Sutra Navigation: Bhagavati ( ભગવતી સૂત્ર )

Search Details

Mool File Details

Anuvad File Details

Sr No : 1104145
Scripture Name( English ): Bhagavati Translated Scripture Name : ભગવતી સૂત્ર
Mool Language : Ardha-Magadhi Translated Language : Gujarati
Chapter :

शतक-१५ गोशालक

 Translated Chapter :

શતક-૧૫ ગોશાલક
Section : Translated Section :
Sutra Number : 645 Category : Ang-05
Gatha or Sutra : Sutra Sutra Anuyog :
Author : Deepratnasagar Original Author : Gandhar
 
Century : Sect : Svetambara1
Source :
 
Mool Sutra : [सूत्र] तेणं कालेणं तेणं समएणं समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतेवासी आनंदे नामं थेरे पगइभद्दए जाव विनीए छट्ठं-छट्ठेणं अनिक्खित्तेणं तवोकम्मेणं संजमेणं तवसा अप्पाणं भावेमाणे विहरइ। तए णं से आनंदे थेरे छट्ठक्खमणपारणगंसि पढमाए पोरिसीए एवं जहा गोयमसामी तहेव आपुच्छइ, तहेव जाव उच्च-नीय-मज्झिमाइं कुलाइं घरसमुदाणस्स भिक्खायरियाए अडमाणे हालाहलाए कुंभकारीए कुंभकारावणस्स अदूरसामंते वीइ-वयइ। तए णं से गोसाले मंखलिपुत्ते आनंदं थेरं हालाहलाए कुंभकारीए कुंभकरावणस्स अदूर-सामंतेणं वीइवयमाणं पासइ, पासित्ता एवं वयासी–एहि ताव आनंदा! इओ एगं महं उवमियं निसामेहि। तए णं से आनंदे थेरे गोसालेणं मंखलिपुत्तेणं एवं वुत्ते समाणे जेणेव हालाहलाए कुंभकारीए कुंभकारावणे, जेणेव गोसाले मंखलिपुत्ते तेणेव उवागच्छइ। तए णं से गोसाले मंखलिपुत्ते आनंद थेरं एवं वयासी–एवं खलु आनंदा! इत्तो चिरातीयाए अद्धाए केइ उच्चावया वणिया अत्थत्थी अत्थलुद्धा अत्थगवेसी अत्थकंखिया अत्थपिवासा अत्थ-गवेसणयाए नाणाविहविउलपणियभंडमायाए सगडीसागडेणं सुबहुं भत्तपाणं पत्थयणं गहाय एगं महं अगामियं अणोहियं छिन्नावायं दीहमद्धं अडविं अनुप्पविट्ठा। तए णं तेसिं वणियाणं तीसे अगामियाए अणोहियाए छिन्नावायाए दीहमद्धाए अडवीए किंचि देस अनुप्पत्ताणं समाणाणं से पुव्वगहिए उदए अणुपुव्वेणं परिभुज्जमाणे-परिभुज्जमाणे ज्झोणे। तए णं ते वणिया ज्झीणोदगा समाणा तण्हाए परब्भमाणा अन्नमन्ने सद्दावेंति, सद्दावेत्ता एवं वयासी–एवं खलु देवानुप्पिया! अम्हं इमीसे अगामियाए अणोहियाए छिन्नावायाए दीहमद्धाए अडवीए किंचि देसं अनुप्पत्ताणं समाणाणं से पुव्व-गहिए उदए अनुपुव्वेणं परिभुज्जमाणे-परिभुज्जमाणे ज्झीणे, तं सेयं खलु देवानुप्पिया! अम्हं इमीसे अगामियाए जाव अडवीए उदगस्स सव्वओ समंता मग्गण-गवेसणं करेत्तए त्ति कट्टु अन्नमन्नस्स अंतिए एयमट्ठं पडिसुणेंति, पडिसुणेत्ता तीसे णं अगामियाए जाव अडवीए उदगस्स सव्वओ समंता मग्गण-गवेसणं करेंति, उदगस्स सव्वओ समंता मग्गण-गवेसणं करेमाणा एगं महं वणसंडं आसादेंति–किण्हं किण्होभासं जाव महामेहनिकुरंबभूयं पासादीयं दरिसणिज्जं अभिरूवं पडिरूवं। तस्स णं वणसंडस्स बहुमज्झदेसभाए, एत्थ णं महेगं वम्मीयं आसादेंति। तस्स णं वम्मीयस्स चत्तारि वप्पूओ अब्भुग्गयाओ, अभिनिसढाओ, तिरियं सुसंपग्गहियाओ, अहे पन्नगद्धरूवाओ, पन्नगद्धसंठाणसंठियाओ, पासादियाओ दरिसणिज्जाओ अभिरू-वाओ पडिरूवाओ। तए णं ते वणिया हट्ठतुट्ठा अन्नमन्नं सद्दावेंति, सद्दावेत्ता एवं वयासी–एवं खलु देवानुप्पिया! अम्हे इमीसे अगामियाए अणोहियाए छिन्नावायाए दीहमद्धाए अडवीए उदगस्स सव्वओ समंता मग्गण-गवेसणं करेमाणेहिं इमे वणसंडे आसादिए –किण्हे किण्होभासे। इमस्स णं वणसंडस्स बहुमज्झदेसभाए इमे वम्मीए आसादिए। इमस्स णं वम्मीयस्स चत्तारि वप्पूओ अब्भुग्गयाओ, अभिनिसढाओ, तिरियं सुसंपग्गहियाओ, अहे पन्नगद्धरूवाओ, पन्नगद्धसंठाणसंठियाओ, पासादियाओ दरिसणिज्जाओ अभिरूवाओ पडिरूवाओ तं सेयं खलु देवानुप्पिया! अम्हं इमस्स वम्मीयस्स पढमं वप्पु भिंदित्तए, अवियाइं ओरालं उदगरयणं अस्सादेस्सामो। तए णं ते वणिया अन्नमन्नस्स अंतियं एयमट्ठं पडिसुणेंति, पडिसुणेत्ता तस्स वम्मीयस्स पढमं वप्पुं भिंदंति। ते णं तत्थ अच्छं पत्थं जच्चं तणुयं फालियवण्णाभं ओरालं उदगरयणं आसादेंति। तए णं ते वणिया हट्ठतुट्ठा पाणियं पिबंति, पिबित्ता वाहणाइं पज्जेंति, पज्जेत्ता भायणाइं भरेंति, भरेत्ता दोच्चं पि अन्नमन्नं एवं वदासी–एवं खलु देवानुप्पिया! अम्हेहिं इमस्स वम्मी-यस्स पढमाए वप्पूए भिन्नाए ओराले उदगरयणे अस्सादिए, तं सेयं खलु देवानुप्पिया! अम्हं इमस्स वम्मीयस्स दोच्चं पि वप्पुं भिंदित्तए, अवियाइं एत्थ ओरालं सुवण्णरयणं अस्सादेस्सामो। तए णं वणिया अन्नमन्नस्स अंतियं एयमट्ठं पडिसुणेंति, पडिसुणेत्ता तस्स वम्मीयस्स दोच्चं पि वप्पुं भिंदंति। ते णं तत्थ अच्छं जच्चं तावणिज्जं महत्थं महग्घं महरिहं ओरालं सुवण्णरयणं अस्सादेंति। तए णं ते वणिया हट्ठतुट्ठा भायणाइं भरेंति, भरेत्ता पवहणाइं भरेंति, भरेत्ता तच्चं पि अन्नमन्नं एवं वयासी–एवं खलु देवानुप्पिया! अम्हे इमस्स वम्मीयस्स पढमाए वप्पूए भिन्नाए ओराले उदगरयणे अस्सादिए, दोच्चाए वप्पूए भिन्नाए ओराले सुवण्णरयणे अस्सादिए, तं सेयं खलु देवानुप्पिया! अम्हं इमस्स वम्मीयस्स तच्चं पि वप्पुं भिंदित्तए, अवियाइं एत्थं ओरालं मणिरयणं अस्सादेस्सामो। तए णं ते वणिया अन्नमन्नस्स अंतियं एयमट्ठं पडिसुणेंति, पडिसुणेत्ता तस्स वम्मीयस्स तच्चं पि वप्पुं भिंदंति। ते णं तत्थ विमलं निम्मलं नित्तलं निक्कलं महत्थं महग्घं महरिहं ओरालं मणिरयणं अस्सादेंति। तए णं ते वणिया हट्ठतुट्ठा भायणाइं भरेंति, भरेत्ता पवहणाइं भरेंति, भरेत्ता चउत्थं पि अन्नमन्नं एवं वयासी–एवं खलु देवानुप्पिया! अम्हे इमस्स वम्मीयस्स पढमाए वप्पूए भिन्नाए ओराले उदगरयणे अस्सादिए, दोच्चाए वप्पूए भिन्नाए ओराले सुवण्णरयणे अस्सादिए, तच्चाए वप्पूए भिन्नाए ओराले मणिरयणे अस्सादिए, तं सेयं खलु देवानुप्पिया! अम्हं इमस्स वम्मीयस्स चउत्थं पि वप्पुं भिंदित्तए, अवियाइं उत्तमं महग्घं महरिहं ओरालं वइररयणं अस्सादेस्सामो। तए णं तेसिं वणियाणं एगे वणिए हियकामए सुहकामए पत्थकामए आणुकंपिए निस्सेसिए हिय-सुह-निस्सेसकामए ते वणिए एवं वयासी–एवं खलु देवानुप्पिया! अम्हे इमस्स वम्मीयस्स पढमाए वप्पूए भिन्नाए ओराले उदगरयणे अस्सादिए, दोच्चाए वप्पूए भिन्नाए ओराले सुवण्णरयणे अस्सादिए, तच्चाए वप्पूए भिन्नाए ओराले मणिरयणे अस्सादिए, तं होउ अलाहि पज्जत्तं णे, एसा चउत्थी वप्पू मा भिज्जउ, चउत्थी णं वप्पू सउवसग्गा यावि होत्था। तए णं ते वणिया तस्स वणियस्स हियकामगस्स सुहकामगस्स पत्थकामगस्स आणुकंपियस्स निस्सेसियस्स हिय-सुह-निस्सेसकामगस्स एवमाइक्खमाणस्स जाव परूवेमाणस्स एयमट्ठं नो सद्दहंति, नो पत्तियंति नो रोयंति, एयमट्ठं असद्दहमाणा अपत्तियमाणा अरोएमाणा तस्स वम्मीयस्स चउत्थं पि वप्पुं भिंदंति। ते णं तत्थ उग्गविसं चंडविसं घोरविसं महाविसं अतिकायं महाकायं मसिमूसाकालगं नयणविसरोसपुण्णं अंजणपुंज-निगरप्पगासं रत्तच्छं जमलजुयल-चंचलचलंतजीहं धरणितलवेणिभूयं उक्कड-फुड-कुडिल-जडुल-कक्खड-विकड-फडाडोवकरणदच्छं लोहागर-धम्ममाण-धमधमेंतघोसं अनागलियचंडतिव्वरोसं समुहं तुरियं चवलं घमंतं दिट्ठीविसं सप्पं संघट्टेंति। तए णं से दिट्ठीविसे सप्पे तेहिं वणिएहिं संघट्टिए समाणे आसुरुत्ते रुट्ठे कुविए चंडिक्किए मिसिमिसेमाणे सणियं-सणियं उट्ठेइ, उट्ठेत्ता सरसरसरस्स वम्मीयस्स सिहरतलं द्रुहति, द्रुहित्ता आदिच्चं निज्झाति, निज्झाइत्ता ते वणिए अणिमिसाए दिट्ठीए सव्वओ समंता समभिलोएति। तए णं ते वणिया तेणं दिट्ठीविसेनं सप्पेणं अणिमिसाए दिट्ठीए सव्वओ समंता समभिलोइया समाणा खिप्पामेव सभंडमत्तोवगरणमायाए एगाहच्चं कूडाहच्चं भासरासी कया यावि होत्था। तत्थ णं जे से वणिए तेसिं वणियाणं हियकामए सुहका-मए पत्थकामए आणुकंपिए निस्सेसिए हिय-सुह-निस्सेसकामए से णं आनुकंपियाए देवयाए सभंडमत्तोवगरणमायाए नियगं नगरं साहिए। एवामेव आनंदा! तव वि धम्मायरिएणं धम्मोवएसएणं समणेणं नायपुत्तेणं ओराले परियाए अस्सादिए, ओराला कित्ति-वण्ण-सद्द-सिलोगा सदेवमनुयासुरे लोए पुव्वंति, गुव्वंति, थुव्वंति–इति खलु समणे भगवं महावीरे, इति खलु समणे भगवं महावीरे। तं जदि मे से अज्ज किंचि वि वदति तो णं तवेणं तेएणं एगाहच्चं कूडाहच्चं भासरासिं करेमि, जहा वा वालेणं ते वणिया। तुमं च णं आनंदा! सारक्खामि संगोवामि जहा वा से वणिए तेसिं वणियाणं हियकामए जाव निस्सेसकामए आणुकंपि-याए देवयाए सभंडमत्तोवगरणमायाए नियगं नगरं साहिए। तं गच्छ णं तुमं आनंदा! तव धम्मायरियस्स धम्मोवएसगस्स समणस्स नायपुत्तस्स एयमट्ठं परिकहेहि। तए णं से आनंदे थेरे गोसालेणं मंखलिपुत्तेणं एवं वुत्ते समाणे भीए जाव संजायभए गोसालस्स मंखलिपुत्तस्स अंतियाओ हालाहलाए कुंभकारीए कुंभकारावणाओ पडिनिक्खमति, पडिनिक्ख-मित्ता सिग्घं तुरियं सावत्थिं नगरिं मज्झंमज्झेणं निग्गच्छइ, निग्गच्छित्ता जेणेव कोट्ठए चेइए, जेणेव समणे भगवं महावीरे तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता समणं भगवं महावीरं तिक्खुत्तो आयाहिण-पयाहिणं करेइ, करेत्ता वंदइ नमंसइ, वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी–एवं खलु अहं भंते! छट्ठक्खमणपारणगंसि तुब्भेहिं अब्भणुण्णाए समाणे सावत्थीए नगरीए उच्च-नीय-मज्झिमाइं कुलाइं घरसमुदाणस्स भिक्खायरियाएअडमाणे हालाहलाए कुंभकारीए कुंभकारावणस्स अदूर-सामंते वीइवयामि, तए णं गोसाले मंखलिपुत्ते ममं हालाहलाए कुंभकारीए कुंभकारावणस्स अदूरसामंतेणं वीइवयमाणं पासित्ता एवं वयासी–एहि ताव आनंदा! इओ एगं महं उवमियं निसामेहि। तए णं अहं गोसालेणं मंखलिपुत्तेणं एवं वुत्ते समाणे जेणेव हालाहलाए कुंभकारीए कुंभकारावणे, जेणेव गोसाले मंखलिपुत्ते, तेणेव उवागच्छामि। तए णं से गोसाले मंखलिपुत्ते ममं एवं वयासी–एवं खलु आनंदा! इओ चिरातीयाए अद्धाए केइ उच्चावया वणिया एवं तं चेव सव्वं निरवसेसं भाणियव्वं जाव नियगं नगरं साहिए। तं गच्छ णं तुमं आनंदा! तव धम्मायरियस्स धम्मोवएसगस्स समणस्स नायपुत्तस्स एयमट्ठं परिकहेहिं।
Sutra Meaning : સૂત્ર– ૬૪૫. તે કાળે, તે સમયે શ્રમણ ભગવાન મહાવીરના શિષ્ય, આનંદ નામે સ્થવિર, જે પ્રકૃતિભદ્રક યાવત્‌ વિનીત હતા, નિરંતર છઠ્ઠ – છઠ્ઠના તપોકર્મ વડે સંયમ અને તપથી આત્માને ભાવિત કરતા વિચરતા હતા. ત્યારે તે આનંદ સ્થવિર છઠ્ઠ તપના પારણે પ્રથમ પોરિસિમાં જેમ ગૌતમસ્વામીમાં કહેલું તેમ પૂછે છે, તે રીતે યાવત્‌ ઉચ્ચ – નીચ – મધ્યમ યાવત્‌ ગૃહોમાં. ભ્રમણ કરતા હાલાહલા કુંભારણની કુંભારાપણની નજીકથી પસાર થયા. ત્યારે તે ગોશાલક મંખલિપુત્રે આનંદ સ્થવિરને હાલાહલા કુંભારણની કુંભારાપણની નિકટથી પસાર થતા જોયા. જોઈને આમ કહ્યું – હે આનંદ! અહીં આવ. એક મોટું દૃષ્ટાંત સાંભળ. ત્યારે તે આનંદ સ્થવિર ગોશાળાએ આમ કહ્યું ત્યારે હાલાહલા કુંભારણની કુંભારાપણમાં જ્યાં ગોશાળો હતો ત્યાં આવ્યા. ત્યારે તે ગોશાલકે આનંદ સ્થવિરને કહ્યું – હે આનંદ! એ પ્રમાણે આજથી ઘણા વર્ષો પૂર્વે કેટલાક ઉચ્ચ – નીચ વણિકો અર્થીઅર્થી, અર્થલુબ્ધ, અર્થગવેષી, અર્થકાંક્ષિત, અર્થપીપાસુ, અર્થની ગવેષણાર્થે વિવિધ વિપુલ કરિયાણાના વાસણાદિના ગાડા – ગાડી ભરીને અને ઘણુ જ ભોજન – પાનનું પાથેય લઈને એક મહાન અગામિક, અનૌઘિક, છિન્નાપાત, લાંબા માર્ગવાળી અટવીમાં પ્રવેશ્યા. ત્યારે તે વણિકોએ, તે અકામિત, અનૌઘિક, છિન્નાપાત દીર્ઘ માર્ગવાળી અટવીના કોઈ દેશમાં પહોંચીને તે પૂર્વ – ગૃહીત પાણી અનુક્રમે પીતા – પીતા તે પાણી પૂરુ થઈ ગયુ. ત્યારે તે વણિકો, પાણી ખલાસ થઈ જવાથી તૃષાથી પરાભૂત થઈને પરસ્પર બોલાવીને, એકબીજાને કહ્યું – હે દેવાનુપ્રિયો! આ પ્રમાણે આપણે આ અગ્રામિક યાવત્‌ અટવીમાં કોઈ દેશભાગમાં પહોંચતા જ તે પૂર્વગૃહીત ઉદક અનુક્રમે પીવાતા – પીવાતા ખલાસ થઈ ગયેલ છે. તો હે દેવાનુપ્રિયો! આપણા માટે એ શ્રેયસ્કર છે કે આપણે આ અગ્રામિક યાવત્‌ અટવીમાં ચોતરફ પાણીની માર્ગણા – ગવેષણા કરીએ. એમ વિચારી પરસ્પર પાસે આ કથનનો સ્વીકાર કર્યો. ત્યારપછી તે અગ્રામિક યાવત્‌ અટવીમાં ચોતરફ પાણીની માર્ગણા – ગવેષણા કરે છે. ચોતરફ પાણીની માર્ગણા – ગવેષણા કરતા એક મોટા વનખંડમાં પહોંચ્યા. જે કૃષ્ણ, કૃષ્ણાવભાસ યાવત્‌ પ્રસન્નતાદાયક અને પ્રાસાદીય યાવત્‌ પ્રતિરૂપ હતું. તે વનખંડમાં બહુમધ્ય દેશભાગમાં એક મોટો રાફડો જોયો. તે રાફડાના ચાર ઊંચે ઊઠેલા, સિંહની કેશરા સમાન ચાર શરીર હતા. તીર્છા ફેલાયેલા હતા. નીચે અર્દ્ધ સર્પાકારે, અર્ધ સર્પ સંસ્થાન સંસ્થિત પ્રાસાદીય યાવત્‌ પ્રતિરૂપ હતા. ત્યારે તે વણિકો હર્ષિત, સંતુષ્ટ૦ થઈને એકબીજાને બોલાવ્યા, બોલાવીને આમ કહ્યું – હે દેવાનુપ્રિયો! આપણે આ અગ્રામિક યાવત્‌ અટવીમાં ચોતરફ માર્ગણા – ગવેષણા કરતા આ વનખંડ જોયું જે કૃષ્ણ યાવત્‌ કૃષ્ણાવભાસ છે, આ વનખંડના બહુમધ્ય દેશભાગમાં આ રાફડો જોયો. આ રાફડાના અતિ ઊંચા યાવત્‌ પ્રતિરૂપ ચાર શરીરાકાર છે. તો હે દેવાનુપ્રિયો! એ શ્રેયસ્કર છે કે આપણે આ રાફડાના પહેલા શિખરને ભેદીએ. અહીં ઘણુ ઉદાર શ્રેષ્ઠ પાણી મળશે. ત્યારે તે વણિકોએ પરસ્પર પાસે આ કથન સ્વીકાર્યુ, પછી તે રાફડાનું પહેલું શિખર ભેદ્યુ. તેઓએ ત્યાં સ્વચ્છ, પથ્ય, ઉત્તમ, હલકું, સ્ફટિકવર્ણી ઉદાર શ્રેષ્ઠ જળને જોયું. ત્યારે તે વણિકો હૃષ્ટ – તુષ્ટ૦ થઈને તે પાણી પીધુ, પોતાના વાહનોને પાયુ, વાસણો ભર્યા. ફરી વખત તેઓએ એકબીજાને આમ કહ્યું – એ રીતે હે દેવાનુપ્રિયો! આપણે આ રાફડાના પહેલા શીખરને ભેદતા ઉદાર, શ્રેષ્ઠ જળ મેળવ્યુ. હે દેવાનુપ્રિયો! આપણે માટે શ્રેયસ્કર છે કે આ રાફડાના બીજા શીખરને પણ ભેદીએ. તેનાથી આપણને પર્યાપ્ત ઉત્તમ સુવર્ણરત્ન પ્રાપ્ત થશે. ત્યારે તે વણિકો એકબીજાની પાસે આ કથનને સાંભળીને, તે રાફડાનું બીજું શીખર ભેદ્યુ, તેઓએ ત્યાં સ્વચ્છ, જાત્ય, તપનીય, મહાર્થ, મહાર્ધ, મહાર્હ, ઉદાર, શ્રેષ્ઠ સુવર્ણ પ્રાપ્ત કર્યું. ત્યારે તે વણિકોએ હર્ષિત, સંતુષ્ટ થઈને ભાજનો ભર્યા, ભરીને વાહનોને પણ ભરી લીધા. ત્રીજી વખત પણ એકબીજાને આમ કહ્યું – હે દેવાનુપ્રિયો! આપણે આ રાફડાનું પહેલું શીખર ભેદ્યુ અને ઉદાર શ્રેષ્ઠ જળ મળ્યુ. બીજા શીખરને ભેદ્યુ અને ઉદાર શ્રેષ્ઠ સુવર્ણ મળ્યુ. હે દેવાનુપ્રિયો! એ શ્રેયસ્કર છે કે આપણે આ રાફડાનું ત્રીજું શીખર પણ ભેદીએ. એમાંથી આપણને ઉદાર મણિરત્ન પ્રાપ્ત થશે. ત્યારે તે વણિકોએ એકબીજા પાસે આ કથનને સ્વીકાર્યુ, સ્વીકારીને તે રાફડાનું ત્રીજુ શીખર પણ ભેદ્યુ, તેમાંથી વિમલ, નિર્મલ, અતિ ગોળ, નિષ્કલ, મહાર્થ, મહાર્ધ, મહાર્હ, ઉદાર, મણિરત્નો પ્રાપ્ત કર્યા. ત્યારે તે વણિકોએ હર્ષિત, સંતુષ્ટ થઈને પોતાના વાસણો અને પ્રવહણ ભરી લીધા. ચોથી વખત એકબીજાને બોલાવીને કહ્યું – દેવાનુપ્રિયો! આપણે આ રીતે આ રાફડાનું પહેલું શીખર ભેદીને ઉદાર શ્રેષ્ઠ જળ મેળવ્યુ, બીજા શીખરને ભેદીને ઉદાર સુવર્ણ રત્ન મેળવ્યુ, ત્રીજુ શીખર ભેદીને ઉદાર મણિરત્ન મેળવ્યુ, આપણે શ્રેયસ્કર છે કે આ રાફડાનું ચોથું શીખર ભેદીને ઉત્તમ, મહાર્ધ, મહાર્હ, ઉદાર વજ્રરત્ન મેળવશું. ત્યારે તે વણિકોમાંના એક વણિક, જે હીતકામી, સુખકામી, પથ્યકામી, અનુકંપક, નિઃશ્રેયસિક, હિતસુખ – નિઃશ્રેયસ કામી હતો, તે વણિકે આ પ્રમાણે કહ્યું – હે દેવાનુપ્રિયો! આપણે આ રાફડાના પહેલા શિખરને ભેદીને ઉદાર, શ્રેષ્ઠ જળ યાવત્‌ ત્રીજા શિખરને ભેદીને ઉદાર મણિરત્નો પ્રાપ્ત કર્યા. હવે બસ કરો. આપણે માટે આટલું પર્યાપ્ત છે, આ ચોથા શિખરને ન ભેદો. ચોથુ શિખર આપણે ઉપસર્ગ કરનારુ થશે. ત્યારે તે વણિકોએ તે હીતકામી, સુખકામી યાવત્‌ હિતસુખ નિઃશ્રેયસકામી વણિકને આમ કહેતા યાવત્‌ પ્રરૂપતા, તે અર્થની શ્રદ્ધા યાવત્‌ રૂચી ન કરી, આ કથનની અશ્રદ્ધા યાવત્‌ અરૂચી કરીને તે રાફડાનું ચોથુ શિખર ભેદ્યુ. તેમાંથી ત્યાં ઉગ્રવિષ, ચંડવિષ, ઘોરવિષ, મહાવિષ, અતિકાય, મહાકાય, મસિ અને મૂષા સમાન કાળો, વિષ – રોષ પૂર્ણ નયનવાળો, અંજનપુંજ સમાન કાંતિવાળો, લાલ આંખોવાળો, ચંચળ – ચાલતી – યમલયુગલ જીભવાળો, પૃથ્વીતલની વેણી સમાન, ઉત્કટ – સ્ફૂટ – કૂટિલ – જટિલ – કર્કશ – વિકટ – ફટાટોપ કરવામાં દક્ષ, લુહારની ધમણ સમાન ધમધમતો – અનાકલિત્ત પ્રચંડ તીવ્ર રોષવાળો – સમુખી – ત્વરિત – ચપળ – ધમધમ કરતો દૃષ્ટિવિષ સર્પ સંઘટ્ટિત થયો. ત્યારે તે દૃષ્ટિવિષ સર્પ, તે વણિકોથી સંઘટ્ટન પામતા અતિ ક્રોધિત થયો યાવત્‌ મિસમિસાટ કરતો ધીમે ધીમે ઊઠ્યો, ઊઠીને સરસર કરતો રાફડાના શિખરતલે ચડ્યો, ચડીને સૂર્યને એકીટશે જોયો. જોઈને તે વણિકોને અનિમેષ દૃષ્ટિએ ચોતરફ જોયા. ત્યારે તે વણિકો, તે દૃષ્ટિવિષ સર્પ વડે અનિમેષ દૃષ્ટિએ ચોતરફથી સારી રીતે અવલોકાતા જોવાતા. શીઘ્ર જ ભાંડ – માત્ર – ઉપકરણ સમેત એક જ પ્રહારથી કૂટાઘાત સમાન ભસ્મરાશિ થઈ ગયા. તેમાં જે વણિક તે વણિકોનો હિતકામક યાવત્‌ હિત – સુખ – નિઃશ્રેયસકામક હતો, તેની અનુકંપાથી દેવતાએ ભાંડ – માત્ર – ઉપકરણ સહિત તેને તેના પોતાના નગરમાં પહોંચાડી દીધો. એ પ્રમાણે હે આનંદ! તારા ધર્માચાર્ય, ધર્મોપદેશક, શ્રમણ, જ્ઞાતપુત્ર, ઉદારપર્યાય પ્રાપ્ત કરેલ છે. ઉદાર કીર્તિ, વર્ણ, શબ્દ, શ્લોકને દેવ – મનુષ્ય – અસુર સહિતના લોકમા પૂરાય છે, ગુંજે છે, સ્તવાય છે કે, ‘‘આ પ્રમાણે શ્રમણ ભગવંત મહાવીર છે.’’ પણ જો મારા વિષયમાં આજ પછી કાંઈપણ કહેશે, તો જેમ તે રાફડાના સર્પે પોતાના તપ, તેજથી એક જ પ્રહારમાં – કૂટાઘાતથી તે વણિકોને બાળીને રાખ કરી દીધા, તેમ હું પણ તેમને બાળીને રાખ કરી દઈશ, પરંતુ હે આનંદ! જેમ તે વણિક, તે વણિકોનો હિતકામક યાવત્‌ નિઃશ્રેયસકામક હતો, તેને અનુકંપાથી દેવતાએ ભાંડ – માત્ર – ઉપકરણ સહિત યાવત્‌ નગરમાં પહોંચાડ્યો. તેમ હું પણ તારુ સંરક્ષણ અને સંગોપન કરીશ. તેથી હે આનંદ! તું જા અને તારા ધર્માચાર્ય અને ધર્મોપદેશક શ્રમણ જ્ઞાતપુત્રને આ વાત કર. ત્યારે તે આનંદ સ્થવિર ગોશાલક પાસે આ વાત સાંભળીને ભયભીત થયો યાવત્‌ સંજાતભય, ગોશાળા પાસેથી હાલાહલ કુંભારણની કુંભાકારાપણથી નીકળ્યો, નીકળીને શીઘ્ર, ત્વરિત શ્રાવસ્તી નગરીની મધ્યેથી નીકળ્યો, નીકળીને જ્યાં કોષ્ઠક ચૈત્ય હતું, જ્યાં શ્રમણ ભગવંત મહાવીર હતા, ત્યાં આવ્યો. આવીને શ્રમણ ભગવંત મહાવીરને ત્રણ વખત આદક્ષિણ પ્રદક્ષિણા કરી, કરીને વંદન – નમસ્કાર કર્યા, કરીને આમ કહ્યું – હે ભગવન્‌ ! એ પ્રમાણે છઠ્ઠ તપના પારણે આપની અનુજ્ઞા પામીને શ્રાવસ્તી નગરીના ઉચ્ચ – નીચ યાવત્‌ ભ્રમણ કરતા હાલાહલા કુંભારણ યાવત્‌ પસાર થતો હતો ત્યારે ગોશાલકે મને હાલાહલા સમીપે યાવત્‌ જોયો, જોઈને કહ્યું કે – હે આણંદ! અહીં આવ. એક મોટું દૃષ્ટાંત સાંભળ. ત્યારે હું ગોશાળાએ બોલાવતા હાલાહલા કુંભારણની કુંભારાપણમાં ગોશાળા પાસે ગયો. ત્યારે તે ગોશાળાએ મને આમ કહ્યું – હે આણંદ! ઘણા કાળ પૂર્વે કેટલાક ઉચ્ચનીચ વણિકો હતા. ઇત્યાદિ પૂર્વવત બધું કહેવું. સૂત્ર– ૬૪૬. હે ભગવન્‌ ! તો શું ગોશાલક પોતાના તપતેજથી એક પ્રહારમાં કૂટાઘાત સમાન ભસ્મરાશિ કરવા સમર્થ છે ? ભગવન્‌ ! ગોશાળાનો આ વિષયમાત્ર છે કે તે આવું કરવાને સમર્થ પણ છે ? હે આનંદ! ગોશાળો યાવત્‌ તેમ કરવા સમર્થ છે. પણ અરહંત ભગવંતને તેમ ન કરી શકે. પરંતુ તેમને ઉપતાપ કરી શકે. હે આનંદ! ગોશાળાનું જેટલું તપ – તેજ છે, તેથી અનંતગુણ વિશિષ્ટતર તપ – તેજ અનગાર ભગવંતોનું છે, પણ અણગાર ભગવંતો ક્ષાંતિક્ષમ હોય છે. હે આનંદ! જેટલું અણગાર ભગવંતનું તપ – તેજ છે, તેથી અનંતગુણ વિશિષ્ટતર તપ – તેજ સ્થવિર ભગવંતોનું છે, પણ સ્થવિરો ક્ષાંતિક્ષમ હોય છે. હે આણંદ! સ્થવિરોનું જે તપ – તેજ છે, તેથી અનંતગુણ વિશિષ્ટતર તપ – તેજ અરહંત ભગવંતોનું છે, પરંતુ અરહંતોનું તપ – તેજ છે. કેમ કે તેઓ ક્ષાંતિક્ષમ છે. હે આનંદ! આ તેનો વિષય છે અને તેમ કરવાને સમર્થ પણ છે. પણ અરિહંત ભગવંતને નહીં. હા, તેમને પરિતાપિત તો કરી શકે છે. સૂત્ર– ૬૪૭. હે આનંદ! તું જા, ગૌતમાદિ શ્રમણ નિર્ગ્રન્થોને આ વાત કહે કે – હે આર્યો ! તમારાથી કોઈએ ગોશાલક મંખલિપુત્રને ધાર્મિક પ્રતિપ્રેરણાથી પ્રતિપ્રેરણા ન કરવી. ધાર્મિક પ્રતિસારણાથી પ્રતિસારણા ન કરવી, ધાર્મિક પ્રત્યુપચારથી પ્રત્યુપચાર ન કરે. કેમ કે ગોશાલક શ્રમણ નિર્ગ્રન્થો પ્રતિ વિશેષ મિથ્યાત્વભાવ ધારણ કરેલ છે. ત્યારે તે આનંદ સ્થવિર, શ્રમણ ભગવંત મહાવીરને આમ કહેતા સાંભળીને ભગવંતને વંદન – નમસ્કાર કરી, ગૌતમાદિ શ્રમણ નિર્ગ્રન્થો પાસે આવ્યા, આવીને તેઓને આમંત્ર્યા. આમંત્રીને કહ્યું કે – હે આર્યો ! છઠ્ઠના પારણે ભગવંતની અનુજ્ઞા પામીને શ્રાવસ્તીનગરીના ઉચ્ચ – નીચ ઘરોમાં હું ગયો આદિ બધું પૂર્વવત્‌ કહેવું યાવત્‌ જ્ઞાતપુત્રે આ કથન કરેલ છે, તમારામાંથી કોઈએ ગોશાળા સાથે પ્રલાપ ન કરવો, યાવત્‌ તે મિથ્યાત્વી થયો છે. સૂત્ર સંદર્ભ– ૬૪૫–૬૪૭
Mool Sutra Transliteration : [sutra] tenam kalenam tenam samaenam samanassa bhagavao mahavirassa amtevasi anamde namam there pagaibhaddae java vinie chhattham-chhatthenam anikkhittenam tavokammenam samjamenam tavasa appanam bhavemane viharai. Tae nam se anamde there chhatthakkhamanaparanagamsi padhamae porisie evam jaha goyamasami taheva apuchchhai, taheva java uchcha-niya-majjhimaim kulaim gharasamudanassa bhikkhayariyae adamane halahalae kumbhakarie kumbhakaravanassa adurasamamte vii-vayai. Tae nam se gosale mamkhaliputte anamdam theram halahalae kumbhakarie kumbhakaravanassa adura-samamtenam viivayamanam pasai, pasitta evam vayasi–ehi tava anamda! Io egam maham uvamiyam nisamehi. Tae nam se anamde there gosalenam mamkhaliputtenam evam vutte samane jeneva halahalae kumbhakarie kumbhakaravane, jeneva gosale mamkhaliputte teneva uvagachchhai. Tae nam se gosale mamkhaliputte anamda theram evam vayasi–evam khalu anamda! Itto chiratiyae addhae kei uchchavaya vaniya atthatthi atthaluddha atthagavesi atthakamkhiya atthapivasa attha-gavesanayae nanavihaviulapaniyabhamdamayae sagadisagadenam subahum bhattapanam patthayanam gahaya egam maham agamiyam anohiyam chhinnavayam dihamaddham adavim anuppavittha. Tae nam tesim vaniyanam tise agamiyae anohiyae chhinnavayae dihamaddhae adavie kimchi desa anuppattanam samananam se puvvagahie udae anupuvvenam paribhujjamane-paribhujjamane jjhone. Tae nam te vaniya jjhinodaga samana tanhae parabbhamana annamanne saddavemti, saddavetta evam vayasi–evam khalu devanuppiya! Amham imise agamiyae anohiyae chhinnavayae dihamaddhae adavie kimchi desam anuppattanam samananam se puvva-gahie udae anupuvvenam paribhujjamane-paribhujjamane jjhine, tam seyam khalu devanuppiya! Amham imise agamiyae java adavie udagassa savvao samamta maggana-gavesanam karettae tti kattu annamannassa amtie eyamattham padisunemti, padisunetta tise nam agamiyae java adavie udagassa savvao samamta maggana-gavesanam karemti, udagassa savvao samamta maggana-gavesanam karemana egam maham vanasamdam asademti–kinham kinhobhasam java mahamehanikurambabhuyam pasadiyam darisanijjam abhiruvam padiruvam. Tassa nam vanasamdassa bahumajjhadesabhae, ettha nam mahegam vammiyam asademti. Tassa nam vammiyassa chattari vappuo abbhuggayao, abhinisadhao, tiriyam susampaggahiyao, ahe pannagaddharuvao, pannagaddhasamthanasamthiyao, pasadiyao darisanijjao abhiru-vao padiruvao. Tae nam te vaniya hatthatuttha annamannam saddavemti, saddavetta evam vayasi–evam khalu devanuppiya! Amhe imise agamiyae anohiyae chhinnavayae dihamaddhae adavie udagassa savvao samamta maggana-gavesanam karemanehim ime vanasamde asadie –kinhe kinhobhase. Imassa nam vanasamdassa bahumajjhadesabhae ime vammie asadie. Imassa nam vammiyassa chattari vappuo abbhuggayao, abhinisadhao, tiriyam susampaggahiyao, ahe pannagaddharuvao, pannagaddhasamthanasamthiyao, pasadiyao darisanijjao abhiruvao padiruvao tam seyam khalu devanuppiya! Amham imassa vammiyassa padhamam vappu bhimdittae, aviyaim oralam udagarayanam assadessamo. Tae nam te vaniya annamannassa amtiyam eyamattham padisunemti, padisunetta tassa vammiyassa padhamam vappum bhimdamti. Te nam tattha achchham pattham jachcham tanuyam phaliyavannabham oralam udagarayanam asademti. Tae nam te vaniya hatthatuttha paniyam pibamti, pibitta vahanaim pajjemti, pajjetta bhayanaim bharemti, bharetta dochcham pi annamannam evam vadasi–evam khalu devanuppiya! Amhehim imassa vammi-yassa padhamae vappue bhinnae orale udagarayane assadie, tam seyam khalu devanuppiya! Amham imassa vammiyassa dochcham pi vappum bhimdittae, aviyaim ettha oralam suvannarayanam assadessamo. Tae nam vaniya annamannassa amtiyam eyamattham padisunemti, padisunetta tassa vammiyassa dochcham pi vappum bhimdamti. Te nam tattha achchham jachcham tavanijjam mahattham mahaggham mahariham oralam suvannarayanam assademti. Tae nam te vaniya hatthatuttha bhayanaim bharemti, bharetta pavahanaim bharemti, bharetta tachcham pi annamannam evam vayasi–evam khalu devanuppiya! Amhe imassa vammiyassa padhamae vappue bhinnae orale udagarayane assadie, dochchae vappue bhinnae orale suvannarayane assadie, tam seyam khalu devanuppiya! Amham imassa vammiyassa tachcham pi vappum bhimdittae, aviyaim ettham oralam manirayanam assadessamo. Tae nam te vaniya annamannassa amtiyam eyamattham padisunemti, padisunetta tassa vammiyassa tachcham pi vappum bhimdamti. Te nam tattha vimalam nimmalam nittalam nikkalam mahattham mahaggham mahariham oralam manirayanam assademti. Tae nam te vaniya hatthatuttha bhayanaim bharemti, bharetta pavahanaim bharemti, bharetta chauttham pi annamannam evam vayasi–evam khalu devanuppiya! Amhe imassa vammiyassa padhamae vappue bhinnae orale udagarayane assadie, dochchae vappue bhinnae orale suvannarayane assadie, tachchae vappue bhinnae orale manirayane assadie, tam seyam khalu devanuppiya! Amham imassa vammiyassa chauttham pi vappum bhimdittae, aviyaim uttamam mahaggham mahariham oralam vairarayanam assadessamo. Tae nam tesim vaniyanam ege vanie hiyakamae suhakamae patthakamae anukampie nissesie hiya-suha-nissesakamae te vanie evam vayasi–evam khalu devanuppiya! Amhe imassa vammiyassa padhamae vappue bhinnae orale udagarayane assadie, dochchae vappue bhinnae orale suvannarayane assadie, tachchae vappue bhinnae orale manirayane assadie, tam hou alahi pajjattam ne, esa chautthi vappu ma bhijjau, chautthi nam vappu sauvasagga yavi hottha. Tae nam te vaniya tassa vaniyassa hiyakamagassa suhakamagassa patthakamagassa anukampiyassa nissesiyassa hiya-suha-nissesakamagassa evamaikkhamanassa java paruvemanassa eyamattham no saddahamti, no pattiyamti no royamti, eyamattham asaddahamana apattiyamana aroemana tassa vammiyassa chauttham pi vappum bhimdamti. Te nam tattha uggavisam chamdavisam ghoravisam mahavisam atikayam mahakayam masimusakalagam nayanavisarosapunnam amjanapumja-nigarappagasam rattachchham jamalajuyala-chamchalachalamtajiham dharanitalavenibhuyam ukkada-phuda-kudila-jadula-kakkhada-vikada-phadadovakaranadachchham lohagara-dhammamana-dhamadhamemtaghosam anagaliyachamdativvarosam samuham turiyam chavalam ghamamtam ditthivisam sappam samghattemti. Tae nam se ditthivise sappe tehim vaniehim samghattie samane asurutte rutthe kuvie chamdikkie misimisemane saniyam-saniyam utthei, utthetta sarasarasarassa vammiyassa siharatalam druhati, druhitta adichcham nijjhati, nijjhaitta te vanie animisae ditthie savvao samamta samabhiloeti. Tae nam te vaniya tenam ditthivisenam sappenam animisae ditthie savvao samamta samabhiloiya samana khippameva sabhamdamattovagaranamayae egahachcham kudahachcham bhasarasi kaya yavi hottha. Tattha nam je se vanie tesim vaniyanam hiyakamae suhaka-mae patthakamae anukampie nissesie hiya-suha-nissesakamae se nam anukampiyae devayae sabhamdamattovagaranamayae niyagam nagaram sahie. Evameva anamda! Tava vi dhammayarienam dhammovaesaenam samanenam nayaputtenam orale pariyae assadie, orala kitti-vanna-sadda-siloga sadevamanuyasure loe puvvamti, guvvamti, thuvvamti–iti khalu samane bhagavam mahavire, iti khalu samane bhagavam mahavire. Tam jadi me se ajja kimchi vi vadati to nam tavenam teenam egahachcham kudahachcham bhasarasim karemi, jaha va valenam te vaniya. Tumam cha nam anamda! Sarakkhami samgovami jaha va se vanie tesim vaniyanam hiyakamae java nissesakamae anukampi-yae devayae sabhamdamattovagaranamayae niyagam nagaram sahie. Tam gachchha nam tumam anamda! Tava dhammayariyassa dhammovaesagassa samanassa nayaputtassa eyamattham parikahehi. Tae nam se anamde there gosalenam mamkhaliputtenam evam vutte samane bhie java samjayabhae gosalassa mamkhaliputtassa amtiyao halahalae kumbhakarie kumbhakaravanao padinikkhamati, padinikkha-mitta siggham turiyam savatthim nagarim majjhammajjhenam niggachchhai, niggachchhitta jeneva kotthae cheie, jeneva samane bhagavam mahavire teneva uvagachchhai, uvagachchhitta samanam bhagavam mahaviram tikkhutto ayahina-payahinam karei, karetta vamdai namamsai, vamditta namamsitta evam vayasi–evam khalu aham bhamte! Chhatthakkhamanaparanagamsi tubbhehim abbhanunnae samane savatthie nagarie uchcha-niya-majjhimaim kulaim gharasamudanassa bhikkhayariyaeadamane halahalae kumbhakarie kumbhakaravanassa adura-samamte viivayami, tae nam gosale mamkhaliputte mamam halahalae kumbhakarie kumbhakaravanassa adurasamamtenam viivayamanam pasitta evam vayasi–ehi tava anamda! Io egam maham uvamiyam nisamehi. Tae nam aham gosalenam mamkhaliputtenam evam vutte samane jeneva halahalae kumbhakarie kumbhakaravane, jeneva gosale mamkhaliputte, teneva uvagachchhami. Tae nam se gosale mamkhaliputte mamam evam vayasi–evam khalu anamda! Io chiratiyae addhae kei uchchavaya vaniya evam tam cheva savvam niravasesam bhaniyavvam java niyagam nagaram sahie. Tam gachchha nam tumam anamda! Tava dhammayariyassa dhammovaesagassa samanassa nayaputtassa eyamattham parikahehim.
Sutra Meaning Transliteration : Sutra– 645. Te kale, te samaye shramana bhagavana mahavirana shishya, anamda name sthavira, je prakritibhadraka yavat vinita hata, niramtara chhaththa – chhaththana tapokarma vade samyama ane tapathi atmane bhavita karata vicharata hata. Tyare te anamda sthavira chhaththa tapana parane prathama porisimam jema gautamasvamimam kahelum tema puchhe chhe, te rite yavat uchcha – nicha – madhyama yavat grihomam. Bhramana karata halahala kumbharanani kumbharapanani najikathi pasara thaya. Tyare te goshalaka mamkhaliputre anamda sthavirane halahala kumbharanani kumbharapanani nikatathi pasara thata joya. Joine ama kahyum – he anamda! Ahim ava. Eka motum drishtamta sambhala. Tyare te anamda sthavira goshalae ama kahyum tyare halahala kumbharanani kumbharapanamam jyam goshalo hato tyam avya. Tyare te goshalake anamda sthavirane kahyum – he anamda! E pramane ajathi ghana varsho purve ketalaka uchcha – nicha vaniko arthiarthi, arthalubdha, arthagaveshi, arthakamkshita, arthapipasu, arthani gaveshanarthe vividha vipula kariyanana vasanadina gada – gadi bharine ane ghanu ja bhojana – pananum patheya laine eka mahana agamika, anaughika, chhinnapata, lamba margavali atavimam praveshya. Tyare te vanikoe, te akamita, anaughika, chhinnapata dirgha margavali atavina koi deshamam pahomchine te purva – grihita pani anukrame pita – pita te pani puru thai gayu. Tyare te vaniko, pani khalasa thai javathi trishathi parabhuta thaine paraspara bolavine, ekabijane kahyum – he devanupriyo! A pramane apane a agramika yavat atavimam koi deshabhagamam pahomchata ja te purvagrihita udaka anukrame pivata – pivata khalasa thai gayela chhe. To he devanupriyo! Apana mate e shreyaskara chhe ke apane a agramika yavat atavimam chotarapha panini margana – gaveshana karie. Ema vichari paraspara pase a kathanano svikara karyo. Tyarapachhi te agramika yavat atavimam chotarapha panini margana – gaveshana kare chhe. Chotarapha panini margana – gaveshana karata eka mota vanakhamdamam pahomchya. Je krishna, krishnavabhasa yavat prasannatadayaka ane prasadiya yavat pratirupa hatum. Te vanakhamdamam bahumadhya deshabhagamam eka moto raphado joyo. Te raphadana chara umche uthela, simhani keshara samana chara sharira hata. Tirchha phelayela hata. Niche arddha sarpakare, ardha sarpa samsthana samsthita prasadiya yavat pratirupa hata. Tyare te vaniko harshita, samtushta0 thaine ekabijane bolavya, bolavine ama kahyum – he devanupriyo! Apane a agramika yavat atavimam chotarapha margana – gaveshana karata a vanakhamda joyum je krishna yavat krishnavabhasa chhe, a vanakhamdana bahumadhya deshabhagamam a raphado joyo. A raphadana ati umcha yavat pratirupa chara sharirakara chhe. To he devanupriyo! E shreyaskara chhe ke apane a raphadana pahela shikharane bhedie. Ahim ghanu udara shreshtha pani malashe. Tyare te vanikoe paraspara pase a kathana svikaryu, pachhi te raphadanum pahelum shikhara bhedyu. Teoe tyam svachchha, pathya, uttama, halakum, sphatikavarni udara shreshtha jalane joyum. Tyare te vaniko hrishta – tushta0 thaine te pani pidhu, potana vahanone payu, vasano bharya. Phari vakhata teoe ekabijane ama kahyum – e rite he devanupriyo! Apane a raphadana pahela shikharane bhedata udara, shreshtha jala melavyu. He devanupriyo! Apane mate shreyaskara chhe ke a raphadana bija shikharane pana bhedie. Tenathi apanane paryapta uttama suvarnaratna prapta thashe. Tyare te vaniko ekabijani pase a kathanane sambhaline, te raphadanum bijum shikhara bhedyu, teoe tyam svachchha, jatya, tapaniya, mahartha, mahardha, maharha, udara, shreshtha suvarna prapta karyum. Tyare te vanikoe harshita, samtushta thaine bhajano bharya, bharine vahanone pana bhari lidha. Triji vakhata pana ekabijane ama kahyum – he devanupriyo! Apane a raphadanum pahelum shikhara bhedyu ane udara shreshtha jala malyu. Bija shikharane bhedyu ane udara shreshtha suvarna malyu. He devanupriyo! E shreyaskara chhe ke apane a raphadanum trijum shikhara pana bhedie. Emamthi apanane udara maniratna prapta thashe. Tyare te vanikoe ekabija pase a kathanane svikaryu, svikarine te raphadanum triju shikhara pana bhedyu, temamthi vimala, nirmala, ati gola, nishkala, mahartha, mahardha, maharha, udara, maniratno prapta karya. Tyare te vanikoe harshita, samtushta thaine potana vasano ane pravahana bhari lidha. Chothi vakhata ekabijane bolavine kahyum – devanupriyo! Apane a rite a raphadanum pahelum shikhara bhedine udara shreshtha jala melavyu, bija shikharane bhedine udara suvarna ratna melavyu, triju shikhara bhedine udara maniratna melavyu, apane shreyaskara chhe ke a raphadanum chothum shikhara bhedine uttama, mahardha, maharha, udara vajraratna melavashum. Tyare te vanikomamna eka vanika, je hitakami, sukhakami, pathyakami, anukampaka, nihshreyasika, hitasukha – nihshreyasa kami hato, te vanike a pramane kahyum – he devanupriyo! Apane a raphadana pahela shikharane bhedine udara, shreshtha jala yavat trija shikharane bhedine udara maniratno prapta karya. Have basa karo. Apane mate atalum paryapta chhe, a chotha shikharane na bhedo. Chothu shikhara apane upasarga karanaru thashe. Tyare te vanikoe te hitakami, sukhakami yavat hitasukha nihshreyasakami vanikane ama kaheta yavat prarupata, te arthani shraddha yavat ruchi na kari, a kathanani ashraddha yavat aruchi karine te raphadanum chothu shikhara bhedyu. Temamthi tyam ugravisha, chamdavisha, ghoravisha, mahavisha, atikaya, mahakaya, masi ane musha samana kalo, visha – rosha purna nayanavalo, amjanapumja samana kamtivalo, lala amkhovalo, chamchala – chalati – yamalayugala jibhavalo, prithvitalani veni samana, utkata – sphuta – kutila – jatila – karkasha – vikata – phatatopa karavamam daksha, luharani dhamana samana dhamadhamato – anakalitta prachamda tivra roshavalo – samukhi – tvarita – chapala – dhamadhama karato drishtivisha sarpa samghattita thayo. Tyare te drishtivisha sarpa, te vanikothi samghattana pamata ati krodhita thayo yavat misamisata karato dhime dhime uthyo, uthine sarasara karato raphadana shikharatale chadyo, chadine suryane ekitashe joyo. Joine te vanikone animesha drishtie chotarapha joya. Tyare te vaniko, te drishtivisha sarpa vade animesha drishtie chotaraphathi sari rite avalokata jovata. Shighra ja bhamda – matra – upakarana sameta eka ja praharathi kutaghata samana bhasmarashi thai gaya. Temam je vanika te vanikono hitakamaka yavat hita – sukha – nihshreyasakamaka hato, teni anukampathi devatae bhamda – matra – upakarana sahita tene tena potana nagaramam pahomchadi didho. E pramane he anamda! Tara dharmacharya, dharmopadeshaka, shramana, jnyataputra, udaraparyaya prapta karela chhe. Udara kirti, varna, shabda, shlokane deva – manushya – asura sahitana lokama puraya chhe, gumje chhe, stavaya chhe ke, ‘‘a pramane shramana bhagavamta mahavira chhe.’’ pana jo mara vishayamam aja pachhi kamipana kaheshe, to jema te raphadana sarpe potana tapa, tejathi eka ja praharamam – kutaghatathi te vanikone baline rakha kari didha, tema hum pana temane baline rakha kari daisha, paramtu he anamda! Jema te vanika, te vanikono hitakamaka yavat nihshreyasakamaka hato, tene anukampathi devatae bhamda – matra – upakarana sahita yavat nagaramam pahomchadyo. Tema hum pana taru samrakshana ane samgopana karisha. Tethi he anamda! Tum ja ane tara dharmacharya ane dharmopadeshaka shramana jnyataputrane a vata kara. Tyare te anamda sthavira goshalaka pase a vata sambhaline bhayabhita thayo yavat samjatabhaya, goshala pasethi halahala kumbharanani kumbhakarapanathi nikalyo, nikaline shighra, tvarita shravasti nagarini madhyethi nikalyo, nikaline jyam koshthaka chaitya hatum, jyam shramana bhagavamta mahavira hata, tyam avyo. Avine shramana bhagavamta mahavirane trana vakhata adakshina pradakshina kari, karine vamdana – namaskara karya, karine ama kahyum – He bhagavan ! E pramane chhaththa tapana parane apani anujnya pamine shravasti nagarina uchcha – nicha yavat bhramana karata halahala kumbharana yavat pasara thato hato tyare goshalake mane halahala samipe yavat joyo, joine kahyum ke – he anamda! Ahim ava. Eka motum drishtamta sambhala. Tyare hum goshalae bolavata halahala kumbharanani kumbharapanamam goshala pase gayo. Tyare te goshalae mane ama kahyum – he anamda! Ghana kala purve ketalaka uchchanicha vaniko hata. Ityadi purvavata badhum kahevum. Sutra– 646. He bhagavan ! To shum goshalaka potana tapatejathi eka praharamam kutaghata samana bhasmarashi karava samartha chhe\? Bhagavan ! Goshalano a vishayamatra chhe ke te avum karavane samartha pana chhe\? He anamda! Goshalo yavat tema karava samartha chhe. Pana arahamta bhagavamtane tema na kari shake. Paramtu temane upatapa kari shake. He anamda! Goshalanum jetalum tapa – teja chhe, tethi anamtaguna vishishtatara tapa – teja anagara bhagavamtonum chhe, pana anagara bhagavamto kshamtikshama hoya chhe. He anamda! Jetalum anagara bhagavamtanum tapa – teja chhe, tethi anamtaguna vishishtatara tapa – teja sthavira bhagavamtonum chhe, pana sthaviro kshamtikshama hoya chhe. He anamda! Sthavironum je tapa – teja chhe, tethi anamtaguna vishishtatara tapa – teja arahamta bhagavamtonum chhe, paramtu arahamtonum tapa – teja chhe. Kema ke teo kshamtikshama chhe. He anamda! A teno vishaya chhe ane tema karavane samartha pana chhe. Pana arihamta bhagavamtane nahim. Ha, temane paritapita to kari shake chhe. Sutra– 647. He anamda! Tum ja, gautamadi shramana nirgranthone a vata kahe ke – he aryo ! Tamarathi koie goshalaka mamkhaliputrane dharmika pratipreranathi pratiprerana na karavi. Dharmika pratisaranathi pratisarana na karavi, dharmika pratyupacharathi pratyupachara na kare. Kema ke goshalaka shramana nirgrantho prati vishesha mithyatvabhava dharana karela chhe. Tyare te anamda sthavira, shramana bhagavamta mahavirane ama kaheta sambhaline bhagavamtane vamdana – namaskara kari, gautamadi shramana nirgrantho pase avya, avine teone amamtrya. Amamtrine kahyum ke – he aryo ! Chhaththana parane bhagavamtani anujnya pamine shravastinagarina uchcha – nicha gharomam hum gayo adi badhum purvavat kahevum yavat jnyataputre a kathana karela chhe, tamaramamthi koie goshala sathe pralapa na karavo, yavat te mithyatvi thayo chhe. Sutra samdarbha– 645–647