Sutra Navigation: Acharang ( આચારાંગ સૂત્ર )

Search Details

Mool File Details

Anuvad File Details

Sr No : 1100480
Scripture Name( English ): Acharang Translated Scripture Name : આચારાંગ સૂત્ર
Mool Language : Ardha-Magadhi Translated Language : Gujarati
Chapter :

श्रुतस्कंध-२

चूलिका-१

अध्ययन-५ वस्त्रैषणा

 Translated Chapter :

શ્રુતસ્કંધ-૨

ચૂલિકા-૧

અધ્યયન-૫ વસ્ત્રૈષણા
Section : उद्देशक-१ वस्त्र ग्रहण विधि Translated Section : ઉદ્દેશક-૧ વસ્ત્ર ગ્રહણ વિધિ
Sutra Number : 480 Category : Ang-01
Gatha or Sutra : Sutra Sutra Anuyog :
Author : Deepratnasagar Original Author : Gandhar
 
Century : Sect : Svetambara1
Source :
 
Mool Sutra : [सूत्र] इच्चेयाइं आयतणाइं उवाइकम्म, अह भिक्खू जाणेज्जा चउहिं पडिमाहिं वत्थं एसित्तए। तत्थ खलु इमा पडिमा–से भिक्खू वा भिक्खुणी वा उद्दिसिय-उद्दिसिय वत्थं जाएज्जा, तं जहा–जंगियं वा, भंगियं वा, साणयं वा, पोत्तयं वा, खोमियं वा, तूलकडं वा–तहप्पगारं वत्थं सयं वा णं जाएज्जा, परो वा से देज्जा–फासुयं एसणिज्जं ति मन्नमाणे लाभे संते पडिगाहेज्जा–पढमा पडिमा। अहावरा दोच्चा पडिमा–से भिक्खू वा भिक्खुणी वा पेहाए वत्थं जाएज्जा, तं जहा–गाहावइं वा, गाहावइ-भारियं वा, गाहावइ-भगिनिं वा, गाहावइ-पुत्तं वा, गाहावइ-धूयं वा, सुण्हं वा, धाइं वा, दासं वा, दासिं वा, कम्मकरं वा, कम्मकरिं वा। से पुव्वामेव आलोएज्जा–आउसो! त्ति वा भगिनि! त्ति वा दाहिसि मे एत्तो अन्नतरं वत्थं? तहप्पगारं वत्थं सयं वा णं जाएज्जा, परो वा से देज्जा–फासुयं एसणिज्जं ति मन्नमाणे लाभे संते पडिगाहेज्जा–दोच्चा पडिमा। अहावरा तच्चा पडिमा–से भिक्खू वा भिक्खुणी वा सेज्जं पुण वत्थं जाणेज्जा, तं जहा–अंतरिज्जगं वा उत्तरिज्जगं वा –तहप्पगारं वत्थं सयं वा णं जाएज्जा परो वा से देज्जा–फासुयं एसणिज्जं ति मन्नमाणे लाभे संते पडिगाहेज्जा–तच्चा पडिमा। अहावरा चउत्था पडिमा–से भिक्खू वा भिक्खुणी वा उज्झिय-धम्मियं वत्थं जाएज्जा, ज चऽण्णे बहवे समण-माहण-अतिहि-किवण-वणीमगा नावकंखंति, तहप्पगारं उज्झिय-धम्मियं वत्थं सयं वा णं जाएज्जा, परो वा से देज्जा–फासुयं एस-णिज्जं ति मन्नमाणे लाभे संते पडिगाहेज्जा–चउत्था पडिमा। इच्चेयाणं चउण्हं पडिमाणं अन्नयरं पडिमं पडिवज्जमाणे नो एवं वएज्जा–मिच्छा पडिवन्ना खलु एते भयंतारो, अहमेगे सम्मं पडिवन्ने। जे एते भयंतारो एयाओ पडिमाओ पडिवज्जित्ताणं विहरंति, जो य अहमंसि एयं पडिमं पडिवज्जित्ताणं विहरामि, सव्वे वे ते उ जिणाणाए उवट्ठिया, अन्नोन्नसमाहीए एवं च णं विहरंति। सिया णं एयाए एसणाए एसमाणं परो वएज्जा–आउसंतो! समणा! एज्जाहि तुमं मासेण वा, दसराएण वा, पंचराएण वा, सुए वा, सुयतरे वा, तो ते वयं आउसो! अन्नयरं वत्थं दाहामो। एयप्पगारं निग्घोसं सोच्चा निसम्म से पुव्वामेव आलोएज्जा–आउसो! त्ति वा भइणि! त्ति वा नो खलु मे कप्पइ एयप्पगारे संगार-वयणे पडिसुणित्तए, अभिकंखसि मे दाउं? इयाणिमेव दलयाहि। से सेवं परो वएज्जा–आउसंतो! समणा! अनुगच्छाहि, तो ते वयं अन्नतरं वत्थं दाहामो। से पुव्वामेव आलोएज्जा–आउसो! त्ति वा भइणि! त्ति वा नो खलु मे कप्पइ एयप्पगारे संगार-वयणे पडिसुनेत्तए, अभिकंखसि मे दाउं? इयाणिमेव दलयाहि। से सेवं परो नेत्ता वदेज्जा–आउसो! त्ति वा भइणि! त्ति वा आहरेयं वत्थं समणस्स दाहामो। अवियाइं वयं पच्छावि अप्पनो सयट्ठाए पाणाइं भूयाइं जीवाइं सत्ताइं समारब्भ समुद्दिस्स वत्थं चेइस्सामो। एयप्पगारं निग्घोसं सोच्चा निसम्म तहप्पगारं वत्थं–अफासुयं अनेसणिज्जं ति मन्नमाणे लाभे संते नो पडिगाहेज्जा। सिया णं परो नेत्ता वएज्जा– ‘आउसो! त्ति वा भइणि! त्ति वा आहरेयं वत्थं–सिनाणेण वा, कक्केण वा, लोद्धेण वा, वण्णेण वा, चुण्णेण वा, पउमेण वा आघंसित्ता वा, पघंसित्ता वा समणस्स णं दासामो।’ एयप्पगारं निग्घोसं सोच्चा निसम्म से पुव्वामेव आलोएज्जा– ‘आउसो! त्ति वा भइणि! त्ति वा मा एयं तुमं वत्थं सिनाणेण वा जाव आघंसाहि वा पघंसाहि वा, अभिकंखसि मे दाउं? एमेव दलयाहि।’ से सेवं वयंतस्स परो सिनाणेण वा जाव आघंसित्ता वा पघंसित्ता वा दलएज्जा, तहप्पगारं वत्थं–अफासुयं अनेसणिज्जं ति मन्नमाणे लाभे संते नो पडिगाहेज्जा। से णं परो नेत्ता वएज्जा– ‘आउसो! त्ति वा भइणि! त्ति वा आहरेयं वत्थं–सीओदग-वियडेण वा, उसिणोदग-वियडेण वा उच्छोलेत्ता वा, पधोवेत्ता वा समणस्स णं दासामो।’ एयप्पगारं निग्घोसं सोच्चा निसम्म से पुव्वामेव आलोएज्जा– ‘आउसो! त्ति वा भइणि! त्ति वा मा एयं तुमं वत्थं सिओदग-वियडेण वा, उसिणोदग-वियडेण वा उच्छोलेहिं वा पधोवेहिं वा, अभिकंखसि मे दाउं? एमेव दलयाहि।’ से सेवं वयंतस्स परो सीओदग-वियडेण वा, उसिणोदग-वियडेण वा उच्छोलेत्ता वा पधोवेत्ता वा दलएज्जा, तहप्पगारं वत्थं–अफासुयं अनेसणिज्जं ति मन्नमाणे लाभे संते नो पडिगाहेज्जा। से णं परो नेत्ता वएज्जा– ‘आउसो! त्ति वा भइणि! त्ति वा आहरेयं वत्थं–कंदाणि वा, मूलाणि वा, [तयाणि वा?], पत्ताणि वा, पुप्फाणि वा, फलाणि वा, बीयाणि वा, हरियाणि वा विसोहित्ता समणस्स णं दासामो।’ एयप्पगारं निग्घोसं सोच्चा निसम्म से पुव्वामेव आलोएज्जा– ‘आउसो! त्ति वा भइणि! त्ति वा मा एयाणि तुमं कंदाणि वा जाव हरियाणि वा विसो-हेहि, नो खलु मे कप्पइ एयप्पगारे वत्थे पडिगाहित्तए।’ से सेवं वयंतस्स परो कंदाणि वा जाव हरियाणि वा विसोहित्ता दलएज्जा, तहप्पगारं वत्थं–अफासुयं अनेसणिज्जं ति मण्ण-माणे लाभे संते नो पडिगाहेज्जा। सिया से परो नेत्ता वत्थं निसिरेज्जा। से पुव्वामेव आलोएज्जा–आउसो! त्ति वा भइणि! त्ति वा तुमं चेव णं संतियं वत्थं अंतोअंतेणं पडिलेहिस्सामि। केवली बूया आयाणमेयं– ‘वत्थंतेण उ’ बद्धे सिया कुंडले वा, गुणे वा, मणी वा, मोत्तिए वा, हिरण्णे वा, सुवण्णे वा, कडगाणि वा, तुडयाणि वा, तिसरगाणि वा, पालंबाणि वा, हारे वा, अद्धहारे वा, एगावली वा, मुत्तावली वा, कनगावली वा रयनावली वा, पाणे वा, बीए वा, हरिए वा। अह भिक्खूणं पुव्वोवदिट्ठा एस पइण्णा, एस हेऊ, एस कारणं, एस उवएसो, जं पुव्वामेव वत्थं अंतोअंतेण पडिलेहिज्जा।
Sutra Meaning : ઉપરોક્ત દોષના સ્થાનો તજીને સંયમશીલ સાધુ – સાધ્વી આ ચાર પ્રતિજ્ઞાથી વસ્ત્ર યાચે – ૧. પહેલી પ્રતિજ્ઞા – સાધુ – સાધ્વી જાંગિક યાવત્‌ તૂલકૃત્‌ અર્થાત ઉનના વસ્ત્રથી લઈને સુતરાઉ વસ્ત્રોમાંથી કોઈ એક પ્રકારના વસ્ત્રનો સંકલ્પ કરે, તે જ પ્રકારના વસ્ત્રની યાચના કરે અથવા ગૃહસ્થ સ્વયં આપે તો પ્રાસુક હોય તો ગ્રહણ કરે. ૨. બીજી પ્રતિજ્ઞા – સાધુ – સાધ્વી વસ્ત્ર જોઈને યાચના કરે. ગૃહસ્થથી માંડીને દાસી આદિને ત્યાં વસ્ત્ર જોઈને કહે, હે આયુષ્યમાન્‌ ! આ વસ્ત્રોમાંથી મને કોઈ વસ્ત્ર આપશો ? તેવા વસ્ત્રને સ્વયં માંગે અથવા ગૃહસ્થ આપમેળે આપે તો પ્રાસુક, એષણીય જાણી ગ્રહણ કરે. ૩. ત્રીજી પ્રતિજ્ઞા – સાધુ – સાધ્વી મનમાં એવી ધારણા કરે કે મને ગૃહસ્થનું પહેરેલું કે ઓઢેલું) અંતરિજ્જ કે ઉત્તરિજ્જ વસ્ત્ર પ્રાપ્ત થશે તો લઈશ, તેવા પ્રકારના વસ્ત્રની માંગણી પોતે કરે કે માગ્યા વિના ગૃહસ્થ સ્વયં આપે તો નિર્દોષ જાણી ગ્રહણ કરે. ૪. ચોથી પ્રતિજ્ઞા – સાધુ – સાધ્વી એવી ધારણા કરે કે નકામું વસ્ત્ર પ્રાપ્ત થશે તો લઈશ. જેને અન્ય ઘણા શ્રમણ યાવત્‌ વનીપક પણ લેવા ન ઇચ્છે, તેવા ફેંકી દેવા યોગ્ય વસ્ત્રની સ્વયં યાચના કરે અથવા ગૃહસ્થ સ્વયં આપે તો નિર્દોષ જાણી ગ્રહણ કરે. આ ચારે પ્રતિજ્ઞા પિંડૈષણા અધ્યયન મુજબ જાણવી. પૂર્વોક્ત એષણાનુસાર વસ્ત્ર યાચનાકર્તા મુનિને કદાચ કોઈ ગૃહસ્થ કહે, હે આયુષ્માન્‌ શ્રમણ ! તમે જાઓ, એક માસ કે દશ કે પાંચ દિવસ બાદ કે કાલે અથવા પરમ દિવસે પધારજો, ત્યારે અમે કોઈ વસ્ત્ર આપશું. આવા શબ્દો સાંભળીને, સાધુ પહેલાથી વિચાર કરીને કહી દે કે, અમને આવા સંકેત વચન સ્વીકારવા ન કલ્પે જો તમે વસ્ત્ર આપવા ઇચ્છતા હો તો હમણા જ આપી દો. તે સાધુ આમ કહે તો પણ તે ગૃહસ્થ એમ કહે, હમણા જાઓ. પછી તમને કોઈ વસ્ત્ર આપીશું, ત્યારે મુનિ તુરંત કહી દે કે, આ પ્રકારની અવધિ પણ અમારે ન કલ્પે. આમ સાંભળી જો તે ગૃહસ્થ ઘરના કોઈ સભ્યને કહે કે, લાવો – આ વસ્ત્ર આપણે શ્રમણને આપીએ, આપણા માટે પ્રાણી આદિનો આરંભ કરી નવું બનાવી લઈશું. આવા શબ્દો સાંભળી વિચારી તે વસ્ત્રને અપ્રાસુક યાવત્‌ જાણી ગ્રહણ ન કરે. કદાચ ગૃહસ્વામી એમ કહે કે, તે વસ્ત્ર લાવો, તેને સ્નાનાદિકમાં વપરાતા સુગંધિત દ્રવ્યો વડે સુગંધિત કરીને સાધુને આપીશું. આવા શબ્દો સાંભળી, વિચારી સાધુ પહેલાં જ કહી દે કે, આ વસ્ત્રને સ્નાનીય પદાર્થથી યાવત્‌ પ્રઘર્ષિત ન કરો, આપવું હોય તો સીધું આપો. તેમ છતાં ગૃહસ્થ સ્નાન દ્રવ્યોથી યાવત્‌ સુગંધિત કરીને આપે તો સાધુ તે પ્રકારના વસ્ત્રને અપ્રાસુક જાણી યાવત્‌ ગ્રહણ ન કરે. કદાચ ગૃહસ્વામી કહે કે, લાવો આ વસ્ત્રને ઠંડા કે ગરમ પાણીથી ધોઈને આ શ્રમણને આપીએ. આ શબ્દો સાંભળીને સાધુ કહી દે કે, તમે આ વસ્ત્ર ઠંડા કે ગરમ પાણીથી ધોશો નહીં, આપવું હોય તો એમ જ આપો ઇત્યાદિ યાવત્‌ સાધુ તે ગ્રહણ ન કરે. કદાચ ગૃહસ્વામી કહે કે, વસ્ત્ર લાવો, આપણે તેમાંથી કંદ કે યાવત્‌ લીલોતરી કાઢીને સાધુને આપીશું. આ શબ્દ સાંભળીને યાવત્‌ સાધુ કહે કે, તમે કંદને યાવત્‌ દૂર ન કરો, મને આવું વસ્ત્ર લેવું ન કલ્પે. સાધુ એમ કહે તો પણ જો ગૃહસ્થ યાવત્‌ સાફ કરીને આપે તો તેવા પ્રકારનું વસ્ત્ર અપ્રાસુક જાણીને યાવત્‌ સાધુ ગ્રહણ ન કરે. કદાચ ગૃહસ્વામી સાધુને વસ્ત્ર કાઢીને આપે તો સાધુ લેતા પહેલાં કહે કે, હું તમારી સમક્ષ આ વસ્ત્રને ચારે બાજુથી જોઈ લેવું કેમ કે કેવલીએ પ્રતિલેખન કર્યા વિના વસ્ત્ર લેવું તે કર્મબંધનું કારણ કહ્યું છે. કદાચ વસ્ત્રના છેડે કુંડલ, સૂત્ર, ચાંદી, સોનું, મણી યાવત્‌ રત્નાવલી અથવા પ્રાણી, બીજ કે લીલોતરી હોય તો સાધુનો આ પૂર્વોક્ત આચાર છે કે વસ્ત્ર પડિલેહવું.
Mool Sutra Transliteration : [sutra] ichcheyaim ayatanaim uvaikamma, aha bhikkhu janejja chauhim padimahim vattham esittae. Tattha khalu ima padima–se bhikkhu va bhikkhuni va uddisiya-uddisiya vattham jaejja, tam jaha–jamgiyam va, bhamgiyam va, sanayam va, pottayam va, khomiyam va, tulakadam va–tahappagaram vattham sayam va nam jaejja, paro va se dejja–phasuyam esanijjam ti mannamane labhe samte padigahejja–padhama padima. Ahavara dochcha padima–se bhikkhu va bhikkhuni va pehae vattham jaejja, tam jaha–gahavaim va, gahavai-bhariyam va, gahavai-bhaginim va, gahavai-puttam va, gahavai-dhuyam va, sunham va, dhaim va, dasam va, dasim va, kammakaram va, kammakarim va. Se puvvameva aloejja–auso! Tti va bhagini! Tti va dahisi me etto annataram vattham? Tahappagaram vattham sayam va nam jaejja, paro va se dejja–phasuyam esanijjam ti mannamane labhe samte padigahejja–dochcha padima. Ahavara tachcha padima–se bhikkhu va bhikkhuni va sejjam puna vattham janejja, tam jaha–amtarijjagam va uttarijjagam va –tahappagaram vattham sayam va nam jaejja paro va se dejja–phasuyam esanijjam ti mannamane labhe samte padigahejja–tachcha padima. Ahavara chauttha padima–se bhikkhu va bhikkhuni va ujjhiya-dhammiyam vattham jaejja, ja channe bahave samana-mahana-atihi-kivana-vanimaga navakamkhamti, tahappagaram ujjhiya-dhammiyam vattham sayam va nam jaejja, paro va se dejja–phasuyam esa-nijjam ti mannamane labhe samte padigahejja–chauttha padima. Ichcheyanam chaunham padimanam annayaram padimam padivajjamane no evam vaejja–michchha padivanna khalu ete bhayamtaro, ahamege sammam padivanne. Je ete bhayamtaro eyao padimao padivajjittanam viharamti, jo ya ahamamsi eyam padimam padivajjittanam viharami, savve ve te u jinanae uvatthiya, annonnasamahie evam cha nam viharamti. Siya nam eyae esanae esamanam paro vaejja–ausamto! Samana! Ejjahi tumam masena va, dasaraena va, pamcharaena va, sue va, suyatare va, to te vayam auso! Annayaram vattham dahamo. Eyappagaram nigghosam sochcha nisamma se puvvameva aloejja–auso! Tti va bhaini! Tti va no khalu me kappai eyappagare samgara-vayane padisunittae, abhikamkhasi me daum? Iyanimeva dalayahi. Se sevam paro vaejja–ausamto! Samana! Anugachchhahi, to te vayam annataram vattham dahamo. Se puvvameva aloejja–auso! Tti va bhaini! Tti va no khalu me kappai eyappagare samgara-vayane padisunettae, abhikamkhasi me daum? Iyanimeva dalayahi. Se sevam paro netta vadejja–auso! Tti va bhaini! Tti va ahareyam vattham samanassa dahamo. Aviyaim vayam pachchhavi appano sayatthae panaim bhuyaim jivaim sattaim samarabbha samuddissa vattham cheissamo. Eyappagaram nigghosam sochcha nisamma tahappagaram vattham–aphasuyam anesanijjam ti mannamane labhe samte no padigahejja. Siya nam paro netta vaejja– ‘auso! Tti va bhaini! Tti va ahareyam vattham–sinanena va, kakkena va, loddhena va, vannena va, chunnena va, paumena va aghamsitta va, paghamsitta va samanassa nam dasamo.’ eyappagaram nigghosam sochcha nisamma se puvvameva aloejja– ‘auso! Tti va bhaini! Tti va ma eyam tumam vattham sinanena va java aghamsahi va paghamsahi va, abhikamkhasi me daum? Emeva dalayahi.’ Se sevam vayamtassa paro sinanena va java aghamsitta va paghamsitta va dalaejja, tahappagaram vattham–aphasuyam anesanijjam ti mannamane labhe samte no padigahejja. Se nam paro netta vaejja– ‘auso! Tti va bhaini! Tti va ahareyam vattham–siodaga-viyadena va, usinodaga-viyadena va uchchholetta va, padhovetta va samanassa nam dasamo.’ eyappagaram nigghosam sochcha nisamma se puvvameva aloejja– ‘auso! Tti va bhaini! Tti va ma eyam tumam vattham siodaga-viyadena va, usinodaga-viyadena va uchchholehim va padhovehim va, abhikamkhasi me daum? Emeva dalayahi.’ Se sevam vayamtassa paro siodaga-viyadena va, usinodaga-viyadena va uchchholetta va padhovetta va dalaejja, tahappagaram vattham–aphasuyam anesanijjam ti mannamane labhe samte no padigahejja. Se nam paro netta vaejja– ‘auso! Tti va bhaini! Tti va ahareyam vattham–kamdani va, mulani va, [tayani va?], pattani va, pupphani va, phalani va, biyani va, hariyani va visohitta samanassa nam dasamo.’ eyappagaram nigghosam sochcha nisamma se puvvameva aloejja– ‘auso! Tti va bhaini! Tti va ma eyani tumam kamdani va java hariyani va viso-hehi, no khalu me kappai eyappagare vatthe padigahittae.’ Se sevam vayamtassa paro kamdani va java hariyani va visohitta dalaejja, tahappagaram vattham–aphasuyam anesanijjam ti manna-mane labhe samte no padigahejja. Siya se paro netta vattham nisirejja. Se puvvameva aloejja–auso! Tti va bhaini! Tti va tumam cheva nam samtiyam vattham amtoamtenam padilehissami. Kevali buya ayanameyam– ‘vatthamtena u’ baddhe siya kumdale va, gune va, mani va, mottie va, hiranne va, suvanne va, kadagani va, tudayani va, tisaragani va, palambani va, hare va, addhahare va, egavali va, muttavali va, kanagavali va rayanavali va, pane va, bie va, harie va. Aha bhikkhunam puvvovadittha esa painna, esa heu, esa karanam, esa uvaeso, jam puvvameva vattham amtoamtena padilehijja.
Sutra Meaning Transliteration : Uparokta doshana sthano tajine samyamashila sadhu – sadhvi a chara pratijnyathi vastra yache – 1. Paheli pratijnya – sadhu – sadhvi jamgika yavat tulakrit arthata unana vastrathi laine sutarau vastromamthi koi eka prakarana vastrano samkalpa kare, te ja prakarana vastrani yachana kare athava grihastha svayam ape to prasuka hoya to grahana kare. 2. Biji pratijnya – sadhu – sadhvi vastra joine yachana kare. Grihasthathi mamdine dasi adine tyam vastra joine kahe, he ayushyaman ! A vastromamthi mane koi vastra apasho\? Teva vastrane svayam mamge athava grihastha apamele ape to prasuka, eshaniya jani grahana kare. 3. Triji pratijnya – sadhu – sadhvi manamam evi dharana kare ke mane grihasthanum paherelum ke odhelum) amtarijja ke uttarijja vastra prapta thashe to laisha, teva prakarana vastrani mamgani pote kare ke magya vina grihastha svayam ape to nirdosha jani grahana kare. 4. Chothi pratijnya – sadhu – sadhvi evi dharana kare ke nakamum vastra prapta thashe to laisha. Jene anya ghana shramana yavat vanipaka pana leva na ichchhe, teva phemki deva yogya vastrani svayam yachana kare athava grihastha svayam ape to nirdosha jani grahana kare. A chare pratijnya pimdaishana adhyayana mujaba janavi. Purvokta eshananusara vastra yachanakarta munine kadacha koi grihastha kahe, he ayushman shramana ! Tame jao, eka masa ke dasha ke pamcha divasa bada ke kale athava parama divase padharajo, tyare ame koi vastra apashum. Ava shabdo sambhaline, sadhu pahelathi vichara karine kahi de ke, amane ava samketa vachana svikarava na kalpe jo tame vastra apava ichchhata ho to hamana ja api do. Te sadhu ama kahe to pana te grihastha ema kahe, hamana jao. Pachhi tamane koi vastra apishum, tyare muni turamta kahi de ke, a prakarani avadhi pana amare na kalpe. Ama sambhali jo te grihastha gharana koi sabhyane kahe ke, lavo – a vastra apane shramanane apie, apana mate prani adino arambha kari navum banavi laishum. Ava shabdo sambhali vichari te vastrane aprasuka yavat jani grahana na kare. Kadacha grihasvami ema kahe ke, te vastra lavo, tene snanadikamam vaparata sugamdhita dravyo vade sugamdhita karine sadhune apishum. Ava shabdo sambhali, vichari sadhu pahelam ja kahi de ke, a vastrane snaniya padarthathi yavat pragharshita na karo, apavum hoya to sidhum apo. Tema chhatam grihastha snana dravyothi yavat sugamdhita karine ape to sadhu te prakarana vastrane aprasuka jani yavat grahana na kare. Kadacha grihasvami kahe ke, lavo a vastrane thamda ke garama panithi dhoine a shramanane apie. A shabdo sambhaline sadhu kahi de ke, tame a vastra thamda ke garama panithi dhosho nahim, apavum hoya to ema ja apo ityadi yavat sadhu te grahana na kare. Kadacha grihasvami kahe ke, vastra lavo, apane temamthi kamda ke yavat lilotari kadhine sadhune apishum. A shabda sambhaline yavat sadhu kahe ke, tame kamdane yavat dura na karo, mane avum vastra levum na kalpe. Sadhu ema kahe to pana jo grihastha yavat sapha karine ape to teva prakaranum vastra aprasuka janine yavat sadhu grahana na kare. Kadacha grihasvami sadhune vastra kadhine ape to sadhu leta pahelam kahe ke, hum tamari samaksha a vastrane chare bajuthi joi levum kema ke kevalie pratilekhana karya vina vastra levum te karmabamdhanum karana kahyum chhe. Kadacha vastrana chhede kumdala, sutra, chamdi, sonum, mani yavat ratnavali athava prani, bija ke lilotari hoya to sadhuno a purvokta achara chhe ke vastra padilehavum.