Sutra Navigation: Upasakdashang ( ઉપાસક દશાંગ સૂત્ર )
Search Details
| Mool File Details |
|
Anuvad File Details |
|
| Sr No : | 1105143 | ||
| Scripture Name( English ): | Upasakdashang | Translated Scripture Name : | ઉપાસક દશાંગ સૂત્ર |
| Mool Language : | Ardha-Magadhi | Translated Language : | Gujarati |
| Chapter : |
अध्ययन-७ सद्दालपुत्र |
Translated Chapter : |
અધ્યયન-૭ સદ્દાલપુત્ર |
| Section : | Translated Section : | ||
| Sutra Number : | 43 | Category : | Ang-07 |
| Gatha or Sutra : | Sutra | Sutra Anuyog : | |
| Author : | Deepratnasagar | Original Author : | Gandhar |
| Century : | Sect : | Svetambara1 | |
| Source : | |||
| Mool Sutra : | [सूत्र] तए णं कल्लं पाउप्पभायाए रयणीए फुल्लुप्पलकमलकोमलुम्मिलियंमि अह पंडुरे पहाए रत्तासोग-प्पगास-किंसुय-सुयमुह-गुंजद्धरागसरिसे कमलागरसंडबोहए उट्ठियम्मि सूरे सहस्सरस्सिम्मि दिनयरे तेयसा जलंते समणे भगवं महावीरे जाव जेणेव पोलासपुरे नयरे जेणेव सहस्संबवने उज्जाणे तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता अहापडिरूवं ओग्गहं ओगिण्हित्ता संजमेणं तवसा अप्पाणं भावेमाणे विहरइ। परिसा निग्गया। कूणिए राया जहा, तहा जियसत्तू निग्गच्छइ जाव पज्जुवासइ। तए णं से सद्दालपुत्ते आजीविओवासए इमीसे कहाए लद्धट्ठे समाणे–एवं खलु समणे भगवं महावीरे पुव्वाणु-पुव्विं चरमाणे गामाणुगामं दूइज्जमाणे इहमागए इह संपत्ते इह समोसढे इहेव पोलासपुरस्स नयरस्स बहिया सहस्संबवणे उज्जाणे अहापडिरूवं ओग्गहं ओगिण्हित्ता संजमेणं तवसा अप्पाणं भावेमाणे विहरइ। तं गच्छामि णं समणं भगवं महावीरं वंदामि णमंसामि सक्कारेमि सम्माणेमि कल्लाण मंगलं देवयं चेइयं पज्जुवासामि–एवं संपेहेइ, संपेहेत्ता ण्हाए कयबलिकम्मे कय-कोउय-मंगल पायच्छित्ते सुद्धप्पावेसाइं मंगल्लाइं वत्थाइं पवर परिहिए अप्पमहग्घा-भरणालंकियसरीरे मनुस्सवग्गुरापरिगए साओ गिहाओ पडिनिक्खमइ, पडिनिक्खमित्ता पोलासपुरं नयरं मज्झंमज्झेणं निग्गच्छइ, निग्गच्छित्ता जेणेव सहस्संबवने उज्जाणे, जेणेव समणे भगवं महावीरे, तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता तिक्खुत्तो आयाहिण-पयाहिणं करेइ, करेत्ता वंदइ नमंसइ, वंदित्ता नमंसित्ता नच्चासण्णे नाइदूरे सुस्सूसमाणे नमंसमाणे अभिमुहे विनएणं पंजलिउडे पज्जुवासइ। तए णं समणे भगवं महावीरे सद्दालपुत्तस्स आजीविओवासगस्स तीसे य महइ-महालियाए परिसाए जाव धम्मं परिकहेइ। सद्दालपुत्ताइ! समणे भगवं महावीरे सद्दालपुत्तं आजीविओवासयं एवं वयासी–से नूणं सद्दालपुत्ता! कल्लं तुमं पच्चावरण्हकालसमयंसि जेणेव असोगवणिया, तेणेव उवागच्छसि, उवागच्छित्ता गोसालस्स मंखलिपुत्तस्स अंतियं धम्मपन्नत्ति उवसंपज्जित्ता णं विहरसि। तए णं तुब्भं एगे देवे अंतियं पाउब्भवित्था। तए णं से देवे अंतलिक्खपडिवण्णे सखिंखिणियाइं पंचवण्णाइं वत्थाइं पवर परिहिए तुमं एवं वयासी–हंभो! सद्दालपुत्ता! एहिइ णं देवानुप्पिया! कल्लं इहं महामाहणे जाव तच्च-कम्मसंपया-संपउत्ते! तं णं तुमं वंदेज्जाहि णमंसेज्जाहि सक्कारेज्जाहि सम्माणेज्जाहि कल्लाणं मंगलं देवयं चेइयं पज्जुवासेज्जाहि, पाडिहारिएणं पीढ-फलग-सेज्जा-संथारएणं उवनिमंतेज्जाहि। दोच्चं पि तच्चं पि एवं वयइ, वइत्ता जामेव दिसं पाउब्भूए, तामेव दिसं पडिगए। तए णं तुब्भं तेणं देवेणं एवं वुत्तस्स समाणस्स इमेयारूवे अज्झत्थिए चिंतिए पत्थिए मनोगए संकप्पे समुप्पण्णे–एवं खलु मम धम्मायरिए धम्मोवएसए गोसाले मंखलिपुत्ते–से णं महामाहणे जाव तच्च-कम्मसंपया-संपउत्ते, से णं कल्लं इह हव्वमागच्छिस्संति तए णं तं अहं वंदिस्सामि नमंसिस्सामि सक्कारेस्सामि सम्माणेस्सामि कल्लाणं मंगलं देवयं चेइयं पज्जुवासिस्सामि, पाडिहारिएणं पीढ-फलग-सेज्जा-संथारएणं उवनिमंतिस्सामि। से नूणं सद्दालपुत्ता! अट्ठे समट्ठे? हंता अत्थि। तं नो खलु सद्दालपुत्ता! तेणं देवेणं गोसालं मंखलिपुत्तं पणिहाय एवं वुत्ते। तए णं तस्स सद्दालपुत्तस्स आजीविओवासयस्स समणेणं भगवया महावीरेणं एवं वुत्तस्स समाणस्स इमेयारूवे अज्झत्थिए चिंतिए पत्थिए मनोगए संकप्पे समुप्पन्ने–एस णं समणे भगवं महावीरे महामाहणे उप्पन्नणाणदंसणधरे तीयप्पडुपन्नाणागयजाणए अरहा जिणे केवली सव्वण्णू सव्वदरिसी तेलोक्कचहिय-महिय-पूइए सदेवमणुयासुरस्स लोगस्स अच्चणिज्जे पूयणिज्जे वंदणिज्जे नमंसणिज्जे सक्कारणिज्जे सम्माणणिज्जे कल्लाणं मंगलं देवयं चेइयं पज्जुवासणिज्जे तच्च-कम्मसंपया-संपउत्ते। तं सेयं खलु ममं समणं भगवं महावीरं वंदित्ता नमंसित्ता पाडिहारिएणं पीढ-फलग-सेज्जा-संथारएणं उवनिमंतेत्तए–एवं संपेहेइ, संपेहेत्ता उट्ठाए उट्ठेइ, उट्ठेत्ता समणं भगवं महावीरं वंदइ नमंसइ, वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी– एवं खलु भंते! मम पोसालपुरस्स नयरस्स बहिया पंच कुंभारावणसया। तत्थ णं तुब्भे पाडिहारियं पीढ-फलग-सेज्जा-संथारयं ओगिण्हित्ता णं विहरइ। तए णं समणे भगवं महावीरे सद्दालपुत्तस्स अजीविओवासगस्स एयमट्ठं पडिसुणेइ, पडिसुणेत्ता सद्दालपुत्तस्स आजीविओवासगस्स पंचसु कुंभारावणसएसु फासुएसणिज्जं पाडिहारियं पीढ-फलग-सेज्जा-संथारयं ओगिण्हित्ता णं विहरइ। | ||
| Sutra Meaning : | સૂત્ર– ૪૩. તે પછી બીજે દિવસે યાવત્ સૂર્ય જ્વલિત થતા શ્રમણ ભગવંત મહાવીર યાવત્ ત્યાં સમોસર્યા, પર્ષદા નીકળી યાવત્ પર્ષદા પર્યુપાસે છે. ત્યારે તે આજીવિકોપાસક સદ્દાલપુત્ર આ વૃત્તાંત જાણીને – ‘ભગવંત મહાવીર યાવત્ વિચરે છે,’ તો હું જાઉં, ભગવંતને વાંદુ યાવત્ ઉપાસના કરું. આમ વિચારીને સ્નાન કરી યાવત્ પ્રાયશ્ચિત્ત કરી, શુદ્ધ પ્રાવેશ્ય વસ્રો ધારણ કરી યાવત્ અલ્પ પણ મહાર્ઘ આભરણથી અલંકૃત શરીરી થઈ, મનુષ્યવર્ગથી પરીવરીને પોતાના ઘેરથી નીકળ્યો. નીકળીને પોલાસપુર મધ્યે થઈને સહસ્રામ્રવન ઉદ્યાનમાં ભગવંત મહાવીર પાસે આવ્યો. આવીને ત્રણ વખત આદક્ષિણ – પ્રદક્ષિણા કરી, કરીને વાંદી – નમી – પર્યુપાસે છે. ત્યારે ભગવંતે સદ્દાલપુત્ર અને તે મોટી પર્ષદાને ધર્મ કહ્યો યાવત્ ધર્મકથા સમાપ્ત થઈ. સદ્દાલપુત્રને સંબોધી ભગવંતે કહ્યું – સદ્દાલપુત્ર ! કાલે તું મધ્યાહ્નકાળ સમયે અશોકવાટિકામાં યાવત્ વિચરતો હતો. ત્યારે તારી પાસે એક દેવ પ્રગટ થયો, તે દેવે આકાશમાં રહીને કહ્યું – ઓ સદ્દાલપુત્ર ! યાવત્ એમ કહેલું કે પર્યુપાસના કરજે. સદ્દાલપુત્ર ! આ વાત સાચી છે ? હા, ભગવંત સાચી છે. હે સકડાલપુત્ર ! તે દેવે ગોશાળાને આશ્રીને આમ કહ્યું ન હતું. ત્યારપછી સદ્દાલપુત્રે, ભગવંત મહાવીરને આમ કહેતા સાંભળીને, આવો સંકલ્પ થયો કે – આ ભગવંત મહાવીર મહામાહણ, ઉત્પન્ન જ્ઞાન – દર્શનધર યાવત્ સત્ય કર્મસંપત્તિ પ્રાપ્ત છે, તો મારે ઉચિત છે કે ભગવંતને વાંદી – નમીને, પ્રાતિહારિક પીઠફલકથી યાવત્ નિમંત્રણા કરવી. એમ વિચારી, ઉત્થાનથી ઉઠીને ભગવંતને વાંદી – નમીને કહ્યું – ભગવન્ ! પોલાસપુર નગર બહાર મારી ૫૦૦ કુંભકારાપણ છે. ત્યાં આપ પ્રાતિહારિક પીઠ યાવત્ સંસ્તારક ગ્રહણ કરીને વિચરો. ત્યારે ભગવંત મહાવીરે સદ્દાલપુત્રની આ વાતને સ્વીકારીને, તેની ૫૦૦ કુંભાર – હાટોમાં પ્રાસુક એષણીય, પ્રાતિહારિક પીઠ – ફલક યાવત્ સંથારાને ગ્રહણ કરીને રહ્યા. સૂત્ર– ૪૪. ત્યારપછી આજીવિકોપાસક સદ્દાલપુત્ર કોઈ દિવસે વાયુથી સૂકાયેલ કુંભાર સંબંધી પાત્રોને શાળામાંથી બહાર કાઢે છે, કાઢીને તડકો આપે છે, ત્યારે શ્રમણ ભગવંત મહાવીરે, સદ્દાલપુત્રને કહ્યું – હે સદ્દાલપુત્ર ! આ કુંભાર પાત્ર કેવી રીતે થાય છે ? ત્યારે સદ્દાલપુત્રે ભગવંતને કહ્યું – પૂર્વે માટી હતી, પછી પાણી વડે સ્થાપન કરાઈ, કરીને રાખ અને છાણ મેળવ્યા, મેળવીને ચાક ઉપર ચડાવાય છે, પછી માટીના ઘણા કરકો યાવત્ ઉષ્ટ્રિકા કરાય છે. ત્યારે ભગવંતે સદ્દાલપુત્રને કહ્યું – હે સદ્દાલપુત્ર ! આ કુંભારના પાત્ર ઉત્થાન યાવત્ પુરુષકાર પરાક્રમ વડે કરાય છે કે અનુત્થાન યાવત્ અપુરુષકાર પરાક્રમથી ? ત્યારે સદ્દાલપુત્રે ભગવંતને કહ્યું – અનુત્થાન યાવત્ અપુરુષકાર પરાક્રમથી. ઉત્થાન યાવત્ પરાક્રમથી થતા નથી, સર્વે ભાવો નિયત છે. ત્યારે ભગવંતે સદ્દાલપુત્રને કહ્યું – હે સદ્દાલપુત્ર ! જો કોઈ પુરુષ હવાથી સુકાયેલા કે પકાવેલા, તારા કુંભારપાત્રને હરી લે, ફેંકી દે, ફોડી નાંખે, છીનવી લે, પરઠવી દે અથવા તારી સ્ત્રી અગ્નિમિત્રા સાથે વિપુલ ભોગ ભોગવતો વિચરે, તો તું તે પુરુષને શું દંડ આપીશ ? ભગવન્ ! હું તે પુરુષને આક્રોશ કરું, હણું, બાંધુ, મારું, તર્જના – તાડના કરું, તેનું બધું છીનવી લઉં, તિરસ્કારું, જીવિતથી મુક્ત પણ કરું. સદ્દાલપુત્ર ! જો ઉત્થાન નથી યાવત્ પુરુષકાર પરાક્રમ નથી, સર્વે ભાવો નિયત છે, તો કોઈ પુરુષ વાયુથી સૂકાયેલા અને પાકા કુંભાર પાત્રને કોઈ હરતુ નથી યાવત્ પરઠવતુ નથી કે અગ્નિમિત્રા ભાર્યા સાથે વિપુલ ભોગ ભોગવતુ વિચરતુ નથી, તું તેને આક્રોશતો કે હણતો નથી યાવત્ જીવિતથી રહિત કરતો નથી અને જો તારા વાતાહત પાત્રને યાવત્ કોઈ પરઠવી દે કે અગ્નિમિત્રા સાથે યાવત્ વિચરે અને તું તે પુરુષને આક્રોશ કરે યાવત્ જીવિતથી મુક્ત કરી દે તો તું જે કહે છે કે ઉત્થાન નથી યાવત્ સર્વે ભાવો નિયત છે, તે મિથ્યા છે. આથી સદ્દાલપુત્ર બોધ પામ્યો. ત્યારપછી આજીવિકોપાસક સદ્દાલપુત્રે શ્રમણ ભગવન્ મહાવીરને વંદન – નમસ્કાર કરીને કહ્યું – ભગવન્! હું આપની પાસે ધર્મ સાંભળવા ઇચ્છુ છું. ત્યારે ભગવંતે તેને અને પર્ષદાને ધર્મ કહ્યો. સૂત્ર સંદર્ભ– ૪૩, ૪૪ | ||
| Mool Sutra Transliteration : | [sutra] tae nam kallam pauppabhayae rayanie phulluppalakamalakomalummiliyammi aha pamdure pahae rattasoga-ppagasa-kimsuya-suyamuha-gumjaddharagasarise kamalagarasamdabohae utthiyammi sure sahassarassimmi dinayare teyasa jalamte samane bhagavam mahavire java jeneva polasapure nayare jeneva sahassambavane ujjane teneva uvagachchhai, uvagachchhitta ahapadiruvam oggaham oginhitta samjamenam tavasa appanam bhavemane viharai. Parisa niggaya. Kunie raya jaha, taha jiyasattu niggachchhai java pajjuvasai. Tae nam se saddalaputte ajiviovasae imise kahae laddhatthe samane–evam khalu samane bhagavam mahavire puvvanu-puvvim charamane gamanugamam duijjamane ihamagae iha sampatte iha samosadhe iheva polasapurassa nayarassa bahiya sahassambavane ujjane ahapadiruvam oggaham oginhitta samjamenam tavasa appanam bhavemane viharai. Tam gachchhami nam samanam bhagavam mahaviram vamdami namamsami sakkaremi sammanemi kallana mamgalam devayam cheiyam pajjuvasami–evam sampehei, sampehetta nhae kayabalikamme kaya-kouya-mamgala payachchhitte suddhappavesaim mamgallaim vatthaim pavara parihie appamahaggha-bharanalamkiyasarire manussavagguraparigae sao gihao padinikkhamai, padinikkhamitta polasapuram nayaram majjhammajjhenam niggachchhai, niggachchhitta jeneva sahassambavane ujjane, jeneva samane bhagavam mahavire, teneva uvagachchhai, uvagachchhitta tikkhutto ayahina-payahinam karei, karetta vamdai namamsai, vamditta namamsitta nachchasanne naidure sussusamane namamsamane abhimuhe vinaenam pamjaliude pajjuvasai. Tae nam samane bhagavam mahavire saddalaputtassa ajiviovasagassa tise ya mahai-mahaliyae parisae java dhammam parikahei. Saddalaputtai! Samane bhagavam mahavire saddalaputtam ajiviovasayam evam vayasi–se nunam saddalaputta! Kallam tumam pachchavaranhakalasamayamsi jeneva asogavaniya, teneva uvagachchhasi, uvagachchhitta gosalassa mamkhaliputtassa amtiyam dhammapannatti uvasampajjitta nam viharasi. Tae nam tubbham ege deve amtiyam paubbhavittha. Tae nam se deve amtalikkhapadivanne sakhimkhiniyaim pamchavannaim vatthaim pavara parihie tumam evam vayasi–hambho! Saddalaputta! Ehii nam devanuppiya! Kallam iham mahamahane java tachcha-kammasampaya-sampautte! Tam nam tumam vamdejjahi namamsejjahi sakkarejjahi sammanejjahi kallanam mamgalam devayam cheiyam pajjuvasejjahi, padiharienam pidha-phalaga-sejja-samtharaenam uvanimamtejjahi. Dochcham pi tachcham pi evam vayai, vaitta jameva disam paubbhue, tameva disam padigae. Tae nam tubbham tenam devenam evam vuttassa samanassa imeyaruve ajjhatthie chimtie patthie manogae samkappe samuppanne–evam khalu mama dhammayarie dhammovaesae gosale mamkhaliputte–se nam mahamahane java tachcha-kammasampaya-sampautte, se nam kallam iha havvamagachchhissamti tae nam tam aham vamdissami namamsissami sakkaressami sammanessami kallanam mamgalam devayam cheiyam pajjuvasissami, padiharienam pidha-phalaga-sejja-samtharaenam uvanimamtissami. Se nunam saddalaputta! Atthe samatthe? Hamta atthi. Tam no khalu saddalaputta! Tenam devenam gosalam mamkhaliputtam panihaya evam vutte. Tae nam tassa saddalaputtassa ajiviovasayassa samanenam bhagavaya mahavirenam evam vuttassa samanassa imeyaruve ajjhatthie chimtie patthie manogae samkappe samuppanne–esa nam samane bhagavam mahavire mahamahane uppannananadamsanadhare tiyappadupannanagayajanae araha jine kevali savvannu savvadarisi telokkachahiya-mahiya-puie sadevamanuyasurassa logassa achchanijje puyanijje vamdanijje namamsanijje sakkaranijje sammananijje kallanam mamgalam devayam cheiyam pajjuvasanijje tachcha-kammasampaya-sampautte. Tam seyam khalu mamam samanam bhagavam mahaviram vamditta namamsitta padiharienam pidha-phalaga-sejja-samtharaenam uvanimamtettae–evam sampehei, sampehetta utthae utthei, utthetta samanam bhagavam mahaviram vamdai namamsai, vamditta namamsitta evam vayasi– Evam khalu bhamte! Mama posalapurassa nayarassa bahiya pamcha kumbharavanasaya. Tattha nam tubbhe padihariyam pidha-phalaga-sejja-samtharayam oginhitta nam viharai. Tae nam samane bhagavam mahavire saddalaputtassa ajiviovasagassa eyamattham padisunei, padisunetta saddalaputtassa ajiviovasagassa pamchasu kumbharavanasaesu phasuesanijjam padihariyam pidha-phalaga-sejja-samtharayam oginhitta nam viharai. | ||
| Sutra Meaning Transliteration : | Sutra– 43. Te pachhi bije divase yavat surya jvalita thata shramana bhagavamta mahavira yavat tyam samosarya, parshada nikali yavat parshada paryupase chhe. Tyare te ajivikopasaka saddalaputra a vrittamta janine – ‘bhagavamta mahavira yavat vichare chhe,’ to hum jaum, bhagavamtane vamdu yavat upasana karum. Ama vicharine snana kari yavat prayashchitta kari, shuddha praveshya vasro dharana kari yavat alpa pana mahargha abharanathi alamkrita shariri thai, manushyavargathi parivarine potana gherathi nikalyo. Nikaline polasapura madhye thaine sahasramravana udyanamam bhagavamta mahavira pase avyo. Avine trana vakhata adakshina – pradakshina kari, karine vamdi – nami – paryupase chhe. Tyare bhagavamte saddalaputra ane te moti parshadane dharma kahyo yavat dharmakatha samapta thai. Saddalaputrane sambodhi bhagavamte kahyum – saddalaputra ! Kale tum madhyahnakala samaye ashokavatikamam yavat vicharato hato. Tyare tari pase eka deva pragata thayo, te deve akashamam rahine kahyum – o saddalaputra ! Yavat ema kahelum ke paryupasana karaje. Saddalaputra ! A vata sachi chhe\? Ha, bhagavamta sachi chhe. He sakadalaputra ! Te deve goshalane ashrine ama kahyum na hatum. Tyarapachhi saddalaputre, bhagavamta mahavirane ama kaheta sambhaline, avo samkalpa thayo ke – a bhagavamta mahavira mahamahana, utpanna jnyana – darshanadhara yavat satya karmasampatti prapta chhe, to mare uchita chhe ke bhagavamtane vamdi – namine, pratiharika pithaphalakathi yavat nimamtrana karavi. Ema vichari, utthanathi uthine bhagavamtane vamdi – namine kahyum – bhagavan ! Polasapura nagara bahara mari 500 kumbhakarapana chhe. Tyam apa pratiharika pitha yavat samstaraka grahana karine vicharo. Tyare bhagavamta mahavire saddalaputrani a vatane svikarine, teni 500 kumbhara – hatomam prasuka eshaniya, pratiharika pitha – phalaka yavat samtharane grahana karine rahya. Sutra– 44. Tyarapachhi ajivikopasaka saddalaputra koi divase vayuthi sukayela kumbhara sambamdhi patrone shalamamthi bahara kadhe chhe, kadhine tadako ape chhe, Tyare shramana bhagavamta mahavire, saddalaputrane kahyum – he saddalaputra ! A kumbhara patra kevi rite thaya chhe\? Tyare saddalaputre bhagavamtane kahyum – purve mati hati, pachhi pani vade sthapana karai, karine rakha ane chhana melavya, melavine chaka upara chadavaya chhe, pachhi matina ghana karako yavat ushtrika karaya chhe. Tyare bhagavamte saddalaputrane kahyum – He saddalaputra ! A kumbharana patra utthana yavat purushakara parakrama vade karaya chhe ke anutthana yavat apurushakara parakramathi\? Tyare saddalaputre bhagavamtane kahyum – anutthana yavat apurushakara parakramathi. Utthana yavat parakramathi thata nathi, sarve bhavo niyata chhe. Tyare bhagavamte saddalaputrane kahyum – he saddalaputra ! Jo koi purusha havathi sukayela ke pakavela, tara kumbharapatrane hari le, phemki de, phodi namkhe, chhinavi le, parathavi de athava tari stri agnimitra sathe vipula bhoga bhogavato vichare, to tum te purushane shum damda apisha\? Bhagavan ! Hum te purushane akrosha karum, hanum, bamdhu, marum, tarjana – tadana karum, tenum badhum chhinavi laum, tiraskarum, jivitathi mukta pana karum. Saddalaputra ! Jo utthana nathi yavat purushakara parakrama nathi, sarve bhavo niyata chhe, to koi purusha vayuthi sukayela ane paka kumbhara patrane koi haratu nathi yavat parathavatu nathi ke agnimitra bharya sathe vipula bhoga bhogavatu vicharatu nathi, tum tene akroshato ke hanato nathi yavat jivitathi rahita karato nathi Ane jo tara vatahata patrane yavat koi parathavi de ke agnimitra sathe yavat vichare ane tum te purushane akrosha kare yavat jivitathi mukta kari de to tum je kahe chhe ke utthana nathi yavat sarve bhavo niyata chhe, te mithya chhe. Athi saddalaputra bodha pamyo. Tyarapachhi ajivikopasaka saddalaputre shramana bhagavan mahavirane vamdana – namaskara karine kahyum – bhagavan! Hum apani pase dharma sambhalava ichchhu chhum. Tyare bhagavamte tene ane parshadane dharma kahyo. Sutra samdarbha– 43, 44 | ||