Sutra Navigation: Nirayavalika ( નિરયાવલિકાદિ સૂત્ર )

Search Details

Mool File Details

Anuvad File Details

Sr No : 1108015
Scripture Name( English ): Nirayavalika Translated Scripture Name : નિરયાવલિકાદિ સૂત્ર
Mool Language : Ardha-Magadhi Translated Language : Gujarati
Chapter :

अध्ययन-१ काल

 Translated Chapter :

અધ્યયન-૧ કાલ
Section : Translated Section :
Sutra Number : 15 Category : Upang-08
Gatha or Sutra : Sutra Sutra Anuyog :
Author : Deepratnasagar Original Author : Gandhar
 
Century : Sect : Svetambara1
Source :
 
Mool Sutra : [सूत्र] तए णं से कूणिए राया चेल्लणं देविं ओहयमणसंकप्पं जाव झियायमाणिं पासइ, पासित्ता चेल्लणाए देवीए पायग्गहणं करेइ, करेत्ता चेल्लणं देविं एवं वयासी– किं णं अम्मो! तुम्हं न तुट्ठी वा न ऊसए वा न हरिसे वा न आणंदे वा, जं णं अहं सयमेव रज्जसिरिं करेमाणे पालेमाणे विहरामि? तए णं सा चेल्लणा देवी कूणियं रायं एवं वयासी–कहं णं पुत्ता! ममं तुट्ठी वा ऊसए वा हरिसे वा आणंदे वा भविस्सइ? जं णं तुमं सेणियं रायं पियं देवयं गुरुजणं अच्चंतनेहानुरागरत्तं नियलबंधणं करेत्ता अप्पाणं महया-महया रायाभिसेणं अभिसिंचावेसि? तए णं से कूणिए राया चेल्लणं देविं एवं वयासी–घाएउकामे णं अम्मो! ममं सेणिए राया, मारेउकामे णं अम्मो! ममं सेणिए राया, बंधेउकामे णं अम्मो! ममं सेणिए राया, निच्छुभिउकामे णं अम्मो! ममं सेणिए राया, तं कहं णं अम्मो! ममं सेणिए राया अच्चंतनेहानुरागरत्ते? तए णं सा चेल्लणा देवी कूणियं रायं एवं वयासी–एवं खलु पुत्ता! तुमंसि ममं गब्भे आभूए समाणे तिण्हं मासाणं बहुपडिपुण्णाणं ममं अयमेयारूवे दोहले पाउब्भूए–धन्नाओ णं ताओ अम्मयाओ जाव जाओ णं सेणियस्स रन्नो उयरवलिमंसेहिं सोल्लेहि य तलिएहि य भज्जिएहि य सुरं च महुं च मेरगं च जाइं च सीधुं च पसन्नं च आसाएमाणीओ विसाएमाणीओ परिभाएमाणीओ परिभुंजेमाणीओ दोहलं विनेंति जाव अहं सेणियस्स रन्नो तेहिं उयरवलिमंसेहिं सोल्लेहि य तलिएहि य भज्जिहि य सुरं च महुं च मेरगं च जाइं च सीधुं च पसन्नं च आसाएमाणी विसाएमाणी परिभाएमाणी परिभुंजेमाणी दोहलं विनेमि। तए णं अहं संपुण्णदोहला सम्माणियदोहला वोच्छिण्णदोहला तं गब्भं सुहंसुहेणं परिवहामि। तए णं ममं अन्नया कयाइ पुव्वरत्तावरत्तकालसमयंसि अयमेयारूवे अज्झत्थिए चिंतिए पत्थिए मनोगए संकप्पे समुप्पज्जित्था– जइ ताव इमेणं दारएणं गब्भगएणं चेव पिउणो उयरवलिमंसाइं खाइयाइं, तं सेयं खलु मे एयं गब्भं साडित्तए वा पाडित्तए वा गालित्तए वा विद्धंसित्तए वा–एवं संपेहेमि, संपेहेत्ता तं गब्भं बहूहिं गब्भसाडणेहि य गब्भपाडणेहि य गब्भगालणेहि य गब्भविद्धंसणेहि य इच्छामि तं गब्भं साडित्तए वा पाडित्तए वा गालित्तए वा विद्धंसित्तए वा, नो चेव णं से गब्भे सडइ वा पडइ वा गलइ वा विद्धंसइ वा। तए णं अहं तं गब्भं जाहे नो संचाएमि बहूहिं गब्भसाडणेहि य जाव गब्भविद्धंसणेहि य साडित्तए वा जाव विद्धंसित्तए वा ताहे संता तंता परितंता निव्विण्णा समाणी अकामिया अवसवसा अट्टदुहट्टवसट्टा तं गब्भं परिवहामि। तए णं अहं नवण्हं मासाणं बहुपडिपुण्णाणं अद्धट्ठमाण राइंदियाणं वीइक्कंताणं सूमालं सुरूवं दारगं पयामि। तए णं ममं इमे एयारूवे अज्झत्थिए चिंतिए पत्थिए मनोगए संकप्पे समुप्पज्जित्था– जइ ताव इमेणं दारएणं गब्भगएणं चेव पिउणो उयरवलिमंसाइं खाइयाइं, तं न नज्जइ णं एस दारए संवड्ढमाणे अम्हं कुलस्स अंतकरे भविस्सइ, तं सेयं खलु अम्हं एयं दारगं एगंते उक्कुरुडियाए उज्झावित्तए– एवं संपेहेमि, संपेहेत्ता दासचेडिं सद्दावेमि, सद्दावेत्ता एवं वयामि–गच्छ णं तुमं देवानुप्पिए! एयं दारगं एगंते उक्कुरुडियाए उज्झाहि। तए णं सा दासचेडी ममं एवं वुत्ता समाणी करयलपरिग्गहियं दसनहं सिरसावत्तं मत्थए अंजलिं कट्टु ममं एयमट्ठं विनएणं पडिसुणेइ, पडिसुणेत्ता तुमं करयलपुडेणं गिण्हइ, गिण्हित्ता जेणेव असोगवनिया तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता तुमं एगंते उक्कुरुडियाए उज्झइ। तए णं तुमे एगंते उक्कुरुडियाए उज्झितेणं समाणेणं सा असोगवनिया उज्जोविया यावि होत्था। तए णं से सेणिए राया इमीसे कहाए लद्धट्ठे समाणे जेणेव असोगवनिया तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता तुमं एगंते उक्कुरुडियाए उज्झियं पासेइ, पासेत्ता आसुरुत्ते जाव मिसिमिसेमाणे तुमं करयलपुडेणं गिण्हइ, गिण्हित्ता जेणेव अहं तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता ममं उच्चावयाहिं आओसणाहिं आओसइ, उच्चावयाहिं निब्भंछणाहिं निब्भंछेइ, उच्चावयाहिं उद्धंसणाहिं उद्धंसेइ, उद्धंसेत्ता एवं वयासी– कीस णं तुमं ममं पुत्तं एगंते उक्कुरुडियाए उज्झावेसि? त्ति कट्टु ममं उच्चावयसवहसावितं करेइ, करेत्ता एवं वयासी– तुमं णं देवानुप्पिए! एयं दारगं अनुपुव्वेणं सारक्खमाणी संगोवेमाणी संवड्ढेहि। तए णं अहं सेणिएणं रन्ना एवं वुत्ता समाणी लज्जिया विलिया विड्डा करयलपरिग्गहियं दसनहं सिरसावत्तं मत्थए अंजलिं कट्टु सेणियस्स रन्नो एयमट्ठं विनएणं पडिसुणेमि, पडिसुणेत्ता तुमं अनुपुव्वेणं सारक्खमाणी संगोवेमाणी संवड्ढेमि। तए णं तुम्हं एगंते उक्कुरुडियाए उज्झिज्जमाणस्स अग्गंगुलिया कुक्कुडिपिच्छएणं दूमिया वि होत्था, अभिक्खणं-अभिक्खणं पूयं च सोणियं च अभिनिस्सवेइ। तए णं तुमं वेयणाभिभूए समाणे महया-महया सद्देणं आरससि। तए णं सेणिए राया तुम्हं आरसियसद्दं सोच्चा निसम्म जेणेव तुमं तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता तुमं करयलपुडेणं गिण्हइ, गिण्हित्ता तं अग्गंगुलियं आसयंसि पक्खिवइ, पक्खिवित्ता पूयं च सोणियं च आसएणं आमुसइ। तए णं तुमं निव्वुए निव्वेयणे तुसिणीए संचिट्ठसि। जाहे वि य णं तुमं वेयणाए अभिभूए समाणे महया-महया सद्देणं आरससि, ताहे वि य णं सेणिए राया जेणेव तुमं तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता तुमं करयलपुडेणं गिण्हइ, गिण्हित्ता तं अग्गंगुलियं आसयंसि पक्खिवइ, पक्खिवित्ता पूयं च सोणियं च आसएणं आमुसइ। तए णं तुमं निव्वुए निव्वेयणे तुसिणीए संचिट्ठसि–एवं खलु तव पुत्ता! सेणिए राया अच्चंतनेहानुरागरत्ते। तए णं से कूणिए राया चेल्लणाए देवीए अंतिए एयमट्ठं सोच्चा निसम्म चेल्लणं देविं एवं वयासी–दुट्ठु णं अम्मो! मए कयं सेणियं रायं पियं देवयं गुरुजनगं अच्चंतणेहानुरागरत्तं नियलबंधणं करंतेणं, तं गच्छामि णं सेणियस्स रन्नो सयमेव निय-लाणि छिंदामि त्तिकट्टु परसुहत्थगए जेणेव चारगसाला तेणेव पहारेत्थ गमणाए। तए णं सेणिए राया कूणियं रायं परसुहत्थगयं एज्जमाणं पासइ, पासित्ता एवं वयासी– एस णं कूणिए राया अपत्थियपत्थए दुरंत-पंत-लक्खणे हीनपुण्णचाउद्दसिए सिरि-हिरि-धिइ-कित्ति-परिवज्जिए परसुहत्थगए इह हव्वमागच्छइ, तं न नज्जइ णं ममं केणइ कुमारेणं मारिस्सइ त्तिकट्टु भीए तत्थे तसिए उव्विग्गे संजायभए तालपुडगं विसं आसगंसि पक्खिवइ। तए णं से सेणिए राया तालपुडगविसंसि आसगंसि पक्खित्ते समाणे मुहुत्तंतरेणं परिणममाणंसि निप्पाणे निच्चिट्ठे जीवविप्पजढे ओइण्णे। तए णं से कूणिए राया जेणेव चारगसाला तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता सेणियं रायं निप्पाणं निच्चिट्ठं जीवविप्पजढं ओइण्णं पासइ, पासित्ता महया पिइसोएणं अप्फुण्णे समाणे परसुनियत्ते विव चंपगवरपायवे धसत्ति धरणीयलंसि सव्वंगेहिं संनिवडिए। तए णं से कूणिए राया मुहुत्तंतरेण आसत्थे समाणे रोयमाणे कंदमाणे सोयमाणे विलवमाणे एवं वयासी– अहो णं मए अधन्नेणं अपुण्णेणं अकयपुण्णेणं दुट्ठु कयं सेणियं रायं पियं देवयं गुरुजनगं अच्चंतनेहानुरागत्तं नियलबंधनं करंतेणं, मम मूलागं चेव णं सेणिए राया कालगएत्तिकट्टु ईसर-तलवर-माडंबिय-कोडुंबिय-इब्भ-सेट्ठि-सेणावइ-सत्थवाह-दूय-संधिवालसद्धिं संपरिवुडे रोय-माणे कंदमाणे सोयमाणे विलवमाणे महया इड्ढीसक्कारसमुदएणं सेणियस्स रन्नो नीहरणं करेइ, बहूइं लोइयाइं मयकिच्चाइं करेइ। तए णं से कूणिए राया एएणं महया मनोमानसिएणं दुक्खेणं अभिभूए समाणे अन्नया कयाइ अंतेउरपरियाल-संपरिवुडे सभंडमत्तोवगरणमायाए रायगिहाओ पडिनिक्खमइ, पडिनिक्खमित्ता जेणेव चंपा नयरी तेणेव उवागच्छइ, तत्थ वि य णं विउलभोगसमिइसमन्नागए कालेणं अप्पसोए जाए यावि होत्था।
Sutra Meaning : ત્યારે કોણિક રાજાએ ચેલ્લણા દેવીને અપહત મનવાળા યાવત્‌ ચિંતામગ્ન જુએ છે, જોઈને તેણીના પગે પડ્યો અને કહ્યું – કેમ માતા ! તમને તુષ્ટિ, ઉત્સવ, હર્ષ કે આનંદ નથી ? કે જેથી હું પોતે જ રાજ્યલક્ષ્મીને ભોગવતો યાવત્‌ વિચરું છું. ત્યારે ચેલ્લણા દેવીએ કોણિક રાજાને કહ્યું – હે પુત્ર ! મને ક્યાંથી તુષ્ટિ આદિ થાય ? જે તે તારા પિતા, દેવ સમાન, ગુરુજન સમાન, તારા પર અતિ સ્નેહાનુરાગ વડે રક્ત એવા શ્રેણિક રાજાને બેડીમાં બાંધી પોતાનો રાજ્યાભિષેક કરાવેલ છે ? ત્યારે કોણિક રાજાએ ચેલ્લણા દેવીને આમ કહ્યું – શ્રેણિક રાજા મારો ઘાત કરવા ઇચ્છતા હતા. મને મારવા – બાંધવા – નિછુભણા કરવા ઇચ્છતા હતા. તો તેમને મારા ઉપર અતિ સ્નેહાનુરાગ કેમ હોય ? ત્યારે ચેલ્લણાદેવીએ કોણિકને કહ્યું – પુત્ર ! તું મારા ગર્ભમાં આવ્યો, ત્રણ માસ પૂરા થતા દોહદ ઉત્પન્ન થયો ઇત્યાદિ પૂર્વવત્‌ જાણવું. હે પુત્ર ! તારા ઉપર આવો સ્નેહાનુરાગ હતો. ત્યારે કોણિક રાજા, ચેલ્લણા દેવી પાસે આ અર્થને સાંભળી, સમજીને ચેલ્લણાદેવીને કહ્યું – મેં ખોટું કર્યું, પિતા – દેવ – ગુરુજન સમ, અતિ સ્નેહાનુરાગ રક્ત શ્રેણિક રાજાને બેડીમાં નાંખ્યા. તો હું જઉં અને શ્રેણિક રાજાની જાતે જ બેડી છેદું. એમ કહી હાથમાં કુહાડો લઈ કેદખાનામાં જવા નીકળ્યો. ત્યારે તે શ્રેણિક રાજાએ કોણિકને હાથમાં પરસુ લઈને આવતો જોયો. જોઈને કહ્યું – આ કોણિકકુમાર અપ્રાર્થિત પ્રાર્થિત યાવત્‌ શ્રી – હ્રી પરિવર્જિત છે, હાથમાં પરસુ લઈ જલદી આવે છે. જાણતો નથી કે તે મને કયા કુમાર વડે મારશે, એમ કહી ડરી યાવત્‌ સંજાત ભયથી તાલપુટ વિષ મુખમાં નાંખે છે. ત્યારે મુહૂર્ત્તાન્તરમાં વિષ પરિણામ પામતા શ્રેણિક રાજા નિષ્પ્રાણ, નિશ્ચેષ્ટ, જીવરહિત થઈ પૃથ્વી ઉપર પડી ગયા. ત્યારે કોણિક કુમારે કેદખાનામાં જઈને શ્રેણિક રાજાને યાવત્‌ જીવરહિત જોયા. જોઈને પિતાસંબંધી શોકથી વ્યાપ્ત થયો. કુહાડાથી કાપેલ ચંપકવૃક્ષવત્‌ પૃથ્વીતલે સર્વાંગથી ધસી પડ્યો. પછી કોણિક મુહૂર્ત્તાંતર બાદ સાવધાન થઈ રોતો – આક્રંદ કરતો – શોક કરતો – વિલાપ કરતો બોલ્યો – અહો – મેં અધન્ય, અપુન્ય, અકૃતપુન્યે દુષ્ટ કર્યું કે મારા પિતા યાવત્‌ સ્નેહાનુરાગ રક્તને બેડીનું બંધન કર્યું, મારા નિમિત્તે જ શ્રેણિક રાજા મૃત્યુ પામ્યા. એમ કહી ઇશ્વર, તલવર યાવત્‌ સંધિપાલ સાથે પરીવરી રુદન આદિ કરતા મહાન ઋદ્ધિ અને સત્કાર સમુદય વડે શ્રેણિક રાજાનું નીહરણ કર્યું તથા લૌકીક મૃત કાર્ય કર્યા. ત્યારપછી કોણિક આ મહા મનોમાનસિક દુઃખથી અભિભૂત થઈ, અન્ય કોઈ દિવસે અંતઃપુર પરિવાર સહિત, ભાંડોપગરણ લઈ રાજગૃહીથી નીકળી, ચંપાનગરી આવ્યો. ત્યાં પણ વિપુલ ભોગ સમૂહને પામ્યો અને કેટલાક કાળે શોક રહિત થયો.
Mool Sutra Transliteration : [sutra] tae nam se kunie raya chellanam devim ohayamanasamkappam java jhiyayamanim pasai, pasitta chellanae devie payaggahanam karei, karetta chellanam devim evam vayasi– Kim nam ammo! Tumham na tutthi va na usae va na harise va na anamde va, jam nam aham sayameva rajjasirim karemane palemane viharami? Tae nam sa chellana devi kuniyam rayam evam vayasi–kaham nam putta! Mamam tutthi va usae va harise va anamde va bhavissai? Jam nam tumam seniyam rayam piyam devayam gurujanam achchamtanehanuragarattam niyalabamdhanam karetta appanam mahaya-mahaya rayabhisenam abhisimchavesi? Tae nam se kunie raya chellanam devim evam vayasi–ghaeukame nam ammo! Mamam senie raya, mareukame nam ammo! Mamam senie raya, bamdheukame nam ammo! Mamam senie raya, nichchhubhiukame nam ammo! Mamam senie raya, tam kaham nam ammo! Mamam senie raya achchamtanehanuragaratte? Tae nam sa chellana devi kuniyam rayam evam vayasi–evam khalu putta! Tumamsi mamam gabbhe abhue samane tinham masanam bahupadipunnanam mamam ayameyaruve dohale paubbhue–dhannao nam tao ammayao java jao nam seniyassa ranno uyaravalimamsehim sollehi ya taliehi ya bhajjiehi ya suram cha mahum cha meragam cha jaim cha sidhum cha pasannam cha asaemanio visaemanio paribhaemanio paribhumjemanio dohalam vinemti java aham seniyassa ranno tehim uyaravalimamsehim sollehi ya taliehi ya bhajjihi ya suram cha mahum cha meragam cha jaim cha sidhum cha pasannam cha asaemani visaemani paribhaemani paribhumjemani dohalam vinemi. Tae nam aham sampunnadohala sammaniyadohala vochchhinnadohala tam gabbham suhamsuhenam parivahami. Tae nam mamam annaya kayai puvvarattavarattakalasamayamsi ayameyaruve ajjhatthie chimtie patthie manogae samkappe samuppajjittha– jai tava imenam daraenam gabbhagaenam cheva piuno uyaravalimamsaim khaiyaim, tam seyam khalu me eyam gabbham sadittae va padittae va galittae va viddhamsittae va–evam sampehemi, sampehetta tam gabbham bahuhim gabbhasadanehi ya gabbhapadanehi ya gabbhagalanehi ya gabbhaviddhamsanehi ya ichchhami tam gabbham sadittae va padittae va galittae va viddhamsittae va, no cheva nam se gabbhe sadai va padai va galai va viddhamsai va. Tae nam aham tam gabbham jahe no samchaemi bahuhim gabbhasadanehi ya java gabbhaviddhamsanehi ya sadittae va java viddhamsittae va tahe samta tamta paritamta nivvinna samani akamiya avasavasa attaduhattavasatta tam gabbham parivahami. Tae nam aham navanham masanam bahupadipunnanam addhatthamana raimdiyanam viikkamtanam sumalam suruvam daragam payami. Tae nam mamam ime eyaruve ajjhatthie chimtie patthie manogae samkappe samuppajjittha– jai tava imenam daraenam gabbhagaenam cheva piuno uyaravalimamsaim khaiyaim, tam na najjai nam esa darae samvaddhamane amham kulassa amtakare bhavissai, tam seyam khalu amham eyam daragam egamte ukkurudiyae ujjhavittae– evam sampehemi, sampehetta dasachedim saddavemi, saddavetta evam vayami–gachchha nam tumam devanuppie! Eyam daragam egamte ukkurudiyae ujjhahi. Tae nam sa dasachedi mamam evam vutta samani karayalapariggahiyam dasanaham sirasavattam matthae amjalim kattu mamam eyamattham vinaenam padisunei, padisunetta tumam karayalapudenam ginhai, ginhitta jeneva asogavaniya teneva uvagachchhai, uvagachchhitta tumam egamte ukkurudiyae ujjhai. Tae nam tume egamte ukkurudiyae ujjhitenam samanenam sa asogavaniya ujjoviya yavi hottha. Tae nam se senie raya imise kahae laddhatthe samane jeneva asogavaniya teneva uvagachchhai, uvagachchhitta tumam egamte ukkurudiyae ujjhiyam pasei, pasetta asurutte java misimisemane tumam karayalapudenam ginhai, ginhitta jeneva aham teneva uvagachchhai, uvagachchhitta mamam uchchavayahim aosanahim aosai, uchchavayahim nibbhamchhanahim nibbhamchhei, uchchavayahim uddhamsanahim uddhamsei, uddhamsetta evam vayasi– kisa nam tumam mamam puttam egamte ukkurudiyae ujjhavesi? Tti kattu mamam uchchavayasavahasavitam karei, karetta evam vayasi– tumam nam devanuppie! Eyam daragam anupuvvenam sarakkhamani samgovemani samvaddhehi. Tae nam aham senienam ranna evam vutta samani lajjiya viliya vidda karayalapariggahiyam dasanaham sirasavattam matthae amjalim kattu seniyassa ranno eyamattham vinaenam padisunemi, padisunetta tumam anupuvvenam sarakkhamani samgovemani samvaddhemi. Tae nam tumham egamte ukkurudiyae ujjhijjamanassa aggamguliya kukkudipichchhaenam dumiya vi hottha, abhikkhanam-abhikkhanam puyam cha soniyam cha abhinissavei. Tae nam tumam veyanabhibhue samane mahaya-mahaya saddenam arasasi. Tae nam senie raya tumham arasiyasaddam sochcha nisamma jeneva tumam teneva uvagachchhai, uvagachchhitta tumam karayalapudenam ginhai, ginhitta tam aggamguliyam asayamsi pakkhivai, pakkhivitta puyam cha soniyam cha asaenam amusai. Tae nam tumam nivvue nivveyane tusinie samchitthasi. Jahe vi ya nam tumam veyanae abhibhue samane mahaya-mahaya saddenam arasasi, tahe vi ya nam senie raya jeneva tumam teneva uvagachchhai, uvagachchhitta tumam karayalapudenam ginhai, ginhitta tam aggamguliyam asayamsi pakkhivai, pakkhivitta puyam cha soniyam cha asaenam amusai. Tae nam tumam nivvue nivveyane tusinie samchitthasi–evam khalu tava putta! Senie raya achchamtanehanuragaratte. Tae nam se kunie raya chellanae devie amtie eyamattham sochcha nisamma chellanam devim evam vayasi–dutthu nam ammo! Mae kayam seniyam rayam piyam devayam gurujanagam achchamtanehanuragarattam niyalabamdhanam karamtenam, tam gachchhami nam seniyassa ranno sayameva niya-lani chhimdami ttikattu parasuhatthagae jeneva charagasala teneva paharettha gamanae. Tae nam senie raya kuniyam rayam parasuhatthagayam ejjamanam pasai, pasitta evam vayasi– esa nam kunie raya apatthiyapatthae duramta-pamta-lakkhane hinapunnachauddasie siri-hiri-dhii-kitti-parivajjie parasuhatthagae iha havvamagachchhai, tam na najjai nam mamam kenai kumarenam marissai ttikattu bhie tatthe tasie uvvigge samjayabhae talapudagam visam asagamsi pakkhivai. Tae nam se senie raya talapudagavisamsi asagamsi pakkhitte samane muhuttamtarenam parinamamanamsi nippane nichchitthe jivavippajadhe oinne. Tae nam se kunie raya jeneva charagasala teneva uvagachchhai, uvagachchhitta seniyam rayam nippanam nichchittham jivavippajadham oinnam pasai, pasitta mahaya piisoenam apphunne samane parasuniyatte viva champagavarapayave dhasatti dharaniyalamsi savvamgehim samnivadie. Tae nam se kunie raya muhuttamtarena asatthe samane royamane kamdamane soyamane vilavamane evam vayasi– aho nam mae adhannenam apunnenam akayapunnenam dutthu kayam seniyam rayam piyam devayam gurujanagam achchamtanehanuragattam niyalabamdhanam karamtenam, mama mulagam cheva nam senie raya kalagaettikattu isara-talavara-madambiya-kodumbiya-ibbha-setthi-senavai-satthavaha-duya-samdhivalasaddhim samparivude roya-mane kamdamane soyamane vilavamane mahaya iddhisakkarasamudaenam seniyassa ranno niharanam karei, bahuim loiyaim mayakichchaim karei. Tae nam se kunie raya eenam mahaya manomanasienam dukkhenam abhibhue samane annaya kayai amteurapariyala-samparivude sabhamdamattovagaranamayae rayagihao padinikkhamai, padinikkhamitta jeneva champa nayari teneva uvagachchhai, tattha vi ya nam viulabhogasamiisamannagae kalenam appasoe jae yavi hottha.
Sutra Meaning Transliteration : Tyare konika rajae chellana devine apahata manavala yavat chimtamagna jue chhe, joine tenina page padyo ane kahyum – kema mata ! Tamane tushti, utsava, harsha ke anamda nathi\? Ke jethi hum pote ja rajyalakshmine bhogavato yavat vicharum chhum. Tyare chellana devie konika rajane kahyum – he putra ! Mane kyamthi tushti adi thaya\? Je te tara pita, deva samana, gurujana samana, tara para ati snehanuraga vade rakta eva shrenika rajane bedimam bamdhi potano rajyabhisheka karavela chhe\? Tyare konika rajae chellana devine ama kahyum – shrenika raja maro ghata karava ichchhata hata. Mane marava – bamdhava – nichhubhana karava ichchhata hata. To temane mara upara ati snehanuraga kema hoya\? Tyare chellanadevie konikane kahyum – putra ! Tum mara garbhamam avyo, trana masa pura thata dohada utpanna thayo ityadi purvavat janavum. He putra ! Tara upara avo snehanuraga hato. Tyare konika raja, chellana devi pase a arthane sambhali, samajine chellanadevine kahyum – mem khotum karyum, pita – deva – gurujana sama, ati snehanuraga rakta shrenika rajane bedimam namkhya. To hum jaum ane shrenika rajani jate ja bedi chhedum. Ema kahi hathamam kuhado lai kedakhanamam java nikalyo. Tyare te shrenika rajae konikane hathamam parasu laine avato joyo. Joine kahyum – a konikakumara aprarthita prarthita yavat shri – hri parivarjita chhe, hathamam parasu lai jaladi ave chhe. Janato nathi ke te mane kaya kumara vade marashe, ema kahi dari yavat samjata bhayathi talaputa visha mukhamam namkhe chhe. Tyare muhurttantaramam visha parinama pamata shrenika raja nishprana, nishcheshta, jivarahita thai prithvi upara padi gaya. Tyare konika kumare kedakhanamam jaine shrenika rajane yavat jivarahita joya. Joine pitasambamdhi shokathi vyapta thayo. Kuhadathi kapela champakavrikshavat prithvitale sarvamgathi dhasi padyo. Pachhi konika muhurttamtara bada savadhana thai roto – akramda karato – shoka karato – vilapa karato bolyo – aho – mem adhanya, apunya, akritapunye dushta karyum ke mara pita yavat snehanuraga raktane bedinum bamdhana karyum, mara nimitte ja shrenika raja mrityu pamya. Ema kahi ishvara, talavara yavat samdhipala sathe parivari rudana adi karata mahana riddhi ane satkara samudaya vade shrenika rajanum niharana karyum tatha laukika mrita karya karya. Tyarapachhi konika a maha manomanasika duhkhathi abhibhuta thai, anya koi divase amtahpura parivara sahita, bhamdopagarana lai rajagrihithi nikali, champanagari avyo. Tyam pana vipula bhoga samuhane pamyo ane ketalaka kale shoka rahita thayo.