Sutra Navigation: Sutrakrutang ( સૂત્રકૃતાંગ સૂત્ર )

Search Details

Mool File Details

Anuvad File Details

Sr No : 1101647
Scripture Name( English ): Sutrakrutang Translated Scripture Name : સૂત્રકૃતાંગ સૂત્ર
Mool Language : Ardha-Magadhi Translated Language : Gujarati
Chapter :

श्रुतस्कंध-२

अध्ययन-१ पुंडरीक

 Translated Chapter :

શ્રુતસ્કંધ-૨

અધ્યયન-૧ પુંડરીક
Section : Translated Section :
Sutra Number : 647 Category : Ang-02
Gatha or Sutra : Sutra Sutra Anuyog :
Author : Deepratnasagar Original Author : Gandhar
 
Century : Sect : Svetambara1
Source :
 
Mool Sutra : [सूत्र] तत्थ खलु भगवया छज्जीवणिकाया हेऊ पण्णत्ता, तं जहा–पुढवीकाए आउकाए तेउकाए वाउकाए वणस्सइकाए तसकाए। से जहानामए मम असायं दंडेन वा अट्ठीन वा मुट्ठीन वा लेलुणा वा कवालेन वा आउडिज्जमाणस्स वा हम्ममाणस्स वा तज्जिज्जमाणस्स वा ताडिज्जमाणस्स वा परिताविज्जमाणस्स वा ‘किलामिज्जमाणस्स वा उद्दविज्जमाणस्स वा’ जाव लोमुक्खणणमा-यमवि हिंसाकारगं दुक्खं भयं पडिसंवेदेमि– इच्चेवं जाण। सव्वे पाणा सव्वे भूया सव्वे जीवा सव्वे सत्ता दंडेन वा अट्ठीण वा मुट्ठीण वा लेलुणा वा कवालेन वा आउडिज्जमाणा वा हम्ममाणा वा तज्जिज्जमाणा वा ताडिज्जमाणा वा परिताविज्जमाणा वा किलामिज्जमाणा वा उद्दविज्जमाणा वा जाव लोमुक्खणण-मायमवि हिंसाकारगं दुक्खं भयं पडिसंवेदेंति। एवं नच्चा सव्वे पाणा सव्वे भूया सव्वे जीवा सव्वे सत्ता न हंतव्वा न अज्जावेय-व्वा न परिघेतव्वा न परितावेयव्वा न उद्दवेयव्वा। से बेमि–जे अईया, जे य पडुप्पण्णा, जे य आगमेस्सा अरहंता भगवंतो सव्वे ते एवमाइक्खंति, एवं भासंति, एवं पण्णवेंति, एवं परूवेंति–सव्वे पाणा सव्वे भूया सव्वे जीवा सव्वे सत्ता न हंतव्वा न अज्जावेयव्वा न परिघेतव्वा न परितावेयव्वा न उद्दवेयव्वा। एस धम्मे धुवे नितिए सासए समेच्च लोगं खेयण्णेहिं पवेइए। एवं से भिक्खू विरए पानाइवायाओ विरए मुसावायाओ विरए अदत्तादाणाओ विरए मेहुणाओ विरए परिग्गहाओ नो ‘दंतपक्खालणेणं दंते पक्खालेज्जा’, नो अंजणं, नो वमणं, नो विरेयणं, नो धूवणं, नो तं परियाविएज्जा। से भिक्खू अकिरिए अलूसए अकोहे अमाणे अमाए अलोहे उवसंते परिणिव्वुडे नो आसंसं पुरतो करेज्जा–इमेन मे दिट्ठेन वा सूएन वा मएन वा विण्णाएन वा, इमेन वा सुचरिय-तव-णियम-बंभचेरवासेणं, इमेन वा जायामायावुत्तिएणं धम्मेणं इतो चुते पेच्चा देवे सिया ‘कामभोगान वसवत्ती’, सिद्धे वा अदुक्खमसुहे। एत्थ वि सिया, एत्थ वि नो सिया। से भिक्खू ‘सद्देहिं अमुच्छिए रूवेहिं अमुच्छिए गंधेहिं अमुच्छिए रसेहिं अमुच्छिए फासेहिं’ अमुच्छिए, विरए–कोहाओ माणाओ मायाओ लोभाओ पेज्जाओ दोसाओ कलहाओ अब्भक्खाणाओ पेसुण्णाओ परपरिवायाओ अरइरईओ मायामो-साओ मिच्छादंसणसल्लाओ–इति से महतो आदाणाओ उवसंते उवट्ठिए पडिविरते। से भिक्खू–जे इमे तसथावरा पाणा भवंति–ते नो सयं समारंभइ, नो अन्नेहिं समारंभावेइ, अन्ने समारंभंते वि न समणुजाणइ–इति से महतो आदाणाओ उवसंते उवट्ठिए पडिविरते। से भिक्खू–जे इमे कामभोगा सचित्ता वा अचित्ता वा–ते नो सयं परिगिण्हइ, नो अन्नेणं’ परिगिण्हावेइ, अन्नं परिगिण्हंतंपि न समणुजाणइ–इति से महतो आदाणाओ उवसंते उवट्ठिए पडिविरते। से भिक्खू–जं पि य इमं संपराइयं कम्मं कज्जइ–नो तं सयं करेइ, ‘नो अन्नेणं’ कारवेइ, अन्नं पि करेंतं ‘न समणुजाणइ’–इति से महतो आदाणाओ उवसंते उवट्ठिए पडिविरते। से भिक्खू जाणेज्जा–असणं वा पाणं वा खाइमं वा साइमं वा अस्सिंपडियाए एगं साहम्मियं समुद्दिस्स पाणाइं भूयाइं जीवाइं सत्ताइं समारब्भ समुद्दिस्स कीयं पामिच्चं अच्छेज्जं अणसट्ठं अभिहडं आहट्टुद्देसियं, तं चेतियं सिया, तं नो सयं भुंजइ नो अन्नेणं भुंजावेइ, अन्नं पि भुंजंतं न समणुजाणइ–इति से महतो आदाणाओ उवसंते उवट्ठिए पडिविरते। से भिक्खू अह पुण एव जाणेज्जा–तं विज्जइ तेसिं परक्कमे। जस्सट्ठाए चेतियं सिया, तं जहा–अप्पणो पुत्ताणं धूयाणं सुण्हाणं धातीणं पातीणं राईणं दासाणं दासीणं कम्मकराणं कम्मकरीणं आएसाणं पुढो पहेणाए सामासाए पातरासाए सण्णिहि-सण्णिचओ कज्जति, इइ एएसिं माणवाणं भोयणाए। तत्थ भिक्खू परकड-परणिट्ठितं उग्गमुप्पायणेसणासुद्धं सत्थातीतं सत्थपरिणामितं अविहिसितं एसितं वेसितं सामुदाणियं पण्ण मसणं कारणट्ठा पमाणजुत्तं अक्खोवंजण-वणलेवणभूयं, संजमजायामायावुत्तियं बिलमिव पण्णगभूतेणं अप्पाणेणं आहारं आहारे-ज्जा–अन्नं अन्नकाले पाणं पाणकाले वत्थं वत्थकाले लेणं लेणकाले सयणं सयणकाले। से भिक्खू मायण्णे अन्नयरिं दिसं वा अणुदिसं वा पडिवण्णे धम्मं आइक्खे विभए किट्टे, उवट्ठिएसु वा अणुवट्ठि-एसु वा सुस्सूसमाणेसु पवेदए– ‘संतिं विरतिं’ उवसमं निव्वाणं सोयवियं अज्जवियं मद्दवियं लाघवियं अणतिवातियं। सव्वेसिं पाणाणं सव्वेसिं भूयाणं सव्वेसिं जीवाणं सव्वेसिं सत्ताणं अणुवीइ किट्टए धम्मं। से भिक्खू धम्मं किट्टेमाणे–नो अन्नस्स हेउं धम्ममाइक्खेज्जा। नो पाणस्स हेउं धम्ममाइक्खेज्जा। नो वत्थस्स हेउं धम्ममाइक्खेज्जा। नो लेणस्स हेउं धम्ममाइक्खेज्जा। नो सयणस्स हेउं धम्ममा-इक्खेज्जा। नो अन्नेसिं विरूवरूवाणं कामभोगाणं हेउं धम्ममाइक्खेज्जा। अगिलाए धम्ममाइ-क्खेज्जा। ननत्थ कम्मनिज्जरट्ठयाए धम्ममाइक्खेज्जा। इह खलु तस्स भिक्खुस्स अंतिए धम्मं सोच्चा निसम्म सम्मं उट्ठाणेणं उट्ठाय वीरा अस्सिं धम्मे समुट्ठिया। जे तस्स भिक्खुस्स अंतिए धम्मं सोच्चा निसम्म सम्मं उट्ठाणेणं उट्ठाय वीरा अस्सिं धम्मे समुट्ठिया, ते एवं सव्वोवगता, ते एवं सव्वोवरता, ते एवं सव्वोवसंता, ते एवं सव्वत्ताए परिणिव्वुड त्ति बेमि। एवं से भिक्खू धम्मट्ठी धम्मविऊ णियागपडिवण्णे, से जहेयं बुइयं, अदुवा पत्ते पउमवरपोंडरीयं, अदुवा अपत्ते पउमवरपोंडरीयं। एवं से भिक्खू परिण्णायकम्मे परिण्णायसंगे परिण्णायगेहवासे उवसंते समिए सहिए सया जए। से एयवयणिज्जे तं जहा–समणे ति वा माहणे ति वा खंते ति वा दंते ति वा गुत्ते ति वा मुत्ते ति वा इसी ति वा मुनी ति वा कती ति वा विदू ति वा भिक्खू ति वा लूहे ति वा तीरट्ठी ति वा चरणकरणपारविउ।
Sutra Meaning : તે ભગવંતે છ જીવનિકાયને કર્મબંધના હેતુ કહ્યા છે, તે આ રીતે – પૃથ્વીકાય યાવત્‌ ત્રસકાય. જેમ કોઈ વ્યક્તિ મને દંડ, હાડકું, મુઠ્ઠી, ઢેફા, પથ્થર, ઠીકરા આદિથી મારે છે અથવા તર્જના કરે, પીટે, સંતાપ આપે, તાડન કરે, ક્લેશ આપે. ઉદ્વેગ પહોંચાડે યાવત્‌ એક રુંવાડું પણ ખેંચે તો હું અશાંતિ, ભય અને દુઃખ પામું છું તે પ્રમાણે સર્વે જીવો – ભૂતો – પ્રાણો – સત્વો દંડ વડે કે ચાબુક વડે મારવાથી, પીટવાથી, તર્જના કરવાથી, તાડન કરવાથી, પરિતાપ આપવાથી, કિલામણા કરવાથી, ઉદ્વેગ કરાવવાથી યાવત્‌ એક રોમ પણ ઉખેડવાથી હિંસાકારક દુઃખ અને ભયને અનુભવે છે, આ પ્રમાણે જાણીને સર્વે પ્રાણી આદિને હણવા નહીં, આજ્ઞાકારી ન બનાવવા, પકડી ન રાખવા, પરિતાપવા નહીં કે ઉદ્વેગ ન કરાવવો. હું સુધર્માસ્વામી કહું છું કે – જે અરિહંત ભગવંતો થઈ ગયા, થાય છે કે થશે તે બધા એમ કહે છે, બતાવે છે, પ્રરૂપે છે કે – સર્વે પ્રાણી યાવત્‌ સત્વોને હણવા નહીં, આજ્ઞા પળાવવી નહીં, ગ્રહણ કરવા નહીં, પરિતાપ ન આપવો, ઉદ્વેગ ન પમાડવો. આ ધર્મ ધ્રુવ છે, નિત્ય છે, શાશ્વત છે, સમસ્ત લોકના દુઃખ જાણીને આમ કહ્યું છે. આ પ્રમાણે તે ભિક્ષુ પ્રાણાતિપાત યાવત્‌ પરિગ્રહથી વિરત થાય, દાંત સાફ ન કરે, અંજન – વમન – ધૂપન – આપિબન ન કરે. તે ભિક્ષુ સાવદ્યક્રિયાથી રહિત, અહિંસક, અક્રોધી, અમાની, અમાયી, અલોભી, ઉપશાંત, પરિનિવૃત્ત રહે. કોઈ આકાંક્ષા થકી ક્રિયા ન કરે. આ જ્ઞાન જે મેં જોયું, સાંભળ્યું કે મનન કર્યું, આ સુચરિત તપ, નિયમ, બ્રહ્મચર્યપાલન, જીવન – નિર્વાહ વૃત્તિનો સ્વીકારાદિ ધર્મના ફળરૂપે અહીંથી ચ્યવીને દેવ થાઉં, કામભોગ મને વશવર્તે, દુઃખ અને અશુભ કર્મોથી રહિત થાઉં, સિદ્ધિને પ્રાપ્ત કરું ઇત્યાદિ. તે ભિક્ષુ શબ્દ – રૂપ – ગંધ – રસ – સ્પર્શમાં મૂર્ચ્છિત ન થાય. ક્રોધ, માન, માયા, લોભ, રાગ, દ્વેષ, કલહ, અભ્યાખ્યાન, પૈશુન્ય, પરપરિવાદ, અરતિરતિ, માયા – મૃષાવાદ, મિથ્યાદર્શન શલ્યથી વિરત રહે. તેનાથી ભિક્ષુ મહાન કર્મોના આદાનથી ઉપશાંત થાય છે, સંયમમાં ઉદ્યત અને પાપથી વિરત થાય છે. જે ભિક્ષુ ત્રસ અને સ્થાવર પ્રાણીઓનો સ્વયં સમારંભ કરતા નથી, બીજા પાસે કરાવતા નથી અને સમારંભ કરનારનું અનુમોદન કરતા નથી, તે સાધુ ઘણા કર્મબંધથી મુક્ત થાય છે, શુદ્ધ સંયમમાં ઉદ્યમવંત થાય છે અને પાપ કર્મોથી વિરત થાય છે. જે ભિક્ષુ સચિત્ત કે અચિત્ત કામભોગો છે, ભિક્ષુ સ્વયં તેનો પરિગ્રહ ન કરે, બીજા પાસે ન કરાવે, કરનારને અનુમોદે નહીં, તેનાથી તે કર્મોના આદાનથી મુક્ત થાય છે, સંયમમાં ઉદ્યત થાય છે, પાપથી વિરત થાય છે. જે આ સાંપરાયિક કર્મબંધ છે, તેને ભિક્ષુ સ્વયં ન કરે, બીજા પાસે ન કરાવે, કરનારની અનુમોદના ન કરે, તેનાથી તે કર્માદાનથી મુક્ત થાય યાવત પાપથી વિરત થાય છે. તે ભિક્ષુ એમ જાણે કે આ અશનાદિ કોઈ સાધર્મિકે સાધુને ઉદ્દેશીને પ્રાણ, ભૂત, જીવ, સત્ત્વનો આરંભ કરી, ઉદ્દેશીને, ખરીદીને, ઉધાર લઈને, છીનવીને, માલિકને પૂછ્યા વિના, સામેથી લાવીને, નિમિત્તથી બનાવીને લાવેલ છે, તો તેવા આહાર ન લે, કદાચ ભૂલથી એવો આહાર આવી જાય તો યાવત સ્વયં ન વાપરે, બીજાને ન આપે, તેવો આહાર કરનારને ન અનુમોદે, તો તે કર્માદાનથી મુક્ત થાય છે, સંયમે ઉદ્યત થાય છે, પાપથી વિરત રહે છે. તે ભિક્ષુ બીજા માટે કરાયેલ કે રખાયેલ આહાર જો ઉદ્‌ગમ, ઉત્પાદના, એષણા દોષ રહિત હોય, અગ્નિ આદિ શસ્ત્ર દ્વારા પરિણત હોય, અહિંસક, એષણા પ્રાપ્ત, વેશમાત્રથી પ્રાપ્ત, સામુદાનિક ભિક્ષાથી પ્રાપ્ત હોય, કારણાર્થે, પ્રમાણોપેત ગાડીની ધરીમાં પુરાતા તેલ કે લેપ સમાન હોય, કેવલ સંયમયાત્રા નિર્વાહાર્થે, બિલમાં પ્રવેશતા સાપની માફક તે આહાર વાપરે. અન્નકાળે અન્નને, પાનકાલે પાણીને, વસ્ત્રકાળે વસ્ત્રને યાવત શય્યાકાળે શય્યાને સેવે. તે ભિક્ષુ મર્યાદાજ્ઞાતા થઈ કોઈ દિશા, વિદિશામાં પહોંચીને ધર્મનું આખ્યાન કરે, વિભાગ કરે, કિર્તન કરે, ધર્મ શ્રવણ માટે ઉપસ્થિત – અનુપસ્થિત શ્રોતાને ધર્મ કહે, શાંતિ – વિરતિ – ઉપશમ – નિર્વાણ – શૌચ – આર્જવ – માર્દવ – લાઘવ – અહિંસાદિ નો ઉપદેશ આપે. સર્વે પ્રાણી આદિને અનુરૂપ ધર્મ કહે. તે ભિક્ષુ ધર્મોપદેશ કરતા અન્ન – પાન – વસ્ત્ર – સ્થાન – શય્યા – વિવિધ કામભોગોની પ્રાપ્તિના હેતુ માટે ધર્મ ન કહે. ગ્લાનિ રહિતપણે ધર્મ કહે. કર્મોની નિર્જરા સિવાયના કોઈ હેતુથી ધર્મ ન કહે. આ જગતમાં તે ભિક્ષુ પાસે ધર્મ સાંભળીને, સમજીને ધર્માચરણાર્થે ઉદ્યત વીર આ ધર્મમાં સમુપસ્થિત થાય, તે સર્વોપગત, સર્વ ઉપરત, સર્વ ઉપશાંત થઈ કર્મક્ષય કરી પરિનિવૃત્ત થાય છે, તેમ હું કહું છું. આ પ્રમાણે તે ભિક્ષુ ધર્માર્થી, ધર્મવિદ્‌, સંયમનિષ્ઠ, પૂર્વોક્ત પુરુષોમાં પાંચમો પુરુષ પદ્મવર પૌંડરીકને પ્રાપ્ત કરે કે ન કરે (તો પણ) તે ભિક્ષુ કર્મનો – સંબંધોનો – ગૃહવાસનો પરિજ્ઞાતા છે, ઉપશાંત – સમિત – સહિત – સદા સંયત છે. તે સાધુને શ્રમણ, માહણ, ક્ષાંત, દાંત, ગુપ્ત, મુક્ત, ઋષિ, મુનિ, કૃતિ, વિદ્વાન, ભિક્ષુ, રુક્ષ, તીરાર્થી, ચરણ – કરણના ગુણોનો પારગામી કહેવાય છે. તેમ હું કહું છું.
Mool Sutra Transliteration : [sutra] tattha khalu bhagavaya chhajjivanikaya heu pannatta, tam jaha–pudhavikae aukae teukae vaukae vanassaikae tasakae. Se jahanamae mama asayam damdena va atthina va mutthina va leluna va kavalena va audijjamanassa va hammamanassa va tajjijjamanassa va tadijjamanassa va paritavijjamanassa va ‘kilamijjamanassa va uddavijjamanassa va’ java lomukkhananama-yamavi himsakaragam dukkham bhayam padisamvedemi– ichchevam jana. Savve pana savve bhuya savve jiva savve satta damdena va atthina va mutthina va leluna va kavalena va audijjamana va hammamana va tajjijjamana va tadijjamana va paritavijjamana va kilamijjamana va uddavijjamana va java lomukkhanana-mayamavi himsakaragam dukkham bhayam padisamvedemti. Evam nachcha savve pana savve bhuya savve jiva savve satta na hamtavva na ajjaveya-vva na parighetavva na paritaveyavva na uddaveyavva. Se bemi–je aiya, je ya paduppanna, je ya agamessa arahamta bhagavamto savve te evamaikkhamti, evam bhasamti, evam pannavemti, evam paruvemti–savve pana savve bhuya savve jiva savve satta na hamtavva na ajjaveyavva na parighetavva na paritaveyavva na uddaveyavva. Esa dhamme dhuve nitie sasae samechcha logam kheyannehim paveie. Evam se bhikkhu virae panaivayao virae musavayao virae adattadanao virae mehunao virae pariggahao no ‘damtapakkhalanenam damte pakkhalejja’, no amjanam, no vamanam, no vireyanam, no dhuvanam, no tam pariyaviejja. Se bhikkhu akirie alusae akohe amane amae alohe uvasamte parinivvude no asamsam purato karejja–imena me ditthena va suena va maena va vinnaena va, imena va suchariya-tava-niyama-bambhacheravasenam, imena va jayamayavuttienam dhammenam ito chute pechcha deve siya ‘kamabhogana vasavatti’, siddhe va adukkhamasuhe. Ettha vi siya, ettha vi no siya. Se bhikkhu ‘saddehim amuchchhie ruvehim amuchchhie gamdhehim amuchchhie rasehim amuchchhie phasehim’ amuchchhie, virae–kohao manao mayao lobhao pejjao dosao kalahao abbhakkhanao pesunnao paraparivayao arairaio mayamo-sao michchhadamsanasallao–iti se mahato adanao uvasamte uvatthie padivirate. Se bhikkhu–je ime tasathavara pana bhavamti–te no sayam samarambhai, no annehim samarambhavei, anne samarambhamte vi na samanujanai–iti se mahato adanao uvasamte uvatthie padivirate. Se bhikkhu–je ime kamabhoga sachitta va achitta va–te no sayam pariginhai, no annenam’ pariginhavei, annam pariginhamtampi na samanujanai–iti se mahato adanao uvasamte uvatthie padivirate. Se bhikkhu–jam pi ya imam samparaiyam kammam kajjai–no tam sayam karei, ‘no annenam’ karavei, annam pi karemtam ‘na samanujanai’–iti se mahato adanao uvasamte uvatthie padivirate. Se bhikkhu janejja–asanam va panam va khaimam va saimam va assimpadiyae egam sahammiyam samuddissa panaim bhuyaim jivaim sattaim samarabbha samuddissa kiyam pamichcham achchhejjam anasattham abhihadam ahattuddesiyam, tam chetiyam siya, tam no sayam bhumjai no annenam bhumjavei, annam pi bhumjamtam na samanujanai–iti se mahato adanao uvasamte uvatthie padivirate. Se bhikkhu aha puna eva janejja–tam vijjai tesim parakkame. Jassatthae chetiyam siya, tam jaha–appano puttanam dhuyanam sunhanam dhatinam patinam rainam dasanam dasinam kammakaranam kammakarinam aesanam pudho pahenae samasae patarasae sannihi-sannichao kajjati, ii eesim manavanam bhoyanae. Tattha bhikkhu parakada-paranitthitam uggamuppayanesanasuddham satthatitam satthaparinamitam avihisitam esitam vesitam samudaniyam panna masanam karanattha pamanajuttam akkhovamjana-vanalevanabhuyam, samjamajayamayavuttiyam bilamiva pannagabhutenam appanenam aharam ahare-jja–annam annakale panam panakale vattham vatthakale lenam lenakale sayanam sayanakale. Se bhikkhu mayanne annayarim disam va anudisam va padivanne dhammam aikkhe vibhae kitte, uvatthiesu va anuvatthi-esu va sussusamanesu pavedae– ‘samtim viratim’ uvasamam nivvanam soyaviyam ajjaviyam maddaviyam laghaviyam anativatiyam. Savvesim pananam savvesim bhuyanam savvesim jivanam savvesim sattanam anuvii kittae dhammam. Se bhikkhu dhammam kittemane–no annassa heum dhammamaikkhejja. No panassa heum dhammamaikkhejja. No vatthassa heum dhammamaikkhejja. No lenassa heum dhammamaikkhejja. No sayanassa heum dhammama-ikkhejja. No annesim viruvaruvanam kamabhoganam heum dhammamaikkhejja. Agilae dhammamai-kkhejja. Nanattha kammanijjaratthayae dhammamaikkhejja. Iha khalu tassa bhikkhussa amtie dhammam sochcha nisamma sammam utthanenam utthaya vira assim dhamme samutthiya. Je tassa bhikkhussa amtie dhammam sochcha nisamma sammam utthanenam utthaya vira assim dhamme samutthiya, te evam savvovagata, te evam savvovarata, te evam savvovasamta, te evam savvattae parinivvuda tti bemi. Evam se bhikkhu dhammatthi dhammaviu niyagapadivanne, se jaheyam buiyam, aduva patte paumavarapomdariyam, aduva apatte paumavarapomdariyam. Evam se bhikkhu parinnayakamme parinnayasamge parinnayagehavase uvasamte samie sahie saya jae. Se eyavayanijje tam jaha–samane ti va mahane ti va khamte ti va damte ti va gutte ti va mutte ti va isi ti va muni ti va kati ti va vidu ti va bhikkhu ti va luhe ti va tiratthi ti va charanakaranaparaviu.
Sutra Meaning Transliteration : Te bhagavamte chha jivanikayane karmabamdhana hetu kahya chhe, te a rite – prithvikaya yavat trasakaya. Jema koi vyakti mane damda, hadakum, muththi, dhepha, paththara, thikara adithi mare chhe athava tarjana kare, pite, samtapa ape, tadana kare, klesha ape. Udvega pahomchade yavat eka rumvadum pana khemche to hum ashamti, bhaya ane duhkha pamum chhum te pramane sarve jivo – bhuto – prano – satvo damda vade ke chabuka vade maravathi, pitavathi, tarjana karavathi, tadana karavathi, paritapa apavathi, kilamana karavathi, udvega karavavathi yavat eka roma pana ukhedavathi himsakaraka duhkha ane bhayane anubhave chhe, a pramane janine sarve prani adine hanava nahim, ajnyakari na banavava, pakadi na rakhava, paritapava nahim ke udvega na karavavo. Hum sudharmasvami kahum chhum ke – je arihamta bhagavamto thai gaya, thaya chhe ke thashe te badha ema kahe chhe, batave chhe, prarupe chhe ke – sarve prani yavat satvone hanava nahim, ajnya palavavi nahim, grahana karava nahim, paritapa na apavo, udvega na pamadavo. A dharma dhruva chhe, nitya chhe, shashvata chhe, samasta lokana duhkha janine ama kahyum chhe. A pramane te bhikshu pranatipata yavat parigrahathi virata thaya, damta sapha na kare, amjana – vamana – dhupana – apibana na kare. Te bhikshu savadyakriyathi rahita, ahimsaka, akrodhi, amani, amayi, alobhi, upashamta, parinivritta rahe. Koi akamksha thaki kriya na kare. A jnyana je mem joyum, sambhalyum ke manana karyum, a sucharita tapa, niyama, brahmacharyapalana, jivana – nirvaha vrittino svikaradi dharmana phalarupe ahimthi chyavine deva thaum, kamabhoga mane vashavarte, duhkha ane ashubha karmothi rahita thaum, siddhine prapta karum ityadi. Te bhikshu shabda – rupa – gamdha – rasa – sparshamam murchchhita na thaya. Krodha, mana, maya, lobha, raga, dvesha, kalaha, abhyakhyana, paishunya, paraparivada, aratirati, maya – mrishavada, mithyadarshana shalyathi virata rahe. Tenathi bhikshu mahana karmona adanathi upashamta thaya chhe, samyamamam udyata ane papathi virata thaya chhe. Je bhikshu trasa ane sthavara praniono svayam samarambha karata nathi, bija pase karavata nathi ane samarambha karanaranum anumodana karata nathi, te sadhu ghana karmabamdhathi mukta thaya chhe, shuddha samyamamam udyamavamta thaya chhe ane papa karmothi virata thaya chhe. Je bhikshu sachitta ke achitta kamabhogo chhe, bhikshu svayam teno parigraha na kare, bija pase na karave, karanarane anumode nahim, tenathi te karmona adanathi mukta thaya chhe, samyamamam udyata thaya chhe, papathi virata thaya chhe. Je a samparayika karmabamdha chhe, tene bhikshu svayam na kare, bija pase na karave, karanarani anumodana na kare, tenathi te karmadanathi mukta thaya yavata papathi virata thaya chhe. Te bhikshu ema jane ke a ashanadi koi sadharmike sadhune uddeshine prana, bhuta, jiva, sattvano arambha kari, uddeshine, kharidine, udhara laine, chhinavine, malikane puchhya vina, samethi lavine, nimittathi banavine lavela chhe, to teva ahara na le, kadacha bhulathi evo ahara avi jaya to yavata svayam na vapare, bijane na ape, tevo ahara karanarane na anumode, to te karmadanathi mukta thaya chhe, samyame udyata thaya chhe, papathi virata rahe chhe. Te bhikshu bija mate karayela ke rakhayela ahara jo udgama, utpadana, eshana dosha rahita hoya, agni adi shastra dvara parinata hoya, ahimsaka, eshana prapta, veshamatrathi prapta, samudanika bhikshathi prapta hoya, karanarthe, pramanopeta gadini dharimam purata tela ke lepa samana hoya, kevala samyamayatra nirvaharthe, bilamam praveshata sapani maphaka te ahara vapare. Annakale annane, panakale panine, vastrakale vastrane yavata shayyakale shayyane seve. Te bhikshu maryadajnyata thai koi disha, vidishamam pahomchine dharmanum akhyana kare, vibhaga kare, kirtana kare, dharma shravana mate upasthita – anupasthita shrotane dharma kahe, shamti – virati – upashama – nirvana – shaucha – arjava – mardava – laghava – ahimsadi no upadesha ape. Sarve prani adine anurupa dharma kahe. Te bhikshu dharmopadesha karata anna – pana – vastra – sthana – shayya – vividha kamabhogoni praptina hetu mate dharma na kahe. Glani rahitapane dharma kahe. Karmoni nirjara sivayana koi hetuthi dharma na kahe. A jagatamam te bhikshu pase dharma sambhaline, samajine dharmacharanarthe udyata vira a dharmamam samupasthita thaya, te sarvopagata, sarva uparata, sarva upashamta thai karmakshaya kari parinivritta thaya chhe, tema hum kahum chhum. A pramane te bhikshu dharmarthi, dharmavid, samyamanishtha, purvokta purushomam pamchamo purusha padmavara paumdarikane prapta kare ke na kare (to pana) te bhikshu karmano – sambamdhono – grihavasano parijnyata chhe, upashamta – samita – sahita – sada samyata chhe. Te sadhune shramana, mahana, kshamta, damta, gupta, mukta, rishi, muni, kriti, vidvana, bhikshu, ruksha, tirarthi, charana – karanana gunono paragami kahevaya chhe. Tema hum kahum chhum.