Sutra Navigation: Gyatadharmakatha ( ધર્મકથાંગ સૂત્ર )
Search Details
| Mool File Details |
|
Anuvad File Details |
|
| Sr No : | 1104911 | ||
| Scripture Name( English ): | Gyatadharmakatha | Translated Scripture Name : | ધર્મકથાંગ સૂત્ર |
| Mool Language : | Ardha-Magadhi | Translated Language : | Gujarati |
| Chapter : |
श्रुतस्कंध-१ अध्ययन-१८ सुंसमा |
Translated Chapter : |
શ્રુતસ્કંધ-૧ અધ્યયન-૧૮ સુંસમા |
| Section : | Translated Section : | ||
| Sutra Number : | 211 | Category : | Ang-06 |
| Gatha or Sutra : | Sutra | Sutra Anuyog : | |
| Author : | Deepratnasagar | Original Author : | Gandhar |
| Century : | Sect : | Svetambara1 | |
| Source : | |||
| Mool Sutra : | [सूत्र] तए णं से धने सत्थवाहे जेणेव सए गिहे तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता सुबहुं धन-कनगं सुंसुमं च दारियं अवहरियं जाणित्ता महत्थं महग्घं महरिहं पाहुडं गहाय जेणेव नगरगुत्तिया तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता तं महत्थं महग्घं महरिहं पाहुडं उवनेइ, उवनेत्ताएवं वयासी– एवं खलु देवानुप्पिया! चिलाए चोरसेनावई सीहगुहाओ चोरपल्लीओ इहं हव्वमागम्म पंचहिं चोरसएहिं सद्धिं मम गिहं धाएत्ता सुबहुं धन-कनगं सुंसुमं च दारियं गहाय रायगिहाओ पडि-निक्खमित्ता जेणेव सीहगुहा तेणेव पडिगए। तं इच्छामो णं देवानुप्पिया! सुंसुमाए दारियाए कूवं गमित्तए। तुब्भं णं देवानुप्पिया! से विपुले धनकनगे, ममं सुंसुमा दारिया। तए णं ते नगरगुत्तिया धनस्स एयमट्ठं पडिसुणेंति, पडिसुणेत्ता सन्नद्ध-बद्ध-वम्मिय-कवया जाव गहियाउहपहरणा महया-महया उक्किट्ठं-सीहनाय-बोल-कलकलरवेण पक्खुभिय-महासमुद्द-रवभूयं पिव करेमाणा रायगिहाओ निग्गच्छंति, निग्गच्छित्ता जेणेव चिलाए चोरसेनावई तेणेव उवागच्छंति, उवागच्छित्ता चिलाएणं चोरसेनावइणा सद्धिं संपलग्गा यावि होत्था। तए णं ते नगरगुत्तिया चिलायं चोरसेनावइं हय-महिय-पवरवीर-घाइय-विवडियचिंध-धय-पडागं किच्छोवगयपानं दिसोदिसिं पडिसेहेंति। तए णं ते पंच चोरसया नगरगुत्तिएहिं हय-महिय-पवरवीर-घाइय-विवडियचिंध-धय-पडागा किच्छोवगयपाणा दिसोदिसिं पडिसेहिया समाणा तं विपुलं धन-कनगं विच्छड्डमाणा य विप्पकिर-माणा य सव्वओ समंता विप्पलाइत्था। तए णं ते नगरगुत्तिया तं विपुलं धन-कनगं गेण्हंति, गेण्हित्ता जेणेव रायगिहे नगरे तेणेव उवागच्छंति। तए णं से चिलाए तं चोरसेन्नं तेहिं नगरगुत्तिएहिं हय-महिय-पवरवीर-घाइय-विवडियचिंध-धय-पडागं किच्छोवगयपानं दिसोदिसिं पडिसेहियं पासित्ता भीए तत्थे सुंसुमं दारियं गहाय एगं महं अगामियं दीहमद्धं अडविं अनुप्पविट्ठे। तए णं से धने सत्थवाहे सुंसुमं दारियं चिलाएणं अडवीमुहिं अवहीरमाणिं पासित्ता णं पंचहिं पुत्तेहिं सद्धिं अप्पछट्ठे सन्नद्ध-बद्ध-वम्मिय-कवए चिलायस्स पयमग्गविहिं अनुगच्छमाणे अभिगज्जंते हक्कारेमाणे पुक्कारेमाणे अभितज्जेमाणे अभितासेमाणे पिट्ठओ अनुगच्छइ। तए णं से चिलाए तं धनं सत्थवाहं पंचहिं पुत्तेहिं सद्धिं अप्पछट्ठं सन्नद्ध-बद्ध-वम्मिय-कवयं समणुगच्छमाणं पासइ, पासित्ता अत्थामे अबहले अवीरिए अपुरिसक्कारपरक्कमे जाहे नो संचाएइ सुंसुमं दारियं निव्वाहित्तए ताहे संते तंते परितंते नीलुप्पल-गवलगुलिय-अयसिकुसुमप्पगासं खुरधारं असिं परामुसइ, परामुसित्ता सुंसुमाए दारियाए उत्तमंगं छिंदइ, छिंदित्ता तं गहाय तं अगामियं अडविं अनुप्पविट्ठे। तए णं से चिलाए तीसे अगामियाए अडवीए तण्हाए छुहाए अभिभूए समाणे पम्हट्ठ-दिसाभाए सीहगुहं चोर-पल्लिं असंपत्ते अंतरा चेव कालगए। एवामेव समणाउसो! जो अम्हं निग्गंथो वा निग्गंथी वा आयरिय-उवज्झायाणं अंतिए मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइए समाणे इमस्स ओरालियसरीरस्स वंतासवस्स पित्तासवस्स खेलासवस्स सुक्कासवस्स सोणियासवस्स दुरुय-उस्सास-निस्सासस्स दुरुय-मुत्त-पुरीस-पूय-बहु-पडिपुण्णस्स उच्चार-पासवण-खेल-सिंधाणग-वंत-पित्त-सुक्क-सोणियसंभवस्स अधुवस्स अनि-तियस्स असासयस्स सडण-पडण-विद्धंसणधम्मस्स पच्छा पुरं च णं अवस्सविप्पजहणिज्जस्स वण्णहेउं वा रूवहेउं वा बलहेउं वा विसयहेउं वा आहारं आहारेइ, से णं इहलोए चेव बहूणं समणाणं बहूणं समणीणं बहूणं सावयाणं बहूणं सावियाण य हीलणिज्जे जाव चाउरंतं संसारकंतारं अनुपरियट्टिस्सइ–जहा व से चिलाए तक्करे। तए णं से धने सत्थवाहे पंचहिं पुत्तेहिं सद्धिं अप्पछट्ठे चिलायं तीसे अगामियाए अडवीए सव्वओ समंता परिधाडेमाणे-परिधाडेमाणे संते तंते परितंते नो संचाएइ चिलायं चोरसेनावइं साहत्थिं गिण्हित्तए। से णं तओ पडिनियत्तइ, पडिनियतित्ता जेणेव सा सुंसुमा चिलाएणं जीवियाओ ववरोविया तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता सुंसुमं दारियं चिलाएणं जीवियाओ ववरोवियं पासइ, पासित्ता परसुनियत्ते व्व चंपगपायवे निव्वत्तमहे व्व इंदलट्ठी विमुक्क-संधिबंधने धरणितलंसि सव्वंगेहिं धसत्ति पडिए। तए णं से धने सत्थवाहे पंचहिं पुत्तेहिं सद्धिं अप्पछट्ठे आसत्थे कूवमाणे कंदमाणे विलवमाणे महया-महया सद्देणं कुहुकुहुस्स परुन्ने सुचिरकालं बाहप्पमोक्खं करेइ। तए णं से धने सत्थवाहे पंचहिं पुत्तेहिं सद्धिं अप्पछट्ठे चिलायं तीसे अगामियाए अडवीए सव्वओ समंता परिधाडेमाणे तण्हाए छुहाए य परब्भाहते समाणे तीसे अगामियाए अडवीए सव्वओ समंता उदगस्स मग्गणगवेसणं करेमाणे संते तंते परितंते निव्विण्णे तीसे अगामियाए अडवीए उदगं अणासाएमाणे जेणेव सुंसुमा जीवियाओ ववरोविएल्लिया तेणेव उवागच्छइ उवागच्छित्ता जेट्ठं पुत्तं धनं सद्दावेइ, सद्दावेत्ता एवं वयासी–एवं खलु पुत्ता! सुंसुमाए दारियाए अट्ठाए चिलायं तक्करं सव्वओ समंता परिधाडेमाणा तण्हाए छुहाए य अभिभूया समाणा इमीसे अगामियाए अडवीए उदगस्स मग्गण-गवेसणं करेमाणा नो चेव णं उदगं आसादेमो। तए णं उदगं अणासाएमाणा नो संचाएमो रायगिहं संपावित्तए। तण्णं तुब्भे ममं देवानुप्पिया! जीवियाओ ववरोवेह, मम मंसं च सोणियं च आहारेह, तेणं आहारेणं अवथद्धा समाणा तओ पच्छा इमं अगामियं अडविं नित्थरिहिह, रायगिहं च संपावेहिह, मित्त-नाइ-नियग-सयण-संबंधि-परियणं अभिसमागच्छिहिह, अत्थस्स य धम्मस्स य पुण्णस्स य आभागी भविस्सह। तए णं से जेट्ठे पुत्ते धनेणं सत्थवाहेणं एवं वुत्ते समाणे धनं सत्थवाहं एवं वयासी–तुब्भे णं ताओ! अम्हं पिया गुरुजणया देवयभूया ठवका पइट्ठवका संरक्खगा संगोवगा। तं कहण्णं अम्हे ताओ! तुब्भे जीवियाओ ववरोवेमो, तुब्भं णं मंसं च सोणियं च आहारेमो? तं तुब्भे णं ताओ! ममं जीवियाओ ववरोवेह, मंसं च सोणियं च आहारेह, अगामियं अडविं नित्थरिहिह, रायगिहं च संपावेहिह, मित्त-नाइ-नियग-सयण-संबंधि-परियणं अभिसमागच्छिहिह, अत्थस्स य धम्मस्स य पुण्णस्स य आभागी भविस्सह। तए णं धनं सत्थवाहं दोच्चे पुत्ते एवं वयासी–मा णं ताओ अम्हे जेट्ठं भायरं गुरुदेवयं जीवियाओ ववरोवेमो, तस्स णं मंसं च सोणियं च आहारेमो। तं तुब्भे णं ताओ! ममं जीवियाओ ववरोवेह, मंसं च सोणियं च आहारेह, अगामियं अडविं नित्थरिहिह, रायगिहं च संपावेहिह, मित्त-नाइ-नियग-सयण-संबंधि-परियणं अभिसमागच्छिहिह, अत्थस्स य धम्मस्स य पुण्णस्स य आभागी भविस्सह। एवं जाव पंचमे पुत्तं। तए णं से धने सत्थवाहे पंचपुत्ताणं हियइच्छियं जाणित्ता ते पंचपुत्ते एवं वयासी–मा णं अम्हे पुत्ता! एगमवि जीवियाओ ववरोवेमो। एस णं सुंसुमाए दारियाए सरीरे निप्पाणे निच्चेट्ठे जीवविप्पजढे। तं सेयं खलु पुत्ता! अम्हं सुंसुमाए दारियाए मंसं च सोणियं च आहारेत्तए। तए णं अम्हे तेणं आहारेणं अवथद्धा समाणा रायगिहं संपाउणिस्सामो। तए णं ते पंचपुत्ता धनेण सत्थवाहेण एवं वुत्ता समाणा एयमट्ठं पडिसुणेंति। तए णं धने सत्थवाहे पंचहिं पुत्तेहिं सद्धिं अरणिं करेइ, करेत्ता सरग करेइ, करेत्ता सरएणं अरणिं महेइ, महेत्ता अग्गिं पाडेइ, पाडेत्ता अग्गिं संधुक्केइ, संधुक्केत्ता दारुयाइं पक्खिवइ, पक्खिवित्ता अग्गिं पज्जालेइ, सुंसुमाए दारियाए मंसं च सोणियं च आहारेइ। तेणं आहारेणं अवथद्धा समाणा रायगिहं नयरं संपत्ता मित्त-नाइ-नियग- सयण-संबंधि- परियण अभिसमन्नागया, तस्स य विउलस्स धन-कनग- रयण-मणि- मोत्तिय-संख- सिल-प्पवाल- रत्तरयण-संतसार- सावएज्जस्स आभागी जाया। तए णं से धने सत्थवाहे सुंसुमाए दारियाए बहूइं लोइयाइं मयकिच्चाइं करेइ, करेत्ता कालेणं विगयसाए जाए यावि होत्था। | ||
| Sutra Meaning : | સૂત્ર– ૨૧૧. ત્યારપછી તે ધન્ય સાર્થવાહ, પોતાના ઘેર આવ્યો. પછી ઘણુ જ ધન – કનક અને સુંસુમા પુત્રીનું અપહરણ થયું જાણીને મહાર્થ પ્રાભૃત લઈને નગરરક્ષક પાસે ગયો, તે મહાર્થ ભેંટણુ યાવત્ આપ્યું અને કહ્યું – હે દેવાનુપ્રિય ! ચિલાત ચોર સેનાપતિ, ચોરપલ્લીથી અહીં ૫૦૦ ચોર સાથે શીઘ્ર આવીને મારું ઘર લૂંટી, ઘણું ધન – સુવર્ણ અને સુંસુમા કન્યાને લઈને યાવત્ ચાલ્યો ગયો. હે દેવાનુપ્રિય ! હું સુંસુમા કન્યાને પાછી લાવવા ઇચ્છુ છું. તે વિપુલ ધન – કનક તમારુ, સુંસુમા પુત્રી મારી. ત્યારે નગરરક્ષકે ધન્યની આ વાત સ્વીકારી. પછી સન્નદ્ધ યાવત્ આયુધ, ઉપકરણ લઈને મોટા – મોટા ઉત્કૃષ્ટ યાવત્ સમુદ્રના સ્વરૂપ અવાજ કરતા રાજગૃહથી નીકળે છે, ચિલાત ચોર તરફ જાય છે. ચિલાત સાથે યુદ્ધ કરવા લાગ્યા. ત્યારે નગરરક્ષકે, ચિલાત ચોર સેનાપતિને હત – મથિત યાવત્ પરાજિત કરી દીધો. ત્યારપછી તે ૫૦૦ ચોર, નગરરક્ષક વડે હત – મથિત યાવત્ પરાજિત થઈને, તે વિપુલ ધન – કનકને ફેંકીને, ચારે તરફ વિખેરીને, બધી દિશામાં ભાગી ગયા. ત્યારે તે નગર રક્ષક તે વિપુલ ધન – કનક લઈને, રાજગૃહે આવ્યો. ત્યારપછી તે ચિલાત, ચોર સૈન્યને નગરરક્ષક વડે હત – મથિત થયેલ જોઈને યાવત્ ભયભીત – ત્રસ્ત થઈને સુંસુમા કન્યાને લઈને એક મોટી અગ્રામિક, લાંબા માર્ગવાળી અટવીમાં પ્રવેશ્યો. ત્યારે ધન્ય સાર્થવાહે, સુંસુમા કન્યાને ચિલાત દ્વારા અટવીના મુખમાં લઈ જવાતી જોઈને, પાંચે પુત્રો સાથે, પોતે છઠ્ઠો, સન્નદ્ધ – બદ્ધ થઈને ચિલાતના પાદ માર્ગે જાય છે, ગર્જના – હક્કાર – પુત્કાર – તર્જના – ત્રાસ કરતો કરતો તેની પાછળ જાય છે. ત્યારે ચિલાતે ધન્ય સાર્થવાહને પાંચ પુત્રો સાથે, તે છઠ્ઠો, સન્નદ્ધબદ્ધ થઈને પાછળ આવતો જોઈને નિસ્તેજ આદિ થઈ ગયો, જ્યારે સુંસુમાનો નિર્વાહ કરવા અસમર્થ થયો, ત્યારે શ્રાંત – તાંત – પરિશ્રાંત થઈને નીલોત્પલ તલવાર કાઢીને સુંસુમાનું મસ્તક છેદી નાંખ્યુ, તે લઈને, તે અગ્રામિક અટવીમાં પ્રવેશ્યો. પછી તે અગ્રામિક અટવીમાં તરસથી અભિભૂત થઈને દિશાભ્રષ્ટ થઈ ગયો. સિંહગુફા ચોરપલ્લીમાં પહોંચતા પહેલા જ મૃત્યુ પામ્યો. હે આયુષ્યમાન્ ! શ્રમણો ! યાવત્ દીક્ષા લઈને આ ઔદારિક શરીર, જે વમન ઝરતું યાવત્ વિધ્વંસણ ધર્મના વર્ણ હેતુ યાવત્ આહાર કરે છે. તે આ લોકમાં ઘણા શ્રમણ યાવત્ શ્રાવકથી હેલણા પામી યાવત્ ચિલાત ચોરની જેમ સંસારમાં ભટકશે. ત્યારપછી ધન્ય સાર્થવાહ, પાંચે પુત્રો સાથે, પોતે છઠ્ઠો ચિલાતની પાછળ દોડતા – દોડતા ભૂખ – તરસથી શ્રાંત – તાંત – પરિતાંત થઈને, ચિલાત ચોર સેનાપતિને પોતાના હાથે પકડવા સમર્થ ન થયો, ત્યારે ત્યાંથી પાછા ફરી, સુંસુમા કન્યાને, ચિલાતે જીવિતથી રહિત કરેલી ત્યાં આવે છે. સુંસુમા પુત્રીને ચિલાતે જીવિતથી રહિત કરેલી જોઈને, કૂહાડાથી કાપેલ ચંપકવૃક્ષની માફક ધડામ કરી પડ્યો. ત્યારપછી તે ધન્ય સાર્થવાહ, પાંચ પુત્રો સહિત પોતે છઠ્ઠો આશ્વસ્ત થયો, આક્રંદન – વિલાપ – કુહકુહ કરતો મોટા – મોટા અવાજે રડવા લાગ્યો, તે ઘણા સમય સુધી આંસુ વહાવવા લાગ્યો. ત્યારપછી તે ધન્ય, પાંચ પુત્રો સાથે પોતે છઠ્ઠો, ચિલાતની પાછળ તે અગ્રામિક અટવીમાં ચોતરફ દોડતા ભૂખ – તરસથી પીડિત થઈને, તે અગ્રામિક અટવીમાં ચોતરફ પાણીની માર્ગણા – ગવેષણા કરી, કરીને શ્રાંત – તાંત – પરિત્રાંત – ખિન્ન થઈને, તે અગ્રામિક અટવીમાં પાણીની માર્ગણા – ગવેષણા કરતા, પાણીને ક્યાંય ન મેળવી શક્યા, ત્યારે પાણીને ન મેળવીને જીવિતથી રહિત થયેલ સુંસુમા પાસે આવ્યા. મોટા પુત્રને બોલાવીને કહ્યું – હે પુત્ર ! સુંસુમા કન્યાને માટે ચિલાત ચોરની માફક ચોતરફ દોડતા, ભૂખ – તરસથી પીડિત થઈ, આ અગ્રામિક અટવીમાં જળની માર્ગણા – ગવેષણા કરતા, જળને પામી ન શક્યા. પાણીને પીધા વિના, રાજગૃહ પહોંચી નહીં શકીએ. હે દેવાનુપ્રિયો ! તો તમે મને જીવિતરહિત કરી, માંસ અને લોહીનો આહાર કરો. તે આહાર વડે સ્વસ્થ થઈને, પછી આ અગ્રામિક અટવીને પાર કરી, રાજગૃહ પહોંચી, મિત્ર – જ્ઞાતિક આદિને મળજો તથા અર્થ – ધર્મ – પુણ્યના ભાગી થજો. ત્યારે ધન્યને આમ કહેતા સાંભળીને મોટા પુત્રે, ધન્ય સાર્થવાહને કહ્યું – હે તાત ! તમે અમારા પિતા, ગુરુજન, દેવતા રૂપ, સ્થાપક, પ્રતિષ્ઠાપક, સંરક્ષક, સંગોપક છો, હે તાત! તો અમે તમને કઈ રીતે જીવિતથી રહિત કરીને, તમારું માંસ અને લોહી આહારીએ? હે તાત ! તમે મને જીવિતથી રહિત કરી મારા માંસ અને લોહીનો આહાર કરી, અગ્રામિક અટવી પાર કરો, ઇત્યાદિ પૂર્વવત્ કહેવું યાવત્ પુન્યના ભાગી બનો. ત્યારે ધન્ય સાર્થવાહના બીજા પુત્રે કહ્યું – હે તાત ! અમારા ગુરુ અને દેવ સમાન, મોટા ભાઈને જીવિતથી રહિત ન કરો, પણ મને જીવિતથી રહિત કરી યાવત્ પુન્યના ભાગી બનો. આ પ્રમાણે યાવત્ પાંચમાં પુત્રે કહ્યું. ત્યારે ધન્ય સાર્થવાહે પાંચે પુત્રોની હૃદયેચ્છા જાણીને તે પાંચે પુત્રોને કહ્યું – પુત્રો ! આપણે કોઈને જીવનરહિત ન કરીએ, આ સુંસુમાનું નિષ્પ્રાણ યાવત્ જીવનમુક્ત શરીર છે, તો હે પુત્ર ! આપણે ઉચિત છે કે – સુંસુમા પુત્રીનું માંસ અને લોહી, આહારીએ. પછી આપણે તેના આહારથી આશ્વસ્ત થઈને રાજગૃહે પહોંચીએ. ત્યારે ધન્ય સાર્થવાહને આમ કહેતો સાંભળી, પાંચે પુત્રોએ આ વાત સ્વીકારી. ત્યારપછી ધન્યએ પાંચે પુત્રો સાથે અરણિ કરી, શર બનાવ્યુ. શર વડે અગ્નિનું મથન કર્યુ, અગ્નિ પ્રગટાવ્યો, અગ્નિને સંઘુક્યો, લાકડા નાંખ્યા, અગ્નિ પ્રજ્વાલિત કર્યો. સુંસુમાના માંસ અને લોહી પકાવીને. તેનો આહાર કર્યો. તે આહારથી આશ્વસ્ત થઈને, રાજગૃહનગરીએ જઈ, મિત્ર – જ્ઞાતિક આદિને મળ્યા, તે વિપુલ ધન – કનક – રત્નના યાવત્ ભાગી થયા. ત્યારપછી ધન્ય સાર્થવાહે સુંસુમા કન્યાના ઘણા લૌકીક કૃત્ય કરી યાવત્ શોક રહિત થયા. સૂત્ર– ૨૧૨. તે કાળે, તે સમયે શ્રમણ ભગવંત મહાવીર ગુણશીલ ચૈત્યે પધાર્યા, તે ધન્ય સાર્થવાહ, ધર્મ સાંભળી, દીક્ષા લઈ, અગિયાર અંગ ભણી, માસિકી સંલેખના કરી, સૌધર્મકલ્પે ઉત્પન્ન થઈ, મહાવિદેહ ક્ષેત્રમાં સિદ્ધ થશે. હે જંબૂ! જેમ ધન્ય સાર્થવાહે વર્ણ – રૂપ – બલ કે વિષયના હેતુથી સુંસુમા કન્યાના માંસ અને લોહીનો આહાર કરેલ ન હતો, માત્ર રાજગૃહ પહોંચવા માટે જ કરેલ હતો. તેમ હે આયુષ્યમાન્ શ્રમણો! જે આપણા સાધુ – સાધ્વી આ વાત – પિત્ત – શુક્ર – લોહીને ઝરતા ઔદારિક શરીર યાવત્ જે અવશ્ય છોડવાનું છે, તેના વર્ણ – રૂપ – બળ – વિષયના હેતુથી આહાર કરતા નથી, પણ માત્ર સિદ્ધિગતિને પામવાને માટે જ આહાર કરે છે, તે આ ભવમાં જ ઘણા શ્રમણ યાવત્ શ્રાવિકાના અર્ચનીય થઈ, યાવત્ પાર પામે છે. હે જંબૂ! શ્રમણ ભગવંત મહાવીરે અઢારમાં અધ્યયનનો આ અર્થ કહ્યો છે, તે હું કહું છું. સૂત્ર સંદર્ભ– ૨૧૧, ૨૧૨ | ||
| Mool Sutra Transliteration : | [sutra] tae nam se dhane satthavahe jeneva sae gihe teneva uvagachchhai, uvagachchhitta subahum dhana-kanagam sumsumam cha dariyam avahariyam janitta mahattham mahaggham mahariham pahudam gahaya jeneva nagaraguttiya teneva uvagachchhai, uvagachchhitta tam mahattham mahaggham mahariham pahudam uvanei, uvanettaevam vayasi– Evam khalu devanuppiya! Chilae chorasenavai sihaguhao chorapallio iham havvamagamma pamchahim chorasaehim saddhim mama giham dhaetta subahum dhana-kanagam sumsumam cha dariyam gahaya rayagihao padi-nikkhamitta jeneva sihaguha teneva padigae. Tam ichchhamo nam devanuppiya! Sumsumae dariyae kuvam gamittae. Tubbham nam devanuppiya! Se vipule dhanakanage, mamam sumsuma dariya. Tae nam te nagaraguttiya dhanassa eyamattham padisunemti, padisunetta sannaddha-baddha-vammiya-kavaya java gahiyauhapaharana mahaya-mahaya ukkittham-sihanaya-bola-kalakalaravena pakkhubhiya-mahasamudda-ravabhuyam piva karemana rayagihao niggachchhamti, niggachchhitta jeneva chilae chorasenavai teneva uvagachchhamti, uvagachchhitta chilaenam chorasenavaina saddhim sampalagga yavi hottha. Tae nam te nagaraguttiya chilayam chorasenavaim haya-mahiya-pavaravira-ghaiya-vivadiyachimdha-dhaya-padagam kichchhovagayapanam disodisim padisehemti. Tae nam te pamcha chorasaya nagaraguttiehim haya-mahiya-pavaravira-ghaiya-vivadiyachimdha-dhaya-padaga kichchhovagayapana disodisim padisehiya samana tam vipulam dhana-kanagam vichchhaddamana ya vippakira-mana ya savvao samamta vippalaittha. Tae nam te nagaraguttiya tam vipulam dhana-kanagam genhamti, genhitta jeneva rayagihe nagare teneva uvagachchhamti. Tae nam se chilae tam chorasennam tehim nagaraguttiehim haya-mahiya-pavaravira-ghaiya-vivadiyachimdha-dhaya-padagam kichchhovagayapanam disodisim padisehiyam pasitta bhie tatthe sumsumam dariyam gahaya egam maham agamiyam dihamaddham adavim anuppavitthe. Tae nam se dhane satthavahe sumsumam dariyam chilaenam adavimuhim avahiramanim pasitta nam pamchahim puttehim saddhim appachhatthe sannaddha-baddha-vammiya-kavae chilayassa payamaggavihim anugachchhamane abhigajjamte hakkaremane pukkaremane abhitajjemane abhitasemane pitthao anugachchhai. Tae nam se chilae tam dhanam satthavaham pamchahim puttehim saddhim appachhattham sannaddha-baddha-vammiya-kavayam samanugachchhamanam pasai, pasitta atthame abahale avirie apurisakkaraparakkame jahe no samchaei sumsumam dariyam nivvahittae tahe samte tamte paritamte niluppala-gavalaguliya-ayasikusumappagasam khuradharam asim paramusai, paramusitta sumsumae dariyae uttamamgam chhimdai, chhimditta tam gahaya tam agamiyam adavim anuppavitthe. Tae nam se chilae tise agamiyae adavie tanhae chhuhae abhibhue samane pamhattha-disabhae sihaguham chora-pallim asampatte amtara cheva kalagae. Evameva samanauso! Jo amham niggamtho va niggamthi va ayariya-uvajjhayanam amtie mumde bhavitta agarao anagariyam pavvaie samane imassa oraliyasarirassa vamtasavassa pittasavassa khelasavassa sukkasavassa soniyasavassa duruya-ussasa-nissasassa duruya-mutta-purisa-puya-bahu-padipunnassa uchchara-pasavana-khela-simdhanaga-vamta-pitta-sukka-soniyasambhavassa adhuvassa ani-tiyassa asasayassa sadana-padana-viddhamsanadhammassa pachchha puram cha nam avassavippajahanijjassa vannaheum va ruvaheum va balaheum va visayaheum va aharam aharei, se nam ihaloe cheva bahunam samananam bahunam samaninam bahunam savayanam bahunam saviyana ya hilanijje java chauramtam samsarakamtaram anupariyattissai–jaha va se chilae takkare. Tae nam se dhane satthavahe pamchahim puttehim saddhim appachhatthe chilayam tise agamiyae adavie savvao samamta paridhademane-paridhademane samte tamte paritamte no samchaei chilayam chorasenavaim sahatthim ginhittae. Se nam tao padiniyattai, padiniyatitta jeneva sa sumsuma chilaenam jiviyao vavaroviya teneva uvagachchhai, uvagachchhitta sumsumam dariyam chilaenam jiviyao vavaroviyam pasai, pasitta parasuniyatte vva champagapayave nivvattamahe vva imdalatthi vimukka-samdhibamdhane dharanitalamsi savvamgehim dhasatti padie. Tae nam se dhane satthavahe pamchahim puttehim saddhim appachhatthe asatthe kuvamane kamdamane vilavamane mahaya-mahaya saddenam kuhukuhussa parunne suchirakalam bahappamokkham karei. Tae nam se dhane satthavahe pamchahim puttehim saddhim appachhatthe chilayam tise agamiyae adavie savvao samamta paridhademane tanhae chhuhae ya parabbhahate samane tise agamiyae adavie savvao samamta udagassa magganagavesanam karemane samte tamte paritamte nivvinne tise agamiyae adavie udagam anasaemane jeneva sumsuma jiviyao vavarovielliya teneva uvagachchhai uvagachchhitta jettham puttam dhanam saddavei, saddavetta evam vayasi–evam khalu putta! Sumsumae dariyae atthae chilayam takkaram savvao samamta paridhademana tanhae chhuhae ya abhibhuya samana imise agamiyae adavie udagassa maggana-gavesanam karemana no cheva nam udagam asademo. Tae nam udagam anasaemana no samchaemo rayagiham sampavittae. Tannam tubbhe mamam devanuppiya! Jiviyao vavaroveha, mama mamsam cha soniyam cha ahareha, tenam aharenam avathaddha samana tao pachchha imam agamiyam adavim nittharihiha, rayagiham cha sampavehiha, mitta-nai-niyaga-sayana-sambamdhi-pariyanam abhisamagachchhihiha, atthassa ya dhammassa ya punnassa ya abhagi bhavissaha. Tae nam se jetthe putte dhanenam satthavahenam evam vutte samane dhanam satthavaham evam vayasi–tubbhe nam tao! Amham piya gurujanaya devayabhuya thavaka paitthavaka samrakkhaga samgovaga. Tam kahannam amhe tao! Tubbhe jiviyao vavarovemo, tubbham nam mamsam cha soniyam cha aharemo? Tam tubbhe nam tao! Mamam jiviyao vavaroveha, mamsam cha soniyam cha ahareha, agamiyam adavim nittharihiha, rayagiham cha sampavehiha, mitta-nai-niyaga-sayana-sambamdhi-pariyanam abhisamagachchhihiha, atthassa ya dhammassa ya punnassa ya abhagi bhavissaha. Tae nam dhanam satthavaham dochche putte evam vayasi–ma nam tao amhe jettham bhayaram gurudevayam jiviyao vavarovemo, tassa nam mamsam cha soniyam cha aharemo. Tam tubbhe nam tao! Mamam jiviyao vavaroveha, mamsam cha soniyam cha ahareha, agamiyam adavim nittharihiha, rayagiham cha sampavehiha, mitta-nai-niyaga-sayana-sambamdhi-pariyanam abhisamagachchhihiha, atthassa ya dhammassa ya punnassa ya abhagi bhavissaha. Evam java pamchame puttam. Tae nam se dhane satthavahe pamchaputtanam hiyaichchhiyam janitta te pamchaputte evam vayasi–ma nam amhe putta! Egamavi jiviyao vavarovemo. Esa nam sumsumae dariyae sarire nippane nichchetthe jivavippajadhe. Tam seyam khalu putta! Amham sumsumae dariyae mamsam cha soniyam cha aharettae. Tae nam amhe tenam aharenam avathaddha samana rayagiham sampaunissamo. Tae nam te pamchaputta dhanena satthavahena evam vutta samana eyamattham padisunemti. Tae nam dhane satthavahe pamchahim puttehim saddhim aranim karei, karetta saraga karei, karetta saraenam aranim mahei, mahetta aggim padei, padetta aggim samdhukkei, samdhukketta daruyaim pakkhivai, pakkhivitta aggim pajjalei, sumsumae dariyae mamsam cha soniyam cha aharei. Tenam aharenam avathaddha samana rayagiham nayaram sampatta mitta-nai-niyaga- sayana-sambamdhi- pariyana abhisamannagaya, tassa ya viulassa dhana-kanaga- rayana-mani- mottiya-samkha- sila-ppavala- rattarayana-samtasara- savaejjassa abhagi jaya. Tae nam se dhane satthavahe sumsumae dariyae bahuim loiyaim mayakichchaim karei, karetta kalenam vigayasae jae yavi hottha. | ||
| Sutra Meaning Transliteration : | Sutra– 211. Tyarapachhi te dhanya sarthavaha, potana ghera avyo. Pachhi ghanu ja dhana – kanaka ane sumsuma putrinum apaharana thayum janine mahartha prabhrita laine nagararakshaka pase gayo, te mahartha bhemtanu yavat apyum ane kahyum – he devanupriya ! Chilata chora senapati, chorapallithi ahim 500 chora sathe shighra avine marum ghara lumti, ghanum dhana – suvarna ane sumsuma kanyane laine yavat chalyo gayo. He devanupriya ! Hum sumsuma kanyane pachhi lavava ichchhu chhum. Te vipula dhana – kanaka tamaru, sumsuma putri mari. Tyare nagararakshake dhanyani a vata svikari. Pachhi sannaddha yavat ayudha, upakarana laine mota – mota utkrishta yavat samudrana svarupa avaja karata rajagrihathi nikale chhe, chilata chora tarapha jaya chhe. Chilata sathe yuddha karava lagya. Tyare nagararakshake, chilata chora senapatine hata – mathita yavat parajita kari didho. Tyarapachhi te 500 chora, nagararakshaka vade hata – mathita yavat parajita thaine, te vipula dhana – kanakane phemkine, chare tarapha vikherine, badhi dishamam bhagi gaya. Tyare te nagara rakshaka te vipula dhana – kanaka laine, rajagrihe avyo. Tyarapachhi te chilata, chora sainyane nagararakshaka vade hata – mathita thayela joine yavat bhayabhita – trasta thaine sumsuma kanyane laine eka moti agramika, lamba margavali atavimam praveshyo. Tyare dhanya sarthavahe, sumsuma kanyane chilata dvara atavina mukhamam lai javati joine, pamche putro sathe, pote chhaththo, sannaddha – baddha thaine chilatana pada marge jaya chhe, garjana – hakkara – putkara – tarjana – trasa karato karato teni pachhala jaya chhe. Tyare chilate dhanya sarthavahane pamcha putro sathe, te chhaththo, sannaddhabaddha thaine pachhala avato joine nisteja adi thai gayo, jyare sumsumano nirvaha karava asamartha thayo, tyare shramta – tamta – parishramta thaine nilotpala talavara kadhine sumsumanum mastaka chhedi namkhyu, te laine, te agramika atavimam praveshyo. Pachhi te agramika atavimam tarasathi abhibhuta thaine dishabhrashta thai gayo. Simhagupha chorapallimam pahomchata pahela ja mrityu pamyo. He ayushyaman ! Shramano ! Yavat diksha laine a audarika sharira, je vamana jharatum yavat vidhvamsana dharmana varna hetu yavat ahara kare chhe. Te a lokamam ghana shramana yavat shravakathi helana pami yavat chilata chorani jema samsaramam bhatakashe. Tyarapachhi dhanya sarthavaha, pamche putro sathe, pote chhaththo chilatani pachhala dodata – dodata bhukha – tarasathi shramta – tamta – paritamta thaine, chilata chora senapatine potana hathe pakadava samartha na thayo, tyare tyamthi pachha phari, sumsuma kanyane, chilate jivitathi rahita kareli tyam ave chhe. Sumsuma putrine chilate jivitathi rahita kareli joine, kuhadathi kapela champakavrikshani maphaka dhadama kari padyo. Tyarapachhi te dhanya sarthavaha, pamcha putro sahita pote chhaththo ashvasta thayo, akramdana – vilapa – kuhakuha karato mota – mota avaje radava lagyo, te ghana samaya sudhi amsu vahavava lagyo. Tyarapachhi te dhanya, pamcha putro sathe pote chhaththo, chilatani pachhala te agramika atavimam chotarapha dodata bhukha – tarasathi pidita thaine, te agramika atavimam chotarapha panini margana – gaveshana kari, karine shramta – tamta – paritramta – khinna thaine, te agramika atavimam panini margana – gaveshana karata, panine kyamya na melavi shakya, tyare panine na melavine jivitathi rahita thayela sumsuma pase avya. Mota putrane bolavine kahyum – he putra ! Sumsuma kanyane mate chilata chorani maphaka chotarapha dodata, bhukha – tarasathi pidita thai, a agramika atavimam jalani margana – gaveshana karata, jalane pami na shakya. Panine pidha vina, rajagriha pahomchi nahim shakie. He devanupriyo ! To tame mane jivitarahita kari, mamsa ane lohino ahara karo. Te ahara vade svastha thaine, pachhi a agramika atavine para kari, rajagriha pahomchi, mitra – jnyatika adine malajo tatha artha – dharma – punyana bhagi thajo. Tyare dhanyane ama kaheta sambhaline mota putre, dhanya sarthavahane kahyum – He tata ! Tame amara pita, gurujana, devata rupa, sthapaka, pratishthapaka, samrakshaka, samgopaka chho, he tata! To ame tamane kai rite jivitathi rahita karine, tamarum mamsa ane lohi aharie? He tata ! Tame mane jivitathi rahita kari mara mamsa ane lohino ahara kari, agramika atavi para karo, ityadi purvavat kahevum yavat punyana bhagi bano. Tyare dhanya sarthavahana bija putre kahyum – He tata ! Amara guru ane deva samana, mota bhaine jivitathi rahita na karo, pana mane jivitathi rahita kari yavat punyana bhagi bano. A pramane yavat pamchamam putre kahyum. Tyare dhanya sarthavahe pamche putroni hridayechchha janine te pamche putrone kahyum – putro ! Apane koine jivanarahita na karie, a sumsumanum nishprana yavat jivanamukta sharira chhe, to he putra ! Apane uchita chhe ke – sumsuma putrinum mamsa ane lohi, aharie. Pachhi apane tena aharathi ashvasta thaine rajagrihe pahomchie. Tyare dhanya sarthavahane ama kaheto sambhali, pamche putroe a vata svikari. Tyarapachhi dhanyae pamche putro sathe arani kari, shara banavyu. Shara vade agninum mathana karyu, agni pragatavyo, agnine samghukyo, lakada namkhya, agni prajvalita karyo. Sumsumana mamsa ane lohi pakavine. Teno ahara karyo. Te aharathi ashvasta thaine, rajagrihanagarie jai, mitra – jnyatika adine malya, te vipula dhana – kanaka – ratnana yavat bhagi thaya. Tyarapachhi dhanya sarthavahe sumsuma kanyana ghana laukika kritya kari yavat shoka rahita thaya. Sutra– 212. Te kale, te samaye shramana bhagavamta mahavira gunashila chaitye padharya, te dhanya sarthavaha, dharma sambhali, diksha lai, agiyara amga bhani, masiki samlekhana kari, saudharmakalpe utpanna thai, mahavideha kshetramam siddha thashe. He jambu! Jema dhanya sarthavahe varna – rupa – bala ke vishayana hetuthi sumsuma kanyana mamsa ane lohino ahara karela na hato, matra rajagriha pahomchava mate ja karela hato. Tema he ayushyaman shramano! Je apana sadhu – sadhvi a vata – pitta – shukra – lohine jharata audarika sharira yavat je avashya chhodavanum chhe, tena varna – rupa – bala – vishayana hetuthi ahara karata nathi, pana matra siddhigatine pamavane mate ja ahara kare chhe, te a bhavamam ja ghana shramana yavat shravikana archaniya thai, yavat para pame chhe. He jambu! Shramana bhagavamta mahavire adharamam adhyayanano a artha kahyo chhe, te hum kahum chhum. Sutra samdarbha– 211, 212 | ||