Sutra Navigation: Antkruddashang ( અંતકૃર્દ્દશાંગસૂત્ર )
Search Details
| Mool File Details |
|
Anuvad File Details |
|
| Sr No : | 1105220 | ||
| Scripture Name( English ): | Antkruddashang | Translated Scripture Name : | અંતકૃર્દ્દશાંગસૂત્ર |
| Mool Language : | Ardha-Magadhi | Translated Language : | Gujarati |
| Chapter : |
वर्ग-५ पद्मावती आदि अध्ययन-१ थी १० |
Translated Chapter : |
વર્ગ-૫ પદ્માવતી આદિ અધ્યયન-૧ થી ૧૦ |
| Section : | Translated Section : | ||
| Sutra Number : | 20 | Category : | Ang-08 |
| Gatha or Sutra : | Sutra | Sutra Anuyog : | |
| Author : | Deepratnasagar | Original Author : | Gandhar |
| Century : | Sect : | Svetambara1 | |
| Source : | |||
| Mool Sutra : | [सूत्र] जइ णं भंते! समणेणं भगवया महावीरेणं जाव संपत्तेणं पंचमस्स वग्गस्स दस अज्झयणा पन्नत्ता, पढमस्स णं भंते! अज्झयणस्स के अट्ठे पन्नत्ते? एवं खलु जंबू! तेणं कालेणं तेणं समएणं बारवई नगरी। जहा पढमे जाव कण्हे वासुदेवे आहेवच्चं जाव कारेमाणे पालेमाणे विहरइ। तस्स णं कण्हस्स वासुदेवस्स पउमावई नाम देवी होत्था–वन्नओ। तेणं कालेणं तेणं समएणं अरहा अरिट्ठनेमी समोसढे जाव संजमेणं तवसा अप्पाणं भावेमाणे विहरइ। कण्हे वासुदेवे निग्गए जाव पज्जुवासइ। तए णं सा पउमावई देवी इमीसे कहाए लद्धट्ठा समाणी हट्ठतुट्ठा जहा देवई देवी जाव पज्जुवासइ। तए णं अरहा अरिट्ठनेमी कण्हस्स वासुदेवस्स पउमावईए य देवीए तीसे महतिमहालियाए महच्चपरिसाए चाउज्जामं धम्मं कहेइ, तं जहा–सव्वाओ पाणाइवायाओ वेरमणं, सव्वाओ मुसावायाओ वेरमणं, सव्वाओ अदिन्नादानाओ वेरमणं, सव्वाओ परिग्गहातो वेरमणं। परिसा पडिगया। तए णं कण्हे वासुदेवे अरहं अरिट्ठनेमिं वंदइ नमंसइ, वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी–इमीसे णं भंते! बारवईए नगरीए नवजोयण वित्थिण्णाए जाव देवलोगभूयाए किंमूलाए विनासे भविस्सइ? कण्हाइ! अरहा अरिट्ठनेमी कण्हं वासुदेवं एवं वयासी–एवं खलु कण्हा! इमीसे बारवईए नयरीए नवजोयणवित्थिण्णाए जाव देवलोगभूयाए सुरग्गिदीवायणमूलाए विणासे भविस्सइ। कण्हस्स वासुदेवस्स अरहओ अरिट्ठनेमिस्स अंतिए एयं सोच्चा निसम्म अयं अज्झत्थिए चिंतिए पत्थिए मनोगए संकप्पे समुप्पज्जित्था–धण्णा णं ते जालि-मयालि-उवयालि-पुरिससेन-वारिसेन-पज्जुन्न-संब-अनिरुद्ध-दढनेमि-सच्चनेमि-प्पभियओ कुमारा जे णं चइत्ता हिरण्णं जाव दाणं दाइयाणं परिभाएत्ता अरहओ अरिट्ठनेमिस्स अंतियं मुंडा भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइया। अहण्णं अधन्ने अकयपुण्णे रज्जे य रट्ठे य कोसे य कोट्ठागारे य बले य वाहणे य पुरे यअंतेउरे य मानुस्सएसु य कामभोगेसु मुच्छिए गढिए गिद्धे अज्झोववण्णे नो संचाएमि अरहओ अरिट्ठनेमिस्स अंतिए मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइत्तए। कण्हाइ! अरहा अरिट्ठनेमी कण्हं वासुदेवं एवं वयासी–से नूणं कण्हा! तव अयं अज्झत्थिए चिंतिए पत्थिए मनोगए संकप्पे समुप्पज्जित्था– धन्ना णं ते जालिप्पभिइकुमारा जाव पव्वइया। अहण्णं अधन्ने जाव नो संचाएमि अरहओ अरिट्ठनेमिस्स अंतिए मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइत्तए। से नूनं कण्हा! अत्थे समत्थे? हंता अत्थि। तं नो खलु कण्हा! एवं भूतं वा भव्वं वा भविस्सइ वा जण्णं वासुदेवा चइत्ता हिरण्णं जाव पव्वइस्संति। से केणट्ठेणं भंते! एवं वुच्चइ न एतं भूतं वाभव्वं वा भविस्सइ वा जण्णं वासुदेवा चइत्ता हिरण्णं जाव पव्वइस्संति? कण्हाइ! अरहा अरिट्ठनेमी कण्हं वासुदेवं एवं वयासी–एवं खलु कण्हा! सव्वे वि य णं वासुदेवा पुव्वभवे निदानकडा। से एतेणट्ठेणं कण्हा! एवं वुच्चइ न एतं भूतं वा भव्वं वा भविस्सइ वा जण्णं वासुदेवा चइत्ता हिरण्णं जाव पव्वइस्संति। तए णं से कण्हे वासुदेवे अरहं अरिट्ठनेमिं एवं वयासी–अहं णं भंते! इतो कालमासे कालं किच्चा कहिं गमिस्सामि? कहिं उववज्जिस्सामि? तए णं अरहा अरिट्ठनेमी कण्हं वासुदेवं एवं वयासी–एवं खलु कण्हा! तुमं बारवईए नयरीए सुरग्गि-दीवायन-कोव-निदड्ढाए अम्मापिइ-नियग-विप्पहूणे रामेण बलदेवेण सद्धिं दाहिणवेयालिं अभिमुहे जुहिट्ठिल्लपामोक्खाणं पंचण्हं पंडवाणं पंडुरायपुत्ताणं पासं पंडुमहुरं संपत्थिए कोसंबवन कानने नग्गोहवरपायवस्स अहे पुढविसिलापट्टए पीयवत्थ-पच्छाइय-सरीरे जराकुमारेणं तिक्खेणं कोदंड-विप्पमुक्केणं उसुणा वामे पादे विद्धे समाणे कालमासे कालं किच्चा तच्चाए वालुयप्पभाए पुढवीए उज्जलिए नरए नेरइयत्ताए उववज्जिहिसि। तए णं से कण्हे वासुदेवे अरहओ अरिट्ठनेमिस्स अंतिए एयमट्ठं सोच्चा निसम्म ओहयमन संकप्पे करतलपल्हत्थमुहे अट्टज्झाणोवगए-ज्झियाइ। कण्हाइ! अरहा अरिट्ठनेमी कण्हं वासुदेवं एवं वयासी–मा णं तुमं देवानुप्पिया! ओहयमनसंकप्पे जाव ज्झियाह एवं खलु तुमं देवानुप्पिया! तच्चाओ पुढवीओ उज्जलियाओ नरयाओ अनंतरं उव्वट्टित्ता इहेव जंबुद्दीवे दीवे भारहे वासे आगमेस्साए उस्सप्पिणीए पंडेसु जनवएसु सयदुवारे नगरे बारसमे अममे नामं अरहा भविस्ससि। तत्थ तुमं बहूइं वासाइं केवलिपरियागं पाउणेत्ता सिज्झिहिसि बुज्झिहिसि मुच्चिहिसि परिनिव्वाहिसि सव्वदुक्खाणं अंतं काहिसि। तए णं से कण्हे वासुदेवे अरहओ अरिट्ठनेमिस्स अंतिए एयमट्ठं सोच्चा निसम्म हट्ठतुट्ठे जाव अप्फोडेइ, अप्फोडेत्ता वग्गइ, वग्गित्ता तिवइं छिंदइ, छिंदित्ता सीहनायं करेइ, करेत्ता अरहं अरिट्ठनेमिं वंदइ नमंसइ, वंदित्ता नमंसित्ता तमेव आभिसेक्कं हत्थिं दुरुहइ, दुरुहित्ता जेणेव बारवई नयरी जेणेव सए गिहे तेणेव उवागए। आभिसेय-हत्थिरयणाओ पच्चोरुहइ, पच्चोरुहित्ता जेणेव बाहिरिया उवट्ठाण-साला जेणेव सए सीहासने तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता सीहासनवरंसि पुरत्थाभिमुहे निसीयति, निसीइत्ता कोडुंबियपुरिसे सद्दावेइ, सद्दावेत्ता एवं वयासी–गच्छह णं तुब्भे देवानुप्पिया! बारवईए नयरीए सिंघाडग-तिग-चउक्क-चच्चर-चउम्मुह-महापहपहेसु हत्थिखंधवरगया महया-महया सद्देणं उग्घोसे-माणा-उग्घोसेमाणा एवं वयह–एवं खलु देवानुप्पिया! बार-वईए नयरीए नवजोयण-विच्छिण्णाए जाव देवलोगभूयाए सुरग्गि-दीवायणमूलाए विणासे भविस्सइ; तं जो णं देवानुप्पिया! इच्छइ बारवईए नयरीए राया वा जुवराया वा ईसरे वा तलवरे वा माडंबिय-कोडुंबिय-इब्भ-सेट्ठी वा देवी वा कुमारो वा कुमारी वा अरहओ अरिट्ठनेमिस्स अंतिए मुंडे भवित्ता अगाराओ अनगारियंपव्वइत्तए, तं णं कण्हे वासुदेवे विसज्जेइ। पच्छातुरस्स वि य से अहापवित्तं वित्तिं अनुजाणइ। महया इड्ढिसक्कारसमुदएणं य से निक्खमणं करेइ। दोच्चं पि तच्चं पि घोसणयं घोसेइ, घोसेत्ता ममं एयं पच्चप्पिणह। तए णं ते कोडुंबिया जाव पच्चप्पिणंति। तए णं सा पउमावई देवी अरहओ अरिट्ठनेमिस्स अंतिए धम्मं सोच्चा निसम्म हट्ठतुट्ठ-चित्तमानंदिया जाव हरिसवस विसप्पमाणहियया अरहं अरिट्ठनेमिं वंदइ नमंसइ, वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी– सद्दहामि णं भंते! निग्गंथं पावयणं, से जहेयं तुब्भे वयह। जं नवरं–देवानुप्पिया! कण्हं वासुदेवं आपुच्छामि। तए णं अहं देवानुप्पियाणं अंतिए मुंडा भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वयामि। अहासुहं देवानुप्पिया! मा पडिबंधं करेहि। तए णं सा पउमावई देवी धम्मियं जानप्पवरं दुरुहइ, दुरुहित्ता जेणेव बारवई नयरी जेणेव सए गिहे तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता धम्मियाओ जानप्पवराओ पच्चोरुहइ, पच्चोरुहित्ता जेणेव कण्हे वासुदेवे तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता करयल परिग्गहियं दसणहं सिरसावत्त मत्थए अंजलिं कट्टु कण्हं वासुदेवं एवं वयासी–इच्छामि णं देवानुप्पिया! तुब्भेहिं अब्भणुन्नाया समाणा अरहओ अरिट्ठनेमिस्स अंतिए मुंडा भवित्ता अगाराओ अनगारियं पव्वइत्तए। अहासुहं देवानुप्पिया! मा पडिबंधं करेहि। तए णं से कण्हे वासुदेवे कोडुंबियपुरिसे सद्दावेइ, सद्दावेत्ता एवं वयासी–खिप्पामेव भो देवानुप्पिया! पउमावईए देवीए महत्थं महग्घं महरिहं निक्खमणाभिसेयं उवट्ठवेह, उवट्ठवेत्ता एयमाणत्तियं पच्चप्पिणह। तए णं ते कोडुंबियपुरिसा जाव तमाणत्तियं पच्चप्पिणंति। तए णं से कण्हे वासुदेवे पउमावइं देविं पट्टयं दुरुहेइ, अट्ठसएणं सोवन्नकलसाणं जाव महानिक्खमणाभिसेएणं अभिसिंचइ, अभिसिंचित्ता सव्वालंकारविभूसियं करेइ, करेत्ता पुरिससहस्स-वाहिणिं सिबियं दुरुहावेइ, दुरुहावेत्ता बारवईए नयरीए मज्झंमज्झेणं निग्गच्छइ, निग्गच्छित्ता जेणेव रेवयए पव्वए जेणेव सहसंबवने उज्जाने तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता सीयं ठवेइ, पउमावइं देविंसीयाओ पच्चोरुहइ, पच्चोरुहित्ता जेणेव अरहा अरिट्ठनेमी तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता अरहं अरिट्ठनेमिं तिक्खुत्तो आयाहिण-पयाहिणं करेइ, करेत्ता वंदइ नमंसइ, वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी–एस णं भंते! मम अग्गमहिसी पउमावई नामं देवी इट्ठा कंता पिया मणुण्णा मनाभिरामा जाव उंबरपुप्फं पिव दुल्लहा सवणयाए, किमंग पुण पासणयाए? तण्णं अहं देवानुप्पिया! सिस्सिणिभिक्खं दलयामि। पडिच्छंतु णं देवानुप्पिया! सिस्सिणिभिक्खं। अहासुहं देवानुप्पिया! मा पडिबंधं करेह। तए णं सा पउमावई उत्तरपुरत्थिमं दिसीभागं अवक्कमइ, अवक्कमित्ता सयमेव आभरणालंकारं ओमुयइ, ओमुयित्ता सयमेव पंचमुट्ठियं लोयं करेइ, करेत्ता जेणेव अरहा अरिट्ठनेमी तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता अरहं अरिट्ठनेमिं वंदइ नमंसइ, वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी–आलित्ते णं भंते! लोए जाव तं इच्छामि णं देवाणुप्पिएहिं धम्ममाइक्खिय। तए णं अरहा अरिट्ठनेमी पउमावइं देविं सयमेव पव्वावेइ, पव्वावेत्ता सयमेव जक्खिणीए अज्जाए सिस्सिणित्ताए दलयइ। तए णं सा जक्खिणी अज्जा पउमावइं देविं सयमेव पव्वावेइ सयमेव मुंडावेइ सयमेव सेहावेति धम्ममाइक्खइ–एवं देवाणुप्पिए! गंतव्वं जाव संजमेणंसंजमियव्वं। तए णं सा पउमावई देवी तमाणाए तह चिट्ठइ जाव संजमेणं संजमइ। तए णं सा पउमावई अज्जा जाया। इरियासमिया जाव गुत्तबंभयारिणी। तए णं सा पउमावई अज्जा जक्खिणीए अज्जाए अंतिए सामाइयमाइयाइं एक्कारस अंगाइं अहिज्जइ, बहूहिं चउत्थ-छट्ठट्ठम-दसम-दुवालसेहिं मासद्धमासक्खमणेहिं विविहेहिं तवोकम्मेहिं अप्पाणं भावेमाणी विहरइ। तए णं सा पउमावई अज्जा बहुपडिपुण्णाइं वीसं वासाइं सामन्नपरियागं पाउणइ, पाउणित्ता मासियाए संलेहणाए अप्पाणं ज्झूसेइ, ज्झूसेत्ता सट्ठिं भत्ताइं अनसणाए छेदेइ, छेदेत्ता जस्सट्ठाए कीरइ नग्गभावे मुंडभावे जाव तमट्ठं आराहेइ, चरिमुस्सासेहिं सिद्धा। | ||
| Sutra Meaning : | ભંતે ! જો ભગવંત મહાવીરે પાંચમાં વર્ગના દશ અધ્યયનો કહ્યા છે, તો ભંતે ! ભગવંતે પહેલા અધ્યયનનો શો અર્થ કહ્યો છે ? હે જંબૂ ! તે કાળે, તે સમયે દ્વારવતી નગરી હતી, પહેલા અધ્યયનમાં કહ્યા મુજબ યાવત્ કૃષ્ણવાસુદેવ ત્યાં રાજ્ય શાસન સંભાલતાવિચરતા હતા. કૃષ્ણને પદ્માવતી નામે એક રાણી હતી. તે કાળે તે સમયે અરિષ્ટનેમિ અરહંત પધાર્યા યાવત્ સંયમ અને તપથી પોતાના આત્માને ભાવિત કરતા વિચરવા લાગ્યા. કૃષ્ણ વાસુદેવ ભગવંતને વંદનાર્થે દ્વારિકાથી નીકળ્યા યાવત્ ભગવંતને પર્યુપાસે છે. ત્યારે પદ્માવતી રાણી, આ વૃત્તાંત જાણીને હર્ષિત થઈ, દેવકીદેવીની માફક તે પણ નીકળ્યા યાવત્ ભગવંતની પર્યુપાસના કરવા લાગ્યા. ત્યારે અરિષ્ટનેમિએ કૃષ્ણ વાસુદેવ, પદ્માવતી રાણી સહિત સર્વ પર્ષદાને ધર્મકથા કહી, પર્ષદા પાછી ગઈ. ત્યારે કૃષ્ણે, ભગવંતને વાંદી – નમીને એમ પૂછ્યું – ભગવન્ ! બાર યોજન લાંબી અને નવ યોજન પહોળી આ દ્વારવતી નગરી યાવત્ દેવલોક સમાન છે, તેનો વિનાશ ક્યા નિમિત્તે થશે ? કૃષ્ણને સંબોધીને અરિષ્ટનેમિએ કૃષ્ણવાસુદેવને કહ્યું – હે કૃષ્ણ ! બાર યોજન લાંબી અને નવ યોજન પહોળી યાવત્ દેવલોકરૂપ આ દ્વારવતી સૂરા, અગ્નિ અને દ્વૈપાયનના નિમિત્તે નાશ થશે. અરિષ્ટનેમિ અરહંત પાસે કૃષ્ણ વાસુદેવે આમ સાંભળી, અવધારીને આમ વિચાર્યું કે – તે જાલિ, મયાલિ, પુરુષસેન, વારિષેણ, પ્રદ્યુમ્ન, શાંબ, અનિરુદ્ધ, દૃઢનેમિ, સત્યનેમિ આદિ કુમારો ધન્ય છે, જેમણે હિરણ્યને ત્યજીને યાવત્ પોતાના ભાઈઓને અને યાચકોને વહેચીને અરહંત અરિષ્ટનેમિ પાસે મુંડ થઈને યાવત્ પ્રવ્રજ્યા લીધી. હું અધન્ય, અકૃત્ પુન્ય, રાજ્ય યાવત્ અંતઃપુરમાં અને માનુષી કામભોગોમાં મૂર્ચ્છિતાદિ છું, ભગવંત પાસે દીક્ષા લેવા માટે સમર્થ નથી. કૃષ્ણને સંબોધીને અરિષ્ટનેમિએ, કૃષ્ણને કહ્યું – નિશ્ચે હે કૃષ્ણ ! તને આવો વિચાર યાવત મનોગત સંકલ્પ થયો કે – ધન્ય છે તે જાલિ, મયાલિ આદિ કુંવરો યાવત્ જેને હિરણ્ય, સુવર્ણ આદિ સર્વેનો ત્યાગ કરી દીક્ષા લીધી છે, પણ હું અધન્ય છું ઇત્યાદિ, તો નિશ્ચે હે કૃષ્ણ ! આ અર્થ સત્ય છે? હા, ભગવન ! એ વાત સત્ય છે. હે કૃષ્ણ! એવું થયું નથી – થતું નથી – થશે પણ નહીં કે વાસુદેવો હિરણ્યાદિ તજીને યાવત્ દીક્ષા લે છે. ભગવન્ ! એમ કેમ કહો છો? કે વાસુદેવ યાવત્ દીક્ષા ન લે. કૃષ્ણને સંબોધીને અરિષ્ટનેમિ અરહંતે કહ્યું – હે કૃષ્ણ ! બધા જ વાસુદેવો પૂર્વભવે નિયાણુ કરેલ હોય છે. તેથી આમ કહ્યું કે યાવત્ દીક્ષા ન લે. ત્યારે કૃષ્ણ વાસુદેવે, ભગવંતને કહ્યું – હું અહીંથી મરીને ક્યાં જઈશ ? ત્યારે ભગવંતે કહ્યું – હે કૃષ્ણ! નિશ્ચે દ્વારવતી નગરી, દ્વૈપાયન દેવના કોપથી બળી જશે. ત્યારે માતા – પિતા, સ્વજન રહિત થયેલ તમે રામ બળદેવની સાથે દક્ષિણ સમુદ્રી કિનારે રહેલ પાંડુ મથુરા નગરી તરફ યુધિષ્ઠિર આદિ પાંડુ રાજાના પુત્રો, પાંચે પાંડવોની પાસે જવા નીકળશો. માર્ગમાં કૌશાંબીના અરણ્યમાં શ્રેષ્ઠ ન્યગ્રોધ વૃક્ષની નીચે પૃથ્વીશિલાપટ્ટકે પીળા વસ્ત્રથી આચ્છાદિત શરીરે સૂતા હશો, ત્યારે જરાકુમારે ધનુષ્યમાંથી છોડેલા તીક્ષ્ણ બાણ વડે ડાબા પગમાં વિંધાઈને કાળમાસે કાળ કરીને ઉજ્જવલ વેદનાવાળી વાલુકાપ્રભા નામે ત્રીજી નરક પૃથ્વીમાં નૈરયિકપણે ઉત્પન્ન થશો. ત્યારે કૃષ્ણ વાસુદેવે, અરિષ્ટનેમિ અરહંતના આ અર્થને સાંભળી, અવધારીને અપહતમના(ઉદાસ અને નિરાશ) થઇ યાવત્ આર્તધ્યાન કરે છે. ત્યારે ભગવંતે કૃષ્ણને કહ્યું – હે દેવાનુપ્રિય! તમે અપહત મનવાળો યાવત્ ચિંતામગ્ન ન થાઓ. તમે નિશ્ચે ત્રીજી પૃથ્વીથી નીકળી અનંતર ઉદ્વર્તીને આ જંબૂદ્વીપના ભરતક્ષેત્રમાં આગામી ઉત્સર્પિણીમાં પુંડ્ર દેશમાં શતદ્વાર નગરમાં બારમાં ‘અમમ’ નામે તીર્થંકર થશો. ત્યાં તમે ઘણા વર્ષો કેવલીપર્યાય પાળી સિદ્ધ થશો, બુદ્ધ થશો, મુક્ત થશો યાવત સર્વ દુઃખનો અંત કરશો. ત્યારે કૃષ્ણ વાસુદેવ, અરિષ્ટનેમિની પાસે આ અર્થ સાંભળી, અવધારી, હર્ષિત – સંતુષ્ટ થઈ, આસ્ફોટન કર્યું, કૂદકો માર્યો, ત્રણ પગલારૂપ ન્યાસ કર્યો, સિંહનાદ કર્યો. કરીને ભગવંતને વંદન – નમન કર્યું, કરીને તે જ આભિષેક્ય હસ્તિ ઉપર બેસીને દ્વારવતી નગરીમાં પોતાના ઘેર આવ્યો. અભિષેક હસ્તિરત્નથી ઊતર્યો, બાહ્ય ઉપસ્થાન શાળામાં પોતાના સિંહાસન પાસે આવ્યો, આવીને સિંહાસન ઉપર પૂર્વાભિમુખ થઈને બેઠો, બેસીને કૌટુંબિક પુરુષોને બોલાવીને આ પ્રમાણે કહ્યું – હે દેવાનુપ્રિયો! તમે જાઓ અને દ્વારવતી નગરીના શૃંગાટકાદિ માર્ગો પર એ પ્રમાણે યાવત્ ઉદ્ઘોષણા કરતા આમ કહો કે – હે દેવાનુપ્રિયો ! બાર યોજન લાંબી અને નવ યોજન પહોળી યાવત્ દેવલોકભૂત આ દ્વારવતી નગરી સૂરા – અગ્નિ – દ્વૈપાયન નિમિત્તે વિનાશ પામવાની છે. તો દ્વારવતીના જે કોઈ રાજા, યુવરાજ, ઇશ્વર, તલવર, માડંબિક, કૌટુંબિક, ઇભ્ય, શ્રેષ્ઠી, રાણી, કુમાર કે કુમારી અરિહંત અરિષ્ટનેમિની પાસે મુંડ થઈ યાવત્ દીક્ષા લેવા ઇચ્છે, તેને વાસુદેવ કૃષ્ણ રજા આપશે. પાછળ રહેલા પીડા પામતાને પૂર્વે હોય તેવી આજીવિકા અપાશે પણ હરી નહીં લેવાય, મહાઋદ્ધિ – સત્કારના સમુદાય વડે દીક્ષા મહોત્સવ કરશે, એવી ઉદ્ઘોષણા બે – ત્રણ વખત કરાવો. પછી મારી આ આજ્ઞા પાછી સોંપો. કૌટુંબિક પુરુષોએ યાવત્ આજ્ઞા સોંપી. ત્યારે તે પદ્માવતી દેવી, અરિષ્ટનેમિ અરહંત પાસે ધર્મ સાંભળી, સમજી, હર્ષિત – સંતુષ્ટ યાવત્ પ્રસન્ન હૃદયી થઈ, ભગવંતને વાંદી – નમીને કહે છે – ભગવન્ ! નિર્ગ્રન્થ પ્રવચનની હું શ્રદ્ધા કરું છું. યાવત્ આપ જે કહો છો તે સત્ય છે ઇત્યાદિ, વિશેષ એ કે – કૃષ્ણ વાસુદેવની રજા લઉં. પછી હું આપની પાસે મુંડ થઈ યાવત્ દીક્ષા લઈશ. હે દેવાનુપ્રિયે ! જેમ સુખ ઉપજે તેમ કરો, વિલંબ ન કરો. પછી પદ્માવતી દેવી ધાર્મિક યાનપ્રવરમાં બેઠી, બેસીને દ્વારવતી નગરીએ આવી, આવીને ધાર્મિક યાનથી ઉતરી, ઉતરીને કૃષ્ણ વાસુદેવ પાસે આવી, બે હાથ જોડીને કહ્યું – હે દેવાનુપ્રિય! આપની અનુજ્ઞા પામીને હું અરિષ્ટનેમિ અરહંત પાસે યાવત્ દીક્ષા લેવાને ઇચ્છુ છું. પછી કૃષ્ણે કૌટુંબિકોને બોલાવીને કહ્યું – જલદી પદ્માવતીદેવી માટે મહાર્થ, મહાર્ઘ નિષ્ક્રમણાભિષેક તૈયાર કરો. કરીને મારી આજ્ઞા પાછી સોંપો. તેઓએ યાવત્ તે પ્રમાણે કરીને આજ્ઞા પાછી સોંપી. ત્યારે કૃષ્ણ વાસુદેવે પદ્માવતી દેવીને પાટે સ્થાપી, ૧૦૮ સુવર્ણ કળશ આદિ વડે યાવત્ મહાનિષ્ક્રમણ અભિષેકથી અભિષેક કર્યો. કરીને સર્વાલંકારથી વિભૂષિત કરી, પછી સહસ્રપુરુષ વાહિની શિબિકા રચાવીને, તેણીને બેસાડીને દ્વારવતી નગરીના મધ્યેથી નીકળ્યા, રૈવતક પર્વતે સહસ્રામ્રવન ઉદ્યાનમાં આવ્યા. શિબિકા સ્થાપી, પદ્માવતીને શિબિકામાંથી ઊતારી, પછી અરિષ્ટનેમિ અરહંત પાસે આવ્યા. આવીને ત્રણ વખત પ્રદક્ષિણા કરી, વાંદી – નમીને કહ્યું – ભગવન્ ! આ મારી અગ્રમહિષી પદ્માવતી રાણી, ઇષ્ટા કાંતા પ્રિયા મનોજ્ઞા મણામા અભિરામા છે,તેનું નામ શ્રવણ પણ દુર્લભ છે તો દર્શનનું કહેવું જ શું ? હે દેવાનુપ્રિય ! આપને શિષ્યા ભિક્ષા આપું છું, આપ સ્વીકાર કરો. ભગવંતે કહ્યું – જેમ સુખ ઉપજે તેમ કરો. ત્યારે પદ્માવતી ઈશાન ખૂણામાં જઈ, સ્વયં જ આભરણ અલંકાર ઊતાર્યા, સ્વયં જ પંચમુષ્ટિક લોચ કર્યો. કરીને અરિષ્ટનેમિ અરહંત પાસે આવી, વંદન – નમન કરીને કહ્યું – આ લોક આદીપ્ત છે, પ્રદીપ્ત છે યાવત્ હું આપની પાસે દીક્ષા અંગીકાર કરવા ઈચ્છું છું. આપ મને ધર્મ ઉપદેશ સંભળાવો. ત્યારે ભગવંતે પદ્માવતી દેવીને સ્વયં જ પ્રવ્રજ્યા આપી, મુંડ કરીને યક્ષિણી આર્યાને શિષ્યારૂપે સોંપ્યા. પછી યક્ષિણી આર્યાએ પદ્માવતીને સ્વયં દીક્ષા આપી યાવત્ સંયમ આરાધનામાં પ્રયત્નશીલ રહેવાની શિક્ષા આપી ત્યારપછી પદ્માવતી દેવી સાધ્વી બની ગયા. યાવત્ સંયમ વિશે યત્ન કરે છે. તે પદ્માવતી આર્યા થયા, ઇર્યાસમિતા યાવત્ ગુપ્ત બ્રહ્મચારિણી થયા. પદ્માવતી આર્યા, યક્ષિણી આર્યા પાસે સામાયિક આદિ ૧૧ – અંગો ભણ્યા. ઘણા ઉપવાસ, છઠ્ઠ, અઠ્ઠમ આદિ વિવિધ તપ વડે પોતાના આત્માને ભાવિત કરતા વિચરે છે. ત્યાર પછી પદ્માવતી આર્યા, પ્રતિપૂર્ણ વીસ વર્ષ શ્રામણ્ય પર્યાય પાળીને, માસિકી સંલેખનાથી આત્માને ઝોષિત(આરાધિત) કરીને, સાંઇઠ ભક્તોને અનશન વડે છેદીને, જે હેતુથી નગ્નભાવ ધારણ કરેલ, તે અર્થને આરાધી, છેલ્લા શ્વાસે (અંતકૃત કેવલી બની) સિદ્ધ થયા. | ||
| Mool Sutra Transliteration : | [sutra] jai nam bhamte! Samanenam bhagavaya mahavirenam java sampattenam pamchamassa vaggassa dasa ajjhayana pannatta, padhamassa nam bhamte! Ajjhayanassa ke atthe pannatte? Evam khalu jambu! Tenam kalenam tenam samaenam baravai nagari. Jaha padhame java kanhe vasudeve ahevachcham java karemane palemane viharai. Tassa nam kanhassa vasudevassa paumavai nama devi hottha–vannao. Tenam kalenam tenam samaenam araha aritthanemi samosadhe java samjamenam tavasa appanam bhavemane viharai. Kanhe vasudeve niggae java pajjuvasai. Tae nam sa paumavai devi imise kahae laddhattha samani hatthatuttha jaha devai devi java pajjuvasai. Tae nam araha aritthanemi kanhassa vasudevassa paumavaie ya devie tise mahatimahaliyae mahachchaparisae chaujjamam dhammam kahei, tam jaha–savvao panaivayao veramanam, savvao musavayao veramanam, savvao adinnadanao veramanam, savvao pariggahato veramanam. Parisa padigaya. Tae nam kanhe vasudeve araham aritthanemim vamdai namamsai, vamditta namamsitta evam vayasi–imise nam bhamte! Baravaie nagarie navajoyana vitthinnae java devalogabhuyae kimmulae vinase bhavissai? Kanhai! Araha aritthanemi kanham vasudevam evam vayasi–evam khalu kanha! Imise baravaie nayarie navajoyanavitthinnae java devalogabhuyae suraggidivayanamulae vinase bhavissai. Kanhassa vasudevassa arahao aritthanemissa amtie eyam sochcha nisamma ayam ajjhatthie chimtie patthie manogae samkappe samuppajjittha–dhanna nam te jali-mayali-uvayali-purisasena-varisena-pajjunna-samba-aniruddha-dadhanemi-sachchanemi-ppabhiyao kumara je nam chaitta hirannam java danam daiyanam paribhaetta arahao aritthanemissa amtiyam mumda bhavitta agarao anagariyam pavvaiya. Ahannam adhanne akayapunne rajje ya ratthe ya kose ya kotthagare ya bale ya vahane ya pure yaamteure ya manussaesu ya kamabhogesu muchchhie gadhie giddhe ajjhovavanne no samchaemi arahao aritthanemissa amtie mumde bhavitta agarao anagariyam pavvaittae. Kanhai! Araha aritthanemi kanham vasudevam evam vayasi–se nunam kanha! Tava ayam ajjhatthie chimtie patthie manogae samkappe samuppajjittha– dhanna nam te jalippabhiikumara java pavvaiya. Ahannam adhanne java no samchaemi arahao aritthanemissa amtie mumde bhavitta agarao anagariyam pavvaittae. Se nunam kanha! Atthe samatthe? Hamta atthi. Tam no khalu kanha! Evam bhutam va bhavvam va bhavissai va jannam vasudeva chaitta hirannam java pavvaissamti. Se kenatthenam bhamte! Evam vuchchai na etam bhutam vabhavvam va bhavissai va jannam vasudeva chaitta hirannam java pavvaissamti? Kanhai! Araha aritthanemi kanham vasudevam evam vayasi–evam khalu kanha! Savve vi ya nam vasudeva puvvabhave nidanakada. Se etenatthenam kanha! Evam vuchchai na etam bhutam va bhavvam va bhavissai va jannam vasudeva chaitta hirannam java pavvaissamti. Tae nam se kanhe vasudeve araham aritthanemim evam vayasi–aham nam bhamte! Ito kalamase kalam kichcha kahim gamissami? Kahim uvavajjissami? Tae nam araha aritthanemi kanham vasudevam evam vayasi–evam khalu kanha! Tumam baravaie nayarie suraggi-divayana-kova-nidaddhae ammapii-niyaga-vippahune ramena baladevena saddhim dahinaveyalim abhimuhe juhitthillapamokkhanam pamchanham pamdavanam pamdurayaputtanam pasam pamdumahuram sampatthie kosambavana kanane naggohavarapayavassa ahe pudhavisilapattae piyavattha-pachchhaiya-sarire jarakumarenam tikkhenam kodamda-vippamukkenam usuna vame pade viddhe samane kalamase kalam kichcha tachchae valuyappabhae pudhavie ujjalie narae neraiyattae uvavajjihisi. Tae nam se kanhe vasudeve arahao aritthanemissa amtie eyamattham sochcha nisamma ohayamana samkappe karatalapalhatthamuhe attajjhanovagae-jjhiyai. Kanhai! Araha aritthanemi kanham vasudevam evam vayasi–ma nam tumam devanuppiya! Ohayamanasamkappe java jjhiyaha evam khalu tumam devanuppiya! Tachchao pudhavio ujjaliyao narayao anamtaram uvvattitta iheva jambuddive dive bharahe vase agamessae ussappinie pamdesu janavaesu sayaduvare nagare barasame amame namam araha bhavissasi. Tattha tumam bahuim vasaim kevalipariyagam paunetta sijjhihisi bujjhihisi muchchihisi parinivvahisi savvadukkhanam amtam kahisi. Tae nam se kanhe vasudeve arahao aritthanemissa amtie eyamattham sochcha nisamma hatthatutthe java apphodei, apphodetta vaggai, vaggitta tivaim chhimdai, chhimditta sihanayam karei, karetta araham aritthanemim vamdai namamsai, vamditta namamsitta tameva abhisekkam hatthim duruhai, duruhitta jeneva baravai nayari jeneva sae gihe teneva uvagae. Abhiseya-hatthirayanao pachchoruhai, pachchoruhitta jeneva bahiriya uvatthana-sala jeneva sae sihasane teneva uvagachchhai, uvagachchhitta sihasanavaramsi puratthabhimuhe nisiyati, nisiitta kodumbiyapurise saddavei, saddavetta evam vayasi–gachchhaha nam tubbhe devanuppiya! Baravaie nayarie simghadaga-tiga-chaukka-chachchara-chaummuha-mahapahapahesu hatthikhamdhavaragaya mahaya-mahaya saddenam ugghose-mana-ugghosemana evam vayaha–evam khalu devanuppiya! Bara-vaie nayarie navajoyana-vichchhinnae java devalogabhuyae suraggi-divayanamulae vinase bhavissai; tam jo nam devanuppiya! Ichchhai baravaie nayarie raya va juvaraya va isare va talavare va madambiya-kodumbiya-ibbha-setthi va devi va kumaro va kumari va arahao aritthanemissa amtie mumde bhavitta agarao anagariyampavvaittae, tam nam kanhe vasudeve visajjei. Pachchhaturassa vi ya se ahapavittam vittim anujanai. Mahaya iddhisakkarasamudaenam ya se nikkhamanam karei. Dochcham pi tachcham pi ghosanayam ghosei, ghosetta mamam eyam pachchappinaha. Tae nam te kodumbiya java pachchappinamti. Tae nam sa paumavai devi arahao aritthanemissa amtie dhammam sochcha nisamma hatthatuttha-chittamanamdiya java harisavasa visappamanahiyaya araham aritthanemim vamdai namamsai, vamditta namamsitta evam vayasi– saddahami nam bhamte! Niggamtham pavayanam, se jaheyam tubbhe vayaha. Jam navaram–devanuppiya! Kanham vasudevam apuchchhami. Tae nam aham devanuppiyanam amtie mumda bhavitta agarao anagariyam pavvayami. Ahasuham devanuppiya! Ma padibamdham karehi. Tae nam sa paumavai devi dhammiyam janappavaram duruhai, duruhitta jeneva baravai nayari jeneva sae gihe teneva uvagachchhai, uvagachchhitta dhammiyao janappavarao pachchoruhai, pachchoruhitta jeneva kanhe vasudeve teneva uvagachchhai, uvagachchhitta karayala pariggahiyam dasanaham sirasavatta matthae amjalim kattu kanham vasudevam evam vayasi–ichchhami nam devanuppiya! Tubbhehim abbhanunnaya samana arahao aritthanemissa amtie mumda bhavitta agarao anagariyam pavvaittae. Ahasuham devanuppiya! Ma padibamdham karehi. Tae nam se kanhe vasudeve kodumbiyapurise saddavei, saddavetta evam vayasi–khippameva bho devanuppiya! Paumavaie devie mahattham mahaggham mahariham nikkhamanabhiseyam uvatthaveha, uvatthavetta eyamanattiyam pachchappinaha. Tae nam te kodumbiyapurisa java tamanattiyam pachchappinamti. Tae nam se kanhe vasudeve paumavaim devim pattayam duruhei, atthasaenam sovannakalasanam java mahanikkhamanabhiseenam abhisimchai, abhisimchitta savvalamkaravibhusiyam karei, karetta purisasahassa-vahinim sibiyam duruhavei, duruhavetta baravaie nayarie majjhammajjhenam niggachchhai, niggachchhitta jeneva revayae pavvae jeneva sahasambavane ujjane teneva uvagachchhai, uvagachchhitta siyam thavei, paumavaim devimsiyao pachchoruhai, pachchoruhitta jeneva araha aritthanemi teneva uvagachchhai, uvagachchhitta araham aritthanemim tikkhutto ayahina-payahinam karei, karetta vamdai namamsai, vamditta namamsitta evam vayasi–esa nam bhamte! Mama aggamahisi paumavai namam devi ittha kamta piya manunna manabhirama java umbarapuppham piva dullaha savanayae, kimamga puna pasanayae? Tannam aham devanuppiya! Sissinibhikkham dalayami. Padichchhamtu nam devanuppiya! Sissinibhikkham. Ahasuham devanuppiya! Ma padibamdham kareha. Tae nam sa paumavai uttarapuratthimam disibhagam avakkamai, avakkamitta sayameva abharanalamkaram omuyai, omuyitta sayameva pamchamutthiyam loyam karei, karetta jeneva araha aritthanemi teneva uvagachchhai, uvagachchhitta araham aritthanemim vamdai namamsai, vamditta namamsitta evam vayasi–alitte nam bhamte! Loe java tam ichchhami nam devanuppiehim dhammamaikkhiya. Tae nam araha aritthanemi paumavaim devim sayameva pavvavei, pavvavetta sayameva jakkhinie ajjae sissinittae dalayai. Tae nam sa jakkhini ajja paumavaim devim sayameva pavvavei sayameva mumdavei sayameva sehaveti dhammamaikkhai–evam devanuppie! Gamtavvam java samjamenamsamjamiyavvam. Tae nam sa paumavai devi tamanae taha chitthai java samjamenam samjamai. Tae nam sa paumavai ajja jaya. Iriyasamiya java guttabambhayarini. Tae nam sa paumavai ajja jakkhinie ajjae amtie samaiyamaiyaim ekkarasa amgaim ahijjai, bahuhim chauttha-chhatthatthama-dasama-duvalasehim masaddhamasakkhamanehim vivihehim tavokammehim appanam bhavemani viharai. Tae nam sa paumavai ajja bahupadipunnaim visam vasaim samannapariyagam paunai, paunitta masiyae samlehanae appanam jjhusei, jjhusetta satthim bhattaim anasanae chhedei, chhedetta jassatthae kirai naggabhave mumdabhave java tamattham arahei, charimussasehim siddha. | ||
| Sutra Meaning Transliteration : | Bhamte ! Jo bhagavamta mahavire pamchamam vargana dasha adhyayano kahya chhe, to bhamte ! Bhagavamte pahela adhyayanano sho artha kahyo chhe\? He jambu ! Te kale, te samaye dvaravati nagari hati, pahela adhyayanamam kahya mujaba yavat krishnavasudeva tyam rajya shasana sambhalatavicharata hata. Krishnane padmavati name eka rani hati. Te kale te samaye arishtanemi arahamta padharya yavat samyama ane tapathi potana atmane bhavita karata vicharava lagya. Krishna vasudeva bhagavamtane vamdanarthe dvarikathi nikalya yavat bhagavamtane paryupase chhe. Tyare padmavati rani, a vrittamta janine harshita thai, devakidevini maphaka te pana nikalya yavat bhagavamtani paryupasana karava lagya. Tyare arishtanemie krishna vasudeva, padmavati rani sahita sarva parshadane dharmakatha kahi, parshada pachhi gai. Tyare krishne, bhagavamtane vamdi – namine ema puchhyum – bhagavan ! Bara yojana lambi ane nava yojana paholi a dvaravati nagari yavat devaloka samana chhe, teno vinasha kya nimitte thashe\? Krishnane sambodhine arishtanemie krishnavasudevane kahyum – he krishna ! Bara yojana lambi ane nava yojana paholi yavat devalokarupa a dvaravati sura, agni ane dvaipayanana nimitte nasha thashe. Arishtanemi arahamta pase krishna vasudeve ama sambhali, avadharine ama vicharyum ke – te jali, mayali, purushasena, varishena, pradyumna, shamba, aniruddha, dridhanemi, satyanemi adi kumaro dhanya chhe, jemane hiranyane tyajine yavat potana bhaione ane yachakone vahechine arahamta arishtanemi pase mumda thaine yavat pravrajya lidhi. Hum adhanya, akrit punya, rajya yavat amtahpuramam ane manushi kamabhogomam murchchhitadi chhum, bhagavamta pase diksha leva mate samartha nathi. Krishnane sambodhine arishtanemie, krishnane kahyum – nishche he krishna ! Tane avo vichara yavata manogata samkalpa thayo ke – dhanya chhe te jali, mayali adi kumvaro yavat jene hiranya, suvarna adi sarveno tyaga kari diksha lidhi chhe, pana hum adhanya chhum ityadi, to nishche he krishna ! A artha satya chhe? Ha, bhagavana ! E vata satya chhe. He krishna! Evum thayum nathi – thatum nathi – thashe pana nahim ke vasudevo hiranyadi tajine yavat diksha le chhe. Bhagavan ! Ema kema kaho chho? Ke vasudeva yavat diksha na le. Krishnane sambodhine arishtanemi arahamte kahyum – he krishna ! Badha ja vasudevo purvabhave niyanu karela hoya chhe. Tethi ama kahyum ke yavat diksha na le. Tyare krishna vasudeve, bhagavamtane kahyum – hum ahimthi marine kyam jaisha\? Tyare bhagavamte kahyum – he krishna! Nishche dvaravati nagari, dvaipayana devana kopathi bali jashe. Tyare mata – pita, svajana rahita thayela tame rama baladevani sathe dakshina samudri kinare rahela pamdu mathura nagari tarapha yudhishthira adi pamdu rajana putro, pamche pamdavoni pase java nikalasho. Margamam kaushambina aranyamam shreshtha nyagrodha vrikshani niche prithvishilapattake pila vastrathi achchhadita sharire suta hasho, tyare jarakumare dhanushyamamthi chhodela tikshna bana vade daba pagamam vimdhaine kalamase kala karine ujjavala vedanavali valukaprabha name triji naraka prithvimam nairayikapane utpanna thasho. Tyare krishna vasudeve, arishtanemi arahamtana a arthane sambhali, avadharine apahatamana(udasa ane nirasha) thai yavat artadhyana kare chhe. Tyare bhagavamte krishnane kahyum – he devanupriya! Tame apahata manavalo yavat chimtamagna na thao. Tame nishche triji prithvithi nikali anamtara udvartine a jambudvipana bharatakshetramam agami utsarpinimam pumdra deshamam shatadvara nagaramam baramam ‘amama’ name tirthamkara thasho. Tyam tame ghana varsho kevaliparyaya pali siddha thasho, buddha thasho, mukta thasho yavata sarva duhkhano amta karasho. Tyare krishna vasudeva, arishtanemini pase a artha sambhali, avadhari, harshita – samtushta thai, asphotana karyum, kudako maryo, trana pagalarupa nyasa karyo, simhanada karyo. Karine bhagavamtane vamdana – namana karyum, karine te ja abhishekya hasti upara besine dvaravati nagarimam potana ghera avyo. Abhisheka hastiratnathi utaryo, bahya upasthana shalamam potana simhasana pase avyo, avine simhasana upara purvabhimukha thaine betho, besine kautumbika purushone bolavine a pramane kahyum – He devanupriyo! Tame jao ane dvaravati nagarina shrimgatakadi margo para e pramane yavat udghoshana karata ama kaho ke – he devanupriyo ! Bara yojana lambi ane nava yojana paholi yavat devalokabhuta a dvaravati nagari sura – agni – dvaipayana nimitte vinasha pamavani chhe. To dvaravatina je koi raja, yuvaraja, ishvara, talavara, madambika, kautumbika, ibhya, shreshthi, rani, kumara ke kumari arihamta arishtanemini pase mumda thai yavat diksha leva ichchhe, tene vasudeva krishna raja apashe. Pachhala rahela pida pamatane purve hoya tevi ajivika apashe pana hari nahim levaya, mahariddhi – satkarana samudaya vade diksha mahotsava karashe, evi udghoshana be – trana vakhata karavo. Pachhi mari a ajnya pachhi sompo. Kautumbika purushoe yavat ajnya sompi. Tyare te padmavati devi, arishtanemi arahamta pase dharma sambhali, samaji, harshita – samtushta yavat prasanna hridayi thai, bhagavamtane vamdi – namine kahe chhe – Bhagavan ! Nirgrantha pravachanani hum shraddha karum chhum. Yavat apa je kaho chho te satya chhe ityadi, vishesha e ke – krishna vasudevani raja laum. Pachhi hum apani pase mumda thai yavat diksha laisha. He devanupriye ! Jema sukha upaje tema karo, vilamba na karo. Pachhi padmavati devi dharmika yanapravaramam bethi, besine dvaravati nagarie avi, avine dharmika yanathi utari, utarine krishna vasudeva pase avi, be hatha jodine kahyum – he devanupriya! Apani anujnya pamine hum arishtanemi arahamta pase yavat diksha levane ichchhu chhum. Pachhi krishne kautumbikone bolavine kahyum – jaladi padmavatidevi mate mahartha, mahargha nishkramanabhisheka taiyara karo. Karine mari ajnya pachhi sompo. Teoe yavat te pramane karine ajnya pachhi sompi. Tyare krishna vasudeve padmavati devine pate sthapi, 108 suvarna kalasha adi vade yavat mahanishkramana abhishekathi abhisheka karyo. Karine sarvalamkarathi vibhushita kari, pachhi sahasrapurusha vahini shibika rachavine, tenine besadine dvaravati nagarina madhyethi nikalya, raivataka parvate sahasramravana udyanamam avya. Shibika sthapi, padmavatine shibikamamthi utari, pachhi arishtanemi arahamta pase avya. Avine trana vakhata pradakshina kari, vamdi – namine kahyum – Bhagavan ! A mari agramahishi padmavati rani, ishta kamta priya manojnya manama abhirama chhe,tenum nama shravana pana durlabha chhe to darshananum kahevum ja shum\? He devanupriya ! Apane shishya bhiksha apum chhum, apa svikara karo. Bhagavamte kahyum – jema sukha upaje tema karo. Tyare padmavati ishana khunamam jai, svayam ja abharana alamkara utarya, svayam ja pamchamushtika locha karyo. Karine arishtanemi arahamta pase avi, vamdana – namana karine kahyum – a loka adipta chhe, pradipta chhe yavat hum apani pase diksha amgikara karava ichchhum chhum. Apa mane dharma upadesha sambhalavo. Tyare bhagavamte padmavati devine svayam ja pravrajya api, mumda karine yakshini aryane shishyarupe sompya. Pachhi yakshini aryae padmavatine svayam diksha api yavat samyama aradhanamam prayatnashila rahevani shiksha api tyarapachhi padmavati devi sadhvi bani gaya. Yavat samyama vishe yatna kare chhe. Te padmavati arya thaya, iryasamita yavat gupta brahmacharini thaya. Padmavati arya, yakshini arya pase samayika adi 11 – amgo bhanya. Ghana upavasa, chhaththa, aththama adi vividha tapa vade potana atmane bhavita karata vichare chhe. Tyara pachhi padmavati arya, pratipurna visa varsha shramanya paryaya paline, masiki samlekhanathi atmane jhoshita(aradhita) karine, samitha bhaktone anashana vade chhedine, je hetuthi nagnabhava dharana karela, te arthane aradhi, chhella shvase (amtakrita kevali bani) siddha thaya. | ||