Sutra Navigation: Sutrakrutang ( સૂત્રકૃતાંગ સૂત્ર )

Search Details

Mool File Details

Anuvad File Details

Sr No : 1101664
Scripture Name( English ): Sutrakrutang Translated Scripture Name : સૂત્રકૃતાંગ સૂત્ર
Mool Language : Ardha-Magadhi Translated Language : Gujarati
Chapter :

श्रुतस्कंध-२

अध्ययन-२ क्रियास्थान

 Translated Chapter :

શ્રુતસ્કંધ-૨

અધ્યયન-૨ ક્રિયાસ્થાન
Section : Translated Section :
Sutra Number : 664 Category : Ang-02
Gatha or Sutra : Sutra Sutra Anuyog :
Author : Deepratnasagar Original Author : Gandhar
 
Century : Sect : Svetambara1
Source :
 
Mool Sutra : [सूत्र] से एगइओ परिसामज्झाओ उट्ठेत्ता अहमेयं हणामि त्ति कट्टु तित्तिरं वा वट्टगं वा [चडगं वा?] लावगं वा कवोयगं वा [कविं वा?] कविंजलं वा अन्नयरं वा तसं पाणं हंता छेत्ता भेत्ता लुंपइत्ता विलुंपइत्ता उद्दवइत्ता आहारं आहारेइ–इति से महया पावेहिं कम्मेहिं अत्ताणं उवक्खाइत्ता भवति। से एगइओ केणइ आदाणेणं विरुद्धे समाणे, अदुवा खलदाणेणं, अदुवा सुराथालएणं गाहावईण वा गाहावइपुत्तान वा सयमेव अगनिकाएणं सस्साइं ज्झामेइ, अन्नेन वि अगनिकाएणं सस्साइं ज्झामावेइ, अगनिकाएणं सस्साइं ज्झामेंतं पि अन्नं समणुजाणइ–इति से महया पावकम्मेहिं अत्ताणं उवक्खाइत्ता भवति। से एगइओ केणइ आदाणेणं विरुद्धे समाणे, अदुवा खलदाणेणं, अदुवा सुराथालएणं गाहावईन वा गाहावइपुत्तान वा उट्टान वा गोणान वा घोडगान वा गद्दभान वा सयमेव घूराओ कप्पेइ, अन्नेन वि कप्पावेइ, कप्पंतं वि अन्नं समणुजाणइ–इति से महया पावकम्मेहिं अत्ताणं उवक्खाइत्ता भवति। से एगइओ केणइ आदाणेणं विरुद्धे समाणे, अदुवा खलदाणेणं, अदुवा सुराथालएणं गाहावईन वा गाहावइपुत्तान वा उट्टसालाओ वा गोणसालाओ वा घोडगसालाओ वा गद्दभसालाओ वा कंटकबोंदियाए पडिपेहित्ता सयमेव अगनिकाएणं ज्झा-मेइ, अन्नेन वि ज्झामावेइ, ज्झामंतं पि अन्नं समणुजाणइ–इति से महया पावकम्मेहिं अत्ताणं उवक्खाइत्ता भवति। से एगइओ केणइ आदाणेणं विरुद्धे समाणे, अदुवा खलदाणेणं, अदुवा सुराथालएणं गाहावईन वा गाहावइपुत्तान वा कुंडलं वा मणिं वा मोत्तियं वा सयमेव अवहरइ, अन्नेन वि अवहरावेइ, अवहरंतं पि अन्नं समणुजाणइ–इति से महया पाव-कम्मेहिं अत्ताणं उवक्खाइत्ता भवति। से एगइओ केणइ वि आदाणेणं विरुद्धे समाणे, समणाणं वा माहनाणं वा ‘दंडगं वा छत्तगं वा’ भंडगं वा मत्तगं वा लट्ठिगं वा भिसिगं वा चेलगं वा चिलिमिलिगं वा ‘चम्मगं वा चम्मछेयणगं’ वा चम्मकोसियं वा सयमेव अवहरइ, अन्नेन वि अवहरावेइ, अवहरंतं पि अन्नं समणुजाणइ–इति से महया पावकम्मेहिं अत्ताणं उवक्खाइत्ता भवति। से एगइओ नो वितिगिंछइ–गाहावईन वा गाहावइपुत्तान वा सयमेव अगनिकाएणं ओसहीओ ज्झामेइ, अन्नेन वि अगनिकाएणं ओसहीओ ज्झामावेइ, अगनिकाएणं ओसहीओ ज्झामेंतं पि अन्नं समणुजाणइ–इति से महया पावकम्मेहिं अत्ताणं उवक्खाइत्ता भवति। से एगइओ नो वितिगिंछइ–गाहावईन वा गाहावइपुत्तान वा उट्टान वा गोणान वा घोडगान वा गद्दभान वा सयमेव घूराओ कप्पेइ, अन्नेन वि कप्पावेइ, अन्नं पि कप्पंतं समणुजाणइ–इति से महया पावकम्मेहिं अत्ताणं उवक्खाइत्ता भवति। से एगइओ नो वितिगिंछइ–गाहावईन वा गाहावइपुत्तान वा उट्टसालाओ वा गोणसालाओ वा घोडगसालाओ वा गद्दभसालाओ वा कंटकबोंदियाए पडिपेहित्ता सयमेव अगनिकाएणं ज्झामेइ, अन्नेन वि ज्झामावेइ, ज्झामंतं पि अन्नं समणुजाणइ। से एगइओ नो वितिगिंछइ–गाहावईन वा गाहावइपुत्तान वा कुंडलं वा मणिं वा मोत्तियं वा सयमेव अवहरइ, अन्नेन वि अवहरावेइ, अवहरंतं पि अन्नं समणुजाणइ। से एगइओ नो वितिगिंछइ–समणाण वा माहणाण वा दंडगं वा छत्तगं वा भंडगं वा मत्तगं वा लट्ठिगं वा भिसिगं वा चेलगं वा चिलिमिलिगं वा चम्मगं वा चम्मछेयणगं वा सयमेव अवहरइ, अन्नेन वि अवहरावेइ, अवहरंतं पि अन्नं समणुजाणइ–इति से महया पावकम्मेहिं अत्ताणं उवक्खाइत्ता भवति। से एगइओ समणं वा माहणं वा दिस्सा नानाविहेहिं ‘पावेहिं कम्मेहिं’ अत्ताणं उवक्खाइत्ता भवइ, अदुवा णं अच्छराए आफालित्ता भवइ, अदुवा णं फरुसं वदित्ता भवइ, कालेन वि से अणुपविट्ठस्स ‘असणं वा पाणं वा खाइमं वा साइमं वा’ नो दवावेत्ता भवति, ‘जे इमे भवंति–वोण्णमंता भारक्कंता अलसगा वसलगा ‘किवणगा समणगा’, ते इणमेव जीवितं धिज्जी-वियं संपडिबूहेंति। नाइ ते ‘पारलोइयस्स अट्ठस्स’ किंचि वि सिलिस्संति, ते दुक्खंति ते सोयंति ते जूरंति ते तिप्पंति ते पिट्टंति ते परितप्पंति ते दुक्खण-जूरण-सोयण-तिप्पण-पिट्टण-परितप्पण-वह-बंध-परिकिलेसाओ अपडि-विरता भवंति। ते महता आरंभेन ते महता समारंभेन ते महता आरंभसमारंभेन विरूवरूवेहिं पावकम्मकिच्चेहिं उरालाइं माणुस्सगाइं भोगभोगाइं भुंजित्तारो भवंति, तं जहा–अन्नं अन्नकाले पाणं पाणकाले वत्थं वत्थकाले लेणं लेणकाले सयणं सयणकाले। सपुव्वापरं च णं ण्हाए कयबलिकम्मे कय-कोउय-मंगल- ‘पायच्छित्ते सिरसा ण्हाए कंठेमालकडे आविद्धमणिसुवण्णे कप्पियमालामउली पडिबद्धसरीरे वग्घारिय-सोणिसुत्तग-मल्ल-दामकलावे अहयवत्थपरिहिए चंदणोक्खित्तगायसरीरे महइमहालियाए कूडा-गारसालाए महइमहालयंसि सीहा-सणंसि इत्थीगुम्मसंपरिवुडे ‘सव्वराइएणं जोइणा ज्झियायमाणेणं’ महयाहय-णट्ट-गीय-वाइय-तंती -तल-ताल-तुडिय-घण-मुइंग-पडुप्पवाइय-रवेणं उरालाइं माणुस्सगाइं भोगभोगाइं भुंजमाणे विहरइ। तस्स णं एगमवि आणवेमाणस्स जाव चत्तारि पंच जणा अवुत्ता चेव अब्भुट्ठेंति–भो देवाणुप्पिया! किं करेमो? किं आहरेमो? किं उवणेमो? किं उवट्ठावेमो? किं भे हियइच्छियं? किं भे आसगस्स सयइ? तमेव पासित्ता अनारिया एवं वयंति–देवे खलु अयं पुरिसे! देवसिणाए खलु अयं पुरिसे! ‘देवजीवणिज्जे खलु अयं पुरिसे’! अन्ने वि य णं उवजीवंति। तमेव पासित्ता आरिया वयंति–अभिक्कंतकूरकम्मे खलु अयं पुरिसे, अइधूए, अइआयरक्खे दाहिण-गामिए णेरइए कण्हपक्खिए आगमिस्साणं दुल्लहबोहिए यावि भविस्सइ। इच्चेतस्स ठाणस्स उट्ठित्ता वेगे अभिगिज्झंति, अणुट्ठित्ता वेगे अभिगिज्झंति, अभिज्झंज्झाउरा अभिगिज्झंति। एस ठाणे अणारिए अकेवले अप्पडिपुण्णे ‘अनेयाउए असंसुद्धे’ असल्लगत्तणे असिद्धिमग्गे अमुत्तिमग्गे अनिव्वाणमग्गे अणिज्जाणमग्गे असव्वदुक्खपहीणमग्गे एगंतमिच्छे असाहू। एस खलु पढमस्स ठाणस्स अधम्मपक्खस्स विभंगे एवमाहिए।
Sutra Meaning : ૧ – કોઈ પર્ષદામાં ઊભો થઈ પ્રતિજ્ઞા કરે, ‘‘હું આ પ્રાણીને મારીશ.’’ પછી તે તીતર, બતક, લાવક, કબૂતર, કપિંજલ કે અન્ય કોઈ ત્રસ જીવને હણીને યાવત્‌ મહાપાપી રૂપે પ્રસિદ્ધ થાય છે. ૨ – કોઈ પુરુષ સડેલું અન્ન મળવાથી કે બીજી કોઈ અભિષ્ટ અર્થની સિદ્ધિ ન થવાથી વિરુદ્ધ થઈને તે ગૃહપતિના કે તેના પુત્રોના ખળામાં રહેલ ધાન્યાદિને, પોતે આગ લગાવી બાળી નાંખે, બીજા પાસે બળાવી નાંખે, તે બાળનારની અનુમોદના કરે. આવા મહાપાપ કર્મોથી પોતાને ઓળખાવે છે. ૩ – કોઈ પુરુષ અપમાનાદિ પ્રતિકૂળ શબ્દાદિ કારણથી, સડેલ અન્નાદિ મળતા કે ઇષ્ટ લાભ ન થતા ગૃહપતિ કે તેના પુત્રોના ઊંટો, ગાય, ઘોડા કે ગધેડાના અંગોને જાતે કાપે, બીજા પાસે કપાવે, તે કાપનારને અનુમોદે, એ રીતે યાવત્‌ મહાપાપી થાય. ૪ – કોઈ પુરુષ કોઈ અપમાનાદિ શબ્દોના કારણે અથવા સડેલા અન્નાદિ મળતા કે ઇષ્ટાદિ લાભ ન મળતા ગૃહપતિ કે તેના પુત્રોની ઊંટશાળા, ગોશાળા, અશ્વશાળા કે ગર્દભશાળાને કાંટાથી ઢાંકીને સ્વયં અગ્નિ વડે બાળી દે છે, બીજા પાસે બળાવે છે, બાળનારની અનુમોદના કરે છે, યાવત્‌ પ્રખ્યાત થાય છે. ૫ – કોઈ પુરુષ પ્રતિકૂળ શબ્દાદિ આદિ ઉક્ત કારણોથી ક્રુદ્ધ થઈ ગાથાપતિ કે તેના પુત્રોને કુંડલ, મણિ કે મોતી સ્વયં હરી લે, બીજા પાસે હરણ કરાવે કે હરણ કરનારને અનુમોદે તેથી તે મહાપાપી રૂપે પ્રખ્યાત થાય છે. ૬ – કોઈ પુરુષ – શ્રમણ કે માહણના ભક્ત પાસેથી સડેલ આદિ અન્ન મળે ઇત્યાદિ ઉક્ત કારણે તે શ્રમણ કે માહન ઉપર ક્રુદ્ધ થઈને તેના છત્ર, દંડ, ઉપકરણ, માત્રક, લાઠી, આસન, વસ્ત્ર, ચિલિમિલિ, ચર્મછેદનક કે ચર્મકોશનું સ્વયં હરણ કરે, કરાવે કે અનુમોદે, તે મહાપાપી રૂપે પ્રખ્યાત થાય છે. ૭ – કોઈ – કોઈ એવું વિચારતા નથી કે તે ગાથાપતિ કે ગાથાપતિ પુત્રોના અન્ન આદિને અકારણ જ સ્વયં આગ લગાડી ભસ્મ કરે છે, કરાવે છે યાવત અનુમોદે છે. એ રીતે તે મહાપાપી રૂપે જગતમાં વિખ્યાત થાય છે. ૮ – કોઈ – કોઈ એવું વિચારતા નથી કે તે અકારણ જ ગાથાપતિ કે તેના પુત્રોના ઊંટ, બળદ, ઘોડા કે ગધેડાના અંગોને સ્વયં કાપે છે, કપાવે છે, અનુમોદે છે તે યાવત્‌ મહાપાપી રૂપે પ્રખ્યાત થાય છે. ૯ – કોઈ – કોઈ એવું વિચારતા નથી કે તે અકારણ જ ગાથાપતિ કે તેના પુત્રોની ઊંટશાળા યાવત્‌ ગર્દભશાળા યાવત્‌ સળગાવે છે, શેષ પૂર્વવત્‌. ૧૦ – કોઈ – કોઈ એવું વિચારતા નથી કે તે અકારણ જ ગાથાપતિ કે તેના પુત્રોના કુંડલ, મણિ, મોતી ચોરે છે, ચોરાવે છે કે ચોરનારને અનુમોદે છે. ૧૧ – કોઈ – કોઈ વિચાર્યા વિના જ શ્રમણ કે માહણના છત્ર, દંડ યાવત્‌ ચર્મછેદનક હરે છે, હરાવે છે, અનુમોદે છે યાવત્‌ મહાપાપી રૂપે ઓળખાય છે. કોઈ પુરુષ શ્રમણ કે માહણને જોઈને તેમની સાથે વિવિધરૂપે પાપકર્મ કરીને પોતાને પ્રખ્યાત કરે છે અથવા ચપટી વગાડે છે. કઠોર વચનો કહે છે. ભિક્ષાકાળે સાધુ ગૌચરી માટે આવે તો પણ અશન – પાન યાવત્‌ આપતા નથી અને કહે છે કે, આ સાધુઓ તો ભારવહન કરતા નીચ છે, આળસુ છે, શુદ્ર છે, દરિદ્ર છે માટે દીક્ષા લે છે તેવા સાધુ દ્રોહીનું જીવન ધિક્કારને પાત્ર છે છતાં તે પોતાના જીવનને ઉત્તમ માને છે. પણ પરલોક વિશે વિચારતા નથી. આવા પુરુષો – દુઃખ, શોક, નિંદા, તાપ, પીડા અને પરિતાપ પામે છે. તેઓ આ દુઃખ, શોક આદિથી વધ, બંધન, ક્લેશાદિ ક્યારેય નિવૃત્ત થતા નથી. તે મહા – આરંભ, સમારંભ, આરંભ – સમારંભથી વિવિધ પાપકર્મો કરતા ઉદાર એવા મનુષ્યસંબંધી ભોગોપભોગને ભોગવતા રહે છે. તે આ પ્રમાણે – આહારકાળે આહાર, પાનકાળે પાન, વસ્ત્રકાળે વસ્ત્ર, આવાસકાળે આવાસ, શયનકાળે શયનને ભોગવે છે. તેઓ નાહીને, બલિકર્મ કરીને, કૌતુક – મંગલ – પ્રાયશ્ચિત્ત કરીને, મસ્તકસહિત સ્નાન કરી, કંઠમાં માળા પહેરે છે, મણિ – સુવર્ણ પહેરી, માળાયુક્ત મુગટ પહેરે છે. પ્રતિબદ્ધ શરીરી હોય છે. કમરે કંદોરો અને છાતીએ ફૂલમાળા પહેરે છે. નવા વસ્ત્રો પહેરી, ચંદનનો લેપ કરીને, સુસજ્જિત વિશાળ પ્રાસાદમાં ભવ્ય સિંહાસને બેસી સ્ત્રીઓ વડે પરિવૃત્ત થઈ, આખી રાત્રિ જ્યોતિના ઝગમગાટમાં ભવ્ય નાચ – ગાન – વાજિંત્ર – તંત્રી – તાલ – તલ – ત્રુટિત – મૃદંગના ધ્વનિ સહિત ઉદાર માનુષી ભોગોપભોગ ને ભોગવતા વિચરે છે. તે એક નોકરને બોલાવે ત્યાં ચાર – પાંચ જણા હાજર થાય છે. હે દેવાનુપ્રિય ! અમે શું કરીએ ? શું લાવીએ ? શું ભેટ કરીએ ? આપને શું હિતકર છે ? તેમ પૂછે છે. તેને આવા સુખમાં મગ્ન જોઈને અનાર્યો એમ કહે છે – આ પુરુષ તો દેવ છે, દેવોથી પણ શ્રેષ્ઠ છે, દેવો જેવું જીવે છે, તેમના આશ્રયે બીજા પણ જીવે છે. પણ તેને જોઈને આર્ય પુરુષ કહે છે – આ પુરુષ અતિ ક્રૂરકર્મી, અતિ ધૂર્ત, શરીરનો રક્ષક, દક્ષિણગામી નૈરયિક, કૃષ્ણપાક્ષિક અને ભાવિમાં દુર્લભ બોધિ થશે. કોઈ મૂઢ જીવ મોક્ષને માટે ઉદ્યત થઈ પણ આવા સ્થાનને ઇચ્છે છે, કે જે સ્થાન ગૃહસ્થો ઇચ્છે છે. આ સ્થાન અનાર્ય, જ્ઞાનરહિત, અપૂર્ણ, અન્યાયિક, અસંશુદ્ધ, અશલ્યકર્તક, અસિદ્ધિમાર્ગ, અમુક્તિમાર્ગ, અનિર્વાણ – માર્ગ, અનિર્યાણ માર્ગ, અસર્વદુઃખ પ્રક્ષીણમાર્ગ, એકાંત મિથ્યા, અસાધુ છે. આ પ્રથમ અધર્મપક્ષ સ્થાનનું કથન કર્યું.
Mool Sutra Transliteration : [sutra] se egaio parisamajjhao utthetta ahameyam hanami tti kattu tittiram va vattagam va [chadagam va?] lavagam va kavoyagam va [kavim va?] kavimjalam va annayaram va tasam panam hamta chhetta bhetta lumpaitta vilumpaitta uddavaitta aharam aharei–iti se mahaya pavehim kammehim attanam uvakkhaitta bhavati. Se egaio kenai adanenam viruddhe samane, aduva khaladanenam, aduva surathalaenam gahavaina va gahavaiputtana va sayameva aganikaenam sassaim jjhamei, annena vi aganikaenam sassaim jjhamavei, aganikaenam sassaim jjhamemtam pi annam samanujanai–iti se mahaya pavakammehim attanam uvakkhaitta bhavati. Se egaio kenai adanenam viruddhe samane, aduva khaladanenam, aduva surathalaenam gahavaina va gahavaiputtana va uttana va gonana va ghodagana va gaddabhana va sayameva ghurao kappei, annena vi kappavei, kappamtam vi annam samanujanai–iti se mahaya pavakammehim attanam uvakkhaitta bhavati. Se egaio kenai adanenam viruddhe samane, aduva khaladanenam, aduva surathalaenam gahavaina va gahavaiputtana va uttasalao va gonasalao va ghodagasalao va gaddabhasalao va kamtakabomdiyae padipehitta sayameva aganikaenam jjha-mei, annena vi jjhamavei, jjhamamtam pi annam samanujanai–iti se mahaya pavakammehim attanam uvakkhaitta bhavati. Se egaio kenai adanenam viruddhe samane, aduva khaladanenam, aduva surathalaenam gahavaina va gahavaiputtana va kumdalam va manim va mottiyam va sayameva avaharai, annena vi avaharavei, avaharamtam pi annam samanujanai–iti se mahaya pava-kammehim attanam uvakkhaitta bhavati. Se egaio kenai vi adanenam viruddhe samane, samananam va mahananam va ‘damdagam va chhattagam va’ bhamdagam va mattagam va latthigam va bhisigam va chelagam va chilimiligam va ‘chammagam va chammachheyanagam’ va chammakosiyam va sayameva avaharai, annena vi avaharavei, avaharamtam pi annam samanujanai–iti se mahaya pavakammehim attanam uvakkhaitta bhavati. Se egaio no vitigimchhai–gahavaina va gahavaiputtana va sayameva aganikaenam osahio jjhamei, annena vi aganikaenam osahio jjhamavei, aganikaenam osahio jjhamemtam pi annam samanujanai–iti se mahaya pavakammehim attanam uvakkhaitta bhavati. Se egaio no vitigimchhai–gahavaina va gahavaiputtana va uttana va gonana va ghodagana va gaddabhana va sayameva ghurao kappei, annena vi kappavei, annam pi kappamtam samanujanai–iti se mahaya pavakammehim attanam uvakkhaitta bhavati. Se egaio no vitigimchhai–gahavaina va gahavaiputtana va uttasalao va gonasalao va ghodagasalao va gaddabhasalao va kamtakabomdiyae padipehitta sayameva aganikaenam jjhamei, annena vi jjhamavei, jjhamamtam pi annam samanujanai. Se egaio no vitigimchhai–gahavaina va gahavaiputtana va kumdalam va manim va mottiyam va sayameva avaharai, annena vi avaharavei, avaharamtam pi annam samanujanai. Se egaio no vitigimchhai–samanana va mahanana va damdagam va chhattagam va bhamdagam va mattagam va latthigam va bhisigam va chelagam va chilimiligam va chammagam va chammachheyanagam va sayameva avaharai, annena vi avaharavei, avaharamtam pi annam samanujanai–iti se mahaya pavakammehim attanam uvakkhaitta bhavati. Se egaio samanam va mahanam va dissa nanavihehim ‘pavehim kammehim’ attanam uvakkhaitta bhavai, aduva nam achchharae aphalitta bhavai, aduva nam pharusam vaditta bhavai, kalena vi se anupavitthassa ‘asanam va panam va khaimam va saimam va’ no davavetta bhavati, ‘je ime bhavamti–vonnamamta bharakkamta alasaga vasalaga ‘kivanaga samanaga’, te inameva jivitam dhijji-viyam sampadibuhemti. Nai te ‘paraloiyassa atthassa’ kimchi vi silissamti, te dukkhamti te soyamti te juramti te tippamti te pittamti te paritappamti te dukkhana-jurana-soyana-tippana-pittana-paritappana-vaha-bamdha-parikilesao apadi-virata bhavamti. Te mahata arambhena te mahata samarambhena te mahata arambhasamarambhena viruvaruvehim pavakammakichchehim uralaim manussagaim bhogabhogaim bhumjittaro bhavamti, tam jaha–annam annakale panam panakale vattham vatthakale lenam lenakale sayanam sayanakale. Sapuvvaparam cha nam nhae kayabalikamme kaya-kouya-mamgala- ‘payachchhitte sirasa nhae kamthemalakade aviddhamanisuvanne kappiyamalamauli padibaddhasarire vagghariya-sonisuttaga-malla-damakalave ahayavatthaparihie chamdanokkhittagayasarire mahaimahaliyae kuda-garasalae mahaimahalayamsi siha-sanamsi itthigummasamparivude ‘savvaraienam joina jjhiyayamanenam’ mahayahaya-natta-giya-vaiya-tamti -tala-tala-tudiya-ghana-muimga-paduppavaiya-ravenam uralaim manussagaim bhogabhogaim bhumjamane viharai. Tassa nam egamavi anavemanassa java chattari pamcha jana avutta cheva abbhutthemti–bho devanuppiya! Kim karemo? Kim aharemo? Kim uvanemo? Kim uvatthavemo? Kim bhe hiyaichchhiyam? Kim bhe asagassa sayai? Tameva pasitta anariya evam vayamti–deve khalu ayam purise! Devasinae khalu ayam purise! ‘devajivanijje khalu ayam purise’! Anne vi ya nam uvajivamti. Tameva pasitta ariya vayamti–abhikkamtakurakamme khalu ayam purise, aidhue, aiayarakkhe dahina-gamie neraie kanhapakkhie agamissanam dullahabohie yavi bhavissai. Ichchetassa thanassa utthitta vege abhigijjhamti, anutthitta vege abhigijjhamti, abhijjhamjjhaura abhigijjhamti. Esa thane anarie akevale appadipunne ‘aneyaue asamsuddhe’ asallagattane asiddhimagge amuttimagge anivvanamagge anijjanamagge asavvadukkhapahinamagge egamtamichchhe asahu. Esa khalu padhamassa thanassa adhammapakkhassa vibhamge evamahie.
Sutra Meaning Transliteration : 1 – koi parshadamam ubho thai pratijnya kare, ‘‘hum a pranine marisha.’’ pachhi te titara, bataka, lavaka, kabutara, kapimjala ke anya koi trasa jivane hanine yavat mahapapi rupe prasiddha thaya chhe. 2 – koi purusha sadelum anna malavathi ke biji koi abhishta arthani siddhi na thavathi viruddha thaine te grihapatina ke tena putrona khalamam rahela dhanyadine, pote aga lagavi bali namkhe, bija pase balavi namkhe, te balanarani anumodana kare. Ava mahapapa karmothi potane olakhave chhe. 3 – koi purusha apamanadi pratikula shabdadi karanathi, sadela annadi malata ke ishta labha na thata grihapati ke tena putrona umto, gaya, ghoda ke gadhedana amgone jate kape, bija pase kapave, te kapanarane anumode, e rite yavat mahapapi thaya. 4 – koi purusha koi apamanadi shabdona karane athava sadela annadi malata ke ishtadi labha na malata grihapati ke tena putroni umtashala, goshala, ashvashala ke gardabhashalane kamtathi dhamkine svayam agni vade bali de chhe, bija pase balave chhe, balanarani anumodana kare chhe, yavat prakhyata thaya chhe. 5 – koi purusha pratikula shabdadi adi ukta karanothi kruddha thai gathapati ke tena putrone kumdala, mani ke moti svayam hari le, bija pase harana karave ke harana karanarane anumode tethi te mahapapi rupe prakhyata thaya chhe. 6 – koi purusha – shramana ke mahanana bhakta pasethi sadela adi anna male ityadi ukta karane te shramana ke mahana upara kruddha thaine tena chhatra, damda, upakarana, matraka, lathi, asana, vastra, chilimili, charmachhedanaka ke charmakoshanum svayam harana kare, karave ke anumode, te mahapapi rupe prakhyata thaya chhe. 7 – koi – koi evum vicharata nathi ke te gathapati ke gathapati putrona anna adine akarana ja svayam aga lagadi bhasma kare chhe, karave chhe yavata anumode chhe. E rite te mahapapi rupe jagatamam vikhyata thaya chhe. 8 – koi – koi evum vicharata nathi ke te akarana ja gathapati ke tena putrona umta, balada, ghoda ke gadhedana amgone svayam kape chhe, kapave chhe, anumode chhe te yavat mahapapi rupe prakhyata thaya chhe. 9 – koi – koi evum vicharata nathi ke te akarana ja gathapati ke tena putroni umtashala yavat gardabhashala yavat salagave chhe, shesha purvavat. 10 – koi – koi evum vicharata nathi ke te akarana ja gathapati ke tena putrona kumdala, mani, moti chore chhe, chorave chhe ke choranarane anumode chhe. 11 – koi – koi vicharya vina ja shramana ke mahanana chhatra, damda yavat charmachhedanaka hare chhe, harave chhe, anumode chhe yavat mahapapi rupe olakhaya chhe. Koi purusha shramana ke mahanane joine temani sathe vividharupe papakarma karine potane prakhyata kare chhe athava chapati vagade chhe. Kathora vachano kahe chhe. Bhikshakale sadhu gauchari mate ave to pana ashana – pana yavat apata nathi ane kahe chhe ke, a sadhuo to bharavahana karata nicha chhe, alasu chhe, shudra chhe, daridra chhe mate diksha le chhe teva sadhu drohinum jivana dhikkarane patra chhe chhatam te potana jivanane uttama mane chhe. Pana paraloka vishe vicharata nathi. Ava purusho – duhkha, shoka, nimda, tapa, pida ane paritapa pame chhe. Teo a duhkha, shoka adithi vadha, bamdhana, kleshadi kyareya nivritta thata nathi. Te maha – arambha, samarambha, arambha – samarambhathi vividha papakarmo karata udara eva manushyasambamdhi bhogopabhogane bhogavata rahe chhe. Te a pramane – Aharakale ahara, panakale pana, vastrakale vastra, avasakale avasa, shayanakale shayanane bhogave chhe. Teo nahine, balikarma karine, kautuka – mamgala – prayashchitta karine, mastakasahita snana kari, kamthamam mala pahere chhe, mani – suvarna paheri, malayukta mugata pahere chhe. Pratibaddha shariri hoya chhe. Kamare kamdoro ane chhatie phulamala pahere chhe. Nava vastro paheri, chamdanano lepa karine, susajjita vishala prasadamam bhavya simhasane besi strio vade parivritta thai, akhi ratri jyotina jhagamagatamam bhavya nacha – gana – vajimtra – tamtri – tala – tala – trutita – mridamgana dhvani sahita udara manushi bhogopabhoga ne bhogavata vichare chhe. Te eka nokarane bolave tyam chara – pamcha jana hajara thaya chhe. He devanupriya ! Ame shum karie\? Shum lavie\? Shum bheta karie\? Apane shum hitakara chhe\? Tema puchhe chhe. Tene ava sukhamam magna joine anaryo ema kahe chhe – a purusha to deva chhe, devothi pana shreshtha chhe, devo jevum jive chhe, temana ashraye bija pana jive chhe. Pana tene joine arya purusha kahe chhe – a purusha ati krurakarmi, ati dhurta, sharirano rakshaka, dakshinagami nairayika, krishnapakshika ane bhavimam durlabha bodhi thashe. Koi mudha jiva mokshane mate udyata thai pana ava sthanane ichchhe chhe, ke je sthana grihastho ichchhe chhe. A sthana anarya, jnyanarahita, apurna, anyayika, asamshuddha, ashalyakartaka, asiddhimarga, amuktimarga, anirvana – marga, aniryana marga, asarvaduhkha prakshinamarga, ekamta mithya, asadhu chhe. A prathama adharmapaksha sthananum kathana karyum.