Sutra Navigation: Sutrakrutang ( સૂત્રકૃતાંગ સૂત્ર )
Search Details
| Mool File Details |
|
Anuvad File Details |
|
| Sr No : | 1101641 | ||
| Scripture Name( English ): | Sutrakrutang | Translated Scripture Name : | સૂત્રકૃતાંગ સૂત્ર |
| Mool Language : | Ardha-Magadhi | Translated Language : | Gujarati |
| Chapter : |
श्रुतस्कंध-२ अध्ययन-१ पुंडरीक |
Translated Chapter : |
શ્રુતસ્કંધ-૨ અધ્યયન-૧ પુંડરીક |
| Section : | Translated Section : | ||
| Sutra Number : | 641 | Category : | Ang-02 |
| Gatha or Sutra : | Sutra | Sutra Anuyog : | |
| Author : | Deepratnasagar | Original Author : | Gandhar |
| Century : | Sect : | Svetambara1 | |
| Source : | |||
| Mool Sutra : | [सूत्र] इह खलु पाईणं वा पडीणं वा उदीणं वा दाहिणं वा संतेगइया मणुस्सा भवंति अनुपुव्वेणं लोगं उववण्णा, तं जहा –आरिया वेगे अनारिया वेगे, उच्चागोया वेगे नीयागोया वेगे, कायमंता वेगे हस्समंता वेगे, सुवण्णा वेगे दुवण्णा वेगे, सुरूवा वेगे दुरूवा वेगे। तेसिं च णं मणुयाणं एगे राय भवति–महाहिमवंत-मलय-मंदर-महिंदसारे जाव पसंतडिंबडमरं रज्जं पसाहेमाणे विहरति। तस्स णं रण्णो परिसा भवति–उग्गा उग्गपुत्ता, भोगा भोगपुत्ता, इक्खागा इक्खागपुत्ता, ‘नागा नागपुत्ता’, कोरव्वा कोरव्वपुत्ता, भट्टा भट्टपुत्ता, माहणा माहणपुत्ता, लेच्छई लेच्छइपुत्ता, पसत्थारो पसत्थपुत्ता, सेणावई सेणावइपुत्ता। तेसिं च णं एगइए सड्ढी भवति। कामं तं समणा वा माहणा वा संपहारिंसु गमणाए। ‘तत्थ अन्नतरेणं’ धम्मेणं पण्णत्तारो, ‘वयं इमेणं’ धम्मेणं पण्णवइस्सामो। से एवमायाणह भयंतारो! जहा मे एस धम्मे सुयक्खाते सुपन्नत्ते भवइ, तं जहा –उड्ढं पायतला, अहे केसग्गमत्थया, तिरियं तयपरियंते जीवे। एस ‘आया पज्जवे’ कसिणे। एस जीवे जीवति, एस मए नो जीवति। सरीरे धरमाणे धरति, विणट्ठम्मि य नो धरति। एययंतं जीवियं भवति। आदहणाए परेहिं णिज्जइ। अगणिज्झामिए सरीरे कवोतवण्णाणि अट्ठीणि भवंति। आसंदीपंचमा पुरिसा गामं पच्चागच्छंति। एवं असंते असंविज्जमाणे। ‘जेसिं तं’ सुयक्खायं भवति–अण्णो भवइ जीवो अन्नं सरीरं, तम्हा, ते ‘णो एवं’ विप्पडिवेदेंति अयमाउसो! आया दीहे ति वा हस्से ति वा। परिमंडले ति वा वट्टे ति वा तंसे ति वा चउरंसे ति वा आयते ति वा ‘छलंसे ति वा’। किण्हे ति वा णीले ति वा लोहिए ति वा हालिद्दे ति वा सुक्किल्ले ति वा। सुब्भिगंधे ति वा दुब्भिगंधे ति वा। तित्ते ति वा कडुए ति वा कसाए ति वा अंबिले ति वा महुरे ति वा। कक्खडे ति वा मउए ति वा गरुए ति वा लहुए ति वा सीए ति वा उसिणे ति वा णिद्धे ति वा लुक्खे ति वा। एवं असंते असंविज्जमाणे। जेसिं तं सुयक्खायं भवइ–अण्णो जीवो अन्नं सरीरं, तम्हा ते नो एवं उवलभंति– से जहानामए केइ पुरिसे कोसीओ असिं अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेज्जा–अयमाउसो! असी, अयं कोसी। एवमेव नत्थि केइ पुरिसे अभिणिव्वट्टिता णं उवदंसेत्तारो–अयमाउसो! आया, ‘अयं सरीरे’। से जहानामए केइ पुरिसे मुंजाओ इसियं अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेज्जा–अयमाउसो! मुंजे ‘[इमा?] इसिया’। एवमेव नत्थि केइ पुरिसे अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेत्तारो–अयमाउसो! आया, ‘अयं सरीरे’। से जहानामए केइ पुरिसे मंसाओ अट्ठिं अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेज्जा–अयमाउसो! मंसे, अयं अट्ठी। एवमेव नत्थि केइ पुरिसे अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेत्तारो–अयमाउसो! आया, अयं सरीरे। से जहानामए केइ पुरिसे करतलाओ आमलकं अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेज्जा–अयमाउसो! करतले, अयं आमलए। एवमेव नत्थि केइ पुरिसे अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेत्तारो–अयमाउसो! आया, अयं सरीरे। से जहानामए केइ पुरिसे दहीओ णवणीयं अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेज्जा–अयमाउसो! णवणीयं, अयं दही। एवमेव नत्थि केइ पुरिसे अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेत्तारो–अयमाउसो! आया, अयं सरीरे। से जहानामए केइ पुरिसे तिलेहिंतो तेल्लं अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेज्जा–अयमाउसो! तेल्लं, अयं पिण्णाए। एवमेव नत्थि केइ पुरिसे अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेत्तारो–अयमाउसो! आया, अयं सरीरे। से जहानामए केइ पुरिसे इक्खूओ खोयरस अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेज्जा–अयमाउसो! खोयरसे, अयं छोए। एवमेव नत्थि केइ पुरिसे अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेत्तारो–अयमाउसो! आया, अयं सरीरे। से जहानामए केइ पुरिसे अरणीओ अग्गिं अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेज्जा–अयमाउसो! अरणी, अयं अग्गी। एवमेव नत्थि केइ पुरिसे अभिनिव्वट्टित्ता णं उवदंसेत्तारो–अयमाउसो! आया, अयं सरीरे। एवं असंते असंविज्जमाणे। जेसिं तं सुयक्खायं भवइ, तं जहा–अण्णो जीवो अन्नं सरीरं, तम्हा, तं मिच्छा। से हंता हणह खणह छणह डहह पयह आलुंपह विलुंपह सहसक्कारेह विपरामुसह। एतावताव जीवे, नत्थि परलोए। ते नो एवं विप्पडिवेदेंति, तं जहा–किरिया इ वा अकिरिया इ वा सुकडे इ वा दुक्कडे इ वा कल्लाणे इ वा पावए इ वा साहू इ वा असाहू इ वा सिद्धी इ वा असिद्धी इ वा निरए इ वा अनिरए इ वा। एवं ते विरूवरूवेहिं कम्मसमारंभेहिं विरूवरूवाइं कामभोगाइं समारंभंति भोयणाए। एवं एगे पागब्भिया निक्खम्म मामगं धम्मं पण्णवेंति। तं सद्दहमाणा तं पत्तियमाणा तं रोएमाणा साधु सुयक्खाते समणेति! वा माहणेति वा। कामं खलु आउसो! तुमं पूययामो, तं जहा–असणेन वा पाणेन वा खाइमेन वा साइमेन वा ‘वत्थेन वा’ पडिग्गहेन वा कंबलेन वा पायपुंछणेन वा। तत्थेगे पूयणाए समाउट्टिंसु, तत्थेगे पूयणाए णिकाइंसु। पुव्वामेव तेसिं णायं भवइ–समणा भविस्सामो अणगारा अकिंचणा अपुत्ता अपसू परदत्तभोइणो भिक्खुणो, पावं कम्मं नो करिस्सामो समुट्ठाए। ते अप्पणा अप्पडिविरया भवंति। सयमाइयंति, अन्ने वि आइयावेंति, अन्नं पि आइयंतं समणुजाणंति। एवामेव ते इत्थि-कामभोगेहिं मुच्छिया गिद्धा गढिया अज्झोववण्णा लुद्धा रागदोसवसट्टा। ते नो अप्पाणं समुच्छेदेंति, नो परं समुच्छेदेंति, नो अन्नाइं पाणाइं भूयाइं जीवाइं सत्ताइं समुच्छेदेंति। पहीणा पुव्वसंजोगा आरियं मग्गं असंपत्ता– इति ते मो हव्वाए नो पाराए, अंतरा कामभोगेहिं विसण्णा। इति पढमे पुरिसजाए तज्जीवतस्सरीरिए आहिए। | ||
| Sutra Meaning : | આ મનુષ્યલોકમાં પૂર્વ, પશ્ચિમ, ઉત્તર અને દક્ષિણ દિશાઓમાં વિવિધ પ્રકારના મનુષ્યો અનુક્રમે લોકમાં ઉત્પન્ન થાય છે. જેમ કે કોઈ આર્ય, કોઈ અનાર્ય, કોઈ ઉચ્ચગોત્રીય, કોઈ નીચગોત્રીય, કોઈ વિશાળકાય, કોઈ ઠીંગણા, કોઈ સુંદરવર્ણા, કોઈ હીનવર્ણા, કોઈ સુરૂપ, કોઈ કુરૂપ હોય છે. તે મનુષ્યોમાં એક રાજા થાય છે. ... તે મહાન હિમવંત, મલય, મંદર, મહેન્દ્ર પર્વત સમાન, અત્યંત વિશુદ્ધ રાજકુલવંશમાં ઉત્પન્ન, નિરંતર રાજલક્ષણોથી શોભિત અંગવાળો, અનેક જનના બહુમાનથી પૂજિત, સર્વગુણ સમૃદ્ધ, ક્ષત્રિય, આનંદિત, રાજ્યાભિષેક કરાયેલ, માતા – પિતાનો સુપુત્ર, દયાપ્રિય, સીમંકર – સીમાને કરનાર, સીમંધર – મર્યાદાનું પાલન કરનાર, ક્ષેમંકર – કલ્યાણને કરનાર, ક્ષેમંધર – કલ્યાણને ધારણ કરનાર, મનુષ્યોમાં ઇન્દ્ર, જનપદનો પિતા, જનપદનો પુરોહિત, સેતુકર – કુમાર્ગે જનારને સન્માર્ગે લાવીને મર્યાદામાં સ્થિર કરનાર, કેતુકર – અદભૂત કાર્ય કરનાર, નરપ્રવર – સાધારણ મનુષ્યોમાં શ્રેષ્ઠ, પુરુષપ્રવર – પુરુષાર્થ સિદ્ધ કરવામાં શ્રેષ્ઠ, પુરિસસિંહ, પુરુષઆસીવિષ, પુરુષવરપૌંડરીક, પુરુષવરગંધહસ્તી, આઢ્ય – અખૂટ ધનના સ્વામી, દૃપ્ત – શત્રુના અભિમાનનો નાશ કરનાર, વિત્ત – પ્રખ્યાત હતો. તેને ત્યાં વિશાળ, વિપુલ, ભવન, શયન, આસન, યાન, વાહનની પ્રચૂરતા હતી. અતિ ધન, સુવર્ણ, રજતયુક્ત હતો. તેને ઘણા દ્રવ્યોની આવક – જાવક હતી. વિપુલ ભોજન, પાણી અપાતા હતા. તેને ઘણા દાસ, દાસી, ગાય, ભેંસ, બકરીઓ હતા. તેના કોશ, કોષ્ઠાગાર, શસ્ત્રાગાર સમૃદ્ધ હતા. તે બળવાન હતો, શત્રુઓને નિર્બળ બનાવતો હતો. તેનું રાજ્ય ઓહયકંટક, નિહયકંટક, મલિયકંટક, ઉદ્ધિયકંટક, અકંટક હતું. ઓહયશત્રુ, નિહયશત્રુ, મલિયશત્રુ, ઉદ્ધિતશત્રુ, નિર્જિતશત્રુ, પરાજિતશત્રુ, દુર્ભિક્ષ અને મારીના ભયથી મુક્ત હતું. અહીંથી આરંભીને રાજ્ય વર્ણન ઉવવાઈ સૂત્રાનુસાર ‘‘એવા રાજ્યનું પ્રશાસન – પાલન કરતો રાજા વિચરતો હતો.’’ ત્યાં સુધી જાણવું. તે રાજાને પર્ષદા હતી. તેમાં ઉગ્ર, ઉગ્રપુત્રો, ભોગ, ભોગપુત્રો, ઇક્ષ્વાકુ, ઇક્ષ્વાકુપુત્રો, જ્ઞાત, જ્ઞાતપુત્રો, કૌરવ્ય, કૌરવ્યપુત્રો, ભટ્ટ, ભટ્ટપુત્રો, બ્રાહ્મણ, બ્રાહ્મણપુત્રો, લેચ્છકી, લેચ્છકીપુત્રો, પ્રશાસ્તા, પ્રશાસ્તાપુત્રો, સેનાપતિ અને સેનાપતિ પુત્રો હતા. તેમાં કોઈ ધર્મશ્રદ્ધાળુ હતા. કોઈ શ્રમણ કે બ્રાહ્મણ તેમની પાસે જવા વિચારે છે, કોઈ એક ધર્મશિક્ષા દેનાર શ્રમણ કે બ્રાહ્મણ એવો નિશ્ચય કરે કે અમે તેને અમારા ધર્મની શિક્ષા આપીશું. તે આ ધર્મશ્રદ્ધાળુ પાસે જઈને કહે છે, હે પ્રજાના રક્ષક રાજન્ ! હું તમને ઉત્તમ ધર્મનું સ્વરૂપ બતાવું છું. તે તમે સમજો. તે ધર્મ આ પ્રમાણે છે – અહી સૌ પહેલા ‘તજ્જીવ તચ્છરીરવાદી’નો અભિપ્રાય જણાવે છે – પાદતળથી ઉપર, માથાના વાળ પર્યન્ત, તીર્છુ ચામડી સુધી શરીર છે. તે જ જીવ છે, આ જીવ જ શરીરનો સમસ્ત પર્યાય છે, શરીર જીવતા તે જીવે છે. મરતા તે જીવતો નથી. શરીર હોય ત્યાં સુધી રહે છે, નાશ પામતા નથી રહેતો. શરીર છે, ત્યાં સુધી જ જીવન છે. શરીર મરી જાય ત્યારે લોકો તેને બાળવા લઈ જાય છે. બળ્યા પછી હાડકા કાબરચીતરા થાય છે. પછી પુરુષો નનામીને લઈને ગામમાં પાછા જાય છે. યાવત એ સ્થિતિમાં સ્પષ્ટ થાય છે કે શરીરથી ભિન્ન જીવ નામનો કોઈ પદાર્થ નથી. જેઓ યુક્તિપૂર્વક એવું પ્રતિપાદન કરે છે – જીવ જુદો છે, શરીર જુદું છે તેઓ એવું બતાવી શકતા નથી કે – આ આત્મા દીર્ઘ છે કે હ્રસ્વ છે, પરિમંડલ છે કે ગોળ છે, ત્રિકોણ – ચતુષ્કોણ – ષટ્કોણ કે અષ્ટકોણ છે, કૃષ્ણ – નીલ – લાલો – પીળો કે સફેદ છે, સુગંધી છે કે દુર્ગંધી, તીખો – કડવો – તૂરો – ખાટો કે મીઠો છે, કર્કશ – કોમળ – ભારે – હલકો – ઠંડો – ગરમ – સ્નિગ્ધ કે રૂક્ષ છે. એ રીતે જેઓ જીવને શરીરથી ભિન્ન માને છે, તેમનો મત યુક્તિયુક્ત નથી. જેઓનું આ કથન છે કે – જીવ અન્ય છે, શરીર અન્ય છે, તેઓ જીવને ઉપલબ્ધ કરાવી શકતા નથી. ૧ – જેમ કોઈ પુરુષ મ્યાનથી તલવાર બહાર કાઢી કહે કે – આ તલવાર છે, આ મ્યાન છે, તેમ આ જીવ – આ શરીર કહી શકતો નથી. ૨ – જેમ કોઈ પુરુષ મુંજ ઘાસમાંથી સળી બહાર કાઢી બતાવે – આ મુંજ અને આ સળી તેમ કોઈ પુરુષ બતાવી શકતો નથી કે આ જીવ અને આ શરીર. ૩ – જેમ કોઈ પુરુષ માંસથી હાડકું અલગ કરી બતાવે કે આ માંસ અને આ હાડકું, તેમ કોઈ પુરુષ બતાવી શકતો નથી કે આ શરીર છે અને આ આત્મા છે. ૪ – જેમ કોઈ પુરુષ હથેળીમાં આંબળો રાખીને બતાવી શકે કે આ હથેળી અને આ આંબળો છે, તેમ કોઈ પુરુષ શરીરમાંથી આત્મા બહાર કાઢી ન કહી શકે કે આ શરીર છે અને આ આત્મા છે. ૫ – જેમ કોઈ પુરુષ દહીંમાથી માખણ કાઢીને બતાવે કે આ દહીં છે અને આ માખણ છે, તેમ કોઈ પુરુષ બતાવી શકતો નથી કે આ શરીર છે – આ આત્મા છે. ૬ – જેમ કોઈ પુરુષ તલમાંથી તેલ કાઢી બતાવે કે આ તેલ છે અને આ ખોળ છે તેમ કોઈ પુરુષ શરીર પૃથક્ આત્માથી આ આત્મા છે – આ શરીર છે, તેમ ન કહી શકે. ૭ – જેમ કોઈ પુરુષ શેરડીમાંથી રસ કાઢીને બતાવે કે આ શેરડીનો રસ છે અને આ છોતરા છે, તેમ કોઈ પુરુષ શરીર અને આત્માને અલગ કરી દેખાડી ન શકે. ૮ – જેમ કોઈ પુરુષ અરણિમાંથી આગ કાઢીને પ્રત્યક્ષ બતાવે કે આ અરણિ છે અને આ આગ છે, તેમ હે આયુષ્યમાન્ ! કોઈ પુરુષ શરીરથી આત્માને કાઢીને બતાવી શકતો નથી કે આ શરીર છે અને આ આત્મા છે. આ રીતે તે સુઆખ્યાત છે કે અન્ય શરીર – અન્ય જીવની વાત મિથ્યા છે. આ પ્રમાણે ‘તે જીવ – તે શરીરવાદી’લોકાયાતિક નાસ્તિક ચાર્વાકદર્શનની માન્યતા સ્વીકારનારા – જીવોને સ્વયં હણે છે – અને કહે છે કે – હણો, ખોદો, છેદો, બાળો, પકાવો, લૂંટો, હરો, વિચાર્યા વિના સહસા આ કરો, તેને પીડિત કરો. આ શરીર માત્ર જીવ છે, પરલોક નથી. તે શરીર – આત્મવાદી માનતા નથી કે – આ કરવું જોઈએ કે આ ન કરવું જોઈએ, સુકૃત છે કે દુષ્કૃત છે, કલ્યાણ છે કે પાપ છે, સારું છે કે ખરાબ છે, સિદ્ધિ છે કે અસિદ્ધિ છે, નરક છે કે નરક નથી, આ રીતે તેઓ વિવિધ રૂપે કામભોગનો સમારંભ અને કામભોગોનું સેવન કરે છે આ રીતે શરીરથી ભિન્ન આત્માને ન માનવાની ધૃષ્ટતા કરનાર કોઈ પોતાના મત – અનુસાર દીક્ષા લઈ ‘‘મારો ધર્મ જ સત્ય છે’’ એવી પ્રરૂપણા કરે છે. આ શરીરાત્મવાદમાં શ્રદ્ધા, પ્રતીતિ, રુચિ કરી કોઈ રાજા આદિ તેને કહે છે – હે શ્રમણ કે બ્રાહ્મણ ! તમે મને સારો ધર્મ બતાવ્યો. હે આયુષ્ય માન્ ! હું તમારી પૂજા કરું છું, તે આ પ્રમાણે – અશન, પાન, ખાદિમ, સ્વાદિમ, વસ્ત્ર, પાત્ર, કંબલ, પાદપ્રોંછનક આદિ દ્વારા તમારો સત્કાર – સન્માન કરીએ છીએ. એમ કહી તેમની પૂજામાં પ્રવૃત્ત થાય છે. આ શરીરાત્મવાદીની પહેલા તો પ્રતિજ્ઞા હોય છે કે – અમે અનગાર, અકિંચન, અપુત્ર, અપશુ, પરદત્તભોજી ભિક્ષુ એવા શ્રમણ બનીને પાપકર્મ કરીશું નહીં, દીક્ષા લીધા પછી તે પાપકર્મોથી વિરત થતા નથી. તે સ્વયં પરિગ્રહ કરે છે, બીજા પાસે પણ કરાવે છે અને તેમ કરનારનું અનુમોદન કરે છે. એ જ પ્રમાણે તેઓ સ્ત્રી તથા કામભોગોમાં મૂર્ચ્છિત, ગૃદ્ધ, ગ્રથિત, આસક્ત, લુબ્ધ, રાગ – દ્વેષ વશ થઈને પીડિત રહે છે. તેઓ સંસારથી નથી પોતાને છોડાવતા, નથી બીજાને છોડાવતા, નથી બીજા પ્રાણી, જીવ, ભૂત કે સત્ત્વોને મુક્ત કરાવતા. તેઓ પોતાના પૂર્વસંબંધીથી ભ્રષ્ટ થયા છે અને આર્ય માર્ગ પામતા નથી. તે નથી આ લોકના રહેતા કે નથી પરલોકના. વચ્ચે કામભોગોમાં ડૂબી જાય છે. આ પ્રમાણે તે જીવ – તે શરીરવાદી પહેલો પુરુષજાત જાણવો. | ||
| Mool Sutra Transliteration : | [sutra] iha khalu painam va padinam va udinam va dahinam va samtegaiya manussa bhavamti anupuvvenam logam uvavanna, tam jaha –ariya vege anariya vege, uchchagoya vege niyagoya vege, kayamamta vege hassamamta vege, suvanna vege duvanna vege, suruva vege duruva vege. Tesim cha nam manuyanam ege raya bhavati–mahahimavamta-malaya-mamdara-mahimdasare java pasamtadimbadamaram rajjam pasahemane viharati. Tassa nam ranno parisa bhavati–ugga uggaputta, bhoga bhogaputta, ikkhaga ikkhagaputta, ‘naga nagaputta’, koravva koravvaputta, bhatta bhattaputta, mahana mahanaputta, lechchhai lechchhaiputta, pasattharo pasatthaputta, senavai senavaiputta. Tesim cha nam egaie saddhi bhavati. Kamam tam samana va mahana va sampaharimsu gamanae. ‘tattha annatarenam’ dhammenam pannattaro, ‘vayam imenam’ dhammenam pannavaissamo. Se evamayanaha bhayamtaro! Jaha me esa dhamme suyakkhate supannatte bhavai, tam jaha –uddham payatala, ahe kesaggamatthaya, tiriyam tayapariyamte jive. Esa ‘aya pajjave’ kasine. Esa jive jivati, esa mae no jivati. Sarire dharamane dharati, vinatthammi ya no dharati. Eyayamtam jiviyam bhavati. Adahanae parehim nijjai. Aganijjhamie sarire kavotavannani atthini bhavamti. Asamdipamchama purisa gamam pachchagachchhamti. Evam asamte asamvijjamane. ‘jesim tam’ suyakkhayam bhavati–anno bhavai jivo annam sariram, tamha, te ‘no evam’ vippadivedemti ayamauso! Aya dihe ti va hasse ti va. Parimamdale ti va vatte ti va tamse ti va chauramse ti va ayate ti va ‘chhalamse ti va’. Kinhe ti va nile ti va lohie ti va halidde ti va sukkille ti va. Subbhigamdhe ti va dubbhigamdhe ti va. Titte ti va kadue ti va kasae ti va ambile ti va mahure ti va. Kakkhade ti va maue ti va garue ti va lahue ti va sie ti va usine ti va niddhe ti va lukkhe ti va. Evam asamte asamvijjamane. Jesim tam suyakkhayam bhavai–anno jivo annam sariram, tamha te no evam uvalabhamti– Se jahanamae kei purise kosio asim abhinivvattitta nam uvadamsejja–ayamauso! Asi, ayam kosi. Evameva natthi kei purise abhinivvattita nam uvadamsettaro–ayamauso! Aya, ‘ayam sarire’. Se jahanamae kei purise mumjao isiyam abhinivvattitta nam uvadamsejja–ayamauso! Mumje ‘[ima?] isiya’. Evameva natthi kei purise abhinivvattitta nam uvadamsettaro–ayamauso! Aya, ‘ayam sarire’. Se jahanamae kei purise mamsao atthim abhinivvattitta nam uvadamsejja–ayamauso! Mamse, ayam atthi. Evameva natthi kei purise abhinivvattitta nam uvadamsettaro–ayamauso! Aya, ayam sarire. Se jahanamae kei purise karatalao amalakam abhinivvattitta nam uvadamsejja–ayamauso! Karatale, ayam amalae. Evameva natthi kei purise abhinivvattitta nam uvadamsettaro–ayamauso! Aya, ayam sarire. Se jahanamae kei purise dahio navaniyam abhinivvattitta nam uvadamsejja–ayamauso! Navaniyam, ayam dahi. Evameva natthi kei purise abhinivvattitta nam uvadamsettaro–ayamauso! Aya, ayam sarire. Se jahanamae kei purise tilehimto tellam abhinivvattitta nam uvadamsejja–ayamauso! Tellam, ayam pinnae. Evameva natthi kei purise abhinivvattitta nam uvadamsettaro–ayamauso! Aya, ayam sarire. Se jahanamae kei purise ikkhuo khoyarasa abhinivvattitta nam uvadamsejja–ayamauso! Khoyarase, ayam chhoe. Evameva natthi kei purise abhinivvattitta nam uvadamsettaro–ayamauso! Aya, ayam sarire. Se jahanamae kei purise aranio aggim abhinivvattitta nam uvadamsejja–ayamauso! Arani, ayam aggi. Evameva natthi kei purise abhinivvattitta nam uvadamsettaro–ayamauso! Aya, ayam sarire. Evam asamte asamvijjamane. Jesim tam suyakkhayam bhavai, tam jaha–anno jivo annam sariram, tamha, tam michchha. Se hamta hanaha khanaha chhanaha dahaha payaha alumpaha vilumpaha sahasakkareha viparamusaha. Etavatava jive, natthi paraloe. Te no evam vippadivedemti, tam jaha–kiriya i va akiriya i va sukade i va dukkade i va kallane i va pavae i va sahu i va asahu i va siddhi i va asiddhi i va nirae i va anirae i va. Evam te viruvaruvehim kammasamarambhehim viruvaruvaim kamabhogaim samarambhamti bhoyanae. Evam ege pagabbhiya nikkhamma mamagam dhammam pannavemti. Tam saddahamana tam pattiyamana tam roemana sadhu suyakkhate samaneti! Va mahaneti va. Kamam khalu auso! Tumam puyayamo, tam jaha–asanena va panena va khaimena va saimena va ‘vatthena va’ padiggahena va kambalena va payapumchhanena va. Tatthege puyanae samauttimsu, tatthege puyanae nikaimsu. Puvvameva tesim nayam bhavai–samana bhavissamo anagara akimchana aputta apasu paradattabhoino bhikkhuno, pavam kammam no karissamo samutthae. Te appana appadiviraya bhavamti. Sayamaiyamti, anne vi aiyavemti, annam pi aiyamtam samanujanamti. Evameva te itthi-kamabhogehim muchchhiya giddha gadhiya ajjhovavanna luddha ragadosavasatta. Te no appanam samuchchhedemti, no param samuchchhedemti, no annaim panaim bhuyaim jivaim sattaim samuchchhedemti. Pahina puvvasamjoga ariyam maggam asampatta– iti te mo havvae no parae, amtara kamabhogehim visanna. Iti padhame purisajae tajjivatassaririe ahie. | ||
| Sutra Meaning Transliteration : | A manushyalokamam purva, pashchima, uttara ane dakshina dishaomam vividha prakarana manushyo anukrame lokamam utpanna thaya chhe. Jema ke koi arya, koi anarya, koi uchchagotriya, koi nichagotriya, koi vishalakaya, koi thimgana, koi sumdaravarna, koi hinavarna, koi surupa, koi kurupa hoya chhe. Te manushyomam eka raja thaya chhe.\... Te mahana himavamta, malaya, mamdara, mahendra parvata samana, atyamta vishuddha rajakulavamshamam utpanna, niramtara rajalakshanothi shobhita amgavalo, aneka janana bahumanathi pujita, sarvaguna samriddha, kshatriya, anamdita, rajyabhisheka karayela, mata – pitano suputra, dayapriya, simamkara – simane karanara, simamdhara – maryadanum palana karanara, kshemamkara – kalyanane karanara, kshemamdhara – kalyanane dharana karanara, manushyomam indra, janapadano pita, janapadano purohita, setukara – kumarge janarane sanmarge lavine maryadamam sthira karanara, ketukara – adabhuta karya karanara, narapravara – sadharana manushyomam shreshtha, purushapravara – purushartha siddha karavamam shreshtha, purisasimha, purushaasivisha, purushavarapaumdarika, purushavaragamdhahasti, adhya – akhuta dhanana svami, dripta – shatruna abhimanano nasha karanara, vitta – prakhyata hato. Tene tyam vishala, vipula, bhavana, shayana, asana, yana, vahanani prachurata hati. Ati dhana, suvarna, rajatayukta hato. Tene ghana dravyoni avaka – javaka hati. Vipula bhojana, pani apata hata. Tene ghana dasa, dasi, gaya, bhemsa, bakario hata. Tena kosha, koshthagara, shastragara samriddha hata. Te balavana hato, shatruone nirbala banavato hato. Tenum rajya ohayakamtaka, nihayakamtaka, maliyakamtaka, uddhiyakamtaka, akamtaka hatum. Ohayashatru, nihayashatru, maliyashatru, uddhitashatru, nirjitashatru, parajitashatru, durbhiksha ane marina bhayathi mukta hatum. Ahimthi arambhine rajya varnana uvavai sutranusara ‘‘eva rajyanum prashasana – palana karato raja vicharato hato.’’ tyam sudhi janavum. Te rajane parshada hati. Temam ugra, ugraputro, bhoga, bhogaputro, ikshvaku, ikshvakuputro, jnyata, jnyataputro, kauravya, kauravyaputro, bhatta, bhattaputro, brahmana, brahmanaputro, lechchhaki, lechchhakiputro, prashasta, prashastaputro, senapati ane senapati putro hata. Temam koi dharmashraddhalu hata. Koi shramana ke brahmana temani pase java vichare chhe, koi eka dharmashiksha denara shramana ke brahmana evo nishchaya kare ke ame tene amara dharmani shiksha apishum. Te a dharmashraddhalu pase jaine kahe chhe, he prajana rakshaka rajan ! Hum tamane uttama dharmanum svarupa batavum chhum. Te tame samajo. Te dharma a pramane chhe – Ahi sau pahela ‘tajjiva tachchhariravadi’no abhipraya janave chhe – padatalathi upara, mathana vala paryanta, tirchhu chamadi sudhi sharira chhe. Te ja jiva chhe, a jiva ja sharirano samasta paryaya chhe, sharira jivata te jive chhe. Marata te jivato nathi. Sharira hoya tyam sudhi rahe chhe, nasha pamata nathi raheto. Sharira chhe, tyam sudhi ja jivana chhe. Sharira mari jaya tyare loko tene balava lai jaya chhe. Balya pachhi hadaka kabarachitara thaya chhe. Pachhi purusho nanamine laine gamamam pachha jaya chhe. Yavata e sthitimam spashta thaya chhe ke sharirathi bhinna jiva namano koi padartha nathi. Jeo yuktipurvaka evum pratipadana kare chhe – jiva judo chhe, sharira judum chhe teo evum batavi shakata nathi ke – a atma dirgha chhe ke hrasva chhe, parimamdala chhe ke gola chhe, trikona – chatushkona – shatkona ke ashtakona chhe, krishna – nila – lalo – pilo ke sapheda chhe, sugamdhi chhe ke durgamdhi, tikho – kadavo – turo – khato ke mitho chhe, karkasha – komala – bhare – halako – thamdo – garama – snigdha ke ruksha chhe. E rite jeo jivane sharirathi bhinna mane chhe, temano mata yuktiyukta nathi. Jeonum a kathana chhe ke – jiva anya chhe, sharira anya chhe, teo jivane upalabdha karavi shakata nathi. 1 – jema koi purusha myanathi talavara bahara kadhi kahe ke – a talavara chhe, a myana chhe, tema a jiva – a sharira kahi shakato nathi. 2 – jema koi purusha mumja ghasamamthi sali bahara kadhi batave – a mumja ane a sali tema koi purusha batavi shakato nathi ke a jiva ane a sharira. 3 – jema koi purusha mamsathi hadakum alaga kari batave ke a mamsa ane a hadakum, tema koi purusha batavi shakato nathi ke a sharira chhe ane a atma chhe. 4 – jema koi purusha hathelimam ambalo rakhine batavi shake ke a hatheli ane a ambalo chhe, tema koi purusha shariramamthi atma bahara kadhi na kahi shake ke a sharira chhe ane a atma chhe. 5 – jema koi purusha dahimmathi makhana kadhine batave ke a dahim chhe ane a makhana chhe, tema koi purusha batavi shakato nathi ke a sharira chhe – a atma chhe. 6 – jema koi purusha talamamthi tela kadhi batave ke a tela chhe ane a khola chhe tema koi purusha sharira prithak atmathi a atma chhe – a sharira chhe, tema na kahi shake. 7 – jema koi purusha sheradimamthi rasa kadhine batave ke a sheradino rasa chhe ane a chhotara chhe, tema koi purusha sharira ane atmane alaga kari dekhadi na shake. 8 – jema koi purusha aranimamthi aga kadhine pratyaksha batave ke a arani chhe ane a aga chhe, tema he ayushyaman ! Koi purusha sharirathi atmane kadhine batavi shakato nathi ke a sharira chhe ane a atma chhe. A rite te suakhyata chhe ke anya sharira – anya jivani vata mithya chhe. A pramane ‘te jiva – te shariravadi’lokayatika nastika charvakadarshanani manyata svikaranara – Jivone svayam hane chhe – ane kahe chhe ke – hano, khodo, chhedo, balo, pakavo, lumto, haro, vicharya vina sahasa a karo, tene pidita karo. A sharira matra jiva chhe, paraloka nathi. Te sharira – atmavadi manata nathi ke – a karavum joie ke a na karavum joie, sukrita chhe ke dushkrita chhe, kalyana chhe ke papa chhe, sarum chhe ke kharaba chhe, siddhi chhe ke asiddhi chhe, naraka chhe ke naraka nathi, a rite teo vividha rupe kamabhogano samarambha ane kamabhogonum sevana kare chhe A rite sharirathi bhinna atmane na manavani dhrishtata karanara koi potana mata – anusara diksha lai ‘‘maro dharma ja satya chhe’’ evi prarupana kare chhe. A shariratmavadamam shraddha, pratiti, ruchi kari koi raja adi tene kahe chhe – he shramana ke brahmana ! Tame mane saro dharma batavyo. He ayushya man ! Hum tamari puja karum chhum, te a pramane – ashana, pana, khadima, svadima, vastra, patra, kambala, padapromchhanaka adi dvara tamaro satkara – sanmana karie chhie. Ema kahi temani pujamam pravritta thaya chhe. A shariratmavadini pahela to pratijnya hoya chhe ke – ame anagara, akimchana, aputra, apashu, paradattabhoji bhikshu eva shramana banine papakarma karishum nahim, diksha lidha pachhi te papakarmothi virata thata nathi. Te svayam parigraha kare chhe, bija pase pana karave chhe ane tema karanaranum anumodana kare chhe. E ja pramane teo stri tatha kamabhogomam murchchhita, griddha, grathita, asakta, lubdha, raga – dvesha vasha thaine pidita rahe chhe. Teo samsarathi nathi potane chhodavata, nathi bijane chhodavata, nathi bija prani, jiva, bhuta ke sattvone mukta karavata. Teo potana purvasambamdhithi bhrashta thaya chhe ane arya marga pamata nathi. Te nathi a lokana raheta ke nathi paralokana. Vachche kamabhogomam dubi jaya chhe. A pramane te jiva – te shariravadi pahelo purushajata janavo. | ||