha karavanum koi prayojana tare have chhe nahim. To nihshamkapane alochana karine tara atmane shalya vagarano banava, athava to – Jema amdhakaramam nadinum nritya nirarthaka chhe. Dhamelum suvarna eka joravali phumka matramam teni pachhala kareli mahenatane nirarthaka banavi de chhe. Te pramane atyara sudhi rajagadi ane svajana adino tyaga karine je keshano locha karyo, Bhiksha bhramana, bhumi upara shayya karavi, bavisha parishaho saheva, upasargone sahana karava ityadi. Je kalesho sahana karya, te sarve karela charitra anushthano tara nirarthaka thai jashe, te tum vichara. Tyare te nirbhagie javaba apyo ke – he bhagavan! Shum apa ema mano chho ke hum apani sathe kapatathi vata karum chhum\? Vali, khasa karine alochana apati vakhate apani sathe kapata karaya ja nahim, a mari vata nihshamkapane sachi mano. Koi prakare te vakhate bilakula mem sneharagani abhilashathi ke raga karavani abhilashathi apani tarapha drishti kari na hati. Paramtu apani pariksha karava, tame ketala panimam chho, shilamam ketala dridha chho, teni pariksha karava mate najara kari hati. Ema bolati karma parinatine adhina thayeli baddha, sprishta, nikachita evum utkrishta sthitivalum stri namakarma uparjana karine te rajakula strinarendra shramani vinasha pami. He gautama ! Kapata karavana svabhavathi te rajakula balika narendra shramanie ghana lamba kalano nikachita striveda uparjyo. Tyarapachhi he gautama ! Shishyagana parivara sahita maha ashcharyabhuta svayambuddha kumara maharshie – 1. Vidhipurvaka atmani samlekhana karine, 2. Eka masanum padapopagamana anashana karine, 3. Sammeta shikhara – parvatani upara 4. Kevalipane shishyaganana parivara sathe 5. Nirvana pamine moksha uparjana karyo.