Sutra Navigation: Bhagavati ( ભગવતી સૂત્ર )

Search Details

Mool File Details

Anuvad File Details

Sr No : 1103964
Scripture Name( English ): Bhagavati Translated Scripture Name : ભગવતી સૂત્ર
Mool Language : Ardha-Magadhi Translated Language : Gujarati
Chapter :

शतक-९

 Translated Chapter :

શતક-૯
Section : उद्देशक-३३ कुंडग्राम Translated Section : ઉદ્દેશક-૩૩ કુંડગ્રામ
Sutra Number : 464 Category : Ang-05
Gatha or Sutra : Sutra Sutra Anuyog :
Author : Deepratnasagar Original Author : Gandhar
 
Century : Sect : Svetambara1
Source :
 
Mool Sutra : [सूत्र] तए णं से जमाली खत्तियकुमारे समणेणं भगवया महावीरेणं एवं वुत्ते समाणे हट्ठतुट्ठे समणं भगवं महावीरं तिक्खुत्तो आयाहिण-पयाहिणं करेइ, करेत्ता वंदइ नमंसइ, वंदित्ता नमंसित्ता तमेव चाउग्घंटं आसरहं दुरुहइ, दुरुहित्ता समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियाओ बहुसालाओ चेइयाओ पडिनिक्खमइ, पडिनिक्खमित्ता सकोरेंट मल्लदामेणं छत्तेणं धरिज्जमाणेणं महयाभडचडगर पहकरवंदपरिक्खित्ते, जेणेव खत्तियकुंडग्गामे नयरे तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता खत्तियकुंडग्गामं नयरं मज्झंमज्झेणं जेणेव सए गेहे जेणेव बाहिरिया उवट्ठाणसाला तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता तुरए निगिण्हइ, निगिण्हित्ता रहं ठवेइ, ठवेत्ता रहाओ पच्चोरुहइ, पच्चोरुहित्ता जेणेव अब्भिंतरिया उवट्ठाणसाला, जेणेव अम्मापियरो तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता अम्मापियरो जएणं विजएणं बद्धावेइ, बद्धावेत्ता एवं वयासी–एवं खलु अम्मताओ! मए समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं धम्मे निसंते, से वि य मे धम्मे इच्छिए, पडिच्छिए अभिरुइए। तए णं तं जमालि खत्तियकुमारं अम्मापियरो एवं वयासी–धन्ने सि णं तुमं जाया! कयत्थे सि णं तुमं जाया! कयपुण्णे सि णं तुमं जाया! कयलक्खणे सि णं तुमं जाया! जण्णं तुमे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं धम्मे निसंते, से वि य ते धम्मे इच्छिए, पडिच्छिए, अभिरुइए। तए णं से जमाली खत्तियकुमारे अम्मापियरो दोच्चं पि एवं वयासी–एवं खलु मए अम्मताओ! समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतिए धम्मे निसंते, से वि य मे धम्मे इच्छिए, पडिच्छिए, अभिरुइए। तए णं अहं अम्मताओ! संसारभउव्विग्गे, भीते जम्मण-मरणेणं, तं इच्छामि णं अम्मताओ! तुब्भेहिं अब्भणुण्णाए समाणे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइत्तए। तए णं सा जमालिस्स खत्तियकुमारस्स माता तं अनिट्ठं अकंतं अप्पियं अमणुण्णं अमणामं अस्सुयपुव्वं गिरं सोच्चा निसम्म सेयागयरोमकूवपगलंतचिलिणगत्ता, सोगभरपवेवियंगमंगी नित्तेया दीणविमणवयणा, करयलमलिय व्व कमलमाला तक्खणओलुग्गदुब्बलसरीरलायण्णसुन्ननिच्छाया, गयसिरीया पसिढिलभूसण-पडंतखुण्णियसंचुण्णियधवलवलय-पब्भट्ठउत्तरिज्जा, मुच्छावसणट्ठ-चेतगरुई, सुकुमालविकिण्णकेसहत्था, परसुणियत्त व्व चंपगलया, निव्वत्तमहे व्व इंदलट्ठी, विमुक्कसंधिबंधणा कोट्टिमतलंसि धसत्ति सव्वंगेहिं संनिवडिया। तए णं सा जमालिस्स खत्तियकुमारस्स माया ससंभमोवत्तियाए तुरियं कंचणभिंगारमुह-विनिग्गय-सीयलजलविम-लधारपरिसिच्चमाणनिव्वावियगायलट्ठी, उक्खेवय-तालियंट-वीयणग-जणियवाएणं, सफुसिएणं अंतेउरपरिजणेणं आसासिया समाणी रोयमाणी कंदमाणी सोयमाणी विलवमाणी जमालिं खत्तियकुमारं एवं वयासी–तुमं सि णं जाया! अम्हं एगे पुत्ते इट्ठे कंते पिए मणुण्णे मणामे थेज्जे वेसासिए संमए बहुमए अनुमए भंडकरंडगसमाणे रयणे रयणब्भूए जीविऊसविए हिययनंदिजणणे उंबरपुप्फं पिव दुल्लभे सवणयाए, किमंग! पुणपासणयाए? तं नो खलु जाया! अम्हे इच्छामो तुब्भं खणमिव विप्पयोगं, तं अच्छाहि ताव जाया! जाव ताव अम्हे जीवामो तओ पच्छा अम्हेहिं कालगएहिं समाणेहिं परिणयवए वड्ढियकुलवंसतंतुकज्जम्मि निरवयक्खे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइहिसि। तए णं से जमाली खत्तियकुमारे अम्मापियरो एवं वयासी–तहा वि णं तं अम्मताओ! जण्णं तुब्भे मम एवं वदह –तुमं सि णं जाया! अम्हं एगे पुत्ते इट्ठे कंतं तं चेव जाव पव्वइहिसि, एवं खलु अम्मताओ! माणुस्सए भवे अनेगजाइ-जरा-मरण -रोग-सारीरमाणसपकामदुक्खवेयण-वसण-सतोवद्दवाभिभूए अधुवे अनितिए असासए संज्झब्भरागसरिसे जलबुब्बुदसमाणे कुसग्ग-जल-बिंदुसन्निभे सुविणदंसणोवमे विज्जुलयाचंचले अनिच्चे सडण-पडण-विद्धंसणधम्मे, पुव्विं वा पच्छा वा अवस्सविप्पजहियव्वे भविस्सइ, से केस णं जाणइ अम्मताओ! के पुव्विं गमणयाए, के पच्छा गमणयाए? तं इच्छामि णं अम्मताओ! तुब्भेहिं अब्भणुण्णाए समाणे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइत्तए। तए णं तं जमालिं खत्तियकुमारं अम्मापियरो एवं वयासी– इमं च ते जाया! सरीरगं पविसिट्ठरूवं लक्खण-वंजण-गुणोववेयं उत्तमबल-वीरियसत्तजुत्तं विन्नाणवियक्खणं ससोहग्ग-गुणसमूसियं अभिजायमहक्खमं विविहवाहिरोगरहियं, निरुवहय-उदत्त-लट्ठपंचिंदियपडुं पढम-जोव्वणत्थं अनेगउत्तमगुणेहिं संजुत्तं, तं अणुहोहि ताव जाया! नियगसरीररूव-सोहग्ग-जोव्वणगुणे, तओ पच्छा अणुभूय नियगसरीररूव-सोहग्ग-जोव्वणगुणे अम्हेहिं कालगएहिं समाणेहिं परिणयवए वड्ढियकुलवंसतंतुकज्जम्मि निरवयक्खे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइहिसि। तए णं से जमाली खत्तियकुमारे अम्मापियरो एवं वयासी–तहा वि णं तं अम्मताओ! जण्णं तुब्भे ममं एवं वदह –इमं च णं ते जाया! सरीरगं तं चेव जाव पव्वइहिसि, एवं खलु अम्मताओ! माणुस्सगं सरीरं दुक्खाययणं, विविहवाहिसयसंनिकेतं, अट्ठियकट्ठुट्ठियं, छिराण्हारुजाल-ओणद्धसंपिणद्धं, मट्टियभंडं व दुब्बलं, असुइसंकिलिट्ठं, अनिट्ठविय-सव्वकालसंठप्पयं, जरा-कुणिमजज्जरघरं व सडण-पडण-विद्धंसणधम्मं, पुव्विं वा पच्छा वा अवस्सविप्पजहियव्वं भविस्सइ। से केस णं जाणइ अम्मताओ! के पुव्विं गमणयाए के पच्छा गमणयाए? तं इच्छामि णं अम्मताओ! तुब्भेहिं अब्भणुण्णाए समाणे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइत्तए। तए णं तं जमालिं खत्तियकुमारं अम्मापियरो एवं वयासी–इमाओ य ते जाया! विपुलकुलवालियाओ कलाकुसलसव्वकाललालिय-सुहोचियाओ, मद्दवगुणजुत्त-निउणविणओव-यारपंडिय-वियक्खणाओ, मंजुलमियमहुरभणिय-विहसिय-विप्पे-क्खिय-गति-विलास-चिट्ठिय-विसारदाओ, अविकलकुल-सीलसालिणीओ, विसुद्धकुलवंससंताणतंतुवद्धण-प्पब्भुब्भवपभा-विणीओ, मणाणुकूलहियइच्छियाओ, अट्ठ तुज्झ गुणवल्लहाओ उत्तमाओ, निच्चं भावाणुरत्त-सव्वंगसुंदरीओ। तं भुंजाहि ताव जाया! एताहिं सद्धिं विउले माणुस्सए कामभोगे, तओ पच्छा भुत्तभोगी विसय-विगयवोच्छिन्न-कोउहल्ले अम्हेहिं कालगएहिं समाणेहिं परिणय-वए वड्ढियकुलवंसतंतुकज्जम्मि निरवयक्खे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइहिसि। तए णं से जमाली खत्तियकुमारे अम्मापियरो एवं वयासी–तहा वि णं तं अम्मताओ! जण्णं तुब्भे मम एयं वदह –इमाओ ते जाया! विपुलकुलबालियाओ जाव पव्वइहिसि, एवं खलु अम्मताओ! माणुस्सगा कामभोगा उच्चार-पासवण-खेल-सिंघाणग-वंत-पित्त-पूय-सुक्क-सोणिय-समुब्भवा, अमणुन्नदुरुय-मुत्त-पूइय-पुरीसपुण्णा, मयगंधुस्सास-असुभनिस्सासउव्वेयणगा, बीभच्छा, अप्प-कालिया, लहुसगा, कलमलाहिवासदुक्खा बहुजणसाहारणा, परिकिलेसकिच्छदुक्खसज्झा, अबुहजणणिसेविया, सदा साहुगरहणिज्जा, अनंतसंसारवद्धणा, कडुगफलविवागा चुडल्लिव अमुच्चमाण, दुक्खाणुबंधिणो, सिद्धिगमणविग्घा। से केस णं जाणइ अम्मताओ! के पुव्विं गमणयाए? के पच्छा गमणयाए? तं इच्छामि णं अम्मताओ! तुब्भेहिं अब्भणुण्णाए समाणे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइत्तए। तए णं तं जमालिं खत्तियकुमारं अम्मापियरो एवं वयासी–इमे य ते जाया! अज्जय-पज्जय-पिउपज्जयागए सुबहू हिरण्णे य, सुवण्णे य, कंसे य, दूसे य, विउलधण-कनग-रयण-मणि-मोत्तिय-संख-सिल-प्पवालरत्तरयण-संतसार-सावएज्जे, अलाहि जाव आसत्तमाओ कुलवंसाओ पकामं दाउं, पकामं भोत्तुं, परिभाएउं, तं अणुहोहि ताव जाया! विउले माणुस्सए इड्ढि-सक्कारसमुदए, तओ पच्छा अणुहूयकल्लाणे, वड्ढियकुलवंस तंतुकज्जम्मि निरवयक्खे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइहिसि। तए णं से जमाली खत्तियकुमारे अम्मापियरो एवं वयासी–तहा वि णं तं अम्मताओ! जण्णं तुब्भे ममं एवं वदह –इमं च ते जाया! अज्जय-पज्जय-पिउपज्जयागए जाव पव्वइहिसि, एवं खलु अम्मताओ! हिरण्णे य, सुवण्णे य जाव सावएज्जे अग्गिसाहिए, चोरसाहिए, रायसाहिए, मच्चुसाहिए, दाइयसाहिए, अग्गिसामण्णे, चोरसामण्णे, रायसामण्णे, मच्चुसामण्णे, दाइय सामण्णे, अधुवे, अनितिए, असासए, पुव्विं वा पच्छा वा अवस्सविप्पजहियव्वे भविस्सइ, से केस णं जाणइ अम्मताओ! के पुव्विं गमणयाए, के पच्छा गमणयाए? तं इच्छामि णं अम्मताओ! तुब्भेहिं अब्भणुण्णाए समाणे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइत्तए। तए णं तं जमालिं खत्तियकुमारं अम्मताओ जाहे नो संचाएंति विसयाणुलोमाहिं बहूहिं आघवणाहि य पन्नवणाहि य सण्णवणाहि य विन्नवणाहि य, आघवेत्तए वा पन्नवेत्तए वा सन्नवेत्तए वा विन्नवेत्तए वा, ताहे विसयपडिकूलाहिं संजमभयुव्वेयणकरीहिं पन्नवणाहिं पन्नवेमाणा एवं वयासी–एवं खलु जाया! निग्गंथे पावयणे सच्चे अनुत्तरे केवले पडिपुण्णे नेयाउए संसुद्धे सल्लगत्तणे सिद्धिमग्गे मुत्तिमग्गे निज्जाणमग्गे निव्वाणमग्गे अवितहे अविसंधि सव्वदुक्खप्पहीणमग्गे, एत्थं ठिया जीवा सिज्झंति मुच्चंति परिनिवायंति सव्वदुक्खाणं अंतं करेंति। अहीव एगंतदिट्ठीए, खुरो इव एगंतधाराए, लोहमया जवा चावेयव्वा, वालुयाकवले इव निस्साए, गंगा वा महानदी पडिसोयं-गमणयाए, महासमुद्दो वा भुयाहिं दुत्तरो, तिक्खं कमियव्वं, गरुयं लंबेयव्वं, असिधारगं वयं चरियव्वं। नो खलु कप्पइ जाया! समणाणं निग्गंथाणं अहाकम्मिए इ वा, उद्देसिए इ वा, मिस्सजाए इ वा, अज्झोयरए इ वा, पूइए इ वा, कीते इ वा, पामिच्चे इ वा, अच्छेज्जे इ वा, अणिसट्ठे इ वा, अभिहडे इ वा, कंतारभत्ते इ वा, दुब्भिक्खभत्ते इ वा, गिलाणभत्ते इ वा, वद्दलियाभत्ते इ वा, पाहुणगभत्ते इ वा, सेज्जायरपिंडे इ वा, रायपिंडे इ वा, मूलभोयणे इ वा, कंदभोयणे इ वा, फलभोयणे इ वा, हरियभोयणे इ वा, भोत्तए वा पायए वा। तुमं सि च णं जाया! सुहसमुचिए नो चेव णं दुहसमुचिए, नालं सीयं, नालं उण्हं, नालं खुहा, नालं पिवासा, नालं चोरा, नालं वाला, नालं दंसा, नालं मसगा, नालं वाइय-पित्तिय-सेंभिय-सन्निवाइए विविहे रोगायंके, परिस्सहोवसग्गे उदिण्णे अहियासेत्तए। तं नो खलु जाया! अम्हेइ इच्छामो तुब्भं खणमवि विप्पयोगं, तं अच्छाहि ताव जाया! जाव ताव अम्हे जीवामो तओ पच्छा अम्हेहिं कालगएहिं समाणेहिं परिणयवए, वड्ढियकुलवंसतंतुकज्जम्मि निरवयक्खे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइहिसि। तए णं से जमाली खत्तियकुमारे अम्मापियरो एवं वयासी–तहा वि णं तं अम्मताओ! जण्णं तुब्भे ममं एवं वदह –एवं खलु जाया! निग्गंथे पावयणे सच्चे अनुत्तरे केवले तं चेव जाव पव्वइहिसि, एवं खलु अम्मताओ! निग्गंथे पावयणे कीवाणं कायराणं कापुरिसाणं इहलोगपडिवद्धाणं परलोगपरंमुहाणं विसयतिसियाणं दुरणुचरे पागयजणस्स, धीरस्स निच्छियस्स ववसियस्स नो खलु एत्थं किंचि वि दुक्करं करणयाए, तं इच्छामि णं अम्मताओ! तुब्भेहिं अब्भणुण्णाए समाणे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियं मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइत्तए। तए णं तं जमालिं खत्तियकुमारं अम्मापियरो जाहे नो संचाएंति विसयानुलोमाहि य, विसयपडिकूलाहि य बहूहिं आघवणाहि य पन्नवणाहि य सन्नवणाहि य विन्नवणाहि य आघवेत्तए वा पन्नवेत्तए वा सन्नवेत्तए वा विन्नवेत्तए वा, ताहे अकामाइं चेव जमालिस्स खत्तियकुमारस्स निक्खमणं अनुमन्नित्था।
Sutra Meaning : ત્યારે તે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમાર શ્રમણ ભગવંત મહાવીર વડે એ પ્રમાણે કહેવાતા હર્ષિત અને સંતુષ્ટ થઈને ભગવંતને ત્રણ વખત આદક્ષિણ પ્રદક્ષિણા કરી. યાવત્‌ વંદન નમસ્કાર કરીને, તે જ ચાતુર્ઘંટ અશ્વરથમાં આરૂઢ થઈને શ્રમણ ભગવંત મહાવીરની પાસે બહુશાલક ચૈત્યથી નીકળે છે, નીકળીને કોરંટ પુષ્પની માળાયુક્ત છત્રને ધારણ કરીને મહાન ભટ્ટ, ચડગર યાવત્‌ પરીવરીને જ્યાં ક્ષત્રિયકુંડગ્રામ નગર છે, ત્યાં આવે છે. આવીને ક્ષત્રિયકુંડગ્રામ નગરની વચ્ચોવચ્ચથી જ્યાં પોતાનું ઘર છે, જ્યાં બાહ્ય ઉપસ્થાનશાળા છે, ત્યાં આવે છે. આવીને ઘોડાને રોકે છે. રોકીને રથને સ્થાપે છે. સ્થાપીને રથમાંથી ઊતરે છે, ઊતરીને જ્યાં અભ્યંતર ઉપસ્થાન શાળા છે, જ્યાં માતાપિતા છે, ત્યાં આવે છે. ત્યાં આવીને માતા – પિતાને જય – વિજય વડે વધાવે છે, વધાવીને આ પ્રમાણે કહ્યું – નિશ્ચયથી હે માતા – પિતા ! મેં શ્રમણ ભગવંત મહાવીર પાસે ધર્મ સાંભળ્યો, તે ધર્મ મને ઇષ્ટ, પ્રતિષ્ટ, અભિરુચિકર લાગ્યો છે. ત્યારે તે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારના માતા – પિતા આમ બોલ્યા – હે પુત્ર ! તું ધન્ય છે, તું કૃતાર્થ છે, તું કૃતપુન્ય છે, તું કૃતલક્ષણ છે, જે તે શ્રમણ ભગવાન મહાવીર પાસે ધર્મ સાંભળ્યો, તે ધર્મ તને ઇષ્ટ, પ્રતિષ્ટ, રુચિકર લાગ્યો છે. ત્યારે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમાર, માતાપિતાને બીજી વખત પણ આમ કહ્યું કે – નિશ્ચયથી મેં ભગવંત મહાવીર પાસે ધર્મ સાંભળ્યો છે, તે ધર્મ મને ઇષ્ટ, પ્રતિષ્ટ, અભિરુચિકર લાગ્યો છે. હે માતાપિતા ! હું સંસારના ભયથી ઉદ્વિગ્ન થયો છું, જન્મ – જરા – મરણથી ભયભીત થયો છું, તેથી હે માતા – પિતા ! હું તમારી અનુજ્ઞા પામીને શ્રમણ ભગવંત મહાવીર પાસે મુંડ થઈને, ઘરથી નીકળી(ગૃહવાસનો ત્યાગ કરી), અણગારિક પ્રવ્રજ્યા લેવા ઇચ્છું છું. ત્યારે તે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારની માતા, તેની ઉપરોક્ત અનિષ્ટ, અકાંત, અપ્રિય, અમનોજ્ઞ, અમણામ, અશ્રુતપૂર્વ વાણી સાંભળી, સમજીને, રોમ – કૂપથી વહેતા પસીનાથી તેણીનું શરીર ભીંજાઈ ગયું, શોકના ભારથી તેણીના અંગે અંગ કાંપવા લાગ્યા, નિસ્તેજ, દીન – વિમનસ્ક વચના, હથેળીથી મસળેલ કમળની માળાની જેમ તેનું શરીર મુરઝાઈ ગયું, દુર્બળ થઈ ગયું, તેણી લાવણ્ય શૂન્ય, કાંતિરહિત, શોભાહીન થઈ ગઈ. આભૂષણ ઢીલા થઈ ગયા, હાથની શ્વેત ચૂડીઓ નીચે પડી ભાંગી ગઈ, ઉત્તરીય વસ્ત્ર શરીરથી હટી ગયું. મૂર્ચ્છાવશ તેણીની ચેતના નાશ પામી, તેણીનો સુકોમળ કેશરાશિ વિખરાઈ ગયો, કુહાડીથી છેદેલ ચંપકલતા માફક અને મહોત્સવ પૂરો થયા પછીના ઇન્દ્રદંડની માફક શોભાહીન થઈ. તેણીના સંબંધિજન ઢીલા થઈ ગયા, ધસ કરતી સર્વાંગસહિત પડી. ત્યારે તે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારની માતા સંભ્રતાપૂર્વક અહીં – તહીં પડતી એવી માતા ઉપર દાસીઓએ જલદી સ્વર્ણ કળશના મુખતી નીકળતી શીતળ, નિર્મલ જલધારા સિંચીને શરીરને સ્વસ્થ કર્યું. પછી પંખા અને તાલપત્રના બનેલા પંખાથી જલકણ સહિત હવા નાંખી પછી અંતઃપુરના પરિજનોએ તેણીને આશ્વસ્ત કરી. તેણી રોતી – ક્રંદન કરતી – શોક કરતી – વિલાપ કરતી જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારને આમ બોલી – હે પુત્ર! તું અમારો એકમાત્ર પુત્ર છે. ઇષ્ટ, કાંત, પ્રિય, મનોજ્ઞ, મણામ, આધારભૂત, વિશ્વાસ્ય, સંમત, બહુમત, અનુમત, આભૂષણોના પટારા સમાન, રત્ન, રત્નભૂત, જીવિત સમાન, હૃદયને આનંદ દેનાર, ઉંબરના પુષ્પ સમાન, તારું નામ શ્રવણ પણ દુર્લભ છે, તો તારું દર્શન દુર્લભ હોય એમાં શું કહેવાનું ? તેથી હે પુત્ર ! અમે તારો ક્ષણમાત્ર વિયોગ પણ ઇચ્છતા નથી. તેથી જ્યાં સુધી અમે જીવીએ છીએ, ત્યાં સુધી તું અહીં જ રહે. ત્યારપછી અમારા મૃત્યુ બાદ, પરિપક્વ વયે, કુલવંશ કાર્યની વૃદ્ધિ થયા પછી, નિરપેક્ષ થઈને શ્રમણ ભગવંત મહાવીર પાસે મુંડ થઈ, ઘરથી નીકળી દીક્ષા લેજે. ત્યારે તે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારે માતા – પિતાને આ પ્રમાણે કહ્યું – હે માતાપિતા! હમણા જે તમે કહ્યું કે – હે પુત્ર! તું અમારો એકમાત્ર પુત્ર છે. ઇષ્ટ છે યાવત્‌ દીક્ષા લેજે. પણ હે માતાપિતા! આ મનુષ્યભવ, અનેક જાતિ – જરા – મરણ – રોગ – શારીરિક માનસિક અનેક દુઃખોની વેદના, સેંકડો ઉપદ્રવોથી વ્યાપ્ત છે. અધ્રુવ, અનિત્ય, અશાશ્વત, સંધ્યાના રાગ સદૃશ, પાણીના કણીયા સમાન, તૃણના અગ્રભાગે રહેલા જળબિંદુ સમાન, સ્વપ્નદર્શનની ઉપમાવાળુ, વિદ્યુતલતા જેમ ચંચળ, અનિત્ય, સડણ – પડણ – વિધ્વંસણ ધર્મા, પૂર્વે કે પછી તેને અવશ્ય છોડવું પડશે. વળી હે માતા – પિતા! કોણ જાણે છે કે પહેલાં કોણ જશે, પછી કોણ જશે ? તેથી હે માતાપિતા ! હું આપની અનુજ્ઞા પામીને ભગવંત મહાવીર પાસે યાવત્‌ દીક્ષા લેવા ઇચ્છું છું. ત્યારે તે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારના માતાપિતાએ કહ્યું – હે પુત્ર ! તારું શરીર વિશિષ્ટ રૂપ, લક્ષણ, વ્યંજન, ગુણથી યુક્ત છે. ઉત્તમ બળ, વીર્ય, સત્વ યુક્ત છે, વિજ્ઞાનમાં વિચક્ષણ, સૌભાગ્ય ગુણથી ઉન્નત, કુલીન, મહાસમર્થ, વિવિધ વ્યાધિરોગ રહિત, નિરુપહત ઉદાત્ત, લષ્ટ, પંચેન્દ્રિય પટુ, પ્રથમ યૌવનસ્થ, અનેક ઉત્તમ ગુણથી સંયુક્ત છે. તેથી હે પુત્ર! જ્યાં સુધી તું તેને અનુભવ. પછી અમારા મૃત્યુ બાદ, તું પરીપક્વ થઈને, કુલવંશની વૃદ્ધિ કરીને, નિરપેક્ષ થઈને શ્રમણ ભગવંત મહાવીર પાસે મુંડ થઈ, ઘરથી નીકળી દીક્ષા સ્વીકાર. ત્યારે તે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારે માતા – પિતાને આમ કહ્યું – હે માતાપિતા! તમે જે મને એમ કહો છો કે – હે પુત્ર! તારું આ શરીર ઉત્તમ છે યાવત્‌ પ્રવ્રજ્યા લેજે. (પરંતુ) નિશ્ચયથી હે માતાપિતા ! મનુષ્યનું શરીર દુઃખના આયતનરૂપ, વિવિક સેંકડો વ્યાધિના નિકેતરૂપ, અસ્થિરૂપ કાષ્ઠ ઉપર રહેલ છે, નાડી – સ્નાયુના જાળથી વેષ્ટિત છે, માટીના વાસણ જેવું દુર્બળ છે, અશુચિથી સંક્લિષ્ટ છે, તેને ટકાવી રાખવા, હંમેશા તેની સંભાળ રાખવી પડે છે. આ સડેલા મડદાની સમાન, જીર્ણ ઘર સરખું છે, સડવું – પડવું – ગળવું તે તેનો સ્વભાવ છે. પહેલાં કે પછી અવશ્ય છોડવાનું છે. હે માતાપિતા ! કોણ જાણે છે કે પહેલા કોણ જવાનું અને પછી કોણ જવાનું છે? યાવત્‌ હું દીક્ષા લેવા ઇચ્છું છું ત્યારે તે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારને માતાપિતાએ આમ કહ્યું – હે પુત્ર! આ તારી ગુણ વલ્લભા, નિત્ય તારામાં ભાવાનુરક્ત, સર્વાંગ સુંદરી આઠ પત્નીઓ છે, જે વિશાળ કુળમાં ઉત્પન્ન નવયૌવન, સદૃશ ત્વચા – વય – લાવણ્ય – રૂપ – યૌવન – ગુણોથી યુક્ત છે. ઉત્તમ સદૃશ કુળમાંથી આણેલી છે. કળા – કુશળ – સર્વકાળ લાલિત્ય સુખ ઉચિત, માર્દવગુણ યુક્ત, નિપુણ, વિનય – ઉપચારમાં કુશળ, વિલક્ષણ છે. મંજુલ – મિત – મધુર – રમણીય – વિપ્રેક્ષિત ગતિ – વિશાળ ચેષ્ટા વિશારદ છે. નિર્દોષ કુળ, શીલથી શોભિત છે, વિશુદ્ધ કુળ – વંશ – સંતાન તંતુની વૃદ્ધિ કરવામાં સમર્થ અને પૂર્ણ યૌવનવાળી છે, મનોનુકૂલ અને હૃદયને ઇષ્ટ છે. હે પુત્ર! તું તેને ભોગવ. આમની સાથે વિપુલ માનુષ્ય કામભોગ ભોગવી, પછી ભુક્ત ભોગી થઈ, વિષય – વિકારમાં તારું કુતૂહલ સમાપ્ત થઈ જાય, અમે મૃત્યુ પામીએ પછી યાવત્‌ દીક્ષા સ્વીકાર. ત્યારે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારે માતા – પિતાને આમ કહ્યું કે – હે માતાપિતા ! તમે જે મને એમ કહો છો કે આ તારી પત્નીઓ વિપુલ કુલની છે યાવત્‌ પછી દીક્ષા લે. હે માતા – પિતા! આ માનુષી કામભોગો અશુચિ, અશાશ્વત, વમન – પિત્ત – કફ – શુક્ર – લોહીથી ઉત્પન્ન છે, મળ – મૂત્ર – શ્લેષ્મ – નાકનો મેલ – વમન – પિત્ત – શુક્ર – શોણિત યુક્ત છે. અમનોજ્ઞ, દુરૂપ, મૂત્ર – મળ આદિથી પૂર્ણ, મૃતક સમાન ગંધવાળા ઉચ્છ્‌વાસ અને અશુભ નિઃશ્વાસથી યુક્ત હોવાથી ઉદ્‌વેગજનક, બિભત્સ, અલ્પ – કાલિક, તુચ્છ સ્વભાવી, કલમલના સ્થાનરૂપ, દુઃખરૂપ, બહુજન સાધારણ, પરિક્લેશ યુક્ત દુઃખ સંજ્ઞા, અજ્ઞાની લોકો દ્વારા સેવિત, સદા સાધુઓ દ્વારા નિંદ્ય, અનંત સંસાર વર્ધક, કટુ ફળ વિપાક દેનાર, આગ સમાન, ન મૂકી શકાય તેવું અને દુઃખાનુબંધી, સિદ્ધિગમનમાં વિઘ્નરૂપ છે. હે માતાપિતા! કોણ જાણે છે કે કોણ પહેલા જશે અને કોણ પછી જશે? તેથી હે માતા – પિતા! યાવત્‌ હું દીક્ષા લેવા ઇચ્છું છું. ત્યારે તે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારને માતા – પિતાએ આમ કહ્યું – હે પુત્ર! તારા પિતા, દાદા, દાદામહથી પ્રાપ્ત ઘણું હિરણ્ય, સુવર્ણ, કાંસ્ય, વસ્ત્ર, વિપુલ ધન કનક યાવત્‌ સારરૂપ દ્રવ્ય છે. આટલું દ્રવ્ય યાવત્‌ સાત પેઢી સુધી પ્રચૂરપણે દેતા – ભોગવતા – ભાગ કરતા પણ ખતમ થાય તેમ નથી. હે પુત્ર! વિપુલ માનુષ્ય ઋદ્ધિ સત્કાર સમુદયને અનુભવીને પછી કલ્યાણ પામીને, કુલતંતુની વૃદ્ધિ કરીને યાવત્‌ દીક્ષા સ્વીકાર. ત્યારે તે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારે માતાપિતાને આમ કહ્યું – હે માતા – પિતા! જે તમે મને એમ કહો છો કે હે પુત્ર! આ પિતા, દાદા આદિની સંપત્તિ ભોગવી. યાવત્‌ દીક્ષા લે. હે માતાપિતા! આ હિરણ્ય, સુવર્ણ યાવત્‌ દ્રવ્ય, અગ્નિ – ચોર – રાજા – મૃત્યુ – દાયાદ – અગ્નિ આદિને સ્વાધીન છે, વળી તે અધ્રુવ, અનિત્ય, અશાશ્વત છે. પૂર્વે કે પછી અવશ્ય છોડવાનું જ છે. કોણ જાણે છે કે પહેલા કોણ જશે? યાવત્‌ દીક્ષા લેવી છે. ત્યારે તે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારના માતા – પિતા જ્યારે વિષયને અનુકૂળ ઘણી યુક્તિઓ, વિજ્ઞપ્તિ(વિનંતી), પ્રજ્ઞપ્તિ(વિશેષ કથન), સંજ્ઞપ્તિ(સંબોધન), વિનવણી વડે કહેવા, બતાડવા, સમજાવવા કે વિનવવામાં સફળ ન થયા, ત્યારે વિષય પ્રતિકૂળ, સંયમ પ્રતિ ભય અને ઉદ્વેગજનક પ્રજ્ઞાપનાથી પ્રજ્ઞાપના કરતા આ પ્રમાણે કહ્યું – હે પુત્ર! નિશ્ચયથી નિર્ગ્રન્થ પ્રવચન સત્ય છે, અનુત્તર છે, અદ્વિતીય છે, સંપૂર્ણ જેમ આવશ્યકમાં કહ્યું છે તેમ સંપૂર્ણપણે કહેવું. તે આ – એ પરિપૂર્ણ, ન્યાયયુક્ત, શુદ્ધ, શલ્યને કાપનાર, સિદ્ધિમાર્ગ, મુક્તિમાર્ગ, સર્વ દુઃખનો અંત કરનાર છે. પણ તે સર્પની માફક એકાંતદૃષ્ટિ, અસ્ત્રા જેવું એક ધારવાળુ, લોઢાના ચણા ચાવવા જેવું, રેતીના કોળીયા જેવું સ્વાદરહિત, ગંગા મહાનદીના પ્રતિસ્રોતમાં ગમન કરવા જેવું, મહાસમુદ્રને ભૂજાથી તરવા સમાન, તીક્ષ્ણ ધાર ઉપર ચાલવા જેવું, મહાશીલા ઉપાડવા જેવું, તલવારની ધાર ઉપર ચાલવા જેવું છે. હે પુત્ર ! વળી નિર્ગ્રન્થ શ્રમણોને આટલી બાબત અકલ્પ્ય છે – ૧.આધાકર્મિક, ૨.ઔદ્દેશિક, ૩.મિશ્રજાત, ૪.અધ્યવપૂરક, ૫.પૂતિકર્મ, ૬.ક્રીત, ૭.પ્રામીત્ય, ૮.આચ્છેદ્ય, ૯.અનિસૃષ્ટ, ૧૦.અભ્યાહૃત, ૧૧.કાંતારભક્ત, ૧૨.દુર્ભિક્ષભક્ત, ૧૩.ગ્લાનભક્ત, ૧૪.વર્દલિકાભક્ત, ૧૫.પ્રાઘુર્ણકભક્ત, ૧૬.શય્યાતરપિંડ, ૧૭.રાજપિંડ, તેમજ ૧૮. મૂળભોજન, ૧૯.કંદભોજન, ૨૦.ફળભોજન, ૨૧.બીજભોજન, ૨૨.હરિતભોજન, ખાવું કે પીવું કલ્પતું નથી. હે પુત્ર! તું સુખ ભોગવવા યોગ્ય છે, દુઃખ ભોગવવા યોગ્ય નથી. તું ૧.શીત, ૨.ઉષ્ણ, ૩.ક્ષુધા, ૪.તૃષા, ૫.ચોર, ૬.વ્યાલ, ૭.દંસ – મસગ, ૮.વાત – પિત્ત – કફ – સંનિપાત, સંબંધી વિવિધ પ્રકારના રોગાંતક રૂપ ઉદીર્ણ પરીષહ – ઉપસર્ગ સહન કરવાને સમર્થ નથી, તેથી હે પુત્ર! અમે ઇચ્છતા નથી કે તારો વિયોગ ક્ષણને માટે પણ થાય, માટે હે પુત્ર ! યાવત્‌ અમે જીવીએ છીએ ત્યાં સુધી તું ઘેર રહે. પછીથી યાવત્‌ તું પ્રવ્રજ્યા લેજે. ત્યારે તે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારે માતાપિતાને આમ કહ્યું – હે માતા – પિતા! તમે જે મને એમ કહ્યું કે હે પુત્ર! નિર્ગ્રન્થ પ્રવચન સત્ય, અનુત્તર છે, કેવલી પ્રરૂપિત છે યાવત્‌ ત્યાર પછી દીક્ષા લેજે. પરંતુ હે માતા – પિતા! નિર્ગ્રન્થ પ્રવચન, મંદ શક્તિવાળાકલીબ, કાયર, કાપુરુષ(ડરપોક),આલોક પ્રતિબદ્ધ, પરલોકથી પરાંઙ્ગમુખ, વિષયભોગોની તૃષ્ણાવાળા, સાધારણ લોકોને માટે આચરવું દુષ્કર છે. પરંતુ ધીર, કૃત નિશ્ચયી, ઉપાયમાં પ્રવૃત્તને ખરેખર આમાનું કંઈપણ કરવું દુષ્કર નથી. તેથી હે માતા – પિતા! હું આપની આજ્ઞાથી શ્રમણ ભગવંત મહાવીરની પાસે યાવત્‌ દીક્ષા લેવાને ઇચ્છું છું. ત્યારે જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારના માતાપિતા જ્યારે તેને વિષય અનુકૂળ કે વિષય પ્રતિકૂળ એવી ઘણી યુક્તિ, પ્રજ્ઞપ્તિ, સંજ્ઞપ્તિ અને વિજ્ઞપ્તિઓ વડે સમજાવવામાં યાવત્‌ વિનવણીમાં સફળ ન થયા, ત્યારે અનિચ્છાએ જમાલિ ક્ષત્રિયકુમારને દીક્ષા માટે અનુમતિ આપી.
Mool Sutra Transliteration : [sutra] tae nam se jamali khattiyakumare samanenam bhagavaya mahavirenam evam vutte samane hatthatutthe samanam bhagavam mahaviram tikkhutto ayahina-payahinam karei, karetta vamdai namamsai, vamditta namamsitta tameva chaugghamtam asaraham duruhai, duruhitta samanassa bhagavao mahavirassa amtiyao bahusalao cheiyao padinikkhamai, padinikkhamitta sakoremta malladamenam chhattenam dharijjamanenam mahayabhadachadagara pahakaravamdaparikkhitte, jeneva khattiyakumdaggame nayare teneva uvagachchhai, uvagachchhitta khattiyakumdaggamam nayaram majjhammajjhenam jeneva sae gehe jeneva bahiriya uvatthanasala teneva uvagachchhai, uvagachchhitta turae niginhai, niginhitta raham thavei, thavetta rahao pachchoruhai, pachchoruhitta jeneva abbhimtariya uvatthanasala, jeneva ammapiyaro teneva uvagachchhai, uvagachchhitta ammapiyaro jaenam vijaenam baddhavei, baddhavetta evam vayasi–evam khalu ammatao! Mae samanassa bhagavao mahavirassa amtiyam dhamme nisamte, se vi ya me dhamme ichchhie, padichchhie abhiruie. Tae nam tam jamali khattiyakumaram ammapiyaro evam vayasi–dhanne si nam tumam jaya! Kayatthe si nam tumam jaya! Kayapunne si nam tumam jaya! Kayalakkhane si nam tumam jaya! Jannam tume samanassa bhagavao mahavirassa amtiyam dhamme nisamte, se vi ya te dhamme ichchhie, padichchhie, abhiruie. Tae nam se jamali khattiyakumare ammapiyaro dochcham pi evam vayasi–evam khalu mae ammatao! Samanassa bhagavao mahavirassa amtie dhamme nisamte, se vi ya me dhamme ichchhie, padichchhie, abhiruie. Tae nam aham ammatao! Samsarabhauvvigge, bhite jammana-maranenam, tam ichchhami nam ammatao! Tubbhehim abbhanunnae samane samanassa bhagavao mahavirassa amtiyam mumde bhavitta agarao anagariyam pavvaittae. Tae nam sa jamalissa khattiyakumarassa mata tam anittham akamtam appiyam amanunnam amanamam assuyapuvvam giram sochcha nisamma seyagayaromakuvapagalamtachilinagatta, sogabharapaveviyamgamamgi nitteya dinavimanavayana, karayalamaliya vva kamalamala takkhanaoluggadubbalasariralayannasunnanichchhaya, gayasiriya pasidhilabhusana-padamtakhunniyasamchunniyadhavalavalaya-pabbhatthauttarijja, muchchhavasanattha-chetagarui, sukumalavikinnakesahattha, parasuniyatta vva champagalaya, nivvattamahe vva imdalatthi, vimukkasamdhibamdhana kottimatalamsi dhasatti savvamgehim samnivadiya. Tae nam sa jamalissa khattiyakumarassa maya sasambhamovattiyae turiyam kamchanabhimgaramuha-viniggaya-siyalajalavima-ladharaparisichchamananivvaviyagayalatthi, ukkhevaya-taliyamta-viyanaga-janiyavaenam, saphusienam amteuraparijanenam asasiya samani royamani kamdamani soyamani vilavamani jamalim khattiyakumaram evam vayasi–tumam si nam jaya! Amham ege putte itthe kamte pie manunne maname thejje vesasie sammae bahumae anumae bhamdakaramdagasamane rayane rayanabbhue jiviusavie hiyayanamdijanane umbarapuppham piva dullabhe savanayae, kimamga! Punapasanayae? Tam no khalu jaya! Amhe ichchhamo tubbham khanamiva vippayogam, tam achchhahi tava jaya! Java tava amhe jivamo tao pachchha amhehim kalagaehim samanehim parinayavae vaddhiyakulavamsatamtukajjammi niravayakkhe samanassa bhagavao mahavirassa amtiyam mumde bhavitta agarao anagariyam pavvaihisi. Tae nam se jamali khattiyakumare ammapiyaro evam vayasi–taha vi nam tam ammatao! Jannam tubbhe mama evam vadaha –tumam si nam jaya! Amham ege putte itthe kamtam tam cheva java pavvaihisi, evam khalu ammatao! Manussae bhave anegajai-jara-marana -roga-sariramanasapakamadukkhaveyana-vasana-satovaddavabhibhue adhuve anitie asasae samjjhabbharagasarise jalabubbudasamane kusagga-jala-bimdusannibhe suvinadamsanovame vijjulayachamchale anichche sadana-padana-viddhamsanadhamme, puvvim va pachchha va avassavippajahiyavve bhavissai, se kesa nam janai ammatao! Ke puvvim gamanayae, ke pachchha gamanayae? Tam ichchhami nam ammatao! Tubbhehim abbhanunnae samane samanassa bhagavao mahavirassa amtiyam mumde bhavitta agarao anagariyam pavvaittae. Tae nam tam jamalim khattiyakumaram ammapiyaro evam vayasi– imam cha te jaya! Sariragam pavisittharuvam lakkhana-vamjana-gunovaveyam uttamabala-viriyasattajuttam vinnanaviyakkhanam sasohagga-gunasamusiyam abhijayamahakkhamam vivihavahirogarahiyam, niruvahaya-udatta-latthapamchimdiyapadum padhama-jovvanattham anegauttamagunehim samjuttam, tam anuhohi tava jaya! Niyagasariraruva-sohagga-jovvanagune, tao pachchha anubhuya niyagasariraruva-sohagga-jovvanagune amhehim kalagaehim samanehim parinayavae vaddhiyakulavamsatamtukajjammi niravayakkhe samanassa bhagavao mahavirassa amtiyam mumde bhavitta agarao anagariyam pavvaihisi. Tae nam se jamali khattiyakumare ammapiyaro evam vayasi–taha vi nam tam ammatao! Jannam tubbhe mamam evam vadaha –imam cha nam te jaya! Sariragam tam cheva java pavvaihisi, evam khalu ammatao! Manussagam sariram dukkhayayanam, vivihavahisayasamniketam, atthiyakatthutthiyam, chhiranharujala-onaddhasampinaddham, mattiyabhamdam va dubbalam, asuisamkilittham, anitthaviya-savvakalasamthappayam, jara-kunimajajjaragharam va sadana-padana-viddhamsanadhammam, puvvim va pachchha va avassavippajahiyavvam bhavissai. Se kesa nam janai ammatao! Ke puvvim gamanayae ke pachchha gamanayae? Tam ichchhami nam ammatao! Tubbhehim abbhanunnae samane samanassa bhagavao mahavirassa amtiyam mumde bhavitta agarao anagariyam pavvaittae. Tae nam tam jamalim khattiyakumaram ammapiyaro evam vayasi–imao ya te jaya! Vipulakulavaliyao kalakusalasavvakalalaliya-suhochiyao, maddavagunajutta-niunavinaova-yarapamdiya-viyakkhanao, mamjulamiyamahurabhaniya-vihasiya-vippe-kkhiya-gati-vilasa-chitthiya-visaradao, avikalakula-silasalinio, visuddhakulavamsasamtanatamtuvaddhana-ppabbhubbhavapabha-vinio, mananukulahiyaichchhiyao, attha tujjha gunavallahao uttamao, nichcham bhavanuratta-savvamgasumdario. Tam bhumjahi tava jaya! Etahim saddhim viule manussae kamabhoge, tao pachchha bhuttabhogi visaya-vigayavochchhinna-kouhalle amhehim kalagaehim samanehim parinaya-vae vaddhiyakulavamsatamtukajjammi niravayakkhe samanassa bhagavao mahavirassa amtiyam mumde bhavitta agarao anagariyam pavvaihisi. Tae nam se jamali khattiyakumare ammapiyaro evam vayasi–taha vi nam tam ammatao! Jannam tubbhe mama eyam vadaha –imao te jaya! Vipulakulabaliyao java pavvaihisi, evam khalu ammatao! Manussaga kamabhoga uchchara-pasavana-khela-simghanaga-vamta-pitta-puya-sukka-soniya-samubbhava, amanunnaduruya-mutta-puiya-purisapunna, mayagamdhussasa-asubhanissasauvveyanaga, bibhachchha, appa-kaliya, lahusaga, kalamalahivasadukkha bahujanasaharana, parikilesakichchhadukkhasajjha, abuhajananiseviya, sada sahugarahanijja, anamtasamsaravaddhana, kadugaphalavivaga chudalliva amuchchamana, dukkhanubamdhino, siddhigamanaviggha. Se kesa nam janai ammatao! Ke puvvim gamanayae? Ke pachchha gamanayae? Tam ichchhami nam ammatao! Tubbhehim abbhanunnae samane samanassa bhagavao mahavirassa amtiyam mumde bhavitta agarao anagariyam pavvaittae. Tae nam tam jamalim khattiyakumaram ammapiyaro evam vayasi–ime ya te jaya! Ajjaya-pajjaya-piupajjayagae subahu hiranne ya, suvanne ya, kamse ya, duse ya, viuladhana-kanaga-rayana-mani-mottiya-samkha-sila-ppavalarattarayana-samtasara-savaejje, alahi java asattamao kulavamsao pakamam daum, pakamam bhottum, paribhaeum, tam anuhohi tava jaya! Viule manussae iddhi-sakkarasamudae, tao pachchha anuhuyakallane, vaddhiyakulavamsa tamtukajjammi niravayakkhe samanassa bhagavao mahavirassa amtiyam mumde bhavitta agarao anagariyam pavvaihisi. Tae nam se jamali khattiyakumare ammapiyaro evam vayasi–taha vi nam tam ammatao! Jannam tubbhe mamam evam vadaha –imam cha te jaya! Ajjaya-pajjaya-piupajjayagae java pavvaihisi, evam khalu ammatao! Hiranne ya, suvanne ya java savaejje aggisahie, chorasahie, rayasahie, machchusahie, daiyasahie, aggisamanne, chorasamanne, rayasamanne, machchusamanne, daiya samanne, adhuve, anitie, asasae, puvvim va pachchha va avassavippajahiyavve bhavissai, se kesa nam janai ammatao! Ke puvvim gamanayae, ke pachchha gamanayae? Tam ichchhami nam ammatao! Tubbhehim abbhanunnae samane samanassa bhagavao mahavirassa amtiyam mumde bhavitta agarao anagariyam pavvaittae. Tae nam tam jamalim khattiyakumaram ammatao jahe no samchaemti visayanulomahim bahuhim aghavanahi ya pannavanahi ya sannavanahi ya vinnavanahi ya, aghavettae va pannavettae va sannavettae va vinnavettae va, tahe visayapadikulahim samjamabhayuvveyanakarihim pannavanahim pannavemana evam vayasi–evam khalu jaya! Niggamthe pavayane sachche anuttare kevale padipunne neyaue samsuddhe sallagattane siddhimagge muttimagge nijjanamagge nivvanamagge avitahe avisamdhi savvadukkhappahinamagge, ettham thiya jiva sijjhamti muchchamti parinivayamti savvadukkhanam amtam karemti. Ahiva egamtaditthie, khuro iva egamtadharae, lohamaya java chaveyavva, valuyakavale iva nissae, gamga va mahanadi padisoyam-gamanayae, mahasamuddo va bhuyahim duttaro, tikkham kamiyavvam, garuyam lambeyavvam, asidharagam vayam chariyavvam. No khalu kappai jaya! Samananam niggamthanam ahakammie i va, uddesie i va, missajae i va, ajjhoyarae i va, puie i va, kite i va, pamichche i va, achchhejje i va, anisatthe i va, abhihade i va, kamtarabhatte i va, dubbhikkhabhatte i va, gilanabhatte i va, vaddaliyabhatte i va, pahunagabhatte i va, sejjayarapimde i va, rayapimde i va, mulabhoyane i va, kamdabhoyane i va, phalabhoyane i va, hariyabhoyane i va, bhottae va payae va. Tumam si cha nam jaya! Suhasamuchie no cheva nam duhasamuchie, nalam siyam, nalam unham, nalam khuha, nalam pivasa, nalam chora, nalam vala, nalam damsa, nalam masaga, nalam vaiya-pittiya-sembhiya-sannivaie vivihe rogayamke, parissahovasagge udinne ahiyasettae. Tam no khalu jaya! Amhei ichchhamo tubbham khanamavi vippayogam, tam achchhahi tava jaya! Java tava amhe jivamo tao pachchha amhehim kalagaehim samanehim parinayavae, vaddhiyakulavamsatamtukajjammi niravayakkhe samanassa bhagavao mahavirassa amtiyam mumde bhavitta agarao anagariyam pavvaihisi. Tae nam se jamali khattiyakumare ammapiyaro evam vayasi–taha vi nam tam ammatao! Jannam tubbhe mamam evam vadaha –evam khalu jaya! Niggamthe pavayane sachche anuttare kevale tam cheva java pavvaihisi, evam khalu ammatao! Niggamthe pavayane kivanam kayaranam kapurisanam ihalogapadivaddhanam paralogaparammuhanam visayatisiyanam duranuchare pagayajanassa, dhirassa nichchhiyassa vavasiyassa no khalu ettham kimchi vi dukkaram karanayae, tam ichchhami nam ammatao! Tubbhehim abbhanunnae samane samanassa bhagavao mahavirassa amtiyam mumde bhavitta agarao anagariyam pavvaittae. Tae nam tam jamalim khattiyakumaram ammapiyaro jahe no samchaemti visayanulomahi ya, visayapadikulahi ya bahuhim aghavanahi ya pannavanahi ya sannavanahi ya vinnavanahi ya aghavettae va pannavettae va sannavettae va vinnavettae va, tahe akamaim cheva jamalissa khattiyakumarassa nikkhamanam anumannittha.
Sutra Meaning Transliteration : Tyare te jamali kshatriyakumara shramana bhagavamta mahavira vade e pramane kahevata harshita ane samtushta thaine bhagavamtane trana vakhata adakshina pradakshina kari. Yavat vamdana namaskara karine, te ja chaturghamta ashvarathamam arudha thaine shramana bhagavamta mahavirani pase bahushalaka chaityathi nikale chhe, nikaline koramta pushpani malayukta chhatrane dharana karine mahana bhatta, chadagara yavat parivarine jyam kshatriyakumdagrama nagara chhe, tyam ave chhe. Avine kshatriyakumdagrama nagarani vachchovachchathi jyam potanum ghara chhe, jyam bahya upasthanashala chhe, tyam ave chhe. Avine ghodane roke chhe. Rokine rathane sthape chhe. Sthapine rathamamthi utare chhe, utarine jyam abhyamtara upasthana shala chhe, jyam matapita chhe, tyam ave chhe. Tyam avine mata – pitane jaya – vijaya vade vadhave chhe, vadhavine a pramane kahyum – nishchayathi he mata – pita ! Mem shramana bhagavamta mahavira pase dharma sambhalyo, te dharma mane ishta, pratishta, abhiruchikara lagyo chhe. Tyare te jamali kshatriyakumarana mata – pita ama bolya – he putra ! Tum dhanya chhe, tum kritartha chhe, tum kritapunya chhe, tum kritalakshana chhe, je te shramana bhagavana mahavira pase dharma sambhalyo, te dharma tane ishta, pratishta, ruchikara lagyo chhe. Tyare jamali kshatriyakumara, matapitane biji vakhata pana ama kahyum ke – nishchayathi mem bhagavamta mahavira pase dharma sambhalyo chhe, te dharma mane ishta, pratishta, abhiruchikara lagyo chhe. He matapita ! Hum samsarana bhayathi udvigna thayo chhum, janma – jara – maranathi bhayabhita thayo chhum, tethi he mata – pita ! Hum tamari anujnya pamine shramana bhagavamta mahavira pase mumda thaine, gharathi nikali(grihavasano tyaga kari), anagarika pravrajya leva ichchhum chhum. Tyare te jamali kshatriyakumarani mata, teni uparokta anishta, akamta, apriya, amanojnya, amanama, ashrutapurva vani sambhali, samajine, roma – kupathi vaheta pasinathi teninum sharira bhimjai gayum, shokana bharathi tenina amge amga kampava lagya, nisteja, dina – vimanaska vachana, hathelithi masalela kamalani malani jema tenum sharira murajhai gayum, durbala thai gayum, teni lavanya shunya, kamtirahita, shobhahina thai gai. Abhushana dhila thai gaya, hathani shveta chudio niche padi bhamgi gai, uttariya vastra sharirathi hati gayum. Murchchhavasha tenini chetana nasha pami, tenino sukomala kesharashi vikharai gayo, kuhadithi chhedela champakalata maphaka ane mahotsava puro thaya pachhina indradamdani maphaka shobhahina thai. Tenina sambamdhijana dhila thai gaya, dhasa karati sarvamgasahita padi. Tyare te jamali kshatriyakumarani mata sambhratapurvaka ahim – tahim padati evi mata upara dasioe jaladi svarna kalashana mukhati nikalati shitala, nirmala jaladhara simchine sharirane svastha karyum. Pachhi pamkha ane talapatrana banela pamkhathi jalakana sahita hava namkhi pachhi amtahpurana parijanoe tenine ashvasta kari. Teni roti – kramdana karati – shoka karati – vilapa karati jamali kshatriyakumarane ama boli – He putra! Tum amaro ekamatra putra chhe. Ishta, kamta, priya, manojnya, manama, adharabhuta, vishvasya, sammata, bahumata, anumata, abhushanona patara samana, ratna, ratnabhuta, jivita samana, hridayane anamda denara, umbarana pushpa samana, tarum nama shravana pana durlabha chhe, to tarum darshana durlabha hoya emam shum kahevanum\? Tethi he putra ! Ame taro kshanamatra viyoga pana ichchhata nathi. Tethi jyam sudhi ame jivie chhie, tyam sudhi tum ahim ja rahe. Tyarapachhi amara mrityu bada, paripakva vaye, kulavamsha karyani vriddhi thaya pachhi, nirapeksha thaine shramana bhagavamta mahavira pase mumda thai, gharathi nikali diksha leje. Tyare te jamali kshatriyakumare mata – pitane a pramane kahyum – he matapita! Hamana je tame kahyum ke – he putra! Tum amaro ekamatra putra chhe. Ishta chhe yavat diksha leje. Pana he matapita! A manushyabhava, aneka jati – jara – marana – roga – sharirika manasika aneka duhkhoni vedana, semkado upadravothi vyapta chhe. Adhruva, anitya, ashashvata, samdhyana raga sadrisha, panina kaniya samana, trinana agrabhage rahela jalabimdu samana, svapnadarshanani upamavalu, vidyutalata jema chamchala, anitya, sadana – padana – vidhvamsana dharma, purve ke pachhi tene avashya chhodavum padashe. Vali he mata – pita! Kona jane chhe ke pahelam kona jashe, pachhi kona jashe\? Tethi he matapita ! Hum apani anujnya pamine bhagavamta mahavira pase yavat diksha leva ichchhum chhum. Tyare te jamali kshatriyakumarana matapitae kahyum – he putra ! Tarum sharira vishishta rupa, lakshana, vyamjana, gunathi yukta chhe. Uttama bala, virya, satva yukta chhe, vijnyanamam vichakshana, saubhagya gunathi unnata, kulina, mahasamartha, vividha vyadhiroga rahita, nirupahata udatta, lashta, pamchendriya patu, prathama yauvanastha, aneka uttama gunathi samyukta chhe. Tethi he putra! Jyam sudhi tum tene anubhava. Pachhi amara mrityu bada, tum paripakva thaine, kulavamshani vriddhi karine, nirapeksha thaine shramana bhagavamta mahavira pase mumda thai, gharathi nikali diksha svikara. Tyare te jamali kshatriyakumare mata – pitane ama kahyum – he matapita! Tame je mane ema kaho chho ke – he putra! Tarum a sharira uttama chhe yavat pravrajya leje. (paramtu) Nishchayathi he matapita ! Manushyanum sharira duhkhana ayatanarupa, vivika semkado vyadhina niketarupa, asthirupa kashtha upara rahela chhe, nadi – snayuna jalathi veshtita chhe, matina vasana jevum durbala chhe, ashuchithi samklishta chhe, tene takavi rakhava, hammesha teni sambhala rakhavi pade chhe. A sadela madadani samana, jirna ghara sarakhum chhe, sadavum – padavum – galavum te teno svabhava chhe. Pahelam ke pachhi avashya chhodavanum chhe. He matapita ! Kona jane chhe ke pahela kona javanum ane pachhi kona javanum chhe? Yavat hum diksha leva ichchhum chhum Tyare te jamali kshatriyakumarane matapitae ama kahyum – he putra! A tari guna vallabha, nitya taramam bhavanurakta, sarvamga sumdari atha patnio chhe, je vishala kulamam utpanna navayauvana, sadrisha tvacha – vaya – lavanya – rupa – yauvana – gunothi yukta chhe. Uttama sadrisha kulamamthi aneli chhe. Kala – kushala – sarvakala lalitya sukha uchita, mardavaguna yukta, nipuna, vinaya – upacharamam kushala, vilakshana chhe. Mamjula – mita – madhura – ramaniya – viprekshita gati – vishala cheshta visharada chhe. Nirdosha kula, shilathi shobhita chhe, vishuddha kula – vamsha – samtana tamtuni vriddhi karavamam samartha ane purna yauvanavali chhe, manonukula ane hridayane ishta chhe. He putra! Tum tene bhogava. Amani sathe vipula manushya kamabhoga bhogavi, pachhi bhukta bhogi thai, vishaya – vikaramam tarum kutuhala samapta thai jaya, ame mrityu pamie pachhi yavat diksha svikara. Tyare jamali kshatriyakumare mata – pitane ama kahyum ke – he matapita ! Tame je mane ema kaho chho ke a tari patnio vipula kulani chhe yavat pachhi diksha le. He mata – pita! A manushi kamabhogo ashuchi, ashashvata, vamana – pitta – kapha – shukra – lohithi utpanna chhe, mala – mutra – shleshma – nakano mela – vamana – pitta – shukra – shonita yukta chhe. Amanojnya, durupa, mutra – mala adithi purna, mritaka samana gamdhavala uchchhvasa ane ashubha nihshvasathi yukta hovathi udvegajanaka, bibhatsa, alpa – kalika, tuchchha svabhavi, kalamalana sthanarupa, duhkharupa, bahujana sadharana, pariklesha yukta duhkha samjnya, ajnyani loko dvara sevita, sada sadhuo dvara nimdya, anamta samsara vardhaka, katu phala vipaka denara, aga samana, na muki shakaya tevum ane duhkhanubamdhi, siddhigamanamam vighnarupa chhe. He matapita! Kona jane chhe ke kona pahela jashe ane kona pachhi jashe? Tethi he mata – pita! Yavat hum diksha leva ichchhum chhum. Tyare te jamali kshatriyakumarane mata – pitae ama kahyum – he putra! Tara pita, dada, dadamahathi prapta ghanum hiranya, suvarna, kamsya, vastra, vipula dhana kanaka yavat sararupa dravya chhe. Atalum dravya yavat sata pedhi sudhi prachurapane deta – bhogavata – bhaga karata pana khatama thaya tema nathi. He putra! Vipula manushya riddhi satkara samudayane anubhavine pachhi kalyana pamine, kulatamtuni vriddhi karine yavat diksha svikara. Tyare te jamali kshatriyakumare matapitane ama kahyum – he mata – pita! Je tame mane ema kaho chho ke he putra! A pita, dada adini sampatti bhogavi. Yavat diksha le. He matapita! A hiranya, suvarna yavat dravya, agni – chora – raja – mrityu – dayada – agni adine svadhina chhe, vali te adhruva, anitya, ashashvata chhe. Purve ke pachhi avashya chhodavanum ja chhe. Kona jane chhe ke pahela kona jashe? Yavat diksha levi chhe. Tyare te jamali kshatriyakumarana mata – pita jyare vishayane anukula ghani yuktio, vijnyapti(vinamti), prajnyapti(vishesha kathana), samjnyapti(sambodhana), vinavani vade kaheva, batadava, samajavava ke vinavavamam saphala na thaya, tyare vishaya pratikula, samyama prati bhaya ane udvegajanaka prajnyapanathi prajnyapana karata a pramane kahyum – He putra! Nishchayathi nirgrantha pravachana satya chhe, anuttara chhe, advitiya chhe, sampurna jema avashyakamam kahyum chhe tema sampurnapane kahevum. Te a – e paripurna, nyayayukta, shuddha, shalyane kapanara, siddhimarga, muktimarga, sarva duhkhano amta karanara chhe. Pana te sarpani maphaka ekamtadrishti, astra jevum eka dharavalu, lodhana chana chavava jevum, retina koliya jevum svadarahita, gamga mahanadina pratisrotamam gamana karava jevum, mahasamudrane bhujathi tarava samana, tikshna dhara upara chalava jevum, mahashila upadava jevum, talavarani dhara upara chalava jevum chhe. He putra ! Vali nirgrantha shramanone atali babata akalpya chhe – 1.Adhakarmika, 2.Auddeshika, 3.Mishrajata, 4.Adhyavapuraka, 5.Putikarma, 6.Krita, 7.Pramitya, 8.Achchhedya, 9.Anisrishta, 10.Abhyahrita, 11.Kamtarabhakta, 12.Durbhikshabhakta, 13.Glanabhakta, 14.Vardalikabhakta, 15.Praghurnakabhakta, 16.Shayyatarapimda, 17.Rajapimda, temaja 18. Mulabhojana, 19.Kamdabhojana, 20.Phalabhojana, 21.Bijabhojana, 22.Haritabhojana, khavum ke pivum kalpatum nathi. He putra! Tum sukha bhogavava yogya chhe, duhkha bhogavava yogya nathi. Tum 1.Shita, 2.Ushna, 3.Kshudha, 4.Trisha, 5.Chora, 6.Vyala, 7.Damsa – masaga, 8.Vata – pitta – kapha – samnipata, sambamdhi vividha prakarana rogamtaka rupa udirna parishaha – upasarga sahana karavane samartha nathi, Tethi he putra! Ame ichchhata nathi ke taro viyoga kshanane mate pana thaya, mate he putra ! Yavat ame jivie chhie tyam sudhi tum ghera rahe. Pachhithi yavat tum pravrajya leje. Tyare te jamali kshatriyakumare matapitane ama kahyum – he mata – pita! Tame je mane ema kahyum ke he putra! Nirgrantha pravachana satya, anuttara chhe, kevali prarupita chhe yavat tyara pachhi diksha leje. Paramtu he mata – pita! Nirgrantha pravachana, mamda shaktivalakaliba, kayara, kapurusha(darapoka),aloka pratibaddha, paralokathi paramngamukha, vishayabhogoni trishnavala, sadharana lokone mate acharavum dushkara chhe. Paramtu dhira, krita nishchayi, upayamam pravrittane kharekhara amanum kamipana karavum dushkara nathi. Tethi he mata – pita! Hum apani ajnyathi shramana bhagavamta mahavirani pase yavat diksha levane ichchhum chhum. Tyare jamali kshatriyakumarana matapita jyare tene vishaya anukula ke vishaya pratikula evi ghani yukti, prajnyapti, samjnyapti ane vijnyaptio vade samajavavamam yavat vinavanimam saphala na thaya, tyare anichchhae jamali kshatriyakumarane diksha mate anumati api.